Maria K.

Niet eens dat alleen @Kaasjeskruid  Dat is wat een persoon denkt die dit alles zo prima vindt.
Dit is de andere kant en gaat nog veel verder. Dit is ziek, als je er alleen zo over kunt denken.
Er zijn vele vormen om over seks te denken, maar dit slaat alles.
Eens.
Maar voor mensen hier serieus op ingaan: Een perfecte intro om je als trol te doen kennen.
Ik neem het terug als anders blijkt. Dan zeg ik: Ga in een klooster.
Of ga eens naar een psycholoog ipv. deze ziekelijke shit hier neer te plempen.

Verder alles oké? 

Ik gooi ze niet op één hoop, daar heb je zelf de hand in. Ik ben atheïst, pro-homorechten  tegen discriminatie. Dat heb ik gemeen met de tegendemonstranten. De mening van de Christen die demonstreren is in mijn ogen tamelijk verachtelijk, dat heb ik ook gemeen met de tegendemonstranten. Maar hun vreedzame demonstratie verstoren door hen het demonstreren onmogelijk te maken en niet op een ludieke manier (ik vind bijvoorbeeld twee mannen die gaan zoenen als tegen demonstratie volstrekt acceptabel) maar met toeters, bellen en geweld terwijl je je gezicht verbergt alsof je een crimineel bent (dat ben je trouwens ook) is wat ik NIET met hen gemeen heb. 
Zie je, deze pro-homorechten, anti-discriminatie atheïst heeft zich zojuist ontrokken uit het collectief. Pas als genoeg pro-homorechten anti-disrciminatie atheïsten dit hebben gedaan kunnen we spreken van een ander collectief. Want laat er geen misverstanden over bestaan, dat gemaskerde tuig beweert te spreken uit naam van de atheïsten die pro homorechten en tegen discriminatie zijn.
Overigens moeten die Christen ook niet jammeren dat ze geconfronteerd worden met die posters, het recht dat zij hebben om tegen die poster te demonstreren geeft een ander het recht ze op te hangen.

Voor allen die op Bijbelse gronden homoseksualiteit afwijzen en die nu schrijven dat zij niet de homoseksuele mens afwijzen in woord en gedachte, maar wel de daad als zodanige zonde ziet, dat die zal worden gestraft. 
Daarvoor heb ik een vraag nav. van Jezus woorden in diezelfde Bijbel met betrekking tot de gedachte en de daad. Hoe denken jullie daar over? Hoe moet ik dat uitleggen vlg. jullie visie?
Jezus heeft het niet over homo of hetero, maar wel over wat hij ziet als niet geoorloofde seksuele gedachten en daden, beschreven in Matth 5:27
 

Ik vraag me af, hoelang het nog gepikt wordt dat vrouwen als sekssymbool staan voor de meest uiteenlopende product reclames. In de loop van de tijd veranderd van mooie plaatjes tbv. kleding, van gewoon tonen van lingerie tot regelrechte erotiek, van gewoon naakt in de zon, naar erotisch-performing naakt onder de douche.
Iedereen die zich niet hierover opwindt, maar wel over deze poster met 2 mannen schande spreekt, moet zich schamen. Hypocrisie ten top.
Ps. Wat niet wegneemt dat het voor mij ook niet hoeft, net zo min als grote posters van een hetero stel dat staat te mond/tongzoenen. Voor mij is dat voor privé en voor pubers.
Maar laat dat aub. beoordeeld worden als mijn eigen persoonlijke smaak. Wat mij verder betreft: Ieder zijn meug
 

Het is maar de vraag of het een kwestie is van door de ander geaccepteerd te worden of dat het een kwestie is van de ander accepteren...

Het begint met de illuminati. Een nogal vage beweging waar sinds 1788 niks meer van gehoord is behalve bij Dan Brown en in de eerste Tomb Raider film. Niet bepaald een stevig fundament voor conclusies als
Je conclusie dat het NT niet klopt, klopt naar mijn mening. Je zou je eens in ontstaansgeschiedenis eens moeten verdiepen (ik kan je de historicus Richard Carrier aanbevelen die daar op deelgebieden veel over heeft geschreven). Dat je er dan vanuit gaat dat het OT wel klopt raakt kant noch wal. De in het oog springende zaken daarbij zij al de uittocht uit Egypte en de zondvloed. Als je dat dan weer wel accepteert maar het NT niet is iedere logica wat mij betreft zoek. De kern van het christendom is juist dat beide boeken bij elkaar horen. Die Alpha cursus had je toch zoiets moeten bijbrengen.
Je zou naar een Joods forum moeten, denk ik dan. Maar ik denk dat die ook niet goed raad met je zullen weten.
Misschien moet je naar www.freethinker.nl als je over het kloppen van het NT wilt discussieren.

In navolging op bernard 3 en Flash Gordon wil ik ook wel iets delen van mijn geloofs-verhaal. Ik heb er een tijdje over zitten dubben omdat ik niet zo goed weet wat ik kan schrijven, maar heb besloten maar gewoon te beginnen.
Ik ben 32 jaar geleden geboren in een nest van twee heel lieve, gelovige ouders. Moeder musicus, van het stille type en met een grote belangstelling voor geloof en met name jodendom. Vader de vleesgeworden uitspraak 'we zijn op de wereld om elkaar te helpen'. Ik ben het tweede kind van vijf. Ik kan me niet anders herinneren dan dat ik vrij serieus in het leven stond. Vrolijk, dat wel, maar erg bewust van mezelf, anderen en de grote vragen van het leven. Denkend en dromend. Ons gezin was lid van één van de vele takken van de protestantse boom (God, vergeef ons). Ik kan me niet herinneren dat ik als kind bijzonder aangetrokken werd door de kerk en het geloof. Ik ging naar de kerk, want dat moest. God speelde wel een rol, maar geen heel expliciete. Heel gezond voor een kind, volgens mij. Dat veranderde op den duur. Ik kan me nog precies het moment herinneren, oudjaarsavond 1996, dat ik me bewust werd van mijn sterfelijkheid. Dat ik bang werd. Een existentiële angst die ik heel lang met me mee heb gedragen, tot een moment waar ik later op kom. Ik heb trouwens altijd veel muziek gemaakt, dat is nog van betekenis.
Het volgende dat ik me herinner is dat alles vrij makkelijk ging (school, vriendinnen, muziek), maar dat ik me raar voelde. Anders. Ook in de kerk. Ik had inmiddels wel door dat er iets "voor mij was" in de kerk, maar ik kon de verbinding tussen "het geloof" en mijzelf nog niet zo maken. In sociaal opzicht was het door mijn zelf ervaren raar-zijn ook niet zo boeiend. Rond mijn 14e/15e kwam daar een omslag in. Ik kreeg catechisatie van een dominee waar ik érg veel van geleerd heb en die me in mijn geloof zeker mee-gevormd heeft. Hij voedde mijn behoefte aan leren, snappen en verbanden zien. Ik denk dat zijn grootste verdienste was dat het geloof interessant voor me werd. Toen ik 17 was, kwam het belijdenis-doen ter sprake. Ik heb daar wel wat over getwijfeld, maar kan me nog goed herinneren dat ik op één of andere gemeenteavond was en dacht: ja, ik doe het. Ik wil hierbij horen. Zo gezegd, zo gedaan: op mijn 18e deed ik belijdenis in de kerk waar ik opgegroeid was. Van mijn godsbeeld in die tijd kan ik me niet zoveel meer herinneren. Het zal wel - mezelf kennende - eenvoudig, bloedserieus en een tikkeltje naïef zijn geweest. De angst bleef met vlagen de kop op steken.
Nu wordt het leuker. Toen ik een jaar of 20 was, belandde ik namelijk *tadaaaa* op Credible. Het klinkt misschien een beetje sneu omdat het immers over een internetforum gaat, maar het heeft  een significante rol gespeeld in mijn persoonlijke ontwikkeling en geloof. Ten eerste omdat ik hier dingen kon delen die in real life een beetje gek of veelteserieus overkwamen. Ten tweede omdat het een leuke community was waar ik actief in kon zijn. Ten derde omdat ik mensen leerde kennen die... ja, hoe zeg je dat? Veel voor mij betekend hebben? Dat klinkt wat profiteerderig. Ik weet het niet. Waar ik mee kon optrekken. En die me hebben helpen ontdekken wie ik ben, wat ik geloof. Door heel persoonlijke gesprekken, dingen om over na te denken, confrontatie met mezelf. Ik kan niet goed omschrijven wat dat voor invloed heeft gehad, maar in elk geval: heel veel. Ik heb dat als een zegen ervaren.
Toen ik 22 was, ben ik voor het eerst naar een klooster geweest. En dát is uiteindelijk een centraal punt geweest. Ik stapte binnen en dacht: dit is het. Er zijn er meer zoals ik, dit is mijn taal. Daar, en in het jaar daaropvolgend, ben ik keihard geconfronteerd met de existentiële angst waar ik het eerder over had. Het in de ogen zien daarvan was vreselijk, echt vréselijk. De hel. Maar tegelijkertijd, in die periode, heb ik iets gevonden wat ik zocht. God. Liefde. Leven. Eindelijk de dood kunnen accepteren en zelfs (bijna) omarmen. Het is gek, soms denk ik: eigenlijk geloof ik niets en twijfel ik aan alles, zoals iemand anders al eens geschreven heeft. Maar tegelijkertijd geloof ik ook zomaar alles, het hele arsenaal aan geloofswaarheden. Het is een taal. Door die taal kan ik met anderen communiceren over wat ertoe doet. Geloof is voor mij zoals muziek. Muziek is gewoon een verzameling klanken en is an sich betekenisloos. Het krijgt echter een betekenis voor mensen die het horen en begrijpen in muzikale zin. Andersom is geloof net als muziek een taal om vanuit míj gestalte te geven aan iets wat ik anders niet kan zeggen. Ik besef me dat dit een beetje raar klinkt voor veel mensen, want zeg ik dan dat ik het geloof "gebruik" en eigenlijk niet geloof? Ik denk het zelf niet, maar zou me die vraag wel kunnen voorstellen.
Dus, wat geloof ik nu eigenlijk? Niks. Maar tegelijk: Ik geloof in God, Schepper en Vader. In Jezus, God zelf en tegelijk mens. Die in dezelfde kwetsbaarheid en eenzaamheid als ik geleefd heeft, gebroken is, gedood is en begraven is. En overwonnen heeft, opgewekt is en verheerlijkt is. En in de Heilige Geest, over wie ik eerlijk gezegd niks zinnigs kan zeggen. En in Maria, moeder, leven en liefde. En in de kerk, een sneue club van halfgare gelovigen die tegelijkertijd Heilig is en in gemeenschap met Hem leeft. En in de rest. Dat er in deze hele troosteloze boel toch niet één haar van mijn hoofd kan vallen zonder dat Hij het weet. En dat er schoonheid zit in de gebrokenheid. En dat we inderdaad op de wereld zijn om elkaar te helpen, zoals mijn vader zei. En dat het inderdaad helemaal niet zoveel zin heeft om erover te praten, zoals mijn moeder voordeed. En zo is de cirkel weer rond.
(Ik vertel het nu enigszins chronologisch. In werkelijkheid verliep het natuurlijk veel chaotischer. Teruglezend staat er vooral ook heel veel níet. Maar het geeft een idee.)
Vragen zijn €2,- per stuk. 

@Robert Frans,
Gisterenavond dacht ik; "ik ga morgen wel op de rijkdom van de kerk in", want dat haal ik toch niet uit de Bijbelteksten. Maar Maria K schreef eral over.

Nee. Je refereert aan een site met allemaal bijbelteksten. Daar kom je zelf mee.Daar haal ik de teksten vandaan. Jij geeft aan dat God al Zijn beloftes houdt. 
Dan zou het dicht moeten zitten.
En nu zouden de teksten die je zelf noemt ineens hooguit behulpzaam.
Jaja. ....

Je schreef ergens, dat jullie je willen gaan verloven.
Mijn eerste huwelijk is jong en in christelijk geloven ontstaan en gesloten.
Ik geloofde (en doe dat grotendeels nog), dat als je van elkaar houdt en elkaar belooft in voor- en tegenspoed te steunen en bij elkaar te blijven, dat dit de eigenlijke verbintenis is, waar verder niemand iets mee te maken heeft. Bij een verloving geef je die belofte slechts openbaar te kennen aan je vrienden en familie.
Moreel gezien is zo'n belofte aan elkaar mi. net zo bindend als een huwelijk, waar het als huwelijkscontract op papier wordt gezet.
Natuurlijk zijn om praktische redenen veel zienswijzen gebouwd op het vormen van een gezin en de verantwoordelijkheid voor ev. kinderen, maar ook zo dogmatische gebonden aan cultuur en een boek, waardoor de redenen in de praktijk niet altijd meer duidelijk zijn.
(Wat er in je hele leven gebeurt (en mij gebeurde) kan beïnvloed worden door de meest mogelijke onvoorziene omstandigheden en is nu even niet ter zake doende)

Zelf hecht ik niet erg veel belang aan godsbeelden. Wat ik schreef is iets wat je binnen de katholieke mystiek veel tegenkomt, maar niet altijd per se mijn eigen beeld is. Het is meer dat ik van het schrijven van mooie breed uitgesponnen beelden en vergelijkingen houd, het liefst enigszins paradoxaal en mysterieus, en het katholicisme daarvoor nogal een rijkdom aan verhalen, rituelen, kunstwerken, mystiek en geschiedenis heeft.
Voor schrijvers en filmmakers is de katholieke Kerk niet voor niets een erg dankbaar onderwerp, zelfs tot in het fantasy-genre kom je vele katholieke elementen tegen. Ik geloof dat dat geen toeval is, maar een uitwerking van Gods liefdevolle leiding en scheppende, creatieve macht.
Ik geloof dat God drie Personen is, ik geloof de dogma's en door gebed, sacrament en naastenliefde probeer ik Christus na te volgen en zo God en mijn naasten lief te hebben. Ik geloof daarbij dat God zich innerlijk nog het meest laat vinden in het paradoxale en in onze verbeelding, in onze kunst, cultuur en wetenschap. En ook in humor.
Ook geloof ik dat als God het altijd met jou eens blijkt te zijn, of jij altijd met God, het heel wel mogelijk is dat je meer een godsbeeld aanbidt dan God zelf. Want niemand op aarde volgt God zo volmaakt na, dat hij altijd alles weet, alles begrijpt, alles bemint, alles ziet, alles wel doet, alles dankbaar aanvaardt en alles overgeeft aan Christus.
Al zou je alle dogma's en alle theologische werken kennen, al zou je heel je ziel doorvorsen en zou je dagelijks vele uren bidden en vele openbaringen ontvangen, al zou je volmaakt onderscheid kunnen maken tussen juiste en valse leer, dan nog weet je niets vergeleken met wie God ten volle is.

Of het mystieke beeld van de katholieke Robert Frans? 

God is zoals God is en aangezien ik niet weet wat God is, sterker nog, vermoedt dat ik niet in staat ben God te definiëeren is het enige eerlijke antwoord weet ik niet.

Verplaatst naar Vrij tijd ipv Fotoboek 

Je kan erop klikken en dan wordt het wel een groot en leesbaar plaatje.

@violist het enige wat je bereikt hiermee is een topic weer veranderen in een pro en contra MH feestje. Hoe goed je intenties ook moge zijn het effect is volledig averechts. Ik hoop dan ook dat dat kwartje een keer bij je gaat vallen. Je bijdrages lossen niks, maar dan ook niks op.
Je ageert overal tegen MH en wat heb je inmiddels bereikt? Nul komma nul. Niet dat ik bovenstaande boodschap niet ondersteun, maar je boodschap is alleen maar olie op het vuur. 
Dus kappen aub of ga de strijd met MH maar aan in een ander topic.
 

Welkom hier.
Waarom denk je dat dit van de duivel is?
Je beschrijft 3 gevallen, waarvan alleen in het laatste je gedachten uitgingen naar een duivel.
Alle 3 de gevallen hebben te maken met een verhoogde stressgevoeligheid een periode. Klopt dat?
Het eerste beschrijf je als een "paniekaanval" en toch schrijf je op het laatst dat je het niet eng vind. Dat kan ik moeilijk rijmen.
Heb je misschien de neiging om problemen te bagatelliseren, kleiner te maken dan ze zijn, om ermee om te kunnen gaan?
De twee andere gevallen, die je beschrijft gebeurden tijden wake/slapen momenten en moet je zien als dromen.
Je weet dat dromen over dingen gaan waar je mee bezig bent, maar dan op een verwarde manier, met door elkaar gehusselde gegevens, dus dat dromen bedrog zijn.
Vandaar mijn vragen.
Jij schrijft, dat je je de laatste tijd je bezighoudt met geloof.
Waarom, hoe ben je daartoe gekomen? Heb je eerst met iemand daarover gesproken en wat was het dan dat je het meest trof aan het geloof, dat je je begon te interesseren?
 
Was dat je redding door genade en door Jezus of was dat over wat de Duivel is?
Er is al geschreven, dat je misschien bij het verkeerde begint, als je je bezig wil houden met het christendom.
Wat is het aspect waar je je het meest mee bezighoudt en waar je het meest naar onderzoekt? 
 
Verder zou ik me niet druk maken over wat je meemaakt, alleen als de "paniekaanval" nogmaals voorkomt, wel naar je huisarts gaan en daar vertellen wat je hier vertelde.
Het is een lichamelijke reactie in tijden van stress en bij herhalen kan het nl. zo zijn, dat het ook gaat verergeren.
 
 
 
 
 

Welkom hier.
Waarom denk je dat dit van de duivel is?
Je beschrijft 3 gevallen, waarvan alleen in het laatste je gedachten uitgingen naar een duivel.
Alle 3 de gevallen hebben te maken met een verhoogde stressgevoeligheid een periode. Klopt dat?
Het eerste beschrijf je als een "paniekaanval" en toch schrijf je op het laatst dat je het niet eng vind. Dat kan ik moeilijk rijmen.
Heb je misschien de neiging om problemen te bagatelliseren, kleiner te maken dan ze zijn, om ermee om te kunnen gaan?
De twee andere gevallen, die je beschrijft gebeurden tijden wake/slapen momenten en moet je zien als dromen.
Je weet dat dromen over dingen gaan waar je mee bezig bent, maar dan op een verwarde manier, met door elkaar gehusselde gegevens, dus dat dromen bedrog zijn.
Vandaar mijn vragen.
Jij schrijft, dat je je de laatste tijd je bezighoudt met geloof.
Waarom, hoe ben je daartoe gekomen? Heb je eerst met iemand daarover gesproken en wat was het dan dat je het meest trof aan het geloof, dat je je begon te interesseren?
 
Was dat je redding door genade en door Jezus of was dat over wat de Duivel is?
Er is al geschreven, dat je misschien bij het verkeerde begint, als je je bezig wil houden met het christendom.
Wat is het aspect waar je je het meest mee bezighoudt en waar je het meest naar onderzoekt? 
 
Verder zou ik me niet druk maken over wat je meemaakt, alleen als de "paniekaanval" nogmaals voorkomt, wel naar je huisarts gaan en daar vertellen wat je hier vertelde.
Het is een lichamelijke reactie in tijden van stress en bij herhalen kan het nl. zo zijn, dat het ook gaat verergeren.
 
 
 
 
 

Welkom hier.
Waarom denk je dat dit van de duivel is?
Je beschrijft 3 gevallen, waarvan alleen in het laatste je gedachten uitgingen naar een duivel.
Alle 3 de gevallen hebben te maken met een verhoogde stressgevoeligheid een periode. Klopt dat?
Het eerste beschrijf je als een "paniekaanval" en toch schrijf je op het laatst dat je het niet eng vind. Dat kan ik moeilijk rijmen.
Heb je misschien de neiging om problemen te bagatelliseren, kleiner te maken dan ze zijn, om ermee om te kunnen gaan?
De twee andere gevallen, die je beschrijft gebeurden tijden wake/slapen momenten en moet je zien als dromen.
Je weet dat dromen over dingen gaan waar je mee bezig bent, maar dan op een verwarde manier, met door elkaar gehusselde gegevens, dus dat dromen bedrog zijn.
Vandaar mijn vragen.
Jij schrijft, dat je je de laatste tijd je bezighoudt met geloof.
Waarom, hoe ben je daartoe gekomen? Heb je eerst met iemand daarover gesproken en wat was het dan dat je het meest trof aan het geloof, dat je je begon te interesseren?
 
Was dat je redding door genade en door Jezus of was dat over wat de Duivel is?
Er is al geschreven, dat je misschien bij het verkeerde begint, als je je bezig wil houden met het christendom.
Wat is het aspect waar je je het meest mee bezighoudt en waar je het meest naar onderzoekt? 
 
Verder zou ik me niet druk maken over wat je meemaakt, alleen als de "paniekaanval" nogmaals voorkomt, wel naar je huisarts gaan en daar vertellen wat je hier vertelde.
Het is een lichamelijke reactie in tijden van stress en bij herhalen kan het nl. zo zijn, dat het ook gaat verergeren.
 
 
 
 
 

Klopt. Zoals ik al eerder aangaf. Dat gaat echter niet gebeuren (naast het feit dat PRI die boodschap niet uitdraag). Dus is het levensgevaarlijk om zulke 'informatie' te verspreiden. We kunnen eigenlijk al niet op dezelfde voet verder met hetzelfde aantal mensen, laat staan met meer, laat staan met toenemende welvaart.
 
Wat is het toch dat gelovigen drijft tot dit soort rare standpunten.... 

Ik heb erg veel problemen met dit typisch forumtechnische quoten.
Ik kan geen aaneensluitende reactie maken als ik meerdere dingen wil quoten en daarna conclusies wil trekken.
Daarom zit er nu ook een bericht tussen, wat ik aaneensluitend had willen schrijven.
 
Ik meen dat je nu 2 jaar bij elkaar bent? Niet voor onthouding hebt gekozen wegens religieuze gronden maar dat je elkaar eerst beter wilde leren kennen?
Misschien is het de tijd om je vriendin te vragen jullie keuze te heroverwegen?
Duidelijkheid en vertrouwen is alles hierin.
En keuzes maken en de consequenties daarin nemen.
 
 
 

Ik had al zo'n idee.
 
Wil je nu wel of geen seks voor het huwelijk?
Jullie besluiten nee:
Stop er dan ook mee te proberen, om elkaar sexueel op te winden.
 
Ik vind de bewust of onbewuste reacties van je vriendin dan ook absoluut logisch.
Geen enkele aanleiding om te denken, dat er iets mis is.
Juist door die gedachte te voeden zou het kunnen, dat je vriendin dat dan wel gaat denken.
Logisch dat de één zich gaat afsluiten en de ander en/of beiden gefrustreerd raakt, als daar geen inzicht in is.
Misschien eens verder praten over welke bevestiging jij nodig schijnt/blijkt te hebben.
Ik heb vaker de indruk dat een man eerder lichaamlijk opgewonden raakt van gewoon alleen van elkaar houden en lichaamlijk contact te willen.
Voor een vrouw is dat absoluut geen noodzaak, maar vaak juist ontstaat er een argwaan naar de geliefde toe.
Wil hij niet alleen knuffelen? Houdt hij alleen maar van mij met zijn onderlijf en kan hij dat alleen met sexuele opwinding uiten?
 
Ik, als vrruw zijnde, blijf het vreemd vinden. Heb daar ook gemengde ervaringen mee.
Geen sex willen maar....toch....
Wel sensueel doen en elkaar op willen winden door het prikkelen van erogene zones.
 
Hoever ga jij daar in? Tot en met of tot net niet een organisme?
Daar schrijf je niet over. Hoeft ook niet voor mij.
Alleen dit: Geen directe aanraking, maar spontaan ofwel door "frotteren" kun je tot orgasme komen.
Maar dat ligt bij een vrouw toch wel ietsje lastiger dan bij een man.
 
Ik, en met mij zijn massa's mensen, naar alle waarschijnlijkheid ook onder de lezers nu, kennen dit soort situatie van toen zij, om wat voor reden dan ook, nog niet helemaal toe waren aan sex all the way.
Ik zou dit zeggen, als ik je vriendin was, en ik deed dan dat ook: 
Het is alles of niets. 
Als we besluiten niet te gaan voor de ultieme sex en het consumeren van het intiem samenzijn:
Dan AUB. please, blijf van mijn erogene zones af, want dat maakt alles alleen maar moeilijker.