TTC

Misschien zijn er lange en/of korte wegen om een bepaald doel te realiseren? Wat zegt GPT-3 over bijvoorbeeld de General Problem Solver van Herbert Simon en Alan Newell?

Ja, wellicht daarom ook dat er in simulatiemodellen veel kan opgelost worden, in praktijk niet.

Was het maar gewoon bij upchunken en inductieve herkadering gebleven, dan was het simpel.

GPT-3 zal je wellicht antwoorden dat fundamenteel onderzoek niets zegt over de toepassing, zodat we straks die andere vragen terug opnieuw kunnen stellen. Dat een aantal ggz-adviezen kunnen helpen om een beter beeld te vormen over deze problematiek, zal ons dan wellicht een overvloed aan rapporten opleveren van de geesteswetenschappen, voor wie het interesseren kan. Zo gezien bestaan er ook geen-mensen, komen die van een andere planeet misschien?

Willen we best geloven, het noösfeer-project stopt daarom niet.

Je was wellicht nog te druk bezig met die ravijn waar iedereen in moest, ondertussen heeft de wereld niet stilgestaan.

Dat is alleen maar cognitieve inhoud Hopper, loslaten zei je toch?

Lijkt verdacht veel op het idee van een paradigmashift, maar dat is speltheorie.

Niks van aantrekken Hopper, het is tenslotte allemaal cognitieve inhoud.

Bestaat er geen verschil tussen een schuldkwijtschelding en een tabula rasa? Alweer benieuwd, echt leuk is dit.

Of we kunnen die rapporten eerst bestuderen alvorens we er iets zinnigs over kunnen zeggen?

Volgens rapporten van het IMF zouden er geen technische restricties zijn, is het dan louter een kwestie van besluitvorming? Denk dat Hopper nog veel werk gaat hebben met dit alles tegen te spreken, maar amusant is het wel.

Het heeft iets komisch, hoe zouden mensen op het idee kunnen komen om te stellen dat er in wezen geen verschil is? Of waarom ze denken dat simpel het moeilijkst is? Het kan allerhande zijn, kunnen we ook vragen wie de dyade heeft uitgevonden? Wellicht kan er, zoals GPT+3, niemand 175 miljard parameters onthouden, zodat hulpvragen over slechts één element wel een eenvoudige klus zal worden.

Misschien dat GPT+3 nog had kunnen vermelden dat er een fundamenteel verschil bestaat tussen een schuldkwijtschelding en een tabula rasa, maar misschien komt dat neer op de juiste vraagstelling zoals psychiater Jung ook al zei. Wat is het verschil tussen een schuld die we op een krijtbord noteren of in een computer?

Dank, vraag nu misschien eens wat GPT+3 van de kracht van eenvoud en kleine dingen vindt, misschien krijg je heel Wikipedia op je bord. Euh, voel je niet verplicht, het is maar een suggestie. In zijn Metafysica brengt Aristoteles een wijsgerig beginsel onder woorden dat hij het meest fundamentele van alle beginselen achtte, een beweerzin en zijn ontkenning kunnen niet beide tegelijk waar zijn, met andere woorden, elke contradictie is onwaar. Gegeven dat niemand willens en wetens onwaarheden wil debiteren, tenzij iemand liegt, functioneert dit beginsel als een verbod op tegenspraken.

Humor is belangrijk, als we dat zomaar uit onze duim zouden kunnen zuigen, zouden we als pasgeborenen zijn.

In een laboratorium zouden we zoiets perfect kunnen simuleren, om er vervolgens allerhande randfenomenen aan toe te voegen die het fundamentele basisconcept in zekere zin verduisteren zal. Ergo, hiermee kunnen we dan misschien wel het quasi onmogelijke verklaren, het verklaart tegelijk ook waarom ontluikende visielogica zowel heel wat verwondering als verbazing kan opwekken, als een veel vaker onbegrepen zielsworsteling om redenen zoals vanuit het laboratoriumonderzoek mag blijken.

Zonder mysterie te vermoeden valt het amper te verklaren.

Ervaring leert dat we niet zozeer de quasi onmogelijkheid in vraag hoeven te stellen, dan wel de verhouding tot goedbedoelende mensen die morgen misschien aan hetzelfde lot onderhevig worden.

Er zijn meer dan genoeg mensen die dat weten, de perceptie is echter dat het zich niet laat vertalen naar onze behandelingen en/of revisie van een aantal zaken.

Misschien dat we al van geluk mogen spreken dat de axioma’s die Herbert Simon netjes geformuleerd heeft, niet veranderen.

Hoe ambivalentie zich verhoudt tot het gebruik van non-lineaire katalysatoren, is niet zozeer een geheim dan wel een kwestie van pincet en fluweelzachte handschoentjes.

Metaforisch taalgebruik kan op z’n zachtst gezegd ook verwarrend zijn, wanneer treinen prompt als door zee varende olifanten worden, zodat we het spoor bijster raken en ons in verschrikking en verbijstering achter laat. Alle gekheid op een stokje, we spreken nog altijd over mensen, van vlees en bloed, met gevoelens, met een hart, met empathie, hypergevoelig, kwetsbaar, onmachtig, radeloos, onbeholpen.

Beelddenkers die het ontbeert aan de nodige techniciteit om hun ideeën een wetenschappelijker aanblik te geven, amuseren zich misschien te pletter wanneer ze op dat matje bij de mindfulness liggen.

Exoterie is het tegenovergestelde van esoterie en heeft betrekking op alles wat zonder beperkingen publiek is, of universeel.