Sanne69

Je hebt natuurlijk gelijk dat door het offer van Jezus redding mogelijk is. Ik denk echter dat de gedachte in 1 Petrus 3:20,21 helpt om het beter te begrijpen. Daar wordt het voorbeeld van Noach besproken. Noach had geloof. En als uiting van zijn geloof bouwde hij een ark. En door die ark werden Noach en zijn gezin gered. In 3:21 staat dan: "Als tegenbeeld daarvan redt u thans de doop". De doop is een uiting van je geloof. Je laat erdoor zien dat je bereid bent om Gods wil te doen. Het is alsof je een contract tekent.

Hoe begrijp je dan Matth.28:19,20? Staat hier niet dat degenen die de boodschap hebben gehoord en het ter harte nemen ook gedoopt moeten worden?

Dat de mens slecht zou zijn, is inderdaad veel te kort door de bocht. We doen als mens wel eens slechte dingen. Maar we zijn ook in staat om goede dingen te doen. En dat is omdat we naar Gods beeld zijn geschapen. We kunnen liefhebben omdat God liefde is bijvoorbeeld. En omdat we onwetend zijn, hebben we leiding nodig. Een fabrikant weet het beste hoe zijn product werkt. Daarom zit er altijd een gebruiksaanwijzing bij een product. Zou zo ook degene die ons gemaakt heeft, niet het beste weten wat we wel en niet moeten doen om goed te kunnen functioneren?!

Als je wordt uitgenodigd om ergens te komen logeren. Op een mooi landgoed bijvoorbeeld. En van de eigenaar mag je onbeperkt van alle voorzieningen gebruik maken. Gratis! Je krijgt echter wel het verzoek om niet in één bepaalde ruimte te komen omdat die privé is. Als je daar wel komt dan verlies je al je voorrechten. Hoe moeilijk is het om dat te begrijpen? Als je dankbaar bent voor wat je hebt gekregen en respect hebt voor de eigenaar is dit toch niet te veel gevraagd.

In Gen.3:3 staat duidelijk dat Eva het heel goed begrepen had. Het was niet alleen een verbod. Als je ervan eet ga je dood!

Adam en Eva hadden hun aanspraak erop verspeeld. Vandaar de wachters. Maar voor een ieder geldt.. zoekt en gij zult vinden.

Het heeft met respect te maken. Als het goed is leren ouders hun kinderen ook dat ze moeten afblijven van andermans spullen.

Het eten van de ene boom betekende de dood. Het eten van de andere boom, de "boom des levens", staat kennelijk voor eeuwig leven. En dat degenen die daarvoor in aanmerking komen daarvan mogen eten. Ook in Opb.22:1,2 wordt over bomen des levens gesproken. Het eten ervan betekent genezing. Mensen moeten genezen worden van alle kwalen die veroorzaakt worden door de zondeval van Adam.

Dat kan dus wel. Er was een keuzemogelijkheid. En voor beide keuzes was duidelijk wat de consequenties zouden zijn.

Zelfs een onvolmaakt mens heeft een geweten. Als je het laat spreken, dan weet je dat je niet gelukkig wordt als je steelt. Adam en Eva waren volmaakt en ze namen iets wat niet van hen was. Dat was geen impulsieve daad.

Voor Adam en Eva was het echter in de eerste instantie niet nodig om het beste te maken van omstandigheden die niet optimaal waren. Want de situatie was perfect. En als je niets hebt om je zorgen over te maken en je hebt alles wat je hartje begeerd, dan ben je ondankbaar als je je zegeningen niet wilt zien, toch.

Als je goed doet, ben je gelukkig. Mensen worden niet gelukkig van hebberigheid. Hooguit voor even. Je geweten gaat spreken. Je hebt het kwade niet nodig om je zegeningen te tellen. Wel tevredenheid.

Als je een goede vader of moeder van je kind wilt zijn, dan confronteer je ze toch ook niet expres met kwade dingen om op die manier te leren wat goed is? Je wilt je kind juist beschermen tegen het slechte. We zijn naar Gods beeld geschapen. Als wij dat als onvolmaakte mensen al niet op die manier zouden doen, dan is dat omdat God het ook niet op die manier doet.

Misschien kan "dat beloof ik" zelf uileggen hoe tekst uit Jesaja 45 in de context begrepen moet worden.

Je moet natuurlijk wel de context lezen. Het betekent niet dat God de duivel als duivel heeft geschapen. Een moordenaar wordt ook niet als moordenaar geboren.

Die strijd is zeker geen kattenpis. In Openbaring 12 lees je er over dat er zelfs in de hemel oorlog gevoerd moest worden tegen die boze geesten. En nadat daar de overwinning was behaald, ging de oorlog verder op aarde. In 12:17 lees je dat ze oorlog voeren tegen degenen die de geboden van God onderhouden en getuigenis afleggen van Jezus.

Als je gelooft dat Satan al verslagen is en geen autoriteit meer heeft, waarom zouden we dan volgens Ef.6 nog een strijd te voeren hebben tegen boze geesten?

Gen.18:18 inderdaad. Maar als hij het snapt, gelooft hij het niet.

Wat in ieder geval bekend is, is dat op de achtste dag in iemands leven de bloedstolling sneller gaat dan op enige andere dag. Een letterlijke wond geneest dus op die dag sneller. Zowel in het OT als in het NT wordt over de besnijdenis van het hart gesproken. Dus die besnijdenis is ook voor christenen een noodzaak. Als je Hand.15 leest, zie je dat de vraag was gerezen of christenen met een heidense achtergrond zich ook moesten laten besnijden. Dit kan dus niet om een besnijdenis van het hart gaan, want dat was sowieso noodzakelijk. Zie bijv.Rom.2:29. In Gal.6:15 staat dat "noch besn

Als het alleen maar symbolisch zou zijn, waarom dan op de achtste dag? Een baby is toch nog onschuldig ?

Het is waar dat Israël speciale voorrechten kreeg. Maar dat ging ook gepaard met verantwoordelijkheden. Buitenlanders konden zich ook aansluiten bij de natie.

De betekenis ervan hangt dus af van de context. Uit deze tekst in Lev.19:23 blijkt inderdaad heel duidelijk dat het over de vruchten of voedsel van het land gaat. In Deut.10:16 wordt over een besnijdenis van het hart gesproken. Dat betekent inderdaad dat je open moet staan voor correctie en egoïstische verlangens en neigingen van je wegdoet. Zie ook Hand.7:51. En je had natuurlijk ook de besnijdenis van alle mannen die tot het huis van Abraham behoorden. Zij moesten op de achtste dag besneden worden.

Het grootste gebod is om God lief te hebben en je naaste als jezelf. Dat dient dus de motivatie te zijn van een christen. Als je echt geeft om je medemens dan zul niet moorden, stelen, liegen en bedriegen enz. Je wilt altijd eerlijk zijn in alle dingen. Dat geeft je zelf een goed gevoel en anderen zijn daarbij ook gebaad. Bovendien zul je hulp bieden daar waar je kan.

Innerlijke rust is al een hoop waard.

Ik zeg niet dat ik niks heb meegemaakt. Was dat maar zo. Maar ik geef God er niet de schuld van.