Maria K.

Mee eens, het is fijn dat Credible weer in de lucht is. Ik begon het al te missen.

Wel een klein puntje van feedback: ik had graag iets meer communicatie hierover gezien op de Facebook en of Twitter van Credible.nl.

Heeft Credible Facebook hierin eigenlijk wel een functie?

Wie kijkt hier regelmatig?

Wie van de Credible leden heeft een FB account en hoevelen hebben deze pagina geliked en zijn dan ook geabonneerd op nieuwe berichten?

Het meest actuele bericht is van

16 oktober 2015

Credible zelf doet er zelfs helemaal niets meer mee.

Het daaropvolgende bericht van dezelfde datum:

https://www.facebook.com/credible.nl/po ... 5861130890

Achter de link krijg ik:

"Het opgevraagde onderwerp bestaat niet (meer)".

Verder waren de berichten vooral linken naar columns.

Mooi zou je zeggen, maar wie van de Credible lezers boeit dit, als ze die automatisch op het forum ook lezen onder de nieuwe berichten?

Iig. mij niet.

Helemaal eens Bonjour.

Gefeliciteerd Credible.

Ik assisteer wel eens. Het aardige is: of het "echt" is of placebo, het werkt opmerkelijk aardig

Zou je dit kunnen stellen?:

Meestal zijn mensen, die gevoelig zijn voor "demonen" ook gevoelig voor placebo's.

Vind het eerder vreemd dat je hier een tegenstelling in ziet Maria, maar misschien ligt dat aan de interpretatie over 'wederopstanding van mensen'. Zijn dat niet de eerder gestorven zielen/geesten waarmee nu net contact kan gemaakt worden?

Exact.

Er zijn christenen die geloven dat zij direct na de dood naar hel of hemel gaan.

Dit nav. van één van de kruiswoorden van Jezus.

Anderen geloven dat mensen uit hun graf zullen opstaan op de jongste dag en dat pas gebeurt nadat Jezus is terug gekomen.

Met dat laatste ben ik grootgebracht.

Ik snap niet wat je wil zeggen.

Is redelijk eenvoudig:

(1) Parapsychologie vormt de grondslag voor religies

(2) De stichters van religies hadden bovennatuurlijke krachten

(3) Parapsychologie verwerpen is dan als de stichters dumpen

Ik snap dat ook niet.

Ik concludeer hieruit dat religies zijn gebaseerd op parapsychologie.

Maar waarom is dan het gebruik van het Ouija Bord gevaarlijk?

Moet je daar dan wel geloof aan hechten, dat God en de engelen gebruik zou (kunnen) maken van dat bord?

Alsook de Bijbelse demonen?

@ Aer.

Dank voor je inspanningen van het afgelopen jaar.

Uit ervaring weet ik dat, als er een positieve reeks leden inspanning met ontspanning weet af te wisselen er een goede doorsnee sfeer kan zijn op het forum en het er prettig verblijven is.

Ook met felle discussies.

Wordt het te zwaar, dan gaat dat ten koste van positieve inbrengen.

Dat te couperen en ten gunste te wenden vereist ware stuurmanskunst en goed inzicht gecombineerd met liefde voor mensen.

Het is nooit echt uit de hand gelopen en dat zie ik toch als verdienste van een steeds op tijd ingrijpen.

Het is nooit bekend wie Credible precies is, daarom wil ik naast jou tegelijkertijd het beheer hier in zijn geheel bedanken.

Ik hoop voor Credible op een waardige opvolger, die goed past in het team.

Jij verder succes met je studie en we zien je af en toe wel weer.

Misschien wel vaker bij name en binnen discussies dan we gewend waren.

"Het werk gaat voor het meisje." wordt wel gezegd.

En je moet je prioriteiten stellen.

Veel van de gedachten wisselingen zijn idd. tijdverspilling, ook al probeer jij het vaak een kans te geven door ze toch nog even door te lezen en te proberen er een goede wending aan te geven.

Dat is dan ook wat ik je vaak zie doen.

Goede beslissing om het op een paar topics te houden, waarvan je weet dat het nog een (inspannende) ontspanning kan zijn als afwisseling van je werk.

Want dat heb je toch ook nodig.

Verder kan ik alleen maar herhalen wat Lobke hier schrijft.

@HJW; Jammer, ik "lees" je graag.

Het is beter een licht te ontsteken dan de duisternis te vervloeken

Geloof, dat je via zo'n bord zou kunnen communiceren met de geesten van overledenen, is zuiver spiritistisch en zou ik niet christelijk willen noemen.

Ik begrijp eerlijk gezegd niet eens dat christenen dit zouden kunnen beweren, en tegelijkertijd combineren met het geloof in de wederopstanding van mensen aan het einde der dagen.

Ik ben een groot deel van mijn leven atheist geweest, zelfs een Christen-hater.

Verder ook nog drugsverslaafd, satanist, vervent partyganger of nog andere dingen die men altijd geweest blijkt te zijn? Ik hoor dat soort dingen namelijk vaak. Ineens is men van alles geweest.

Tjemig, wat een stapel plakplaatjes.

En dat allemaal van horen zeggen of allemaal zelf bedacht?

En daar is het laatste nog niet over gezegd, het duurt al eeuwen alsof tijd helemaal niet bestaat.

Ik zou eerder zeggen dat het bijgeloof zo oermenselijk is, als het gaat om weinig kennis en toch iets een plaats willen geven.

Het is de mens, die stil lijkt te staan.

Bij elke mens begint het leerproces opnieuw.

viewtopic.php?p=1184456#p1184456

Telkens als ik het toeval test, blijkt het geen toeval te zijn.

Je maakt hier al een selectie.

Wanneer laat je iets testen en waarom?

Denk je niet dat je eigen selectie je conclusies heel erg zal beïnvloeden?

Soms kan ik niet anders dan geloven in Jezus omdat ik verlossing nodig heb, en dan ga ik op onderzoek uit .en kom weer tot de conclusie dat het allemaal niet logisch is. Dit is een voortdurend gevecht in mij

Ik heb hier het idee al, dat je een andere volgorde verwoordt dan de meeste gelovigen.

Normaal gesproken denken gelovigen verlossing door de Jezus nodig te hebben, omdat hun dat wordt geleerd, omdat ze zondig zijn en omdat ze dit al geloven.

Als je uitgaat van jezelf, als je niet zou geloven.

Waarvan denk je dan verlost te moeten worden?

Dat voelt wel als gemis, maar ik heb vroeger op dezelfde manier als zij geloofd en in een diepere laag vinden we elkaar ook wel weer.

Dat begrip voor elkaar doet idd. heel veel.

Jij herkent hun geloof omdat het ooit het jouwe was.

Maar hoe is dat andersom?

Ook ik herken het vanuit mijn jeugd, waardoor ik begrip kan opbrengen voor het geloof van mijn broers en zusters, die nog wel naar de kerk gaan.

Zo heet dat dan, als je er verder niet over van gedachten wisselt.

Wat zij nog feitelijk wel of niet geloven en hoe consequent, komt binnen onze familie slechts zelden naar buiten.

Zeker naar mij toe, omdat ze weten dat ik niet meer meedoe.

Ik heb het idee dat de kern genoemd is?

Je bent hier open over geweest.

Wat mij eigen teleurstelt is, dat er zo weinig reacties komen van anderen, die anders toch wel degelijk weten te antwoorden, als het gaat om de theorie van het Bjbellezen.

En ook over de verschillende meningen onderling.

Er zijn toch vast wel veel gelovigen, die iemand in hun naaste famiie/vriendenkring hebben die wat geloof betreft een andere weg opgaan dan zij.

Soms een wat gemakkelijker manier van leven, maar toch blijvend christelijk.

Soms het helemaal je rug toekeren.

Een broer en zus een vriend of vriendin.

Refo's, die katholiek worden en andersom.

Gelovigen in het algemeen, die het helemaal zien zitten bij het boeddhisme.

Of een geliefde, die atheïst/humanist wordt.

Dat laatste lees ik veel op het atheïstenforum.

Ook dat het binnen families soms echt moeilijk kan liggen.

Zij zien best ook wel vaak het verdriet bij de nog wel gelovige.

Maar hier zou ik ook eens de andere kant willen horen.

Mensen die een geliefde hebben, die hun leven verder weg van God gaan inrichten omdat ze hun geloof zijn kwijtgeraakt of die er echt mee worstelen en hoe dat dan voelt voor jou.

Aan preken, zeker over "men" en "je" heb ik geen gebrek.

Ik dacht dat ik dat duidelijk had gemaakt.

Dat ik liever "ik" heb.

Dank je voor je antwoorden.

Die zeggen me zo zoveel meer dan al die vette schreeuwende Bijbelteksten.

Uit het leven gegrepen voorbeelden interesseren me altijd, omdat die wat zeggen over de heel unieke persoonlijkheid, die achter deze woorden zit.

Daarom blijf ik met interesse (mee)lezen.

Waarom ik dat weet is omdat ik nu bepaalde dingen anders zie dan enkele jaren geleden, waar ik toen van overtuigd was.

Dat heeft nu mijn interesse.

Kun je aangeven waarom dat dan ging en waarom je het anders bent gaan zien?

Ik hoef niet zozeer details, maar zou je de reden kunnen zien in het gegeven, dat dingen van buiten af veranderden?

Dat bijvoorbeeld iets anders bleek te zijn, dan hoe je het altijd had gedacht?

Of ben je zelf veranderd oiv. bepaalde dingen binnen in jezelf.

Zoals bijvoorbeeld andere gevoelens bij gebeurtenissen of andere inzichten, omdat je dingen hebt bijgeleerd?

Datgene wat je leert, zou toch effect moeten hebben, anders is het zinloos bij te leren.

Misschien klink ik wat vaag, maar ik hoop dat je begrijpt, dat ik graag zou horen hoe dingen verlopen en je zicht daarop gewoon in het dagelijkse leven.

Dus niet de theorie van hoe het eigenlijk zou moeten zijn.

Ik weet dat ik op bepaalde punten dwaal. Waarom ik dat weet is omdat ik nu bepaalde dingen anders zie dan enkele jaren geleden, waar ik toen van overtuigd was. Waarom zal ik over enkele jaren niet ontdekt hebben dat ik nu bepaalde dingen verkeerd zie?

Wat eerlijk dat je dat ook kunt zeggen.

Maar wat doet dat met je inzet op de diverse fora en je eigen website?

Kun je dat ook nuanceren?

Lijkt me moeilijk.

@ WdG

Dat vind ik nou eens een goed uitgangspunt.

Natuurlijk kun je niet je eigen geloof verloochenen.

En dat hoeft ook niet.

Daarnaast moet het duidelijk zijn, dat dit ook voor de ander zal gelden.

Ee ander dat ook niet zal doen, na daar lang en breed over gedacht te hebben, al jaren nl. en al ettelijke gesprekken en gedachten wisselingen achter de rug zal hebben.

Tenminste als je de dochter mag geloven.

Dus haar ook daarin serieus zal nemen.

En idd.

Na eerlijke gesprekken kunnen beiden van elkaar leren.

Een gedachte.

Ik heb het altijd vrij dubbel gevonden, dat de meeste christenen het hele speciale Verbond van God met de nakomelingen van Jacob zo hoog zijn blijven achten, ondanks het feit dat zij helemaal niets (meer) hebben met het joodse geloof.

Zelfs zo weinig werkelijk geïnteresseerd zijn, dat zij niet eens weten wat dat geloof nu werkelijk inhoudt.

Of is de interesse zo weinig, juist om die verschillen, om toch te kunnen blijven geloven, dat Christus de enige zaligmaker is en dat niemand kan komen tot God dan dor hem?

Wat is dan feitelijk die zeer speciale bedoeling die God vlg. de Bijbel had met het joodse volk, toegepast in de tijd van nu en in de eeuwigheid?

Maar aan de andere kant: waar was God op de momenten dat het fout ging ?

Waarom toen niet ingegrepen ?

Dus ik ben daar wel dubbel in.

Fifty/fifty?

Het gaat een keer goed en het gaat een keer fout.

Zo is het leven.

Zoals ik al schreef:

Goed om de goede dingen te onthouden en te blijven aantippen en de minder goede dingen er gewoon bij te nemen in de zin van: Het gaat nu eenmaal niet altijd goed en zoals ik wil.

Want door het speciaal te benoemen maak je het speciaal.

Ja.

Zeker in een heel gevoelige tijd.

Ik doe dan ook een schietgebedje met "dank u".

Ook toen ik al niet meer kon geloven.

Geen idee wie ik dan zou moeten bedanken, maar het ging dan automatisch.

Maar zeker is het een fantastisch gevoel, als je even zo positief kunt denken.

Een natuurlijke reactie van iemand, die feitelijk heel gezond in elkaar zit, in of na een periode van ellende en pure sh*t.

Het is een teken van de weg terug naar een meer gelukkige periode in je leven.

Het feit dat je gelukkig kunt zijn om een "gelukje".

Het feit dat er weer positieve gedachten in je op kunnen komen.

Dat is toch om dankbaar voor te zijn, als je het gevoel hebt dat dit niet je eigen verdienste is.

Niet je eigen bewuste verdienste, maar wel dat het je vertrouwen in de persoon, die je werkelijk bent, kan vergroten.

Want dat weet ik zeker:

Het komt allemaal uit jou eigen zelf.

Overigens gelooft het Apostolisch Genootschap niet in een leven NA de dood, d.w.z. in de hemel.

Overigens is dit dus niet de opzet van het topic.

Wil je over de details van waar het Genootschap voor staat vwb. de leer gaan discussiëren, dan een ander topic openen?

Anders wordt dit topic weer een gevuld met bijbel teksten in vergedrukte letters ipv. een eerlijke persoonlijke gedachten wisseling over de levensbeschouwing van uw naasten.

Dank je wel.

Hier zal ik het als topic vervuiling beschouwen.

Maar ik denk dat je dat al wel zou vermoeden, gezien het woord "overigens".

Wat is het punt van discussie nu? Over het Apostolisch Genootschap, of over iemand die zich bekeert tot de Islam.

Precies zoals in topicstart is beschreven.

De doelstellingen met oa.

Ook de zekerheid waarmee ouders en andere opvoeders (hun) levensbeschouwelijke oriëntatie doorgeven aan hun kinderen staat onder druk. Dit geeft ruimte voor een nieuwe oriëntatie, maar kan ook onzeker maken en het gesprek in de weg staan.

Wat het met elkaar te maken heeft en waarom het apostolische genootschap dit vermeldenswaard vindt.

De bekering is duidelijk omschreven als een voorbeeld.

En daarom bewust naar de reactie daarna verplaatst met de vraag:

Kunnen jullie begrip opbrengen zoals de moeder dat kon?

Zoals hier de dochter kiest voor een andere levensbeschouwing dan waar ze zelf voor kiest?

Dit beschreven in het genoemde artikel en nav. van de uitleg van haar dochter.

Het verhaal van de dochter

http://www.zininopvoeding.nl/Themas/Eig ... dia_Zahra/

'Ik dacht dat m'n moeder het zag aankomen, maar dat was niet zo.'

Claudia Zahra Hahn (28) werd zeven jaar geleden moslim. Waarom? Hoe reageerde haar moeder? En hoe had Claudia gewild dat haar moeder zou reageren?

‘Ik heb altijd al het gevoel gehad dat mijn leven een doel had: er is iets bijzonders in het leven dat ik nog moet ontdekken. En op een gegeven moment ben ik gaan lezen: over verschillende religies, maar ook over bijvoorbeeld Nieuwe Tijdskinderen.’

en dat van haar moeder.

http://www.zininopvoeding.nl/Themas/Eig ... /Patricia/

'Soms vraag ik: leg het me nog eens uit'

Patricia is katholiek opgevoed, trouwde met een atheïst en is op haar eigen manier gelovig. Haar dochter Claudia werd zeven jaar geleden moslim.

‘Claudia was al langer zoekende, maar indertijd heb ik dat niet zo gezien. Op een gegeven moment kreeg ze een vriend, die moslim was, maar ze was al aan het zoeken en toen die relatie uit ging, bleef zij naar de moskee gaan. Op een dag kwam ze thuis en zei ze: ik ben bekeerd.

Dat was voor mij echt een verrassing. En in het begin was het voor mij ook heel dubbel. Ik was blij voor haar dat ze had gevonden waar ze naar op zoek was en tegelijkertijd was ik heel huiverig. Zeker die eerste jaren. We zijn pas de laatste jaren meer gaan praten, in die tijd meed ik het onderwerp misschien ook wel een beetje. Ik vond het ingewikkeld om die dingen te benoemen.

Hoe is het als je dochter(of andere relatie) zich tot Islam bekeert?

Is er dan ruimte voor discussie of zijn er alleen vragen?

Hoeveel kan de ander begrijpen en waarom?

(Lees voor de moeder en dochter een andere nauwe relatie.)

Ik kwam deze site tegen in mijn zoektocht naar zingeving.

Op de Facebook pagina Vrijzinnigen wordt verwezen naar een artikel op deze website.

Het gaat mij om de jullie visie op vrijzinnige wijze van geloven zoals beschreven.

Met de bekering tot Islam van een dochter als voorbeeld.

Een introductie van dit artikel zal ik in de volgende reactie posten.

Het Apostolisch Genootschap - Wie zijn wij?

Wij - Het Apostolisch Genootschap, de Algemene Doopsgezinde Sociëteit, de Vrijzinnigen Nederland en de VVP

- willen ouders en opvoeders inspireren in de opvoeding van hun kinderen.

- vinden het belangrijk geïnspireerd en zinvol te leven en te streven naar een menswaardige samenleving. Wij voelen ons daarbij verwant met mensen en organisaties die zich respectvol, maar ook vrij, willen verstaan met de traditie, nieuwe vragen durven stellen en nieuwe antwoorden durven overwegen.

- willen kritisch en creatief nadenken over waarden en normen en andere levensbeschouwelijke vragen en zo een eigen levensbeschouwelijk kompas ontwikkelen.

- zien dat aan dit kritisch en creatief nadenken ook een 'achterkant' zit: onze maatschappij verandert snel en wordt individualistischer en virtueler. Hierdoor is er minder betrokkenheid bij maatschappelijke organisaties en zijn er nog maar weinig ijkpunten. Ook de zekerheid waarmee ouders en andere opvoeders (hun) levensbeschouwelijke oriëntatie doorgeven aan hun kinderen staat onder druk. Dit geeft ruimte voor een nieuwe oriëntatie, maar kan ook onzeker maken en het gesprek in de weg staan.

Ouders en opvoeders kunnen in tijdschriften, boeken, onderlinge contacten en - eventueel - professionele hulp terugvallen op een breed pakket opvoedingsondersteuning, maar dit geldt niet of veel minder voor de ondersteuning bij zingeving in de opvoeding.

Wij respecteren elkaars inspiratiebronnen, vragen en antwoorden en 'agree to disagree' over de nadere invulling daarvan.

Vanuit deze ruimte werken wij ook van harte samen met de Humanistische Vormingsorganisatie, die - net als wij - staat voor een geïnspireerd en zinvol leven.

Zin in opvoeding wordt gesubsidieerd door het W. Margreet van Wermerkerkenfonds.

http://www.advocaal.nl/voor-t-voetlicht/#comment-21

Ik zag nog dat dit boek te koop is bij Bol.com. Ik ken het niet, maar ga het wel bestellen.

Voor wie geínteresseerd is, lees je op deze site waar het boek over gaat.

Het was kardinaal Baronius, die rond 1500 in de bibliotheek van het Vaticaan een oud document ontdekte en dat openbaar maakte. Dit document vertelt over de aankomst in 37 na Chr. van een groep christelijke bootvluchtelingen vanuit Palestina. Deze groep bestond uit familie en vrienden van Jezus. Zij brachten als eersten de boodschap van het christelijke geloof in Europa en ondanks de gevaren en vervolgingen door de romeinse overheersing waaraan ze blootstonden, zetten ze hun werk voort. Vaak ten koste van hun eigen leven.

Ter aanvulling.

Het document zal toen bijna 100 jaar zijn geweest.

Uit de link al op de eerste blz. gegeven.

http://www.heiligen.net/heiligen/03/17/ ... -jozef.php

De Engelse historicus Gildas de Wijze († 570; feest 29 januari) schijnt geschreven te hebben: ‘Zoals bekend ontvingen onze eilanden de stralen van het licht, d.w.z. het heilige onderricht van de ware Zon Christus, tijdens de regeringsperiode van Tiberius (37-41).’ Dus zo’n vier à acht jaar na Jezus’ dood en opstanding. De woorden ‘zoals bekend’ doen vermoeden dat dit destijds een algemeen geaccepteerd feit was. Deze overtuiging werd door de Britse bisschoppen op de Concilies van Pisa (1409), Constanz (1414-1418), Siena (1423) en Bazel (1431) krachtig onderstreept: ‘Wij hebben Christus eerder ontvangen dan jullie in Gallië!’

Dat dit verhaal bekend was in het Vaticaan is dus niet vreemd.

Het waren de Britse Bisschoppen die overtuigd waren van hun geschiedenis.

Niet de rest van de leden van de Vaticaanse Concilies, want anders was deze geschiedenis niet verdonkeremaand, maar ook door het Vaticaan omarmd.

Het spijt me dat de uitspraak die ik hier deed een eigen leven is gaan leiden in de zin, die ik helemaal niet heb bedoeld.

Het woord "verdonkeremanen" was verkeerd gekozen en heeft mensen waarschijnlijk op het verkeerde been gezet.

wat ik bedoelde te schrijven was dat waarschijnlijjk de notulen zoals die zijn geschreven tijdens het betreffende concilie in de archieven zijn verdwenen en niet meer boven water kwamen omdat het besluit duidelijk is genomen dat de geschiedenis zoals gebracht door de Engelse bisschop te weinig basis had omm opp verder te gaan.

Eerder dacht ik al dat er verkeerd begrip was door Kwispel om wat ik schreef, vandaar mijn reactie hier, ter rectificering.

viewtopic.php?p=1183255#p1183255

Dat dit verhaal bekend was in het Vaticaan is dus niet vreemd.

Het waren de Britse Bisschoppen die overtuigd waren van hun geschiedenis.

Niet de rest van de leden van de Vaticaanse Concilies, want anders was deze geschiedenis niet verdonkeremaand, maar ook door het Vaticaan omarmd.

Dank je wel Maria voor je aanvulling.

Je beseft dus toch wel dat dit bericht over de vondst in het Vaticaan het waarheidsgehalte van deze legende niet bevestigt, maar juist betwijfelt?

Later heb ik nog een bericht geschreven met uitgebreidere uitleg, en een andere omschrijving, maar dat is verloren gegaan, waarschijnlijk weg geklikt voordat het geplaatst was.

Ik heb dit niet herhaald, omdat ik dit soort reacties hierna echt niet had verwacht.

Dan moet je bij degene zijn die over 'verdonkeremanen' begint.

Er is helemaal geen kwestie van een nuance.

Ik wéét bij wie ik moet zijn, Kwispel. Bij de persoon die schreef: "Het Vaticaan heeft wel meer verdonkeremaand, dus..." Vanwege de zure, suggestieve, ongenuanceerde ondertoon die daaruit spreekt... Zie mijn commentaar, want dat hoef ik niet allemaal te herhalen... Dat heeft trouwens ook helemaal geen zin als die persoon zich niet aangesproken wenst te voelen...

Blijkbaar is dit niet doorgekomen en is dit toch verder een eigen leven gaan leiden.

Dat spijt me oprecht.

Ik heb een paar blz. niet meer gevolgd op het moment dat alles werd geschreven.

Daarom voel ik me hier ook totaal niet aangesproken op de uitleg die er eerder aan werd gegeven en lees ik slechts een interpretatie van de schrijver hiervan.

En om wat ik nu lees over de typering die ik merk dat de achtergrond van mijn schrijven zou zijn, voel ik me dus wel degelijk aangesproken.

Degenen die mij vaker (en wel begrijpend) lezen, zullen kunnen beamen, dat er bij geen enkele gevoelens van "zuurheid" aanwezig zijn.

En ook dat ik niet werk met "ongenuanceerde" ondertonen.