TTC

Beetje als de dyade die getallen baart, iets later verdampen ze omdat de prijzen alsmaar stijgen. Meestal eens hard roepen, geen garantie.

In de filosofie staat horror vacui voor de onzekerheid van de mens, die niet kan leven met twijfel en onzekerheden en niet beantwoorde vragen. Volgens deze redenering probeert de mens op elke vraag een passend antwoord te vinden en voor alles een verklaring te zoeken.

Strijd is de vader der dingen, dixit Heraclitus. Misschien dat onthechting of vrijheid leidt tot meer empathische betrokkenheid, de expressie van het innerlijke kind gedreven door liefde en ethiek?

De verzachtende omstandigheden hebben inmiddels de gedaante van een onoverkomelijke berg ingenomen, zodat de kans dat hulpvragen steevast in het niets zouden verdwijnen met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid kon voorspeld worden, averechts.

Duizend losse flodders bij elkaar is niet meer dan het vervelende geouwehoer van ontheemde zielen die minderwaardig zijn aan dit leven, spontaan bekrachtigt wanneer ze daar structuur in trachten te brengen en denken dat het op die manier wel makkelijker zal worden om er met hoopvolle intenties ggz-experten over te interpelleren, sterkte.

Middels abstractie kunnen we ons ontdoen van veel irrelevanties, zodat je door veel minder te weten veel meer kan weten. Iets verderop in de gedeelde internetruimte krijg je dan het antwoord op die vermeende absurditeit, fundamentele kennis zegt namelijk niets over de toepassing, simpel. Absurd hoeft geen oordeel te zijn, het is een legitieme term om een toestand te beschrijven die minder doordacht lijkt. Als alternatief kunnen we veel neologismen bedenken die de helderheid van de nuchtere analyse verbloemen, wellicht omdat ze net iets te pijnlijk wordt om zomaar te verteren of redelijk verwer

Het duister komt niet zonder de optie om ze te verhelderen, anders zou waarheidsvinding compleet absurd worden. Ben je vertrouwd met een aantal universele wetmatigheden die onderliggend werkzaam zouden zijn? Ik dacht een zevental, varieert nogal eens. Hierin schuilt iets bijzonders, niet iedereen ziet die olifant die je de stuipen op het lijf kan jagen.

Onderschatting ongepast, het is als denken dat filosofie bedoeld is om met mooie woordjes Sofie in je bed proberen te krijgen, in werkelijkheid is het sterven in haar armen. De rede zal dan nog maar weinig betekenis hebben, zelfs al is het een handig hulpmiddel om tot dat extatische orgelpunt te komen.

Pardoes weggeschreven als mierenneukers en maar al te vervelende betweters, en ze wilden het hebben over hypergevoelige vlindereffectjes die ze met veel liefde en een vleugje humor trachtten te brengen.

Het lijkt altijd een beetje arrogant om te stellen dat we voor een aantal zaken soms ons verstand nodig hebben, heb er daarom ook spijt van het ooit eens gebruikt te hebben.

Heel misschien dat het correlaat tussen innerlijke tweestrijd en het idee van een tweesnijdend zwaard spontaan leidt tot veel onbegrip in de omgeving, waarin we naargelang inhoud een verklaring kunnen vinden voor maar al te pijnlijk ervaren stigma omwille vanuit die beleving misschien absurde redenen.

Bekeken vanuit het standpunt van de ziener of waarnemend getuige is dat correct, alles is wat het is zonder meer. Bij paraconsistente logica is onderscheidingsvermogen niet onbelangrijk, bij gemis aan aandacht verwarring, conflict en ambivalentie dan ook, haast normaal, schering en inslag. Daarom het advies, hou het simpel, dat is al moeilijk genoeg.

Elke waarheid doorloopt drie fasen, tot vereenvoudigde aforismen komen we door gewetensvolle Bijbelstudie. Dit betekent dat het andersom ook kan, wat logisch is omdat alles samenhangt, evident. Epictetus onderwees dat filosofie niet slechts een theoretische discipline is, maar een levenswijze. Epictetus geloofde dat alle externe gebeurtenissen door het lot worden bepaald en mensen daar dus geen invloed op hebben, we zouden alles wat gebeurt kalm en nuchter moeten accepteren. Maar eenieder is wel verantwoordelijk voor zijn eigen daden, die we door strenge zelfdiscipline zouden moeten on

Simpel is de stelling dat we pas hulpvragen kunnen stellen nadat we een aantal logicakwesties helder gemaakt hebben, dit wil echter niet zeggen dat hulpverleners deze ook onderschrijven, twee verschillende dingen.

Je kent het, het is allemaal om te lachen, get over it.

In de school voor logica hebben ze geen dikke boeken nodig, zelfs kinderen beginnen te denken dat je hen in de maling tracht te nemen.

Elke actuele situatie is optelsom van alle keuzes die we gemaakt hebben in het verleden, veel wetenschappelijker kan het haast niet. Misschien dat liefhebbers hier nog dat begrip karma aan willen toevoegen, het zal wellicht niet veel anders worden.

Academische vrijheid staat los van het element van beperkte rationaliteit, maar alles start wel met dezelfde basis.

Wees er bedachtzaam mee, een bijzonder oog zou kunnen vallen op het strikt lineaire denken, dit heeft een neerwaartse zuigkracht wanneer het zelf hogerop wil klimmen. Technisch gezien kan dit zeer transparant geduid worden, maar in praktijk om verschillende redenen toch iets lastiger om standvastigheid te vinden in het non-lineaire denken dat maar al te vaak onbehaaglijke gevoelens kan opwekken. Maar je kent het als geen ander, in de boekjes mag het dan wel tot in de accuratesse beschreven staan, soms flagrant vergetend dat mensen het ook beleven, omdat we nu eenmaal mensen zijn, met gevoelens

Empathie wordt vaak onderschat, een studie meer of minder verandert dat niet. Om er snel vanaf te komen, zalig zijn de armen van geest.

Die stelling zullen we dan toch mogen kaderen op een niveau dat ze niet leidt tot WOIII, techniek noemt upchunken.

Met grensverleggend denken kunnen we alle kanten op, naar de unieke eigenheid van diegene die deze techniek toepast.

Het is om te testen hoe snel die informatie telkens opnieuw ook verdwijnt, anders had het volkomen nutteloos geweest.

Er valt innerlijk heel wat te beleven inderdaad, kan ook vermoeiend zijn.

Vooral dynamismen, vergelijkbaar met de trappenmetafoor, gek eigenlijk.