Maria K.

Dat snap ik. Ik heb namelijk tot drie dagen geleden ook zo gedacht. Maar dit is echt een verandering in mijn leven. Ik ben altijd scepticus geweest en ben tekeer gegaan tegen het christelijk geloof. Maar ik kon niet zonder God. En Hij liet me niet vallen.

Geloven in God is voor mij niet een keuze, maar een onbewuste reactie op een behoefte.

Als scepticus zeg ik dat geloof in iets, wat ik niet kan begrijpen of bewijzen, toch mogelijk kan zijn.

Als scepticus zeg ik meteen ook, dat iets wat 3 dagen dood is niet weer levend kan worden.

Toen ik mijn christelijke geloof verloor was dat vooral vanwege dit laatste, met de hele rest van de Christelijke leer erbij, omdat dit onlosmakelijk daarmee verbonden is.

Ik bleef echter nog heel lange tijd geloven in God, maar niet als Christen dus.

Hoe is dat met jou?

Kun jij geloven dat Jezus dood was en na 3 dagen weer levend werd?

Het enige dat ik als echt gevaar zie is mijn laag zelfbeeld...

Goh, wat goed ken ik dat uit mijn vroegere leven.

Is dat een gevaar voor je geloof als Christen?

Is het niet zo dat dit juist heel Christelijk is om te geloven, dat je als mens heel nietig bent en tot niets goeds in staat bent zonder God?

Pas toen ik dat los kon laten, kreeg ik meteen ook een beter zelfbeeld.

Niet dat ik mezelf meteen fantastisch begon te vinden, maar wel dat eindelijk mocht zijn die ik ben.

Gewoon, kon geloven in mijn eigen realiteit als zijnde Ikke.

Met al mijn goede eigenschappen, maar zeker ook met de minder goede dingen, waar ik mezelf eerder om veroordeelde.

In tijden van nood leert men bidden.

Zeker weten.

Je schreef elders een beschouwing.

Daar ook mijn antwoord.

viewtopic.php?p=1180643#p1180643

Als je echt gelooft, dat er een god is die over je waakt, zullen er gaten zijn die gevuld worden, maar wsl. heel anders dan je verwacht.

Steeds weer andere vragen zullen er echter in je opkomen en daar is vaak geen antwoord op.

En denk je eens in wat de consequenties zouden zijn van een bewijs dat er geen God is? Wat moet je dan nog in dit benauwende universumpje? Alleen al door de (ogenschijnlijke) tegenstrijdigheid van dit laatste zou ik zeggen dat het universum het bestaan van een God vereist!

Je hebt hier uitstekend verwoord waarom voor veel mensen een "God of the Gabs" een noodzakelijkheid is.

Een God die de gaten in je zekerheden, alle vragen en wensen vult en vervult.

Maar nu meteen ook de meer dan logische vragen gesteld, die vanuit zo'n soort behoefte dan later weer opkomen.

Als jouw God een god moet zijn om jouw ellende weg te werken en jou je zekerheden terug te geven en jouw geluk te waarborgen, dan zijn deze vragen zeker terecht.

Maar is dat nu niet net het punt?

Is het niet jouw behoefte van het moment geweest om hulp te gaan vragen bij een almachtige, omdat je in een situatie zit waarin je zo hard hulp nodig hebt?

(Jouw getuigenis van jouw bekering van de week).

Wat nu als je toch dezelfde blijft en het lijkt of God je niet hoort?

Als je gaat praten over narcisme, dan zul je je moeten houden aan wat we weten over narcisme.

In de Bijbel wordt het woord niet genoemd.

Ook niet de verschijnselen, als zijnde een ziektebeeld.

Daarbij:

Foute aannames leiden tot foute conclusies.

Bij omgang met de medemens draait om empathie oftewel inlevingsvermogen en om geweten.

Bij het pasgeboren kind is geen van beiden nog aanwezig en zal zich normaal genomen tijdens zijn eerste levensjaren ontwikkelen.

Je zou kunnen zeggen, dat elke pasgeboren baby een narcist is, als die term niet voorbehouden zou zijn aan een storing, die pas tot uiting komt na de tijd dat normaalgesproken de ontwikkeling ervan al aanwezig is.

Niet te verwarren met kopiëergedrag, wat een kind al vanaf de geboorte kent al naar gelang zijn mogelijkheden en leervermogen.

De intelligente narcist zal zodoende moeilijker te herkennen zijn, omdat hij via zijn kopieermogelijkheden en gedrag leert hoe mensen te bespelen en te manipuleren om zijn eigen gang te gaan en eigen zin te doen.

Essentiëel voor de narcist is dat de mogelijkheden om een geweten te hebben en te vormen niet zijn ontwikkeld.

In tijden van nood leert men bidden.

Maar na vier jaar is de enige vraag die er mijns inziens dan nog speelt: wil je seks voor of na het huwelijk? En die keuze is aan ons lijkt mij en niet aan zijn ouders.

Eens.

Laat ik dit vertellen.

In mijn jonge jaren was ik in dezelfde soort omstandigheden.

Afhankelijk van mijn ouders met mijn bijna 20, maar nog studerend, verloofd met een man uit hetzelfde milieu, ook studerend.

Dit alles zou nog tot mijn 21e jaar duren en totdat mijn verloofde uit dienst kwam.

Eerder in dit topic schreef iemand, dat als je samen eenmaal één bent geweest, dat je dan voor God voortaan één bent.

Zo zagen wij dat ook.

Voor ons gevoel waren we dan ook al voor elkaar bestemd en dus getrouwd.

Alleen het praktische samenwonen was nog niet mogelijk zonder alles op de schop te gooien.

Ik zou ook niet in jou geval dit willen aanpraten, maar wel zelf heel bewust hiermee omgaan en er met je vriend over praten.

Nu, ouder en heel veel jaren wijzer, naar mijn idee, kan ik het met Anja eens zijn.

Maar jah, ik heb nu niet meer de Bijbel en de kerk als mijn adviesgevers, maar het leven zelf.

Blijft dat het heel belangrijk is een goede relatie met jullie ouders te blijven houden.

Maar als ik lees over zijn zus, denk ik dat die echt niet zo star zullen zijn als je vriend jou nu doet geloven.

Misschien heeft hij niet de instelling van zijn zus, dat kan.

Ook dat valt te waarderen, maar mi. gaat jullie manier van samenleven vóór in de besluitvorming.

Maar wel van allebei, dus zeker ook jouw mening.

Aller belangrijkste is denk ik dat je er samen uitkomt en daarna pas wat ieders ouders denken.

Dan blijft er denk ik alleen nog een eerlijk open gesprek en een vraag naar begrip voor de realiteit van 2 jonge mensen, die op het punt staan te beslissen over het delen van hun leven samen.

En dat is niet niks.

Je schrijft niet of jullie al wel sex hebben, dus zonder toestemming van zijn ouders.

Ook niet wat jullie zelf willen, wat dat betreft.

Hoe zie je zelf zo'n vakantie?

Wat zijn zus aangaat.

Je schrijft niet hoe oud zij is en hoelang zij verkering heeft en of zijn ouders haar en haar vriend meer vertrouwen dan hun zoon, die zij misschien te jong vinden met zijn 20 jaar.

Ook niet of zij gewoon gaat zonder toestemming en die woorden al eerder ooit zijn gevallen en het nu zo gelaten wordt om de lieve vrede.

Vier jaar verkering hebben.

Je vriend kiest ervoor zijn studie met een jaar te verlengen, omdat hij dat bestuur wil ipv. van eerder voortaan altijd bij jou te willen zijn.

Kweenie hoor.

Vind je het vreemd dat ik zo mijn vragen heb?

Hoe graag wil hij privé vaker alleen zijn met jou dan nu?

Hoe graag wil hij meer investeren?

Het lijkt alsof hij vindt dat hij weinig of niets te kort komt, zoals het nu gaat.

"Wat er is, was er al lang; wat zal komen, is er altijd al geweest. God haalt wat voorbij is altijd weer terug." Prediker 3:15.

Alles wat er nu gebeurt is ooit al eens gebeurd en zal ook nog wel eens gebeuren.

Het betekent niet dat het oude letterlijk zich zal herhalen exact bij dezelfde persoon.

Wat het feitelijk betekent is, uitgedrukt in andere termen:

Niks nieuws onder de zon.

Oude wijn in nieuwe zakken.

Daarom dat je er beter voorzichtig mee kan zijn, en wat we (nog) niet begrijpen wordt al snel afgedaan als 'vaag', redelijk stereotiep. Doorgaans begint filosoferen als een leuke bezigheid, tot je de dood in de ogen kijkt.

Idd. voorzichtig ermee zijn.

Nog een "vage stereotype"

Wie zei dat ook al weer over filosoferen, speculeren en fantaseren?

Niet bekend, maar al heel oud in diverse vormen.

Keep an open mind, but not so, that your brains fall out

Voor degenen die geen Engels verstaan.

"Houd een open geest , maar niet zo , dat je hersenen eruit vallen."

Wees voorzichtig hiermee.

...voor je verzinkt in het drijfzand wat je zelf creëert.

Filosoferen vindt ik prachtig, maar het heeft toch voor mij een wat stabielere bodem nodig.

Binnen levensbeschouwing, wat ik toch een belangrijk onderwerp vindt in mijn leven, vind ik dit allemaal veel te vaag.

En dan bedoel ik mijn leven zoals dat alledag aan mij voorbijtrekt en waarvan ik deel uitmaak.

Misschien is dat voor jou anders?

Het is interessant te lezen en soms ook wel goed hoe mensen tot hun gedachten kunnen komen.

Maar daarom hoef je het er niet mee eens te zijn of er achter te staan.

Het is verschrikkelijk erg maar een troost voor mij is wel dat een mens maar aan één ding tegelijkertijd kan lijden. Je kunt bijvoorbeeld niet honger en pijn tegelijkertijd voelen. Ons lichaam biedt blijkbaar toch een soort van bescherming tegen teveel lijden.

Maar dit is een pertinente onwaarheid.

Je kunt zo jezelf op die manier goed voor de gek houden, als er gedachten zijn die voor jou ondraaglijk zijn.

Het lichaam werkt echt niet hetzelfde als je geest.

Als dat zo zou zijn, dan zou ik bewust kiezen om altijd hongerig te zijn.

Ik dacht vroeger begrepen te hebben, dat het ging om de universele energie die achter alles zat, die alles dreef, maar nu is die nu ook gematerialiseerd in de materiële dingen om ons heen? Of begrijp ik je nu verkeerd? Verklaar je nader.

Ik weet niet welke energie noodzakelijk is om 'niets' te laten bewegen, bij afwezigheid van tijd en ruimte beweegt er mi namelijk niets.

Ik schreef dit in antwoord aan MN.

viewtopic.php?p=1180054#p1180054

Dus ik begrijp nu even niet wat je met deze opmerking bedoelt in dit verband.

Jij bent het die aankomt met het ontbreken van tijd en ruimte, niet ik.

Zeker zijn begrippen als ruimte en tijd gedefinieerd door mensen, en zeker zijn ze van elkaar afhankelijk en evenredig veranderlijk naar omstandigheden, dus hebben ze geen exacte maateenheid, maar daarom zijn ze er nog wel.

Waar komt dan de energie vandaag om ons hier deze dialoog te laten voeren?

Nog steeds staat deze wet als een huis:

Wet van behoud van energie

Voor energie - van welke soort dan ook - geldt een belangrijke wet: energie gaat nooit verloren.

•Energie kan worden omgezet van de ene vorm in de andere, maar verdwijnt niet.

•De som van alle energieën verandert niet.

De wet van behoud van energie wordt ook wel de eerste hoofdwet van de thermodynamica genoemd. Thermodynamica is een onderdeel van de natuurkunde en betekent letterlijk de beweging van warmte.

Deze wet geeft aan of gebeurtenissen, waarbij energie wordt omgezet, mogelijk zijn of niet. Een omzetting van de ene energiesoort naar de andere is alleen mogelijk als daarbij de som van alle soorten energie constant blijft. Energie gaat nooit verloren, maar er komt ook nooit zo maar energie bij.

Dat zou dan God kunnen zijn die niet bestaat, 'niet-bestaan' hier te zien als buiten tijd en ruimte, niet tijd-ruimtelijk definieerbaar.

Universele energie kan daar mi ook voor gelden,

Ik hoop dat je begrijpt, aan de hand van wat ik al schreef, dat ik dit niet begrijp.

what's in a name?

Van mij mag je God vertalen met universele energie of andersom.

Maar dan heb je het wel over pantheïsme en niet over panentheïsme.

Het al vele malen herhaalde argument hiertegen is, dat iets niet zichzelf kan scheppen. Dat kan alleen als er geen tijd en ruimte zou zijn. Maar die is er nu eenmaal, zodra er "iets" is, ook al is dat oneindig klein.

En wie zou dat kunnen zeggen als het niet eerst bedacht werd? Dat veel herhaalde argument is een strikt lineaire manier van benaderen.

En daar gaat het nu net om, dat eenzijdig lineaire denken kan zich immers niet voorstellen om twee dingen tegelijkertijd te zijn.

Sorry, ik ben een mens en kan zo moeilijk anders dan liniair waarnemen en denken.

Is al het andere niet nog veel meer een illusie, dan de gedachte waarvan ik dacht dat ze realiteit zijn.

Ook dat mechanisme is in het leven geroepen om de zoektocht naar waarheid mogelijk te maken, vertaald als de lokroep Gods. It's all in the mind, net iets ruimer dan het individuele denken dat op zich naar deze onverdeeldheid verwijst (cfr in-dividu => on-verdeeld).

Sorry, ik ben nogal ignorant vrees ik en begrijp hier geen snars van.

Nogmaals in Jip en Janneke taal?

En dan het liefst nog liniair?

Btw. Hoort deze manier van benaderen niet in filosofie?

Gelukkig dat Jezus hier meermaals naar verwezen heeft, zo kunnen we dat klakkeloos navertellen zonder dat we er iets van hoeven te begrijpen, en zo geschiedde.

Zo ken ik je weer.

Je gaat je gang maar.

Ik wil niet lullig doen Maria maar je beredenering is niet echt logisch. Volgens t panentheisme bestond God al

Ik wil niet lullig doen MN (Als ik dat al zou kunnen) maar dat lees ik toch niet heruit.

In veel theologische vormen wordt God daarom gezien als zowel de schepping, de universele moraal en de schepper daarvan.

en heeft Hij Zichzelf gedeeltelijk gematerialiseerd, als je t zo kunt noemen.

Ik dacht vroeger begrepen te hebben, dat het ging om de universele energie die achter alles zat, die alles dreef, maar nu is die nu ook gematerialiseerd in de materiële dingen om ons heen?

Of begrijp ik je nu verkeerd?

Verklaar je nader.

En ook je tweede comment klopt niet. Volgens de huidige speculaties was er voor de Grote Knal geen ruimte en tijd, maar toch iets, te weten een kwantumveld.

Klopt mijn comment niet, maar dingen die op speculatie berusten wel?

Nogmaals: Verklaar je nader.

Op aanreiken van MN, interessant om even te doorgronden op een ernstige manier.

Panentheïsme (Grieks: pan=alle, en=in en theos=god) is de zienswijze dat God immanent is in het gehele universum, dat het universum een deel is van God en dat God de drijvende kracht is in het universum. In tegenstelling tot pantheïsme, betekent panentheïsme niet dat het universum synoniem is met God. In plaats daarvan gaat panentheïsme ervan uit dat God meer is dan het universum: God is zowel transcendent als immanent. In veel theologische vormen wordt God daarom gezien als zowel de schepping, de universele moraal en de schepper daarvan.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Panenthe%C3%AFsme

Het al vele malen herhaalde argument hiertegen is, dat iets niet zichzelf kan scheppen.

In het kort, dit wil zeggen dat alles verschijnt in God, en God ook in alles. Pas wanneer tijd en ruimte zouden wegvallen dan rest enkel God als de scheppende kracht, niet-iets.

Dat kan alleen als er geen tijd en ruimte zou zijn.

Maar die is er nu eenmaal, zodra er "iets" is, ook al is dat oneindig klein.

Goeie vraag.

Bewust hierover nadenken leidt misschien tot vrede hebben met...?

Ik dacht zelf altijd dat mijn toekomstige vrouw el mektab is. Dat betekent eigenlijk dat het van te voren al is vastgesteld met wie je trouwt. Of juist alleen blijft en in die hoedanigheid de wereld (en God dient).

Dus...

Wat geloof je nu?

.....dat we aan de ene kant geen vrije wil hebben en aan de andere kant (vanuit ons perspectief en experientie) wel.

Idd.

Realiteit of illusie?

Filosofie?

Wat is je drijfveer in het leven en wat is de consequentie van dit denken, als wij niet zelf kiezen en daarnaar handelen, maar wel de realiteit tot ons komt?

Tja...moeilijk.

Klinkt als een Arabische term, maar is evenzo Bijbels als je gelooft dat God alles bestuurt.

Geloof jij in voorbestemming of in vrije wil?

Pas op.

Een hele moeilijke, als je ook gelooft dat God alles ziet, alles bestuurt en alles dus vlg. zijn plaan gaat.

Eigenlijk kan dat niet samengaan met de gedachte dat de mens van God ook een vrije wil hebt gekregen.

Want als dat zo is, dan heb je ook geen eigen verantwoordelijkheid voor je daden.

Dus verdien je ook geen straf of beloning.

Pas nogmaals op:

Velen zullen zich zo draaien en wentelen, totdat ze deze twee tegenstellingen op één lijn weten te krijgen.

Inclusief met het manipulatieve, dat als je dat niet zo gelooft zoals het wordt uitgelegd, je geloof ook niet echt is.

..........hoe komt het dat iemand zijn geloof is kwijt geraakt? Ik wist niet dat dat mogelijk was.

Op welke planeet heb jij je leven geleefd?

"Ik kan íets' beter krijgen". Zegt meneer x.

Ik geloof niet, dat TS hier zichzelf bedoelt, daar hij niet degene is die de relatie is gestopt.

??? Heb je het gelezen dan?

Wie bedoelde hij dan?

Hij heeft de post weggehaald want hij begrijpt heel goed dat hij hiernmee de mist inging.

Je hebt dit bericht niet goed gelezen/geïnterpreteerd, volgend op het vorige.

viewtopic.php?p=1179412#p1179412

Ik weet niets van een andere post.

Ik heb het over TS hier en dit topic.

"Ik kan íets' beter krijgen". Zegt meneer x.

Ik geloof niet, dat TS hier zichzelf bedoelt, daar hij niet degen is die de relatie is gestopt.

Ehmmm die Bijbelteksten zijn niet zomaar van toepassing op Christenen van vandaag om het maar eens netjes te zeggen.

Veel Bijbelteksten niet idd.

Zullen we die dan maar schrappen?

Het "lauw zijn" wordt gezegd tegen de gemeente in Laodicea in Openbaring.

En 'wie niet voor mij is, is tegen mij' gaat in de Bijbel over gelovigen en ongelovigen. Vind ik ook niet echt gepast om te gebruiken.

Oude waarheden zijn van alle tijden en van alle mensen.

Maar idd. daar moet je een beetje flexibel in zijn.

Jij mag van mij de ene tekst van alle tijden noemen en de andere tekst niet van deze tijd.

De Bijbel is geen handboek om elkaar te corrigeren. Misschien soms te bemoedigen, maar zelfs dat staat ter discussie.

Dat laatste begrijp ik even niet.

Wat bedoel je?

En een lauwe man? Een lauwe vrouw? Wat is daar mis mee. Heetgebakerd is ook niet alles.

Dat laatste klopt.

Maar staat "lauw zijn" in de tekst niet voor onduidelijk zijn?

Niet voor je mening uitkomen, omdat je iemand anders dan misschien tegen de haren in zou kunnen strijken. En negatieve je reacties terug kunt krijgen.

Lauw zijn uit angst wel duidelijkheid te geven.

Tegenwoordig zouden we dat ook wel opportunistisch zeggen.

Maw. Mening hebben met een bepaald doel en beslissen naar puur eigen voordeel.

En passie? Ik weet het niet hoor. Als er geen liefde is en geen band en geen gezamenlijke geloofsbeleving dan houdt het snel op.

Heb je het nu over het huwelijksleven of over een vriendschap?

Ik mag toch hopen dat binnen een huwelijksrelatie beide aanwezig is.

Nu zeg je het zelf ook.

Is dat niet hetzelfde als "2 geloven op één kussen...."

@ Maria..Ik neem aan dat je een Belgische bent gezien de uitspraak : "Ik zie u graag".

Nee, maar ik lees het vaker op fora en vind het een zo mooie uitdrukking.

De uitspraak: 2 geloven op 1 kussen enz... staat niet in de Bijbel overigens. En is zo uit de tijd.

Een al eeuwenoude uitspraak ja.

Maar uit de tijd????

Het klinkt misschien hard, maar ik mag aannemen, dat ze niet zo in hoge nood is voor jouw, anders had zij de relatie niet opgegeven.

Ze heeft je immers al meer leren kennen, dan als er nog geen relaties zou zijn geweest.

Dat kan. Maar je kan ook onrust hebben en denken dat je beter kan krijgen en later beseffen dat je iemand for granted hebt genomen.

Zeker.

Maar als je denkt dat je beter kunt krijgen, dan is die wens om nu toch tegen het eigen gevoel in te gaan er echt toch niet, lijkt me.

Maar is dat van toepassing?

Heeft ze nu al iemand gekozen als haar tweede keuze, ter vervanging van jou?

Maar schreef je niet, dat één van de redenen voor haar het verschil in levensbeschouwing is?

Als dat zo is dan gun ik het haar! Ik heb liever dat ze gelukkig is met een andere man, dan ongelukkig met mij. Ze is echter heel calvinistisch en ik heb een andere kijk op het leven. Ik maak mss meer uren dan zij (qua werk). Maar ik ben een idealist. Vergelijk het met een man die op zee vaart (ik heb een uitzonderlijk beroep)

Mooie gedachte.

Kijk, nu weten we al iets meer, ook al is het niet veel.

Maar nog zijn wij niet degenen, die hierin jou goede raad kunnen geven, anders dan: "Ga er voor als jij haar graag ziet."

Maar het lijkt me moeilijk, als ze ook om deze reden (verschillende levensbeschouwing) heeft afgezegd.

"Twee geloven op één kussen" is voor velen nog een moeilijke zaak, zeker als de nood (de liefde) niet zo hoog zit.

Bij een meer passionele relatie is dit veel gemakkelijker te overbruggen.

Heb je haar gezegd, dat je zelf ook bidt voor wijsheid en voor liefde in haar hart voor jou?

Want ik mag toch aannemen dat je dat zelf toch ook wel doet, als je hier vraagt of dit wel helpt.

Ook al heb je dat niet geschreven.

Of geloof je het zelf ook niet zo?

Misschien nog iets meer vertellen hoe jij dan "wel in het geloof staat" als dit voor jouw ex een zwaarwegend punt is.

Dat jouw werkuren meetellen is verder een meer praktische zaak, die mee gaat tellen als de essentiële dingen niet op één lijn liggen.

Misschien heb je hier iets aan.

In de Bijbel staat iets over "lauw zijn".

En wie niet voor mij is, is tegen mij.

Misschien niet zo sterk, maat zeker zal er geen enkele vrouw zijn, die valt voor een "lauwe man", anders dan om praktische en verstandelijke redenen.

Het klinkt misschien hard, maar ik mag aannemen, dat ze niet zo in hoge nood is voor jouw, anders had zij de relatie niet opgegeven.

Ze heeft je immers al meer leren kennen, dan als er nog geen relaties zou zijn geweest.