Hendrik-NG

Dan "beroep" ik me nu eens op het Grieks. Waarbij het woord πίστις (pistis - geloof) dezelfde betekenissen heeft als dat woord "fides"... Innerlijkt overtuigd worden door = je vertrouwen leggen in de boodschap van een ander... In de Ander... (zie b.v.: http://biblesuite.com/greek/4102.htm) Wat de Schrift ook laat zien is dat dat geloof (onze "houvast") een geschenk van God is waar je als mens niets voor hoeft te doen dan je Schepper (naderhand) te loven en te prijzen: Ef 2:8 Ja, door deze onverdiende goedheid zijt ​GIJ​ door middel van geloof gered; en dit hebt ​GIJ​ niet aan

Klopt Hendrik-NG, maar ik meen serieus dat we niet dogmatisch over de canon kunnen noch mogen zijn. Idealiter niet, inderdaad... Helaas leert ons "de geschiedenis" (ook mijn eigen geschiedenis leert mezelf) dat mensen (nog) niet met "grenzeloze vrijheid" kunnen omgaan. Dogma's trekken waarschuwende grenzen. En "vanuit het buitengebied achter die grenzen" is in het verleden een hoop onheil op die Kerk afgekomen. Maar het mooiste zou zijn als ieder individu "vrij zou kunnen rondtrekken door de wereld van ideeën" en tijdig zou bemerken als hij in gebied terecht kwam waar hij/zij ziet "hier s

Laat ik het dan zo zeggen: "Je lijkt je op de Schrift te baseren om te bewijzen dat de Schrift gelijk heeft", maar feitelijk beroep je je dus op het gezag van Christus. Wel. Precies hetzelfde zeg ik ook. Niet de Schrift bewijst zichzelf. Het is Christus die Zichzelf doet horen, ook via die Schrift... HIJ vormt ons fundament... Als je "geloof" wil baseren op kennis, grondige kennis en nog grondiger kennis, dan zet je "een deur open" om gradaties aan te brengen in "geloofgrootte". Naar een discussie over "wie is de grootste in het Koninkrijk?"... En dan zet Jezus je weer gewoon met beide benen

Ken... Nu overdrijf je toch wel een beetje...

[waarschuwing: nu volgt een autoriteitsargument] Ik sla er zoeven het CNT-deel over 1 Tim op na (van Van Houwelingen). Hij schrijft: "Het woord van de Heer, ook al zou dat ten tijde van 1 Tim nog niet officieel te boek gesteld zijn, heeft hoe dan ook hetzelfde gezag als de heilige Geschriften van Israël en wordt door Paulus in één adem daarmee aangehaald om zijn betoog daarmee te onderbouwen." (pag 135) [einde waarschuwing] Ik citeer hem trouwens niet om "mijn gelijk" te halen. Dat was sowieso niet de reden om deze optie naar voren te schuiven. Ik denk dat er prima meerdere visies naast

Beste Ed en Nunc. Op dit punt kijk ik toch volledig een andere kant op als jullie. De uitspraak van Barth dat alle "religie" kan worden aangeduid als "ongeloof" is een uitspraak die het waard is om een leven lang te overdenken... Als je niet bereid bent om je eigen theologie keer op keer op keer omver te laten gooien door het Woord van God, maar "vast wil blijven houden aan hetgeen je hebt", dan moet je m.i. (met die uitspraak in je achterhoofd) heel diep in de spiegel gaan kijken... Dat geldt voor personen en ook voor kerkgemeenschappen... Dat woord uit de brief aan de Efeziërs kan je op 2

Je hele leven lang... Net zo lang als je nodig hebt om naar de papieren versie te luisteren... Waarom zou je haast hebben?

Hebreeën 11:1 Geloof is de verzekerde verwachting van dingen waarop wordt gehoopt, de duidelijke demonstratie van werkelijkheden die echter niet worden gezien.De NWV formuleert deze tekst begrijpelijker. Nee... Die NWV zal je (je bent immers Jehova'sgetuige) misschien "bekender voorkomen", maar duidelijker formuleert hij de tekst in het geheel niet. De term "verzekerde verwachting" is voor mij "geheimtaal". Jargon. Ik kan me er persoonlijk weinig bij voorstellen. In het Grieks staat er: Ἔστιν δὲ πίστις (estin de pistis) - Het geloof is echter á¼Î»Ï€Î¹Î¶Î¿Î¼Î­Î½Ï‰Î½ ὑπό

Nee. Niet Jezus redeneert in een cirkel. JIJ redeneert in cirkels... "Credo" is een (verbuiging van een) Latijns werkwoord en betekent gewoon "ik geloof". En daartoe roept Jezus ons op: om zijn woord en het woord van zijn Vader op zijn gezag gelovig aan te nemen: Joh 14:11 Geloof Me: Ik ben in de Vader en de Vader is in Mij. Als je Mij niet gelooft, geloof het dan om wat Hij doet. Het geloof trekt je uit de cirkelredenering die je oproept als je zou denken dat je je enkel op de Schrift zou kunnen beroepen om het gezag van de Schrift te bewijzen... Dat "bewijzen" is onmogelijk zonder "geloof

Dus jouw vriend moet hetzelfde geloven als jij zodat jij je geaccepteerd kan voelen? Voelt jouw vriend zichzelf wel door jou geaccepteerd? Het komt een beetje scheef over op mij, jij voelt je gekrenkt omdat je vriend niet gelooft, dus moet je vriend iets veranderen. Dat schrijft ze toch helemaal niet? Dat haar vriend "hetzelfde moet geloven als zij opdat zij zich geaccepteerd kan voelen"? Ik lees: "Hij vertelde me dat hij graag meer wilt open staan voor mij en wat mij bezig houdt. Hij vroeg of ik hem daarbij wilde helpen." Blijkbaar tijd er woorden geweest over een "gebrek aan openheid vo

Ten tijde van het schrijven van 2 Timotheüs bestond er nog niet zoiets als wat wij vandaag de dag als Bijbel zien. Boeken waren nog niet geschreven laat staan gebundeld tot datgene wat wij nu de Bijbel noemen. De schrijver van 2 Timotheüs kan dus onmogelijk de Bijbel bedoelen. Hooguit kan hij delen van het OT bedoelen. De schrijver van 1 Timotheus 5:18 dacht daar toch net iets anders over: Bijbelcitaat {SIMPLETEXT}:18 Want de Schrift zegt: Een dorsende os mag u niet muilbanden, en: De arbeider is zijn loon waard. Vertel mij mij maar welk Oud-testamentisch vers Paulus hier citeert (

Alleen het dogma "de bijbel is door God geïnspireerd" biedt je de houvast om deze bijbeltekst te gebruiken om te stellen dat "de bijbel door God is geïnspireerd"... Zou je je enkel en alleen op deze tekst baseren, dan gebruik je een cirkelredenering. Dan wordt het een "Wij van WC-eend, adviseren WC-eend"… Ik citeer de bijbel. Een dogma is een door mensen bedachte leerstelling. Ik baseer mijn geloof op de leer van de gehele bijbel. Die is geheel in harmonie.Bijbelcritici gebruiken graag de wc-eend cirkelredenering. Het is ontzettend populair om met allerlei non-argumenten de Bijbelse leer

Tja... Hoe zullen relaties/verhoudingen zijn zonder alle "aardse vluchtigheid"? Wat maakt een grootmoeder tot wie/wat ze is? Haar "persoonlijkheid" (wie ze is/was als mens - maar dan: kijken we dan naar haar innerlijke leven, of hoe ze is/was in relatie tot haar naaste omgeving?)? Of het beeld dat een kleinkind van haar heeft, levenslang gekoesterd en daarbij vertekend geraakt tot allerlei details die zijn losgeraakt van de persoon?? Een jong kind kijkt anders naar een grootmoeder dan een volwassene. Een deel van onze "afhankelijkheid" ontgroeien we. We maken zelf ook persoonlijke ontwikkelin

Ik ben nu wel nieuwsgierig geworden eigenlijk. Als ik het goed begrijp ben je wel lid van het WTG, maar kennelijk ben je een vreemde eend in de bijt? Hoe verhoudt dat studeren zich tot de (ongeschreven?) regel dat je als WTG-lid met name (of alleen maar?) WTG materiaal dient te gebruiken voor studie? Gebeurt het wel eens, dat je na bijbelstudie iets ontdekt, waarover het WTG anders denkt? Hallo Ed. Hoe zit dat nu met die vraag die Nunc je stelde? Gebeurt het wel eens, dat je na bijbelstudie iets ontdekt, waarover het WTG anders denkt?

Ook de stichtelijke werken van Maarten het Hart?

Je citeerde hem zelf al: Ja, de brief van Judas waarin hij Henoch citeert staat in de canon, zo ver waren we al. Het boek waaruit apostel Judas citeerde echter niet en dat is een indicatie dat het OT er in de tijd van Jezus anders uitzag als nu. Ja, het impliceert duidelijk dat de canon niet compleet is en als het echte boek van Henoch nog eens bovenwater komt moet het toegevoegd worden! Dat is één van de mogelijke opties: "Judas citeert uit een profetenboek"... Een andere optie is: "Judas herkent specifiek dit woord van Henoch als profetisch"... Welke optie ligt meer voor de hand?

Hoezo? Die profetie van Henoch staat toch gewoon in de canon??? Waar dan? Je citeerde hem zelf al:

Alleen het dogma "de bijbel is door God geïnspireerd" biedt je de houvast om deze bijbeltekst te gebruiken om te stellen dat "de bijbel door God is geïnspireerd"... Zou je je enkel en alleen op deze tekst baseren, dan gebruik je een cirkelredenering. Dan wordt het een "Wij van WC-eend, adviseren WC-eend"…

Maar dat is niet echt een antwoord op mijn vragen. Concreet: hoe ziet iemand eruit in de hemel. Of, als je uitgaat van alleen een ziel, in welk stadium is die ziel dan. Als men zegt, je gaat na de dood naar de hemel, dan zijn er dus baby's, bejaarden, pubers, kortom mensen van elke levensfase. En als je dan vervolgens voor eeuwig daar blijft, dan vraag ik mij af of dat altijd in dezelfde fase en conditie is. Ook Paulus praat in dit verband in kind/volwassene-termen. Maar geeft er een bijzonder draai aan: 1 Kor 13:10 Wanneer het volmaakte komt zal wat beperkt is verdwijnen. 11 Toen ik nog ee

Hoezo? Die profetie van Henoch staat toch gewoon in de canon???

Zie hierboven...

Point taken. Dat geldt dan ook voor Mat 25,46: 'En dezen zullen gaan in de eeuwige pijn; maar de rechtvaardigen in het eeuwige leven.' (...) In beide gevallen is eeuwig overgezet van het Griekse woord aiÅnios dus als de pijn tijdelijk is dan ook het leven. Daar tegenover spreekt de Schrift ook over een 'achariet hajjamiem', een "á¼Î½ á¼ÏƒÏ‡Î¬Ï„αις ἡμέÏαις" (en eschatais hemerais) - een laatste der dagen... Een "telos" (einde/doel) - Mat 24:14... En dan is de vraag wat dat "einde", dat "doel" dan is volgens die Schriften... Is dat een "definitieve scheiding tussen goede en slec

Nogmaals: hoe plaats jij dat "in de buitenste duisternis geworpen worden waar het geween is en het knarsen van tanden" naast die "eeuwige dood"?? (En hoe doet een mens dat, eeuwig dood zijn??? Je kan net zo min eeuwig dood zijn als een beetje dood...) En op zich hoeft men zich niet "in bochten te wringen" om tot iets anders te komen dan een eeuwige (in de betekenis van oneindige) straf te komen... Het Hebreeuwse "le-olam" dat in het Grieks wordt weergegeven in termen als εἰς τοὺς αἰῶνας of εἰς τὸν αἰῶνα (eis ton aioona) kan zowel "eeuwig" als "heel erg lang" (

Er liggen gelukkig bijzonder weinig mensen in hun kist "te wenen en te knarsetanden"...

Zowel schapen als bokken zijn reine dieren voor de wet, dus het moge duidelijk zijn dat het scheiden van de schapen van de bokken uitsluitend het scheiden van joden van joden betrof. Denk ook aan Op 2,9 en 3,9. Wat Ed (zie vorige post) hier wrsch bedoelt: In Mat 25:32 wordt in verband met die scheiding van schapen en bokken gesproken over πάντα τὰ ἔθνη (panta ta ethne) - al de volkeren... Gojiem van gojiem, dus... Niet zozeer joden van joden... Al zal Paulus ook die "erbij zien staan in die rij", als we uitgaan van zijn uitspraken richting Galaten (Gal 3:28)... En een opmerkin