Flash Gordon

Jezus sprak Hebreeuws en geen Grieks.
Jezus heeft in geen geval zijn moeder gedenigreerd, het was niet "vrouw" in laatdunkende zin, maar Vrouwe in hoogachtende zin (individuatie). Feit blijft bovendien dat Hij Haar niet Johannes tot zoon zou geven, als Hij broers of zussen had gehad.

Nee nee, Dolce Vita zegt dat Maria de moeder Gods is en dat alle geslachten haar zalig zullen prijzen. En dat figuren die laatdunkend over haar doen ongehoorzaam zijn aan de Heer Jezus Christus.  Dat zij een Magnifiek Christen Is (niet was, want zij Leeft) staat voor een christen volkomen buiten kijf. En die toch hebben gekijfd, zouden beter eraan doen zonde te belijden en tot inkeer te komen en in de stille tijd haar eer te bewijzen. 

Nergens, om exact te zijn. Er staat wel dat Jozef niet bang hoefde te zijn om Maria tot zijn vrouw te nemen, omdat zij immers zwanger was geraakt van de heilige Geest. En dus geen overspel had gepleegd, waardoor Jozef aanvankelijk in stilte van haar wilde scheiden. Maria is echter altijd Maagd gebleven, dus bleef het huwelijk mystiek van aard.

Vanzelfsprekend. De Kerk is een collectief, een goddelijke familie, niet slechts een losse verzameling individuele gelovigen. Je kunt ook niet in je eentje geloven, dan kwijnt het geloof niet zelden snel weg bij zware tegenslagen.
Maar de Kerk is altijd bijzonder veerkrachtig gebleken in de geschiedenis en heeft het zwaarste kwaad binnen en buiten haar, toen en nu, uiteindelijk altijd weten te doorstaan.
Wie dus hecht in liefde en gehoorzaamheid met de Kerk verbonden blijft en zo met haar samenwerkt, ook en juist in tijden van tegenspoed en beproeving, zal daarom ook delen in die veerkrachtigheid. Zelfs als je geroepen zou zijn tot het kluizenaarsleven en door gehoorzaamheid, gebed en sacrament met haar verbonden blijft.

Toch doe je, naar mijn ervaring, politici tekort door ze zo als groep weg te zetten. Ik weet dat het op dit moment modieuzer is om politici weg te zetten op uiterst negatieve manier, maar ik heb een andere ervaring met teveel (landelijke) politici om daar in mee te gaan.

Echt wonderbaarlijk hoe topics zo kunnen ontsporen dat het gewoon helemaal niets meer met het onderwerp te maken heeft. Ontopic graag.

Ik heb niet de minste pretentie dat ik jou wijs kan maken

Heeft in die 25 jaar niemand je vertelt dat de bijbel niets vindt of denkt, om de eenvoudige reden dat het een boek is en geen persoon?

Ik heb niet de minste pretentie dat ik jou wijs kan maken

Er zijn twee soorten van kunnen: iets kunnen vanuit je technische mogelijkheden en iets kunnen vanuit je karakter. Zo kan ieder mens bijvoorbeeld gemakkelijk een puppy doodschoppen, omdat wij nu eenmaal sterker en groter zijn dan een puppy. Maar er zijn, als het goed is, maar weinig mensen die dat echt ook zouden kúnnen, dat over hun hart zouden kunnen krijgen of er ook maar aan kunnen denken zoiets verschrikkelijks te doen. Zij kunnen het dus werkelijk echt niet, ondanks hun sterkte en grootte.
Als dus gesteld wordt dat God niet kan liegen, dan wordt denk ik over het algemeen dan ook de tweede soort van kunnen bedoeld: natuurlijk kan God vanuit zijn onmipotentie glashard tegen ons liegen, maar Hij kan het niet over zijn Hart verkrijgen om dat te doen. God is liefde en zonder vertrouwen is geen volmaakte liefde mogelijk, dus vertrouwen we er volledig op dat God waarheid is en er dus geen enkele leugen in Hem kan bestaan. En wij worden ook uitgenodigd om op liefdevolle wijze zo eerlijk en betrouwbaar mogelijk te zijn.

De naakte waarheid is dat achter je boosheid en je wrok tegen het christendom verdriet schuilt. Voor veel mensen, en voor mannen nog wat meer, is dat niet stoer. Dus klampen ze zich aan woede vast. De ware aard van kwaad is leed.  Een mens hoeft geen wrok te hebben, een mens hoeft niet in boosheid te blijven hangen. Hij kan ook direct het verdriet erkennen en er laten zijn en het verwerken. 
 

Maar jij meent dat weer zelf te weten wat precies "God's woord" is en daarmee ben je in mijn ogen nog fouter bezig dan die roomsch-bischoppelijke versie van het christendom.

Je beroept je voor jouw "waarheid" op een autoriteit. Derhalve is bovenstaande een drogreden. Over dogma's valt niet te discussieren, je hebt er niets aan in een logische discussie, het is prietpraat.

Er zijn teksten waarin aangegeven wordt dat God verdriet heeft. Bijvoorbeeld Jona 4. Je kunt zeggen: ja, zie je, God kan verdrietig zijn. En dan?
Zelf lees ik vooral dat er een vergelijking wordt getrokken tussen Jona's verdriet om de boom en Gods verdriet om Nineve. Alsof God iets van zichzelf begrijpelijk wilde maken door aan te sluiten bij de menselijke ervaring van Jona. Betekent dit dat God verdrietig is zoals wij verdrietig kunnen zijn? Ik weet het niet. Kan me daar geen voorstelling van maken. Deze tekst gaat volgens mij meer over Jona dan over God. Net zoals ons denken en voelen vaak meer over onszelf gaat dan over God.
Neemt niet weg dat ik geloof dat God verdriet kent in deze zin: Hij is verdrietig met de verdrietigen, huilt met de huilenden. Hij is erbij.

Ik fiets al vele jaren op mijn racefiets. Mij hoef je niets meer te vertellen over de tour de France... fijn dat je 25 jaar christen bent geweest. Spijtig dat je er weinig van begrepen hebt, en ook geen actuele info van de laatste 50 jaar christendom hebt qua opkomen voor niet christelijke minderheden en hulpbehoevenden. Tenminste als ik je uitspraken hier serieus moet nemen want het grenst niet zelden aan getrol. En daar ben ik wel een beetje klaar mee. 

Neemt niet weg dat alle kamerleden waarmee ik te maken heb gehad wel degelijk werkten voor het algemeen belang

Allicht, als je aan woorden je eigen betekenis geeft kun je werkelijk alles omdraaien. Met almacht bedoel ik de betekenis die het in het Nederlands heeft.
http://www.vandale.nl/gratis-woordenboek/nederlands/betekenis/almachtig#.WiLiaGyWw2w
al·mach·tig (bijvoeglijk naamwoord) 1onbeperkt in macht.
Gevolg: als je niet kunt liegen, ben je niet almachtig.
De redenatie "God is almachtig, maar kan niet liegen" is dus zo krom als een hoepel.

Los van de inhoud is wat je schrijft “ik geloof X, Hegel beweert Y, X is dus waar”
argumentatietechnisch niet het sterkste dat ik van je gelezen heb

Ik hoorde eens een priester zeggen dat de grootste kracht van gebed is hoe het jezelf veranderd. Als dat waar is, dan kan gebed je zelfs helpen om tot actie over te gaan.

Ik denk ook niet dat er veel mensen zijn die ontzettend activistisch zijn, maar dat ze besluiten te bidden passief op de bankjes blijven zitten. Als dat zo zou zijn zou het leger des heils ook niet bestaan. Ik denk zelf dat als gebed er niet was, veel mensen op de bankjes zouden blijven zitten en klagen dat 'de hoge heren in Den Haag, euh, Washington' eens actie moeten ondernemen.

Voor mij persoonlijk niet. Recent nog een aflaat gekocht en ik volg nog steeds één van de zoveel varianten op de Romeinse ritus van voor die vervelende modernistische Trente vernieuwingen.

Maar zonder gekheid:
Wat die schrijver zegt heeft me net iets teveel weg van het idee dat de opwarming van de aarde veroorzaakt is door de afname van piraten. Of om het academisch te zeggen: Correlatie betekent niet automatisch causaliteit.

Maar terugkomend op de vraag:
Ja, dat heeft op de hele westerse kerk(en) invloed gehad. Niet alleen voor protestanten, maar ook voor katholieken. Trente was ook (deels) een reactie op de reformatie. Op mijn geloofsbeleving heeft het ook invloed gehad, het geloof wat ik van huis heb meegekregen is protestants. Dat maakt (als katholiek zijnde) natuurlijk nog steeds deel van me uit, ook al denk ik over sommige dingen nu wat anders.
In de tijd van de reformatie had mij betreft de geestelijkheid wat minder corrupt moeten zijn en heel wat geduldiger met een driftkikker als Luther om moeten gaan. En Luther had een wat stabielere persoonlijkheid moeten hebben en ipv inktpotten naar demonen te gooien. Veel wat Luther aanvakelijk zei en aan de deur spijkerde was katholiek gezien echt niet zo gek. De kerk was op dat moment ook enige tijd al een corrupte bende. De Kerk? Nee, tuurlijk niet, maar er zat onder haar gelederen een hoop foute figuren, tot bepaalde pausen aan toe. Er waren natuurlijk ook goede oprechte geestelijken.
Historisch gezien zie je dat er voor de reformatie een beweging ontstond die protesteerden tegen de misstanden binnen de Kerk en tegelijk een vroom oprecht geloofsleven voor stonden. De Moderne Devotie is er een belangrijk voorbeeld van. Dat waren helemaal geen protestanten zoals we ze nu kennen. Het waren katholieken die tegen de corruptie en misstanden waren. Bij de Reformatie heeft een deel zich losgebroken van de RKK (of zo je wil, uit de RKK getrapt) en een deel is binnen de RKK gebleven. Binnen de Katholieke Kerk heeft toen de Katholieke/contra Reformatie plaatsgevonden (denk aan concilie van trente). Enerzijds een reactie op de reformatie, maar anderzijds ook een hervorming van die misstanden binnen de Kerk. De hele aflaathandel is bijvoorbeeld keihard aangepakt en er zijn best verbanden te zien tussen de Katholieke reformatie en de moderne devotie. De Katholieke leer is daar niet zozeer veranderd, maar er is wel hard ingegrepen op het gebied van alle misstanden.

Mijn persoonlijke mening is dat Luther in deze tijd Katholiek gebleven zou zijn.

Kerken, niet "kerkelijken", hebben in Nederland het volste recht binnen eigen kring te regelen wat ze willen. En daarbij wordt de grondwet aardig ver opgerekt. 
Juridisch-historisch is het goed daarbij te bedenken dat we in Nederland drie "kerkelijke" varianten kennen:
De protestantse staatskerk. Hierbij bestond geen echte scheiding tussen kerk en staat. Het gevolg is dat typisch kerkelijke rechtsfeiten, zoals een huwelijkssluiting, tot de dag van vandaag juridisch niet via de betreffende kerk lopen, maar via het burgerlijk recht. De RKK. Hoewel deze een tijd ernstig onderdrukt is geweest, en nooit de status heeft herkregen die ze daarvoor had, is haar historische positie die van een met de burgerlijke overheid gelijkwaardige jurisdictie. Dat heeft tot de dag van vandaag restanten in het burgerlijk recht (een rechtspersoon naar katholiek recht heeft op basis van het burgerlijk wetboek automatisch ook rechtspersoonlijkheid naar burgerlijk recht), en het voortbestaan van de katholieke jurisdictie binnen de landsgrenzen van Nederland, slechts ingeperkt door de grondwet. Dat betekent dat typische kerkelijke rechtsfeiten, zoals een huwelijkssluiting, onderworpen zijn aan het kerkelijk recht. Overigens heeft de Nederlandse wetgever daarbij wel voorrang vereist: een kerkelijk huwelijk mag niet gesloten worden tussen twee personen die niet al burgerlijk gehuwd zijn. Maar beide huwelijken zijn volstrekt los van elkaar geregeld. Zo kan men voor de burgerlijke wet ongehuwd zijn na een echtscheiding, terwijl men voor de kerkelijke wet gehuwd blijft. Andersom zal niemand de nietigheid van een burgerlijk huwelijk inroepen, terwijl dit bij kerkelijke huwelijken met regelmaat voorkomt. De andere kerkelijke gemeenschappen. Deze hebben een tussenvorm. Zo bestaat hier ook de automatische rechtspersoonlijkheid van bij eigen recht opgerichte rechtspersonen, maar veelal niet het eigen huwelijk.  En nu concreet: het non-discriminatiebeginsel van GW artikel 1 is primair gericht op het handelen van de overheid. In zoverre de kerkelijke overheid daarbij zou worden inbegrepen, laat jurisprudentie zien dat de burgerlijke rechter zich niet mengt in de invulling hiervan binnen kerken. Een in katholieke kring nog wel bekende zaak betrof een dame die toelating eiste tot de diaken-opleiding van het seminarie van Den Bosch. Het bisdom weigerde die toelating, en de rechter ging daarin mee, met als argument dat het de RKK vrij staat mensen tot een opleiding te weigeren als vooraf toch al vast staat dat zij deze nooit kunnen voltooien. En de reden van die onmogelijkheid was in dit geval natuurlijk geen andere dan dat de dame een dame was.
Maar een school is geen kerk, maar een openbare nutsvoorziening die invulling geeft aan een wettelijke taak, en de nakoming van een wettelijke plicht van ouders. Dat we scholen op levensbeschouwelijke grondslag toestaan betekent dat de school vrij veel ruimte heeft om die grondslag uit te dragen. Van een docent mag dus, vanzelfsprekend in ons bestel, gevraagd worden bijvoorbeeld geen "hedonistische propaganda" te maken (wat dat in hemelsnaam ook mag wezen). Als RK school mag ik dus wel van een docent vragen les te geven over de gevaren van seks voor het huwelijk, maar of diezelfde docent in zijn of haar vrije tijd tekeer gaat als de konijnen, moet deze docent volledig zelf weten. 
Kan een rechts-radicaal maatschappijleer onderwijzen? Kan een homo les geven op een refo-school? Gaat het die scholen ene moer aan?
Scholen mogen, en moeten, bewaken dat het onderwijs van kwalitatief voldoende niveau is (dus bij biologie braaf biologie onderwijzen en niet stiekem een specifieke Bijbel-interpretatie) en past binnen de gekozen grondslag. Zij mogen niet om het enkele feit dat een medewerker zich buiten de school beweegt buiten de normen van die grondslag, die medewerker weigeren, ontslaan, etc.

Je gebruikt het woord drogreden iets te vaak. Je wil geen discussie, zeg je bij herhaling, want je wenst je beweringen niet te verdedigen. Komt mooi uit, want ik heb er ook niet de minste behoefte aan. Waarom zou ik willen aanvallen wat jij gelooft?
Alleen, als theoloog word ik wat moe van de steeds herhaalde beweringen over wat theologen zoal denken, en van de quasi-wetenschappelijke klets.

Je gebruikt het woord drogreden iets te vaak. Je wil geen discussie, zeg je bij herhaling, want je wenst je beweringen niet te verdedigen. Komt mooi uit, want ik heb er ook niet de minste behoefte aan. Waarom zou ik willen aanvallen wat jij gelooft?
Alleen, als theoloog word ik wat moe van de steeds herhaalde beweringen over wat theologen zoal denken, en van de quasi-wetenschappelijke klets.

Kerken, niet "kerkelijken", hebben in Nederland het volste recht binnen eigen kring te regelen wat ze willen. En daarbij wordt de grondwet aardig ver opgerekt. 
Juridisch-historisch is het goed daarbij te bedenken dat we in Nederland drie "kerkelijke" varianten kennen:
De protestantse staatskerk. Hierbij bestond geen echte scheiding tussen kerk en staat. Het gevolg is dat typisch kerkelijke rechtsfeiten, zoals een huwelijkssluiting, tot de dag van vandaag juridisch niet via de betreffende kerk lopen, maar via het burgerlijk recht. De RKK. Hoewel deze een tijd ernstig onderdrukt is geweest, en nooit de status heeft herkregen die ze daarvoor had, is haar historische positie die van een met de burgerlijke overheid gelijkwaardige jurisdictie. Dat heeft tot de dag van vandaag restanten in het burgerlijk recht (een rechtspersoon naar katholiek recht heeft op basis van het burgerlijk wetboek automatisch ook rechtspersoonlijkheid naar burgerlijk recht), en het voortbestaan van de katholieke jurisdictie binnen de landsgrenzen van Nederland, slechts ingeperkt door de grondwet. Dat betekent dat typische kerkelijke rechtsfeiten, zoals een huwelijkssluiting, onderworpen zijn aan het kerkelijk recht. Overigens heeft de Nederlandse wetgever daarbij wel voorrang vereist: een kerkelijk huwelijk mag niet gesloten worden tussen twee personen die niet al burgerlijk gehuwd zijn. Maar beide huwelijken zijn volstrekt los van elkaar geregeld. Zo kan men voor de burgerlijke wet ongehuwd zijn na een echtscheiding, terwijl men voor de kerkelijke wet gehuwd blijft. Andersom zal niemand de nietigheid van een burgerlijk huwelijk inroepen, terwijl dit bij kerkelijke huwelijken met regelmaat voorkomt. De andere kerkelijke gemeenschappen. Deze hebben een tussenvorm. Zo bestaat hier ook de automatische rechtspersoonlijkheid van bij eigen recht opgerichte rechtspersonen, maar veelal niet het eigen huwelijk.  En nu concreet: het non-discriminatiebeginsel van GW artikel 1 is primair gericht op het handelen van de overheid. In zoverre de kerkelijke overheid daarbij zou worden inbegrepen, laat jurisprudentie zien dat de burgerlijke rechter zich niet mengt in de invulling hiervan binnen kerken. Een in katholieke kring nog wel bekende zaak betrof een dame die toelating eiste tot de diaken-opleiding van het seminarie van Den Bosch. Het bisdom weigerde die toelating, en de rechter ging daarin mee, met als argument dat het de RKK vrij staat mensen tot een opleiding te weigeren als vooraf toch al vast staat dat zij deze nooit kunnen voltooien. En de reden van die onmogelijkheid was in dit geval natuurlijk geen andere dan dat de dame een dame was.
Maar een school is geen kerk, maar een openbare nutsvoorziening die invulling geeft aan een wettelijke taak, en de nakoming van een wettelijke plicht van ouders. Dat we scholen op levensbeschouwelijke grondslag toestaan betekent dat de school vrij veel ruimte heeft om die grondslag uit te dragen. Van een docent mag dus, vanzelfsprekend in ons bestel, gevraagd worden bijvoorbeeld geen "hedonistische propaganda" te maken (wat dat in hemelsnaam ook mag wezen). Als RK school mag ik dus wel van een docent vragen les te geven over de gevaren van seks voor het huwelijk, maar of diezelfde docent in zijn of haar vrije tijd tekeer gaat als de konijnen, moet deze docent volledig zelf weten. 
Kan een rechts-radicaal maatschappijleer onderwijzen? Kan een homo les geven op een refo-school? Gaat het die scholen ene moer aan?
Scholen mogen, en moeten, bewaken dat het onderwijs van kwalitatief voldoende niveau is (dus bij biologie braaf biologie onderwijzen en niet stiekem een specifieke Bijbel-interpretatie) en past binnen de gekozen grondslag. Zij mogen niet om het enkele feit dat een medewerker zich buiten de school beweegt buiten de normen van die grondslag, die medewerker weigeren, ontslaan, etc.

Kerken, niet "kerkelijken", hebben in Nederland het volste recht binnen eigen kring te regelen wat ze willen. En daarbij wordt de grondwet aardig ver opgerekt. 
Juridisch-historisch is het goed daarbij te bedenken dat we in Nederland drie "kerkelijke" varianten kennen:
De protestantse staatskerk. Hierbij bestond geen echte scheiding tussen kerk en staat. Het gevolg is dat typisch kerkelijke rechtsfeiten, zoals een huwelijkssluiting, tot de dag van vandaag juridisch niet via de betreffende kerk lopen, maar via het burgerlijk recht. De RKK. Hoewel deze een tijd ernstig onderdrukt is geweest, en nooit de status heeft herkregen die ze daarvoor had, is haar historische positie die van een met de burgerlijke overheid gelijkwaardige jurisdictie. Dat heeft tot de dag van vandaag restanten in het burgerlijk recht (een rechtspersoon naar katholiek recht heeft op basis van het burgerlijk wetboek automatisch ook rechtspersoonlijkheid naar burgerlijk recht), en het voortbestaan van de katholieke jurisdictie binnen de landsgrenzen van Nederland, slechts ingeperkt door de grondwet. Dat betekent dat typische kerkelijke rechtsfeiten, zoals een huwelijkssluiting, onderworpen zijn aan het kerkelijk recht. Overigens heeft de Nederlandse wetgever daarbij wel voorrang vereist: een kerkelijk huwelijk mag niet gesloten worden tussen twee personen die niet al burgerlijk gehuwd zijn. Maar beide huwelijken zijn volstrekt los van elkaar geregeld. Zo kan men voor de burgerlijke wet ongehuwd zijn na een echtscheiding, terwijl men voor de kerkelijke wet gehuwd blijft. Andersom zal niemand de nietigheid van een burgerlijk huwelijk inroepen, terwijl dit bij kerkelijke huwelijken met regelmaat voorkomt. De andere kerkelijke gemeenschappen. Deze hebben een tussenvorm. Zo bestaat hier ook de automatische rechtspersoonlijkheid van bij eigen recht opgerichte rechtspersonen, maar veelal niet het eigen huwelijk.  En nu concreet: het non-discriminatiebeginsel van GW artikel 1 is primair gericht op het handelen van de overheid. In zoverre de kerkelijke overheid daarbij zou worden inbegrepen, laat jurisprudentie zien dat de burgerlijke rechter zich niet mengt in de invulling hiervan binnen kerken. Een in katholieke kring nog wel bekende zaak betrof een dame die toelating eiste tot de diaken-opleiding van het seminarie van Den Bosch. Het bisdom weigerde die toelating, en de rechter ging daarin mee, met als argument dat het de RKK vrij staat mensen tot een opleiding te weigeren als vooraf toch al vast staat dat zij deze nooit kunnen voltooien. En de reden van die onmogelijkheid was in dit geval natuurlijk geen andere dan dat de dame een dame was.
Maar een school is geen kerk, maar een openbare nutsvoorziening die invulling geeft aan een wettelijke taak, en de nakoming van een wettelijke plicht van ouders. Dat we scholen op levensbeschouwelijke grondslag toestaan betekent dat de school vrij veel ruimte heeft om die grondslag uit te dragen. Van een docent mag dus, vanzelfsprekend in ons bestel, gevraagd worden bijvoorbeeld geen "hedonistische propaganda" te maken (wat dat in hemelsnaam ook mag wezen). Als RK school mag ik dus wel van een docent vragen les te geven over de gevaren van seks voor het huwelijk, maar of diezelfde docent in zijn of haar vrije tijd tekeer gaat als de konijnen, moet deze docent volledig zelf weten. 
Kan een rechts-radicaal maatschappijleer onderwijzen? Kan een homo les geven op een refo-school? Gaat het die scholen ene moer aan?
Scholen mogen, en moeten, bewaken dat het onderwijs van kwalitatief voldoende niveau is (dus bij biologie braaf biologie onderwijzen en niet stiekem een specifieke Bijbel-interpretatie) en past binnen de gekozen grondslag. Zij mogen niet om het enkele feit dat een medewerker zich buiten de school beweegt buiten de normen van die grondslag, die medewerker weigeren, ontslaan, etc.