TTC

Dat is dat paraconsistente waar in de logica naar verwezen wordt, dat een berg (cfr. een gegeven obstakel) tegelijk wel/niet kan bestaan. Hoe bepaal je dan wat waar en/of onwaar is? Dankbaarheid is als een geschenk waarvan het zonde zou zijn om het in de verpakking te laten.

Een tekst geschreven als these-antithese-synthese gaat uit van een propositie (bewering), een ontkenning (negatie) en een oplossing (de synthese). De bergrede wordt door enkelen exegeten uitgelegd met deze formule als centrale stijlfiguur, in die zin kan de betekenis uitgebreid worden naar waarheidsvinding in algemene zin. Als interludium misschien niet onbelangrijk om ook kennis te willen nemen van enerzijds, waarin het probleem van synchronisatie wordt opgemerkt, het filosofenprobleem in de informatica, anderzijds de wet van de uitgesloten derden. Of simpel is het moeilijkst, het is

Het ging aanvankelijk over iets dat op wikipedia stond, kunnen maar moeilijk verwachten dat iedereen daar interesse in heeft.

Met dat verhaal van die zaadjes kan je soms maar beter voorzichtig zijn, onderhand de woestijn een skioord.

De effectiviteit van Ockhams scheermes laat zich misschien niet zozeer opvallen bij een vluchtige beschouwing van een stimulus dan wel in het neveneffect of het proces dat hierop volgt.

Recapitulerend, wat begint bij een schijnbaar banale oefening kan uitmonden in een avontuur waar misschien ook geen einde aan komt. Dit brengt ons tot de positieve desintegratie theorie waarin onthechting centraal staat, als een poging om vigerende paradigma’s te overstijgen en/of ontrafelen om zodoende meer verbinding en harmonie na te streven. Veel hiervan is echter speculatief en afhankelijk van veel randfactoren, gefaciliteerd door positieve bekrachtiging en/of non-lineaire katalysatoren ingebed binnen een verscheidenheid aan stromingen die niet zelden auto-conform vijandige spanningsvelde

Hebben dat veiligheidshalve toch maar eens onderzocht, al was het maar om de twijfel weg te nemen.

Op de agora is het redelijk duister door de schaduw van die bergketen rondom, van horen zeggen is het een fenomeen dat zichzelf onderhoudt door de manier hoe daarover gedacht wordt. Maar je kent dat, van horen zeggen kunnen we misschien beter maar eens onderzoeken om te toetsen of het wel waar is.

Op de agora is men drukdoende over die berg die zich rondom bevindt, omgezet in statistieken die op en neer gaan.

Je bedoelt hier op aarde?

Basaal is fundamenteel onderzoek waar geen toepassingen voor bestaan, maar je kan er wel een berg bij verzinnen om het daar eens over te kunnen hebben.

In een cursus heb je normaal gezien een docent die het over een bepaald onderwerp heeft, sommige vragen zijn redelijk makkelijk te beantwoorden.

Dan kan je dat onmogelijk weten, net zoals een bakker meestal geen pseudotoevalsgeneratoren bedenkt.

Op dat moment lijkt zowat alles goed om er geen aandacht voor te hebben, omdat het ons appelleert aan dat waar we heel die tijd aan verzaakt hebben en nu als een quasi onmogelijkheid toekomt. Maar net daarom is dit geen kwestie van veroordeling zoals vaak nogal dogmatisch als onderdrukkingsmiddel gehanteerd wordt, dan wel een vriendelijk aanporren ter preventie van erger.

Generaliserend zijn er talloze manieren om tot deze of gene conclusie te komen, net zoals het zelf een uniek pad beloopt naar keuze en interesse, met vallen en opstaan, naar ervaring en eigenheid. De intentie is om aan te geven dat herstel- en/of groeiprocessen geen kwestie zijn van hapklare brokken, maar veel eerder een proces van wikken en wegen, van herziening op herziening, maar ook van confrontatie en bijtijds lastig te verteren informatie die binnen het 3D-4D-5D-complex beproefde overtuigingen onder druk kan zetten.

Het is al een ware kunst om het te hebben over een berg die niet bestaat zonder dat het je emoties beroert, nochtans hebben ze in de cursus laten weten dat e-motie betekent dat we uit de emotie stappen. Maar misschien betekent dat enige nuchterheid aan de dag leggen om beter te kunnen begrijpen waar het nu precies over gaat, niet meer dan een gok.

Pas wanneer we het discours ontdoen van emotie, interferentie en allerhande irrelevanties, krijgen we helderheid.

Het zou best wel eens kunnen dat we een aantal beginselen vergeten zijn, met moeilijke termen zoals pro- en/of retroactieve inhibitie kunnen we dat, wanneer dat toepasselijk lijkt, in herinnering brengen. Meestal, wat echter lang niet voor iedereen hetzelfde blijkt, zit het antwoord in dat basale gezegde de knop omdraaien.

Het is allemaal wat, sommigen zeggen dat het volstaat om de onderzoeksmethode these-antithese-synthese toe te passen.

Een andere synchroniciteit nu weer, de vorige ging wellicht over het filosofenprobleem in de informatica dat niets met logica te maken heeft, noch met het denken daarover. Straks zien we die berg helemaal niet meer staan, stel je voor. Het is een gok, misschien spelen die epistemologische obstakels een verwarrende rol, wie bedenkt nu zoiets?

Heb je het nu over klimmen of dalen?

De term synchroniciteit betekent zinvolle coïncidentie van uiterlijke en innerlijke gebeurtenissen die zelf niet causaal verbonden zijn. Eenvoudig gezegd, je ervaart het als meer dan gewoon toeval, omdat de twee gebeurtenissen voor jou met elkaar te maken schijnen te hebben, maar niet zo dat het ene het andere heeft voortgebracht. Dit concept stelt de causaliteit zelf niet ter discussie noch wil het ermee concurreren. Het beweert slechts dat, net zoals gebeurtenissen kunnen gegroepeerd worden onder 'oorzaak', ze net zo goed kunnen worden gegroepeerd onder hun betekenis.

Hachelijke bezigheid is in alle bedachtzaamheid hulpvragen stellen over dat wat niet gezien wordt, maar spontaan wel transparant wordt door het loyaal opvolgen van ggz-adviezen, pardoes.

Misschien dat je een wetsvoorstel kan indienen om de wereld af te schaffen, zodat het licht vrije doorgang krijgt.

Niet onbelangrijk, theorieën hebben vaak de neiging groei- en/of herstelprocessen accuraat en transparant te beschrijven op zo’n manier dat de illusie kan ontstaan dat het ook makkelijk zou zijn om ze te doorlopen. Ervaring heeft echter geleerd dat dit veel vaker niet het geval is, de getuigenissen legio met niet zelden ambivalentie tot gevolg.