TTC

Bij dorst naar heelheid kunnen we ons veel voorstellen, ik begrijp er vooral geen jota van.

Processen van ontluikende visielogica induceren zonder ook eerst een aantal fundamenten te willen (h)erkennen, is als nietsvermoedende mensen in een moeras storten om achteraf te kunnen zeggen dat je er bent om ze te helpen.

Veel is oude wijn in nieuwe zakken, maar toen bestonden al die labels nog niet.

Inmiddels hebben we van het ELM een matrix gemaakt met horizontaal de verschillende stappen en verticaal de input van informatie, dit kan over gelijk wat gaan. Het gaat vooral om het concept zodat duidelijker mag worden hoe interferentie heel wat nuttige informatie kan verdringen, hiermee de specifieke rol van aandacht en de bereidheid tot introspectie benadrukkend. Simpeler gezegd, het is binnen dit kluwen dat we als ervaringswerkers, in meer of mindere mate doordacht, een hulpvraag trachten te stellen. Geef aub niet op, we zijn immers nooit alleen, hoopvol en vreedzaam.

Geduld koesteren zal wellicht wel van ergens komen, iedereen heeft toegang tot dezelfde informatie.

In de aanloop tot vandaag hebben we misschien kennis genomen van het 4-fasenproces zoals door systeemwetenschappers netjes in kaart gebracht, zodat diverse tendensen op verschillende manieren belicht kunnen worden.

Zo leren we de metafoor beter kennen, zodat de jakhalzen en giraffen verder kunnen.

Misschien dat sommige wormgaten pas beter kunnen begrepen worden wanneer ook het referentiekader waarin ze gevonden kunnen worden, enigszins een beetje kennis over bestaat.

Voor simpele mensen is elke hulpverlener de toegangspoort tot een haast onontwarbaar netwerk van organisaties en wetenschappers met bijhorende verzamelde kennis, zo heel laagdrempelig is dat nu ook weer niet.

Bijzonder aan circulaire diagrammen is dat ze van toepassing zijn binnen gelijk welke context, tegelijk zeggend dat geen enkele situatie dezelfde is.

Over je participatie in psychodramatische exposities, is het laatste woord nog niet gezegd. Een luxeprobleem is dat we niet al die ggz-tools tegelijk kunnen toepassen, om dezelfde reden is het misschien handiger om relevante hulpvragen vooral simpel te houden.

Een andere belangrijke eigenschap van een Gaussische functie is dat de fourier-getransformeerde van een Gaussische functie opnieuw een Gaussische functie oplevert.

Humor is belangrijk, we horen maar bitter weinig over wat niet gezegd wordt. De sterke variant wordt vrij algemeen afgewezen, ook door Sapir en Whorf, maar naar de zwakke versie wordt nog veel onderzoek gedaan.

Een mens kan al eens flagrant missen waar het nu precies over gaat, maar wellicht meer iets voor naakte apen.

Ik weet eigenlijk niet wat er telkens opnieuw verdwijnt, misschien dat het verduisterd wordt.

Die objecten van aandacht verdwijnen hier altijd, nog niet op gelet misschien?

Het element van utopische gespletenheid wellicht, moeilijk om te zeggen of dat het object van aandacht was.

Uiteindelijk zien we een strijd om een probleem dat reeds opgelost is, waarom zou je dat niet gewoon kunnen zien?

Wanneer we een en ander naar z’n essentie herleiden, lijkt het precies wel ergens te kloppen.

Erg moet dat zijn, dat je dat niet weet. Vreemd, het staat er nochtans altijd, steeds hetzelfde.

Bizar, je bedoelt wellicht dat verhaal van these-antithese-synthese, is dat ook geen kwestie van logica en onderscheidingsvermogen?

Laat ons hopen dat ze hun verstand niet gebruiken, het zou immers zomaar kunnen dat er nog heel wat anders daagt.

Kennen we onderhand, waarom kan je niet specifieker zijn?

Het is tegenwoordig allemaal wat met die wormgaten, wat de snelste weg tussen twee punten betreft.

En hoe ligt dan de relatie tussen smalle en/of brede weg in verhouding tot een aantal epistemologische obstakels die door het unipolaire denken auto-immuun in stand gehouden worden? Is dat ook geen kwestie van de basis eerst te begrijpen?