TTC

Alsof je uit de maalstroom zou stappen en niet zien waar allerhande blokkades zitten, we schieten op.

Als eigen aan een proces ambivalentie troef wordt, kan je enkel maar hopen dat zoiets met zo min mogelijk misverstanden en bijhorende neveneffecten verloopt. Hulpvragen ter preventie van erger komen meestal dan ook pas achteraf, als je dan nog de woorden vindt omwille van hypergevoelig voor nu net die zaken die voeding geven aan een reeks misverstanden. Quasi onbegrijpelijk zonder de aandacht die daartoe noodzakelijk is, voorbij aan het eigenbelang is het de inhoud die primeert.

Mensen reageren niet op technische zaken, maar als het over zaken gaat als opmaak of naamgevingsconventies, dan worden de discussies eindeloos en kunnen de emoties hoog oplopen.

Ja, kwetsbare mensen krijgen oprecht goedwillend opleidingen aangeboden, dat is de derde golf beweging in de richting van een fluweelzachte paradigmashift. En nu is er een overschot aan kwetsbare mensen, waar geen plaats voor is in een wereld waarin koude oorlog primeert. We zijn op zoek naar wormgaten waar een overvloed aan is op basis van verzamelde kennis, maar dat is cognitieve inhoud. Sorry, cognitieve inhoud staat meestal in de weg van het zien van openingen, zo gaat het nu eenmaal. De trivialiteitswet van Parkinson is een wet die zegt dat de hoeveelheid tijd die in ver

Ik vernam laatst nog dat het aanbod aan ervaringswerkers velen malen groter is dan de beschikbare plaatsen, alsof we op zoek mogen gaan naar een eiland dat niet bestaat. Alle gekheid op een stokje, niet alles is om te lachen, verre van.

Het ontbreken van die hoop is wellicht de frustratie die je ervaart om telkens tegen die muur aan te lopen, beetje basiskennis kan nooit kwaad.

Precaire kwesties zoals ook middels de positieve desintegratie theorie geduid wil worden, soms lijkend op een moeras waarin we door een veelheid aan conflicterende interacties ook hopeloos in verstrikt kunnen raken. Je kent het, hou moed, veel sterkte, je bent nooit alleen, we geven niet op, succes.

Sinds dat basistraject mindfulness is er veel veranderd, je zou bijna gaan denken dat er veel hoop te koesteren valt. Verschillende interpretatiemogelijkheden sluiten elkaar niet uit, waartoe ze meestal wel gebruikt worden.

De oorsprong van het gezegde 'ivoren toren' kan worden herleid tot de Bijbel, in het Hooglied van Salomo (7:4). In deze passage wordt de geliefde vergeleken met een toren, gebouwd van ivoor. Het gebruik van het beeld van een toren, gemaakt van kostbaar ivoor, symboliseert de schoonheid en onbereikbaarheid van de geliefde.

Misschien heeft een en ander te maken met die lijst die we nog niet gekregen hebben, morgen is er nog een dag.

Het gezegde 'ivoren toren' verwijst naar een metaforische plaats of situatie waarin iemand zich afzondert van de problemen en realiteiten van de wereld. Het idee achter de uitdrukking is dat iemand zich in een afgeschermde, geïsoleerde omgeving bevindt, vaak een symbolische toren, waarin ze zich verwijderen van de dagelijkse problemen en uitdagingen van het gewone leven.

Gekend fenomeen is dat bij ontluikende visielogica het verhaal niet stopt bij een weesgegroetje, met nieuwe uitdagingen die veel vaker nog complexer zijn dan diegene in voorgaande fasen. Des levens, net dat wat het leven zo boeiend maakt, van vaag en mistig, naar steeds meer helderheid.

De bancor was een supranationale munt die John Maynard Keynes en E.F. Schumacher in de jaren 1940-'42 conceptualiseerden en die het Verenigd Koninkrijk voornemens was na de Tweede Wereldoorlog in te voeren. Deze nieuwe supranationale munt zou dan in de internationale handel worden gebruikt als een rekeneenheid in een multilateraal ruilhandel-clearingssysteem, de International Clearing Union, die samen met de bancor zou moeten worden opgericht.

Aanvankelijk dacht ik dat het Tita was, maar het is zijn dochter Tika die dat kon.

Moest je aan iets denken waar nog niemand eerder aan gedacht heeft, zal het wellicht wel een wonderpil zijn.

Het is altijd wel iets, daarom dat een vereenvoudigd denkexperiment soms meer zegt dan duizend boeken. Als we er zelf niet even bij stil zouden gestaan hebben, zou het wellicht gewoon verder gegaan zijn.

Hoe we nu alsmaar in strijd kunnen zijn met niet meer dan een golf die doorheen de evolutionaire tijd raast, stemt voor wie er interesse in toont tot diepgaander reflectie.

Ervaring leert dat wanneer je met veel toewijding een mandala in elkaar puzzelt, voor de bespreking misschien beter een foto neemt.

Vlindereffecten en wormgaten, alsof het allemaal gratis zou kunnen zijn, hoopvol.

Wellicht heeft dat te maken met die smalle en/of brede weg, het is niet meer dan een gok. De wereld stopt niet met draaien door te lezen wat op Wikipedia staat, tegelijk valt ook niet te ontkennen dat het er staat.

Bizar fenomeen blijkt een aha-erlebnis, wat enigszins suggereert dat we op voorhand iets kunnen weten maar (nog) niet weten hoe we daartoe kunnen geraken. Alleszins apart, tegelijk zeggend dat het voor ggz-experten beslist ook geen sinecure moet zijn om nu net hierover hulpvragen te krijgen, over dat wat inhoudelijk toch onveranderlijk blijft.

In het eeuwige nu, niet te verwarren met voortschrijdend nu, kunnen we ons de vraag stellen of, naar het gelijknamige boek van Erich Fromm, het paradoxale fenomeen angst voor vrijheid geen ontmoedigende of contraproductieve invloed heeft op de hoop die ervaringswerkers diep in het hart koesteren.

De wet van Parkinson is een wet, die stelt dat het werk van een taak uitdijt naar de tijd die beschikbaar is om een taak te realiseren.

Bij driemaal is schaapsrecht begin ik altijd te twijfelen, maar we geven niet op.

Dat we na een basistraject NVC elk gesprek zouden aanvatten met een verhandeling over hersenstammen en meerlagige cortexen, lijkt me een puur mechanistische interpretatie van de empathische verbinding die we in veiligheid en vertrouwen trachten te realiseren.