TTC

Veel vaker is het makkelijker om iets helder te verduisteren dan andersom, maar ik verzin nog snel een cryptomunt om van al die anderen vanaf te komen.

We kunnen niet honderd keer hetzelfde helder maken, dat zou immers betekenen dat het niet helder is. In deze zin kunnen we spreken over het klimmende en dalende pad, en dat heeft betrekking op de pragmatische waarheid binnen de dualiteit. Die 'andere wereld' op aards niveau vinden we terug in verschillende studiewerken, dat is het probleem dus niet.

Het is sowieso al een hele worsteling om het voor onszelf helder te krijgen, in hoeverre dat überhaupt lukt. In die zin kunnen allerhande lijstjes met hypergevoelige nuances misschien wel helpen, maar dat wordt finaal zo subtiel dat er amper dialoog in milde overreding over mogelijk is. Maar boeiende materie, dat spreekt denkelijk voor zich, voor het zoekende zelf verhelderend. Wellicht bedoel je met dat tijdloze het niets, zonder problemen heb je ook geen oplossingen nodig. Maar kunnen we met niets dan wel iets oplossen?

Kunnen dat simpel proberen te houden, generaliserend. er is een probleem er is een oplossing voor dat probleem dat probleem doet zich pas voor wanneer het individu hiermee in aanraking komt het individu kent op dat moment de oplossing niet een oplossing voor dat specifieke probleem is er wel Non-lineair verwijst naar de tijdloze beschikbaarheid van een oplossing, katalysator naar het versnellen van dat proces.

Dat chronische lijden kan ook met stigma te maken hebben, de ervaren weerstand binnen wat mallemolen noemt. En zo kunnen we over elke manifestatie of fenomeen een heel boek schrijven waarover de meningen altijd verdeeld zullen zijn, ambivalentie troef.

Andere interpretatie wellicht, er zijn mensen die zeggen dat er geen weg naar die universele bron is. Hoe zou dat kunnen? Grappig eigenlijk, zand in de ogen strooien betekent misleiden, geraken we dan ooit wel uit die woestijn? 😏

Er zijn ook mensen die zeggen dat er helemaal geen weg is, hoe verklaren we dat?

Van praktische filosofie hoef je niets te begrijpen om het interessant te kunnen vinden, in het andere geval zouden we geboren worden en niets meer te leren hebben. Het zou je in de eerste plaats al moeten interesseren, de meeste mensen zijn helemaal niet bezig met deze of gene Bron. En dat is nu eenmaal het leven, geen verplichting met alle mogelijke perverse effecten incluis.

Gradueel voortschrijdend komt het ons toe dat er toch verschillende schuitjes blijken te zijn, dan wel in hetzelfde bad.

Dat is wat Einstein suggereerde, hou het simpel.

Wees welkom in het rijk der lijstjes en andere hypergevoeligheden die tot nog veel meer verwarring en bijhorend misverstand kunnen leiden, zodat we misschien iets heel anders klakkeloos over het hoofd zien.

Lijkt meer op dat fenomeen bodhisattva, als een soort van brugfunctie als ik dat een beetje goed begrepen heb.

Of het nu vijf jaar onveranderlijk veranderlijk noemt, of honderd jaar, of duizend en meer, dat is irrelevant.

Pro forma, de 23 problemen van Hilbert is een lijst van 23 wiskundige problemen opgesomd door David Hilbert in een lezing die hij hield op het Internationaal Wiskundecongres in 1900. Hij daagde de wiskunde uit om ze voor het jaar 2000 allemaal op te lossen. Ja, dat is belangrijk wanneer we het willen hebben over wat 'duisternis' wordt genoemd, van onbewust naar bewust.

Misschien kan je gebruik maken van non-lineaire katalysatoren, daar dienen ze voor.

Misschien dat we straks dat leerstukje van Einstein toch nog gaan begrijpen, al is het maar om een ronkende naam te noemen.

Dat weet elk christen van nature, niets nieuws onder de zon.

Het is maar hoe je het bekijken wil, net zoals niet iedereen hetzelfde ziet. De meesten hebben angst voor hun volgende energiefactuur, en ze zijn nog maar pas geboren.

Misschien dat het gezegde de cirkel is rond beter kan geïnterpreteerd worden als een cyclus die afgerond wordt, want een cirkel is immers altijd rond. Dat heeft Socrates ook eens proberen te zeggen, en hij kreeg de gifbeker.

De speltheorie biedt ruimte aan verschillende spelvormen, sommige daarvan vereisen een co-creatieve modus operandi om effectief tot realisatie te kunnen brengen.

Simpel is zeggen dat het leven onmogelijk volledig doorgrond kan worden door de nietige ikjes die we zijn, het redelijke evenwicht onderhouden en/of herstellen kan binnen strikt duale sferen wel als centraal thema gezien worden.

De kip of het ei verhaal, het aura.

Als je de kluts bent kwijt(geraakt), ben je in de war, je bent van je stuk gebracht en weet even niet wat je moet doen. Kluts in deze uitdrukking komt volgens de meesten spreekwoordenboeken van het werkwoord klutsen, het door elkaar kloppen van bijvoorbeeld eieren of room. Als je dat met een snelle, regelmatige slag doet, gaat het het best. Als je deze ‘cadans’ kwijtraakt, gaat het minder snel, en misschien mislukt het zelfs.

De nierenneukers van dienst zouden er een heel boekwerk over kunnen schrijven, omdat het nog niet zo duidelijk is of dat er binnen deze contexten wel gesproken kan worden van een ik. ☀️ Op deze manier zien we dat een principieel simpele zin aanleiding kan geven tot het kiezen voor de innerlijke weg, op zoek naar de kluts.

Mooi geschreven Hopper, veelomvattend. Bijzondere zinsnede die de lezer alweer aan het denken zet, naargelang acceptatie en bereidheid daartoe.