TTC

Ik denk soms dat je een bakker probeert te overtuigen dat hij brood bakt, en de rest een duaal stelsel van halve waarheden.

Hebben het over Aristoteles en het idee dat iets waar en onwaar tegelijk kan zijn, aan voorbeelden geen schaarste.

Hoe wonderbaarlijk het leven ook is, tegelijk soms lastig te verteren wanneer we Aristoteles’ verbod op tegenspraak onder onze transcendente brilletjes leggen. Naargelang de positie van waaruit we een en ander belichten een wereld van verschil, wat het potentieel van meer liefde en verbondenheid als spontaan oprijzend vanuit het innerlijke veronderstelt. In theorie behoeft het geen verwijt naar wie dan ook, maar het kan wanneer we geen rekening houden met diverse obstakels tot een regelrechte nachtmerrie verworden, wanneer het nietsvermoedende zelf hier hopeloos in verstrengeld raakt.

Nader beschouwd lijkt het panarchisme op niet meer dan een methode om diverse obstakels te omzeilen, in die zin hoop cultiverend maar ook heel wat zorgvragen spontaan voedend.

Een wanderlegende onderscheidt zich van een broodjeaapverhaal of urban legend doordat hetzelfde verhaaltje steeds weer in dezelfde vorm aan een ander personage wordt verbonden.

Sierlijk is de eenvoud die nachtmerries kan verbloemen, wat fluweelzacht vermag.

Een kracht is een natuurkundige grootheid die een voorwerp van vorm of van snelheid kan doen veranderen.

Binnen 5E+2 jaar zou dat ongeveer 4E+6 € gaan kosten, en omrekenen kan ook.

Op 18 november 2022 werden in het paleis van Versailles door wetenschappers op een bijeenkomst van de Algemene Conferentie over Maten en Gewichten (CGPM) de nieuwe metrische voorvoegsels ronna (R) en quetta (Q) aangenomen om immense orden van grootte uit te drukken, die respectievelijk 27 en 30 nullen achter de eenheid uitdrukken.

Dummett maakt een onderscheid tussen ‘retorische’ en ‘verklarende’ redeneringen, slechts bij de eerste soort zijn beide horens van het dilemma tussen cirkelredenering en oneindige regressie fataal.

Luctor et emergo.

'Back to basics' leidt inderdaad tot fundamentele kennis die we bizar genoeg ook vergeten kunnen, alsof we kunnen terugkeren naar een tijd waarin dit nog gewoon de vanzelfsprekendheid zelve was. Wonderbaarlijk eigenlijk, zie verder de handleiding voor dummies.

De complexiteitstheorie is de tak van de wiskunde en de informatica die bestudeert of problemen oplosbaar zijn of niet, en als ze wel oplosbaar zijn, hoe moeilijk ze dan zijn om op te lossen.

In principe zijn er zeer veel onopgeloste vraagstukken in de wiskunde aangezien het gebied waar de wiskunde betrekking op heeft oneindig groot is. Desondanks zijn er in de loop van de geschiedenis van de wiskunde enkele onopgeloste vraagstukken naar voren gekomen die binnen de wetenschap als zeer belangrijk gekenmerkt worden.

Door de macht der gewoonte stellen we geen hulpvragen waarvan het antwoord niet ongeveer op Wikipedia staat, maar heel soms ook aan het twijfelen brengt of dat het wel zo simpel kan zijn.

Sommigen vatten het samen in een aantal bondige aforismen, die er wellicht ook niet zomaar komen. 🔆

Inmiddels hebben we dat circulaire diagram in een baan rond de zon gelanceerd, en aan die non-lineaire katalysator en een reeks afleidbare wetmatigheden wijzigt vooralsnog niets.

In de mythologie van veel culturen wordt de zon als een god gezien, wat verklaart waarom een aantal meent dat de kosmos a rato van het aantal sterren bevolkt is door miljarden goden.

Een groep natuurkundigen heeft onderzoek gedaan of het mogelijk is om in het echt op warpsnelheid te kunnen vliegen in het heelal, uit het onderzoek is gebleken dat dit mogelijk is. De 'Alcubierre-aandrijving' is een speculatief idee voor een aandrijving waarmee een ruimtevaartuig sneller dan het licht zou kunnen reizen door gebruik te maken van het warp effect.

Allemaal niet zo moeilijk, de beschikbaarheid van opties maakt de beslisbaarheid mogelijk, wat niet betekent gekend.

Niet iedereen beloopt dat pad op hetzelfde moment en elk pad is uniek, het vervolg zou daarom al geschreven kunnen zijn.

Enigszins lastig zijn hulpvragen waarvan de uitkomst reeds gekend is, maar nog niet eerder over nagedacht.

Willen gemakshalve misschien nog opmerken dat we hier spreken over optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen, niet meer, niet minder.

Oprecht dank voor deze mooie getuigenis, misschien daarom dat hulpvragen met betrekking tot, in hoeverre er überhaupt al enige aandacht voor zou bestaan, paraconsistente logica niet altijd even makkelijk verteerd worden. Het doet echter geen afbreuk aan het wonder des levens, net zoals voor wie begrijpen wil er hoop in overvloed is, logischerwijs.

Ja, en elk pad zou daarenboven uniek zijn, wat echter niets verandert aan het non-lineaire aspect. Zoals je eerder al zei, het is de eenvoud zelve.