TTC

'Back to basics' leidt inderdaad tot fundamentele kennis die we bizar genoeg ook vergeten kunnen, alsof we kunnen terugkeren naar een tijd waarin dit nog gewoon de vanzelfsprekendheid zelve was. Wonderbaarlijk eigenlijk, zie verder de handleiding voor dummies.

De complexiteitstheorie is de tak van de wiskunde en de informatica die bestudeert of problemen oplosbaar zijn of niet, en als ze wel oplosbaar zijn, hoe moeilijk ze dan zijn om op te lossen.

In principe zijn er zeer veel onopgeloste vraagstukken in de wiskunde aangezien het gebied waar de wiskunde betrekking op heeft oneindig groot is. Desondanks zijn er in de loop van de geschiedenis van de wiskunde enkele onopgeloste vraagstukken naar voren gekomen die binnen de wetenschap als zeer belangrijk gekenmerkt worden.

Door de macht der gewoonte stellen we geen hulpvragen waarvan het antwoord niet ongeveer op Wikipedia staat, maar heel soms ook aan het twijfelen brengt of dat het wel zo simpel kan zijn.

Sommigen vatten het samen in een aantal bondige aforismen, die er wellicht ook niet zomaar komen. 🔆

Inmiddels hebben we dat circulaire diagram in een baan rond de zon gelanceerd, en aan die non-lineaire katalysator en een reeks afleidbare wetmatigheden wijzigt vooralsnog niets.

In de mythologie van veel culturen wordt de zon als een god gezien, wat verklaart waarom een aantal meent dat de kosmos a rato van het aantal sterren bevolkt is door miljarden goden.

Een groep natuurkundigen heeft onderzoek gedaan of het mogelijk is om in het echt op warpsnelheid te kunnen vliegen in het heelal, uit het onderzoek is gebleken dat dit mogelijk is. De 'Alcubierre-aandrijving' is een speculatief idee voor een aandrijving waarmee een ruimtevaartuig sneller dan het licht zou kunnen reizen door gebruik te maken van het warp effect.

Allemaal niet zo moeilijk, de beschikbaarheid van opties maakt de beslisbaarheid mogelijk, wat niet betekent gekend.

Niet iedereen beloopt dat pad op hetzelfde moment en elk pad is uniek, het vervolg zou daarom al geschreven kunnen zijn.

Enigszins lastig zijn hulpvragen waarvan de uitkomst reeds gekend is, maar nog niet eerder over nagedacht.

Willen gemakshalve misschien nog opmerken dat we hier spreken over optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen, niet meer, niet minder.

Oprecht dank voor deze mooie getuigenis, misschien daarom dat hulpvragen met betrekking tot, in hoeverre er überhaupt al enige aandacht voor zou bestaan, paraconsistente logica niet altijd even makkelijk verteerd worden. Het doet echter geen afbreuk aan het wonder des levens, net zoals voor wie begrijpen wil er hoop in overvloed is, logischerwijs.

Ja, en elk pad zou daarenboven uniek zijn, wat echter niets verandert aan het non-lineaire aspect. Zoals je eerder al zei, het is de eenvoud zelve.

Ja, daar gaat het om, met een non-lineaire katalysator kan gebouwd worden wat we willen, dat we niet allemaal hetzelfde willen een kwestie van vrije wil. Ergo, naargelang perceptie en dominantie van dat wat gewild wordt kunnen er ook heel wat misverstanden ontstaan, maar aan die katalysator verandert niets.

Schijnbaar is de positie van waaruit gekeken wordt een determinerende factor, een aantal ziet immers die brug helemaal niet.

Bij automatisch stelling bewijzen is monotone variable fixing een methode om een verzameling clausules te vereenvoudigen en 'op te schonen'.

Naargelang in welke richting de algoritmen draaien, zien we als bij wonder dat die brug nooit is weggeweest.

Het is niet omdat kinderen op de basisschool algoritmen kunnen schrijven, dat het lerarenkorps er ook aandacht voor heeft.

Omdat we als leken al die dure woorden niet alleen amper kunnen begrijpen maar ook als een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid alsmaar totaal verkeerd interpreteren, kan in volledig contrast simpel zoveel zeggen dat we er niet eens meer woorden voor vinden.

Het ambiguïteitseffect is een denkfout waarbij een beslissing beïnvloed wordt door gebrek aan informatie of ambiguïteit. Het effect betekent dat mensen de neiging hebben om eerder te kiezen voor een optie waarbij de kans op een gunstige afloop bekend is, dan een optie waarbij die kans onbekend is. Hierdoor is men geneigd om uit opties met een gelijk resultaat, te kiezen voor de bekendste optie.

Met precair bedoelen we meestal hypergevoelig, bijtijds dermate subtiel dat we een vergrootglas nodig hebben om te kunnen zien wat simpel nu precies wil zeggen.

Op deze manier valt aan die hechtingsproblematiek maar weinig te verhelpen, als een schijnbaar onoverbrugbare kloof die veel hulpvragen voedt zonder er technisch de vinger op te kunnen leggen.

Interessant, denk je in alle rust en sereniteit over een brug te kunnen lopen, krijg je de knuppel.

Heel soms valt op dat een premisse met de grond gelijk gemaakt wordt, en je wou misschien nog maar net starten met ze te onderzoeken op intrinsieke waarachtigheid.