TTC

Het idee van de aandachtseconomie werd voor het eerst naar voren gebracht door de Amerikaanse econoom Herbert A. Simon in de jaren '70. Hij stelde dat in een wereld vol informatie de aandacht van mensen het schaarse goed wordt. In onze moderne tijd, met de opkomst van sociale media, streamingdiensten en 24/7 nieuws, is deze dynamiek alleen maar prominenter geworden.

Beetje als wakker worden voor het wonder dat het leven is, met als risico te verzanden in een 'moeras' en hierdoor de grote lijnen over het hoofd te zien. En er zijn zoveel niches en variaties mogelijk dat het idee van meer verbinding en harmonie tot een utopie verheft, waar misschien zelfs eens mee gelachen zal worden.

Vanuit de cognitieve psychologie weten we dat onze hersenen werken met selectieve aandacht. Ze kiezen welke informatie prioriteit krijgt op basis van wat als belangrijk of relevant wordt beschouwd. Dit kan variëren per persoon, afhankelijk van interesses, overtuigingen, emoties en ervaringen. In zekere zin bepalen we dus deels zelf waarop we ons richten, maar worden we ook geleid door onbewuste factoren en externe invloeden. Dat maakt aandacht zo'n bijzonder en mysterieus fenomeen, omdat het zowel autonoom als beïnvloedbaar is.

In het bijzonder gelden voor haar drie verschillende fasen, de anagene fase, de catagene fase en de telogene fase.

Misschien dat non-lineaire katalysatoren tijdloos zijn, en je zal zien hoe snel ze verdwijnen kunnen.

Vandaag hebben we het gehad over het lemniscaat en hoe we ons kunnen beschermen tegen toxische invloeden, en toch blijven hopen.

Soms denkend dat we als mensen altijd op zoek zijn naar iets, niet naar niets omdat zoiets nogal absurd kan lijken.

Dimidium facti qui coepit habet, sapere aude.

Het idee dat het geheim van het leven in de sterren te vinden is, grijpt terug naar eeuwenoude filosofieën, mystiek en wetenschap. In zowel religieuze als spirituele tradities worden sterren vaak gezien als symbolen van eeuwigheid, wijsheid of zelfs de oorsprong van het leven. Moderne kosmologie heeft hier een verrassende parallel, sterren zijn letterlijk de bronnen van alle elementen die nodig zijn voor leven, zoals koolstof en zuurstof.

Het idee om het zonnewiel te koppelen aan het concept van these-antithese-synthese kan een krachtige metafoor vormen om dualiteiten te begrijpen. In de klassieke Hegeliaanse dialectiek verwijst these naar een bestaande stelling of idee, antithese naar het tegenovergestelde daarvan, en synthese naar een verzoening van beide, die een hoger niveau van begrip of realiteit representeert.

Een kaarsvlam is maar klein in een grote donkere ruimte, en toch is dat waar onze ogen naartoe worden getrokken. Het donker is groter en er is meer donker dan licht, maar het contrast van het kleine lichtje is groter en verlaat daarmee zijn eigen kleinheid.

Het biomedische model richt zich op de ziekte, het biopsychosociale model meer op het ziekzijn als een resultaat van een complexe interactie tussen biologische, psychologische en sociale variabelen.

De nieuwe proefondervindelijke kennis kan niet langer vanuit het oude paradigma worden verklaard en lijkt daarmee niet zelden zelfs in volledige tegenspraak te zijn. Meestal blijkt pas achteraf, wanneer de aanhangers van het oude, niet langer voldoende wetenschappelijke wereldbeeld hun invloed en macht hebben verloren, dat er sprake was van een echte conceptuele revolutie.

Flink van je, en dat allemaal omdat het over boerenlogica handelt? Ja, het is alsof ze tegen zichzelf spreken, en het valt niemand op.

Wat denk je nu, dat we terug vooraan gaan beginnen misschien?

Gelukkig is dat hetzelfde, en wat is jouw taak?

Hou je van boerenlogica?

Heb zelfs geen idee wie dat zonnewiel bedacht heeft, en het gaat al eeuwen mee.

Herval is wenselijk, anders raken we de bodem kwijt.

Het is voor elk wat wils, zelfs gratis.

Ja, zonnewielen bestaan al veel langer, in verschillende vormen.

Misschien leidt dit proces tot momenten van herkenning en verdieping die onverwacht opduiken, niet zeker echter.

En veel wijn om bij het water te doen, het hoort er allemaal bij.

Het valt moeilijk te ontkennen dat het bestaat, zelfs lekker kan gevonden worden.

Er zijn veel niches, en wellicht is niet iedereen vertrouwd met, om maar iets te zeggen, de tweedeling van Marcuse. Maar dat is op zich geen zaak van psychologen, dat gaat over systeemkennis en anomalieën die haast elk discours in milde overreding quasi onmogelijk maken.