Willempie

Ja, misschien toch wel. Bedankt en ik zal erover nadenken.

Kostelijk! Zolang er nog humor bestaat in deze wereld teken ik ervoor!
Weigeren deel te nemen aan oorlogen helpt al een hoop. Laten de heren en dames politici het zelf maar uitvechten. 

Probleem lijkt soms dat velen heilig geloof hechten aan wat die heren en dames politici de bevolking vertellen, ook iets dat we onder 'religie' kunnen begrijpen? Het is allemaal wat natuurlijk, humor kan bevrijdend werken en hoop dat het lachen ons niet vergaat.

Kostelijk! Zolang er nog humor bestaat in deze wereld teken ik ervoor!
Weigeren deel te nemen aan oorlogen helpt al een hoop. Laten de heren en dames politici het zelf maar uitvechten. 

Waar heb ik iets gesteld over een homogram?

Zelf zou ik het geen slecht idee vinden als de Koning meer politieke invloed zou hebben, zodat er ook iemand is die boven alle peilingen, politieke spelletjes en trends uitstijgt, daar hij niet gekozen wordt en in principe voor het leven is benoemd, en de lange termijn en de grondwaarden van onze cultuur en samenleving kan bewaken. Hij moet dan natuurlijk niet álle macht krijgen, maar wel zodanige macht dat de regering rekening zal moeten houden met zijn visie en niet zomaar haar eigen gang kan gaan. Hij kan dan ook misschien zelfs gewoon zijn eigen troonrede schrijven.
Het schijnt "niet van deze tijd" te zijn om dergelijke stabiliserende factoren in de politiek te willen hebben, maar als je zoiets maar lang genoeg aanhoudt, dan wordt het alsnog van deze tijd en is die tijdskwestie ook weer opgelost. Niet dat die kwestie er ook maar eningszins toe doet uiteraard, maar je moet toch waar nodig rekening houden met zulke sentimenten.

Ik zie het andersom.. Het is niet dat de nieuwe muziek zo vlak is, maar het is dat iemand zoals Koning David zo diep is, dat hij moeilijk te evenaren is..In al mijn gebeden is het mij nooit gelukt te bidden zoals hij deed.

Volgens mij geef ik gewoon aan dat je met medische problemen naar de huisarts moet en met spirituele vragen naar de pastoor of de dominee kunt. Misschien druk ik me soms wat ongelukkig uit hier, maar volgens mij is met die stelling verder niets mis.
En volgens mij heb ik hier helemaal niet zo'n verleden als jij omschrijft, alsof ik mensen nooit naar een huisarts zou verwijzen bij medische klachten, maar uitsluitend naar de pastoor.

Het centrum van het universum symboliseert hier de scheppende kracht voor mij en het is raar te zeggen dat er nergens en scheppende kracht is, terwijl deze overal is.

De voor mij meest aansprekende omschrijving van eenheid is een meer dan een halve eeuw geleden geschreven door Black Elk, medicine man of the Oglalla Sioux tribe
“The first peace, which is the most important, is that which comes within the souls of people when they realize their relationship, their oneness, with the universe and all its powers, and when they realize that at the center of the universe dwells Wakan-Tanka , and that this center is really everywhere, it is within each of us.
This is the real peace, and the others are but reflections of this.
The second peace is that which is made between two individuals, and the third is that which is made between two nations. But above all you should understand that there can never be peace between nations until there is known that true peace, which, as I have often said, is within the souls of men.”
Black Elk (1863-1950)

@Willempie,
Past dit niet meer in het topic over BDE? Ik geloof beslist dat die man oprecht is, hij heeft een ervaring gehad. Of dat werkelijk God is?? Voor hem was dat zo. 
@violist,
Geloven in je binnenkamer, zoals o.a David een relatie met God ervoer. Hij streed met God, hij had God lief, en hij werd indirect een moordenaar. Ik herinner me dat er in het verleden eens gevraagd werd door een dominee; "welk Bijbelboek spreekt je het meeste aan". Heel veel mensen die op die Bijbelstudie waren zeiden: de psalmen van David, ik had dat ook. Je herkent jezelf in David; al worstelend, liefhebbend, boos zijn, spijt hebben. Zo herkenbaar, zelfs nog in 2017. Je schreef dat je gedoopt bent als kind; heb je een orthodoxe christelijke opvoeding gehad? Je citeert uit de Staten vertaling, vandaar mijn gedachte.

Het was voor Israël niet te moeilijk om Gods wil na te volgen. Deut.30:11. Dat wil niet zeggen dat het altijd makkelijk was. Denk aan David. Hij was een man naar Gods hart. Toch sloeg hij de plank een aantal malen behoorlijk mis. Nadat hij overspel had gepleegd, vroeg hij aan God om een zuiver hart. Ps.51:10. Zaken die in Gods ogen verkeerd zijn, kunnen toch een enorme aantrekkingskracht hebben. Als we oprecht berouw hebben van zonden en aan God vragen om een nieuw en gehoorzaam hart, dan zal dat ons zeker geschonken worden. Ook in Fil.2:12,13 zie je die wisselwerking terugkomen. Als je er zelf aan mee wilt werken, dan zal God je daarvoor de kracht geven. 

De sacramenten zijn echter meer dan het bosje bloemen, naar katholiek verstaan. Leven met of zonder sacramenten is het verschil tussen je geliefde kunnen aanraken en zien en je geliefde nooit kunnen aanraken en zien. Het zijn directe handelingen van Christus zelf. Niet de priester of diaken doopt, maar Christus. Niet de priester draagt uiteindelijk de mis op, maar Christus. Niet de bisschop deelt de heilige Geest uit in het vormsel, maar Christus. Het is Christus die je de handen oplegt, die tot je spreekt, die zichzelf aan jou geeft.
De sacramenten zijn dus niet het teken of de belichaming van Christus' handelen, maar Christus' handelen zélf. Met als absolute hoogtepunt dus de eucharistie, waarin we ons aansluiten bij zijn Offer en fysiek gemeenschap met Hem hebben. Zou je je een huwelijk kunnen voorstellen waarin dat nooit plaats zou vinden?
@violist Het viaticum, waarop je doelt, behelst de uitreiking van de communie, een eventuele biecht indien nodig en mogelijk, en het sacrament van de ziekenzalving. Het is geen plicht voor een katholiek om dezen te ontvangen, hoewel doodzonden natuurlijk wel moeten worden gebiecht, maar Christus komt je dan heel bijzonder en intiem nabij, om je op je laatste reis te vergezellen.
Wat betreft het doopsel: na het doopsel volgt er natuurlijk nog een heel leven met of zonder Christus. Na de smalle poort volgt immers het smalle pad. Men kan dus gedoopt zijn en alsnog veroordeeld worden, omdat men zich er niet naar gedraagt. Geloven is immers ook de wil doen van de Vader en zij die niet geloven, hebben nog altijd hun geweten om naar te luisteren. Zij hebben daarin dus geen excuus.

Ja, ik leg mijzelf een juk op, namelijk het juk van Christus. Het is de uitnodiging die hij doet in Matth.11:28-30.  Maar zijn vracht is licht en het geeft verkwikking. Er is dus wel een vracht te dragen. Maar een mens krijgt voldoening van een bepaalde inspanning. Zo zitten we in elkaar. "Nader tot God en hij zal tot u naderen" - Jak.4:8. De wisselwerking, de samenwerking; dat is iets moois. 

Ik denk dat die tekst uit Ezechiël, waar ik een paar posts eerder op wees, laat zien dat dat laatste toch ook weer net iets genuanceerder ligt... Waarom zou God Israël immers een nieuw hart moeten geven als het al in Israëls vermogen zou liggen om Gods wil na te volgen? Of in evangelische termen uitgedrukt: Om "een wedergeboren kind van God te worden"?
Er lijkt hier een paradox te bestaan: die redding van ons: 100% Gods werk en 100% mensenwerk (in de zin: als opdracht van God Hem 100% te gehoorzamen: "Wees heilig, want God is heilig"). Waarop je, denk ik, slechts een paradoxale reactie kan geven: 'Heer, ik geloof. Kom mijn ongeloof te hulp'...

Zo is het, Gaitema! Jezus leert ons dat HIJ ons WIL dragen op ZIJN Sterke schouders! Enige dat wij "moeten" doen is dat toestaan. We zijn als het ware schapen die door HEM gedragen worden. Zonder HEM kunnen we niks. Laat je niks aanpraten, laat je niet misleiden, je ziet het volkomen juist, Gaitema! Tussen de regels door lees ik in verschillende bijdragen de leer van o.a. de Jehovah's getuigen, die zichzelf een juk opleggen; van alles MOETEN doen om rechtvaardig te zijn. Nee, het tegendeel is waar, we KUNNEN niks doen. Immers, door het offer van Jezus Christus zijn we Gods rechtvaardigheid in Jezus. God ziet ons door Jezus. En, als we falen, hoeven we slechts de Heilige Geest te danken dat HIJ ons openbaart dat we Gods Rechtvaardigheid zijn in Christus, niet onze rechtvaardigheid, maar Gods rechtvaardigheid. Jezus heeft geleden, is gestorven voor onze zonden, zodat wij dat niet nogmaals hoeven te doen. Neem Jezus aan als Verlosser, dank HEM, de rest volgt daaruit vanzelf, niet omdat we van alles moeten, maar omdat we het willen. Wij zijn Gods rechtvaardigheid, God ziet ons perfect, zonder zonde, zonder smet, dankzij God de Zoon, Jezus Christus!

Als je die tekst (Joh 4:24 want God is Geest, dus wie hem aanbidt, moet dat doen in Geest en in waarheid) op deze manier uitlegt, dan lijkt het alsof het hier inderdaad om een gebod gaat, een imperatief: "je moet het zo doen (want zo wil God het)". En zo lijkt het er in de vertaling ook te staan. Als je niet beseft dat het woord "moeten" ook een noodzakelijkheid inhoudt. Een ergens niet aan kunnen ontkomen. En ik denk dat je hier vooral aan die betekenis moet denken, wil je de hoofdzin kunnen plaatsen, begrijpen (het "God is geest"). Want waarom staat dat er, als het hier zou gaan om "goedkeuring"  of een "gebod"?
Als je de zin op die andere manier leest, dan staat er eerder: "God is geest, en zij die Hem aanbidden ontkomen er niet aan om Hem te aanbidden in geest en in waarheid". Ofwel: het kan niet op een andere manier: dit is gewoon de basis van aanbidding. ("En dan doet de plaats waar men aanbidt er niet meer toe" - is volgens mij de bijgedachte bij deze tekst...).
 
Ik lees hier dus niets over "goddelijke goedkeuring". Wel iets over de doop trouwens. Want daar begint het hoofdstuk (Joh 4) mee. En de water-beeldspraak gaat verder:
4:13 ‘Iedereen die dit water drinkt zal weer dorst krijgen,’ zei Jezus, 4:14 ‘maar wie het water drinkt dat ik hem geef, zal nooit meer dorst krijgen. Het water dat ik geef, zal in hem een bron worden waaruit water opwelt dat eeuwig leven geeft.’
Lijkt me ook een bijzonder belangrijk aspect van de doop (van alles waar die doop naar wijst)! En volgens mij geeft Johannes via die symboliek ook een verband tussen doop en Geest. Want een paar hoofdstukken verder staat:
7:37 Op de laatste dag, het hoogtepunt van het feest, stond Jezus in de tempel, en hij riep: ‘Laat wie dorst heeft bij mij komen en drinken! 7:38 “Rivieren van levend water zullen stromen uit het hart van wie in mij gelooft,” zo zegt de Schrift.’ 7:39 Hiermee doelde hij op de Geest die zij die in hem geloofden zouden ontvangen.
Ik zie in die teksten dus niet zozeer God keurend en afkeurend aan het werk (alsof het hier over het Oordeel zou gaan), maar God vooral aan het werk om via dat water mensen te veranderen (voordat dat Oordeel ooit gaat plaatsvinden)... In de eerste plaats werkt God hier, niet de mens...
 
Die teksten lijken me voort te bouwen op eerdere beloftes. Bijvoorbeeld deze uit Ezechiël:
11:19 Dan zal ik hen eensgezind maken en hun een nieuwe geest geven; ik zal hun versteende hart uit hun lichaam halen en hun er een levend hart voor in de plaats geven. 11:20 Dan zullen ze mijn wetten gehoorzamen en mijn regels in acht nemen. Zij zullen mijn volk zijn en ik zal hun God zijn.
Opnieuw: God vernieuwt de mens, opdat deze zal kunnen gehoorzamen. Niet: verander jezelf opdat God je kan accepteren...
Voor mij een heel belangrijke reden om "geloofsdoop als voorwaarde om God te mogen naderen" af te wijzen. Dan leg je voor mij veel te veel de nadruk op het menselijke handelen, alsof dat vooraf zou gaan aan Gods genade...

Alle menselijke inspanningen falen. We kunnen onze best doen de doop goed uit te voeren, maar dit leidt al tot twist. Willen we het goed doen, dan moeten we ALLES perfect doen, iedere seconde, ons hele leven. De maatstaf van God is dermate hoog dat we allen falen. Willen we het toch ZELF doen, dan plaatsen we ons weer onder de Wet of eigen bedachte wetten, met alle gevolgen van dien. Het gevolg is dat we ons onder de vloek plaatsen.
Jezus aannemen als Verlosser verandert dit radicaal. God ziet ons opeens door Jezus, dus in Zijn ogen zijn we - als we HEM aanvaarden als Verlosser - zonder zonde. Alle zonden zijn vergeven. Kiezen we voor ZELF, dan falen we, hoe goed we het ook bedoelen!
JE BENT PERFECT IN GODS OGEN 
God ziet jou zonder fout, smetje of onvolmaaktheid. Prijs Zijn Woord en het volbrachte werk van Zijn Zoon Jezus Christus. Twijfel niet aan jouw volmaaktheid in Christus! 
Jezelf te zien als verre van perfect is geen bescheidenheid, maar een gebrek aan begrip en vertrouwen in het volmaakte offer van Jezus voor jou! In de Bijbel lezen we: "Want met één offer heeft Hij hen die geheiligd worden, tot in eeuwigheid volmaakt". In de Engelse KJV lezen we: 
“For by one offering He hath perfected forever them that are sanctified”
Besef je dat? Je hebt niet alleen heilig gemaakt, maar door hetzelfde offer van Zijn lichaam, ben je al geperfectioneerd. Je bent zowel heilig als perfect in Gods ogen!
Jouw zonden zijn perfect en totaal vergeven. Dus in plaats van bewust te zijn van je zonden (om het slecht geweten te hebben [Hebreeën 10:22]), kun je een perfect geweten hebben, een geweten vrij van schuld en veroordeling van zonden. Als je "zonde-bewust" leeft, zeg dan simpel: "Dank U, Jezus, voor Uw wonderbaarlijk werk aan het kruis. Het is een perfect offer dat al mijn zonden volledig verwijderd heeft. 
"Heilige Geest, dank U voor het overtuigen van mijn gerechtigheid, niet mijn eigen, maar Gods gerechtigheid, gegeven aan mij als een geschenk. Blijf me overtuigen, ook als ik faal, dat ik nog steeds de gerechtigheid van God in Christus ben!" 
God ziet jou perfect zonder enige smetje van zonde. Hij behandelt je als een rechtschapen man of vrouw, want zo heeft Hij jou gemaakt. Dus verwacht de goede dingen: 
Spreuken 10: 6
Zegeningen rusten er op het hoofd van de rechtvaardige, maar geweld overdekt de mond van de goddelozen.
Jezelf te zien als verre van perfect is geen bescheidenheid, maar een gebrek aan begrip en vertrouwen in het volmaakte offer van Jezus voor jou! God ziet jou door Jezus Christus, volmaakt, zonder zonden, zonder smet! Neem Jezus aan als persoonlijke Verlosser. Je bent dan de rechtvaardigheid van God in Christus!    

Ik herinner me dat katholieken vroeger voordat die stierven de heilige sacramenten moesten worden toegediend. De pastoor moest dan snel langs komen anders was het te laat voor de stervende en kwam hij in het vagevuur. Met dit ritueel zou de manier van leven minder belangrijk zijn in mijn beleving, lekker makkelijk. Natuurlijk hoorde ik deze gang van zaken in een protestante omgeving maar het is me wel altijd bij gebleven. Tradities en rituelen mogen de innerlijke zoektocht gedurende het leven naar het hogere niet verdringen. En dan heb je toch een behoorlijk verschil tussen de verschillende kerkelijke stromingen. Maar ik verwacht dat de betekenis van de laatste H.S nu wel wat genuanceerder zal zijn geworden.
Als protestant ben ik jong gedoopt, als ik het goed heb beloven de ouders daarbij dat ze het kind "ïn de vreze Gods" zullen opvoeden. Een mooi moment voor hen om dat in het openbaar uit te spreken, in die tijd werd een kind nog als een geschenk van God gezien, nu worden ze gewoon gemaakt. Mijn jongere zusje is door omstandigheden niet gedoopt maar wel gelovig gebleven. De doop stelt wat dat betreft voor de betreffende baby dus helemaal niets voor.  Mijn zusje mist het niet en ik doe er niets mee, het zou gewoon oneerlijk zijn als ik in een eindbeoordeling wat op haar voor zou hebben. Ik zie het al voor me dat wanneer er een hemelpoort zou zijn dat we daar op een vragenlijstje onze persoonlijke gegevens moeten aankruisen die vervolgens een computer ingaat en dat die een uitslag zal geven links- of rechtsaf. 

Ik volg de serie "the walking dead"  Daarin komt ook een dominee voor, die altijd probeert te bidden en Gods hulp vraagt.
Op gegeven moment  wordt een gemeenschap belaagd door zombies en een groep mensen zit in de kerk te bidden.
De dominee spreekt dan. "God heeft ons geholpen om deze strijd te winnen.
Hij heeft ons de moed gegeven het zelf te doen"
Er zijn mensen die de stap gewoon genomen hebben om zonder geld te gaan leven, anders denken over bezit en zich niet meer laten leiden door politieke systemen die vasthouden aan de dogma van "how we ought to live"
Het gaat niet om 8+miljard mensen die zomaar ineens uit het niets anders gaan denken, want velen hebben de angst dat er buiten de dogma van "How we ought to live" niet bestaat en dat daar geen leven mogelijk is.
Wanneer de politiek zou besluiten we gaan het allemaal anders doen, wanneer het hun beslissing is, wordt het WW3, net als dat dezelfde politiek nu beslist, dat je verplicht bent belasting te betalen, ziektekostenverzekering te hebben etc, houdt deze politiek de individuele bevoegdheid om verandering te brengen tegen. Want het democratisch recht van de meerderheid onderwerpt ieder individu. de meerderheid beslist hoe wij leven. Daar moet je eerst afstand van durven te nemen om zelf iets anders mogelijk te kunnen maken.
Alleen bereik je als  mens daarin niets. er zijn meer mensen nodig  om bijvoorbeeld een zelfstandig opererende economie te kunnen vormen naast de bestaande economie zodat mensen iets kunnen zien waarop ze mogelijk zouden kunnen vertrouwen en zelf de keuze maken wat ze willen. 
Wanneer het echter bij enkelingen blijft, die de stap durven te nemen, zal het nooit veranderen. Blijven we bidden in de kerk,smeken om veranderering, terwijl God ons ieder afzonderlijk heeft voorzien van gaves, waarin we een wereld kunnen opbouwen, waarin we ons niet laten leiden door de moed om het te doen, maar door de angst om te falen.
 

Uit nieuwsgierigheid kom ik hier nog even snel een kijkje nemen voordat mijn werkdag begint en zie dat jullie inmiddels op bladzijde 22 zijn aanbeland … en nog steeds lijkt de langspeelplaat in de eerste groef te zijn blijven steken …
Ik heb verder geen behoefte mee te doen aan een discussie die ik beschouw als wat gerommel in de marge maar wil nog wel een aantal kanttekeningen plaatsen. 
Volgens Magere Hein en andere door “nieuwe atheïsten” geïnspireerde leunstoelwetenschappers, is één van hun belangrijkste redenen om zo tegen geloof te ageren het idee dat een wereld zonder religie beter af zou zijn. Ze beroepen zich daarbij op de wetenschap: “ken je geschiedenis” of zoiets zei Magere Hein tegen mij en verwees mij naar een boek uit 1933, geschreven door een psycholoog, waarin de belangrijkste conclusie luidt dat het atheïstische Rusland de toekomstige heilstaat is waar andere samenlevingen een voorbeeld aan kunnen nemen. Inderdaad, ken je geschiedenis, zou ik zeggen.
Nu ben ik waarschijnlijk één van de weinigen hier die een academische opleiding heeft afgerond en daadwerkelijk wetenschappelijk onderzoek heeft verricht in het vakgebied waar het dan om draait: conflicten en hun oorzaken. Als wat Magere Hein en de “nieuwe atheïsten” vertellen waar is, namelijk dat religie dé motivator is voor conflicten in de geschiedenis, dan zou je verwachten dat dat op universiteiten wordt onderwezen. Dat was in de tijd dat ik studeerde niet het geval. Nu kan dat natuurlijk in de tussentijd veranderd zijn (kennis van, en inzicht in de geschiedenis is niet statisch) maar ook in het huidige curriculum van mijn oude universiteit kom ik geen enkele cursus tegen, bij geen enkele faculteit, waar dat wordt onderwezen. 
Het is ook belangrijk niet uit het oog te verliezen dat de boeken van de belangrijkste “nieuwe atheïsten” Dawkins, Harris en Hitchens, door respectievelijk een bioloog, een neurowetenschapper en een journalist zijn geschreven. De stellingen die centraal staan in hun werk vallen grotendeels buiten hun vakgebied en hun gebrek aan kennis dienaangaande leidt tot conclusies die niet van wetenschappelijke aard zijn. Het is veelzeggend dat hun boeken op geen enkele universiteit waar ook ter wereld onderdeel van het curriculum vormen.  
Terug naar Don Quichot en zijn avonturen.

Haat? Antipathie? Frustratie? Zondebokmechanisme? Gebrek aan inlevingsvermogen? Plat wereldbeeld? Cognitieve dissonantie? Simplisme? Eigenwijsheid? Zelfoverschatting? 

De Bijbel is een leerboek met als doel het beste in jou naar boven te halen, die gruwelijkheden zijn er niet om na te bootsen maar net andersom. In het beste geval leidt de Bijbel tot meer bewustwording en een aangepaste modus operandi, voel je vrij om het ene te blijven negeren en het andere niet te begrijpen.

Men tracht mi te zeggen dat boosheid verschillende grondvesten kent, enerzijds gedreven vanuit haat en onwetendheid zonder meer, anderzijds vanuit liefde en de spontane wil om aan problemen te verhelpen. Dit stukje verwijst hiernaar : "Toen de Farizeeën weigerden om de vragen van Jezus te beantwoorden, keek Jezus “hen boos aan, maar ook diepbedroefd vanwege hun hardleersheid” (Marcus 3:5)" Die 'hardleersheid' is vandaag nog steeds actueel, zo gezien is er nog niets veranderd tenzij het decor waarin we leven. Misschien handig om het vervolg hier ook even te posten. De volgende feiten over de keren dat Jezus zich boos liet zien, moeten we in acht nemen: 
Zijn boosheid had een terechte reden. Met andere woorden, Hij had goede redenen om boos te zijn. Zijn boosheid kwam niet voort uit futiliteiten of persoonlijke aanvallen tegen Hem. Er was geen sprake van egoïsme.  Zijn boosheid was op de juiste partij gericht. Hij was niet boos op God of over de “zwakheden” van anderen. Zijn boosheid richtte zich op zondig gedrag en echt onrecht. Zijn boosheid voegde iets toepasselijks toe. Marcus 3:5 zegt dat Hij naast boosheid ook diepe bedroefdheid voelde vanwege het gebrek aan geloof bij de Farizeeën. De boosheid van Jezus kwam voort uit liefde voor de Farizeeën en bezorgdheid om hun geestelijke toestand. Dat Hij boos werd had niets te maken met haat of kwade wil. Zijn boosheid werd op de juiste wijze in toom gehouden. Jezus verloor nooit Zijn beheersing, zelfs in Zijn toorn. De hogepriesters waren ontstemd over Zijn ontruiming van de Tempel (Lucas 19:47), maar Hij had niets zondigs gedaan. Hij beheerste Zijn gevoelens; het was niet zo dat Zijn gevoelens Hem overheersten.  Zijn boosheid was van gepaste duur. Hij stond niet toe dat Zijn boosheid in bitterheid veranderde; Hij koesterde geen wrok. Hij pakte elke situatie op de juiste wijze aan, en pakte Zijn boosheid ruim op tijd aan. Zijn boosheid had het gewenste resultaat. De boosheid van Jezus had het onvermijdelijke gevolg van een Goddelijk ingrijpen. De boosheid van Jezus werd, net als al Zijn emoties, gecontroleerd door het Woord van God; dus volbracht de reactie van Jezus Gods wil. https://www.gotquestions.org/Nederlands/Jezus-boos.html

De boosheid van Jezus blijkt niet aan actualiteitswaarde verloren te hebben, de interessante vraag stelt zich of er inmiddels al iets veranderd is en/of hebben we de boodschap gemist waardoor boosheid welig tiert in onze samenleving. Een boze Jezus staat misschien in schril contrast met het beeld dat we ervan hebben, onderstaande verklaring geeft alvast legitimatie voor z'n boosheid. Moeten we nu - in navolging van Jezus - allemaal boos worden of is een dergelijke stelling een brug te ver?
Toen Jezus de geldwisselaars en dierenverkopers uit de Tempel joeg, toonde Hij veel emotie en boosheid (Matteüs 21:12-13; Marcus 11:15-18; Johannes 2:13-22). Jezus’ emotie werd omschreven als “hartstocht” voor Gods huis (Johannes 2:17). Zijn boosheid was zuiver en volledig gerechtvaardigd omdat er bezorgdheid voor Gods heiligheid en aanbidding aan ten grondslag lag. Omdat Gods heiligheid en aanbidding op het spel stonden, ondernam Jezus snel en besluitvaardig actie. Bij een andere gelegenheid werd Jezus boos in de synagoge van Kafarnaüm. Toen de Farizeeën weigerden om de vragen van Jezus te beantwoorden, keek Jezus “hen boos aan, maar ook diepbedroefd vanwege hun hardleersheid” (Marcus 3:5). Vaak beschouwen we boosheid als een egoïstische, vernielende emotie die we volledig uit onze levens zouden moeten uitroeien. Maar het feit dat Jezus soms boos werd, geeft aan dat boosheid zelf, als een emotie, amoreel is. Dit blijkt elders in het Nieuwe Testament. Efeziërs 4:26 onderricht ons als volgt: “Als u boos wordt, zondig dan niet” en zegt ons de zon niet te laten ondergaan over onze boosheid. Het gebod is niet om “boosheid te vermijden” (of boosheid te onderdrukken of negeren) maar om er op een juiste manier op het juiste moment mee om te gaan. (bron)