Sweep

Dat kan ik het beste uitleggen in vier stappen. Stap 1: Ik geloof en ervaar dat God tot mij spreekt door de Bijbel en door Zijn heilige geest. Sinds mijn bekering ben ik heel veel van de Bijbel gaan houden. Ik besteed veel tijd aan het bestuderen ervan, zo veel mogelijk ook in de originele talen. Door dit alles verandert er veel in mijn leven. Ik leef niet meer voor mijzelf, maar ik merk dat er iets werkelijk nieuws in mij leeft, iets waardoor ik voor anderen wil leven en vreugde en kracht ontvang. En waardoor ik ook helemaal, radicaal vrij ben geworden van dingen waar ik vele jaren lang

De insinuatie dat het om vluchtelingen gaat, wordt al in de openingspost gegeven. Zou dat dan niet ook achterwege gelaten moeten worden?

Beste Nur, Door genade mag ik mijzelf beschouwen als een volgeling van Jezus, maar ik geloof niet in de drie-eenheidsleer. Uit de Bijbel leid ik af dat er één God is. Dat is de God van Abraham, Isaäk en Jacob - en Hij is ook de God van onze Heer Jezus Christus. Net als Jezus zelf, mogen wij deze éne God "Vader" noemen. Jezus bidt (in Johannes 17:3) tot God: "Dit nu is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige waarachtige God, en Jezus Christus, die Gij gezonden hebt." Dat eeuwige leven - het kennen van de Enige Waarachtige God én van Jezus Christus - heb ik mogen ontvangen in de

Scherp opgemerkt! Maar zo staat het er toch: je hebt eerst de mens (man en vrouw) die geschapen is naar Gods beeld, en vervolgens - na het eten van de vrucht van de boom - de mens waarvan God zegt dat hij "is geworden als één van ons - kennende goed en kwaad". De naam van de boom is overigens "etz hadda'at tov w'ra" hetgeen je kunt vertalen met "boom der kennis van goed en kwaad", maar ook bijvoorbeeld met "boom van kennis, goed en kwaad". Het laatste leest meer als "kennis, zowel goed als kwaad". Wat ik eruit afleid is dit. Dat de mens naar Gods beeld geschapen is brengt met zich, dat hi

Het feit dat de mens geschapen is naar het beeld van God, lijkt me vooral belangrijk omdat dit ermee in verband staat, dat de mens - ook de heiden - "uit zichzelf" weet wat goed en wat kwaad is. De mens is daarmee verantwoordelijk - en kan daarmee verantwoordelijk worden gehouden - voor zijn daden. Paulus schrijft: "Wanneer toch heidenen, die de wet niet hebben, van nature doen wat de wet gebiedt, dan zijn dezen, ofschoon zonder wet, zichzelf tot wet; immers, zij tonen, dat het werk der wet in hun harten geschreven is, terwijl hun geweten medegetuigt en hun gedachten elkander onderling aankl

Ach, denk je dat werkelijk.

Het feit dat de mens geschapen is naar het beeld van God, lijkt me vooral belangrijk omdat dit ermee in verband staat, dat de mens - ook de heiden - "uit zichzelf" weet wat goed en wat kwaad is. De mens is daarmee verantwoordelijk - en kan daarmee verantwoordelijk worden gehouden - voor zijn daden. Paulus schrijft: "Wanneer toch heidenen, die de wet niet hebben, van nature doen wat de wet gebiedt, dan zijn dezen, ofschoon zonder wet, zichzelf tot wet; immers, zij tonen, dat het werk der wet in hun harten geschreven is, terwijl hun geweten medegetuigt en hun gedachten elkander onderling aankl

Wat is de mens, dat Gij zijner gedenkt, en het mensenkind, dat Gij naar hem omziet? Toch hebt Gij hem bijna goddelijk gemaakt, en hem met heerlijkheid en luister gekroond. -- Psalm 8:5-6

"Goddeloze" en "mensheid" leg jij erin. Voor de rest ben ik niet zo geïnteresseerd in jouw mening, maar wel in wat de Bijbel zegt. Een klein stapje in "jouw" richting doet Prediker: "God heeft de mensen recht gemaakt, maar zij zoeken vele bedenkselen" (Prediker 7:29). Maar "de mens" als zodanig is gemaakt naar Gods beeld (Genesis 1:27, Genesis 5:1, Genesis 9:6), "naar de gelijkenis Gods" (Jacobus 3:9). De mens, ook de heiden, is "van Gods geslacht" (Handelingen 17:29).

Jacobus 3:9

Veel vrucht dragen: kun je daar eens wat meer over vertellen? Wat betekent dat precies?

Er is geen sprake van een vergissing! Immers, als je zelf dit had nagelezen, had je kunnen weten dat het niet klopt! Er is dus sprake van overnemen van een ander, incl. de "vergissingen". Tja, en nu? Stenigen maar? Wie werpt de eerste steen, of is die al geworpen?

Je legt heel mooi uit wat een illustratie is. Met dat stijlmiddel als zodanig heb ik uiteraard geen moeite. Maar aan je zelfverzonnen vulkaanverhaal ontbreekt een belangrijk element, dat we in Mattheüs wel aantreffen, namelijk "opdat vervuld zou worden hetgeen de Here door de profeet gesproken heeft". Vul je nu het vulkaanverhaal aan met een dergelijke mededeling, dan zul je menige wenkbrauw doen fronsen en je zult te horen krijgen, dat de door jou gebruikte passage niet een profetie is aangaande jouw vakantie, maar een historisch verslag is van hetgeen aan Sodom en Gomorra geschiedde. Ofwel

Varkensvlees: een zijsprong inderdaad, maar zo kijk ik er ook tegenaan. Ik eet het dus zelf ook niet, evenmin garnalen, konijn, mosselen, paard etc. Ik vertrouw erop dat als God bepaalde aanwijzingen heeft gegeven met betrekking tot het al dan niet eten van dieren, dit wel zijn bedoeling en nut zal hebben. Van sommige dieren staat er zelfs dat het een gruwel is om ze te eten. Ze (garnalen, mosselen, kakkerlakken, varkens) hebben hun functie als vuilnisbakjes van Moeder Natuur, maar als voedsel zijn ze niet geschikt. Ze vallen simpelweg niet onder de Bijbelse categorie "voedsel". Mijns inziens

Daar raak je precies het punt. Ik ben blij dat Clemens niet tot "de Bijbel" wordt gerekend, juist vanwege de manier waarop hij redeneert en bijvoorbeeld ook vanwege de (feitelijk onjuiste) beschrijving die hij geeft van de manier waarop een adelaar "zich verjongt". David schrijft daar ook over, maar alleen poëtisch terwijl Clemens het wil doen vóórkomen dat de adelaar letterlijk uit zijn als herrijst, in Egypte. Stelling: In het OT kom je de redeneerwijze van Clemens niet tegen, en ook die van Mattheüs niet.

Blijkbaar, want de leer van deze Jezus verspreidde nogal snel in de eerste eeuw, dus overtuigend was het zeker. Tip: lees vooral eens over de Vroege Kerk. Nou, zo groot is de Joodse kerk niet geworden toch? De leer van Jezus, of wat daarvoor door moest gaan, verspreidde zich voornamelijk onder heidenen. Onder de Joden was het een korte vlam in het begin, die snel doofde waarna de "christenen" de "gewone" Joden begonnen te vervolgen. En voor hedendaagse Joden - die hun profeten kennen - is het ook al niet erg overtuigend dat in de christelijke geschriften profetieën worden "vervuld" die

Interessant. Dus een gebeurtenis die niet historisch heeft plaatsgevonden maar alleen "christologisch geduid wordt", is de vervulling van een profetie die nooit als zodanig is gedaan, en dat moet overtuigend zijn geweest voor eerste-eeuwse toehoorders? Het is mij duidelijk, ik moet nog veel leren

Bij mijn weten is "Egypte" (Mizraïm) vooral verwant met "angst". Dat maakt de tekst van Mattheüs des te vreemder. Jozef wordt immers met Jezus juist naar Egypte gestuurd vanwege angst voor Herodes, niet uit Egypte geroepen. Allemaal prachtig en ik onderschrijf het ook. Er is veel te zeggen over het "uit Egypte geroepen" zijn. Het is echter allemaal geen antwoord op de vraag. Wat Mattheüs schrijft, gaat trouwens ook niet over het afleggen van de oude mens, over geestelijke vernieuwing of over het worden van een kind van God. Het gaat hier om een vergelijking met een gebeurtenis die i

Dat is een leuk antwoord, maar niet op de vraag. Of de kerk het Lichaam van Christus is, dan wel het "Nieuwe Israel", dan wel allebei, is in dezen helemaal niet relevant aangezien er geen kerk uit Egypte wordt geroepen (ook niet in de leer van de kerk) maar een concrete persoon, dan wel een concreet volk. Verder was mijn uitgangspunt reeds dat Mattheüs "Jezus" invult waar Hosea "Israël" bedoelt. Daar gaat de vraag dus ook niet over. Het punt is dat de "mijn zoon", die God volgens Hosea uit Egypte heeft geroepen, alleen op Israël kan slaan en niet op Jezus, aangezien Jezus niet bepaald aan

dubbelvla

Eén van de moeilijkste dingen in de Bijbel, vind ik de manier waarop sommige Nieuwtestamentische auteurs omgaan met profetie en profeten. Als voorbeeld noem ik Mattheüs: Toen zij weggetrokken waren, zie, een engel des Heren verschijnt Jozef in de droom en zegt: Sta op, neem het kind en zijn moeder en vlucht naar Egypte, en blijf aldaar, totdat Ik het u zeg; want Herodes zal alles in het werk stellen om het kind om te brengen. Hij stond op en hij nam in de nacht het kind en zijn moeder en week uit naar Egypte, en daar bleef hij tot de dood van Herodes, opdat vervuld zou worden hetgeen de Her

Misschien een goed moment om op te houden met steggelen over wie dat "volk" wel mag wezen, en te beginnen na te denken over wat "voor Zijn Naam" dan wel inhoudt. Wat is die Naam? Wat betekent het, als Zijn Naam over een volk uitgeroepen wordt? Wat heeft het concreet voor gevolgen voor dat volk, voor andere volken? En wat heeft dat volk voor Zijn Naam er tot nu toe van terechtgebracht?

Met Hem heersen houdt in heersen over de zonde. Intern dus, in jezelf. Wie Christus Jezus hebben aangenomen, hebben ontvangen, heersen over de zonde, omdat zij Hem in hun hart tot Koning hebben gekroond. Het gaat niet om heersen over andere mensen! Niet door macht uit te oefenen dus, maar door gehoorzaamheid. Dat we met Christus gaan heersen over de zonde lijkt me juist. Een ieder die zondigt, heeft Hem niet gezien en heeft Hem niet gekend (1 Joh. 3:6). Maar hoe kijk je (Anja) aan tegen Openbaring 2:27-29: "En wie overwint en mijn werken tot het einde toe bewaart, hem zal Ik macht geven ove

Ik heb, voor zover ik weet, geen woord geschreven over de bedelingenleer of over andere bijbelse zaken waar je in gelooft. En of je wilt schrijven in dit topic, moet je helemaal zelf weten. Je kunt naar een ander topic gaan, of naar het einde van de wereld, maar je hebt altijd jezelf bij je. Dat is het werkelijke probleem.

Het is interessant om te zien hoe je de pointe mist. Kennis is niets dan een rinkelende cimbaal, een dof-dreundende handtrom, in de hand van hem of haar die de liefde niet heeft. De plaats van kennis volgens Petrus: "Maar schraagt om deze reden met betoon van alle ijver door uw geloof de deugd, door de deugd de kennis,door de kennis de zelfbeheersing, door de zelfbeheersing de volharding, door de volharding de godsvrucht,door de godsvrucht de broederliefde en door de broederliefde de liefde (jegens allen)." 2 Petrus 1:5 ev