Hendrik-NG

Ik vind het wat oversimpel gesteld... Alleen al omdat "angst" en "overtuiging" over het algemeen nogal haaks op elkaar staan... Neem nu dat voorbeeld van Elia: het enige waar hij op een zeker moment van "overtuigd" was, was nu juist dat hij dood wilde: 1 Kon 19:3 Elia werd bang (!) en vluchtte om zijn leven te redden. Bij Berseba in Juda aangekomen liet hij zijn knecht achter 19:4 en zelf trok hij één dagreis ver de woestijn in. Daar ging hij onder een bremstruik zitten, verlangend naar de dood, en zei: ‘Het is genoeg geweest, HEER. Neem mijn leven, want ik ben niet beter dan mijn voorou

Hoe kan je dan een gebouw gemaakt van steen een kerk noemen, als het over een gemeente of vergadering gaat? Op dezelfde manier waarmee je aan je dochter de naam "Kyriake" mee zou kunnen geven (zie: http://en.wikipedia.org/wiki/Kyriaki_(martyr)): om daarmee aan te geven dat zij "het eigendom is, niet van mijzelf, maar van mijn trouwe Heiland Jezus Christus". Misschien wist je het nog niet, maar het woord "kerk" is afkomstig van het Griekse "Kyriake" (ΚυÏιακή), en dat betekent gewoon "van Kurios, van de Heer"... En die gebouwen zijn dan misschien niet het belangrijkste in het leven, ook

Het "autoriteitsprincipe" valt daardoor niet weg, zoals ik je al probeerde uit te leggen... Zie b.v.: En ook op inhoudelijke gronden valt er wel wat af te dingen op je claim dat "de Bijbel zijn autoriteit op een god baseert". In de Schrift zijn profeten aan het woord die hun autoriteit op God baseren... In dezelfde Schrift die heel "eerlijk" erkent dat er in de eigen leefwereld ook legio "profeten" rondlopen die dat ten onrechte deden: Deuteronomium 18:21 Misschien vraagt u zich af: Is er een manier om te bepalen of een profetie al dan niet van de HEER komt? 18:22 Die is er inderdaad: als

Eens... Maar ik wijs er dan ook keer op keer op dat men de inhoud van een "boek" zou moeten beoordelen, om er zo achter te komen dat het ene boek het andere niet is...

Doe je best, zou ik zeggen... Veel verder dan dat "stel" zal je niet komen, schat ik zo in...Maar verras ons!

Tja... Dan moet ook ik vermanend worden toegesproken, want ik heb ook wel eens onverdoofd gehecht op een SEH... Omdat het om het even was of je nu op 2-3 plaatsen Lidocaïne spuit ter verdoving van de wondranden (en dus iemand enkele malen pijnigt), of maar meteen 1-2 hechtingen plaatst (en iemand enkele malen pijnigt). Wat mij intussen opvalt aan het stuk is dat elke context ontbreekt... Er staat een foto bij van (waarschijnlijk?) een "krasser" (een dame die, dat moeten we maar aannemen, aan automutilatie doet). Nu is het heel vaak zo dat die verwondingen nogal oppervlakkig zijn, en dus h

Ik denk dat "selectief" hier inderdaad het goede woord is. Maar dan niet in een betekenis als "willekeurig" of iets dergelijks. Maar echt in een betekenis als "via het zorgvuldig maken van een keuze". Er zijn in het verleden inderdaad "openbaringen" (boeken, profetieën, voorspellingen, etc) aangenomen en verworpen. Waarvan sommige hun waarde bewezen hebben (omdat ze zijn uitgekomen, of door de manier waarop ze konden worden toegepast, bruikbaar bleken), en sommige "waardeloos" zijn gebleken. En soms trekken we de conclusie dat er onterecht gedurende langere tijd waarde is gehecht aan een be

Natuurlijk kunnen we de boeken lezen en kijken wat daar voor waardevols uit te halen is. Maar zonder God vervalt het beroep op autoriteit in de Bijbel. Het wordt dus gelijkwaardig aan alle andere boeken. Breng dit gegeven eens in in een recente discussie over ritueel slachten. Wat blijft er over van het argument van de gelovige dat de wijze van slachten door hun God opgedragen is. En dat is dus een misvatting: het ene boek is niet gelijkwaardig aan het andere "omdat beiden nu eenmaal gevuld zijn met letters"... Men kan de inhoud ervan niet negeren. En misschien nog wel belangrijker: de waa

Geen enkel boek verliest een recht van bestaan. Maar het is natuurlijk wel een heel verschil of we te maken hebben met een geschiedenis boek of een stuk fictie. Om maar twee uitersten te noemen... Wat nu, om maar eens te proberen wat genuanceerds te zeggen, als je te maken krijgt met een stuk "verhalende geschiedenis"? Ooit bedacht wat een verademing het kan zijn als je een boek kan lezen zonder dat je jezelf de dwang oplegt om elke letter te spellen en te controleren op "politieke geschiedkundige correctheid"? Je zou er nog eens aan toe komen om de boodschap van het verhaal ook daadwerkeli

Oh? Curieus... Een boek ontleent zijn recht van bestaan aan het al of niet bestaan van de (vermeende) auteur? Dus: als de stukken van Shakespeare niet van Shakespeare blijken te zijn, omdat de goede man (?) nooit heeft bestaan - of omdat er ernstig aan zijn bestaan getwijfeld gaat worden, dan mag de fik er in??? Of als zou blijken dat Socrates nooit heeft bestaan (of: waarschijnlijk nooit heeft bestaan), dan mogen we "Plato" op de brandstapel gooien, omdat die werken ons ineens niets meer te zeggen hebben?? Omdat dat boek misschien ook zelf "iets te zeggen heeft", misschien?? Zoals ook Pl

Ja? Is het een mening, dat dat "eeuwig worstelend vragen en moeilijk doen" inherent is aan het mens-zijn? Of is het misschien toch een feit? Ik doelde op het stuk: "Het is geen evolutionair overblijfsel .... Dat is een mening. In iedere geval in dit topic en in dit soort discussies. Het is in ieder geval de vraag die "in dit soort discussies" keer op keer naar voren komt, ja. En dat is nu precies het soort "worsteling, dat eeuwige vragen en die eeuwige moeilijkdoenerij" waar Robert Frans volgens mij op doelt... Waarmee het tamelijk aannemelijk wordt dat het stellen van de vraag inderdaad "

Het is een mening die als feit gepresenteerd wordt. Ik vind dat het afleid van de essentiële vraag. Ja? Is het een mening, dat dat "eeuwig worstelend vragen en moeilijk doen" inherent is aan het mens-zijn? Of is het misschien toch een feit? Dat e.e.a. van "de essentiële vraag" afleid, dat zou kunnen. Maar wat vind je dan "de essentiële vraag"? "Bestaat God?" misschien? Misschien is het inderdaad wel zo dat een "besef van zelf", zo inherent aan het mens-zijn, als vanzelf vragen oproept over "de verhouding tot de Ander"...? En misschien moet de vraag "bestaat God?" wel helemaal nooit beant

Ik moest wel 6x met mijn ogen knipperen om in de laatste zin enige betekenis te ontdekken. Je bedoelde misschien te zeggen: "Je kan het bestaan van God niet bewijzen door het toedichten van negatieve kenmerken aan 'atheïsme'", of iets dergelijks? En bedoel je met je opmerkingen ook te zeggen dat je eerder gestelde vraag totaal niet relevant was? Je: Deze vraag opwerpen voegt feitelijk ook weinig toe... Want al zou er een "evolutionair proces" gaande zijn of zijn geweest, waarbij de mens de groeiende neiging kreeg tot "het zoeken van een god", dan nog sluit dat het bestaan van een god niet

Ook zonder die extra borrel: dat denk ik ook...! Eens... Maar hier wordt ik dan ook even vasthoudend... Door de suggestie tegen te spreken die je hier wekt, dat er een ondergeschikte verhouding bestaat tussen Vader - Zoon - Geest... Als men indertijd met betrekking tot die verhouding de term "á½Î¼Î¿Î¿Ïσιος" (homo-ousios; één in wezen) gebruikt heeft, volgt daar m.i. een nevenschikking uit... Waarbij de verhouding tussen Vader en Zoon (zeg ik stamelend) eerder een is van een "vanzelfsprekende gehoorzamende nevenschikking": natuurlijk luistert de Zoon naar de Vader (en andersom... Zo

Maar waar zou jij, Chaim, dat scepticisme op willen gronden? Op gebrek aan bewijs. Er zijn m.i. zeer goede redenen om sceptisch te zijn t.a.v. het bestaan van een almachtige God. Maar hoe zou nu een gebrek aan iets een "grond", een "basis" kunnen vormen?? Of je bedoelt met "sceptisch" misschien een "terughoudend bij het vormen/hanteren/uitdragen van overtuigingen"? Dan kan ik je opmerkingen wat makkelijker plaatsen, want het lijkt me nogal "tricky" om al te stellige uitspraken te doen over die "almacht van God"... Want: wat is dat dan precies, "al"-macht...? (of: "bewijs", of "God": Wie i

Als punt 1, 2 en 3 op de advieslijst!! En als punt 4 misschien het advies: Bedenkt dat het besef dat God je al opgevangen heeft pas achteraf komt, bij het uitdoven van de depressie - die ook echt een einde heeft!!! En als 5e: probeer je (ondanks alle negativiteit of vlakheid van het moment) te trainen in het ervaren van dankbaarheid - al kom je in het begin misschien maar eens per dag of per week "geforceerd" een klein puntje van dankbaarheid tegen: geef jezelf, of een gebeurtenis (zelf uitgevoerd of je overkomen) gewoon eens een "6" of "7" - en je mag verwachten dat je heel geleidelijk, in

Mag ik vragen waarom je geholpen wilt worden? Wat is het probleem? Waarom zou je van gegrond scepticisme iets maken waar je vanaf moet worden geholpen? Ik ben zelf agnost vanwege een een vergelijkbare reden. Maar waar zou jij, Chaim, dat scepticisme op willen gronden?

Maar dat doe ik dus niet! Akkoord. Waar wij dan aantoonbaar een nuance inbrengen die moeilijk te vatten is; laten wij dan geduldig zijn met hen die vanuit de basis rechte lijnen trekken, onder verwaarlozing of verwerping of consequenties trekken waar het komt tot nuances. Want dat kan zijn uit trouw of eerbied of uit gehoorzaamheid. Het gaat ver boven onze macht. Waar het niet een en dezelfde is, daar is geen discussie meer nodig dat het niet een en dezelfde is. Maar dan is dit misschien ook wel het moment om "op te biechten" (en dat doe ik dan ook maar) dat er een persoonlijk element kan

Maar dat doe ik dus niet!

Ik vind het wat impertinent. God wordt aanbeden. Dat jij komt op de Heilige Geest aanbidden, is uitsluitend omdat je God herkent in de Geest... Maar dat maakt het niet tot het aanbidden van de Geest. Ik vind het een vreselijk onderwerp om over te spreken, maar begrijp je tenminste mijn gevoelswaarde? Of het onbehoorlijk is om over dit onderwerp te spreken? Ik weet het niet... Dat het snel een overmoedig spreken is: daar durf ik in mee te gaan. Ik sprak in een andere post ook niet voor niets over een "stamelen"... Dat ik desondanks toch spreek over een "aanbidden van de Geest" is niet "omd

Tja, en dat krijg je ook met geloofsbelijdenissen... Maar intussen laat die vroege belijdenis wel zien dat je opmerking "de heilige Geest werd ook niet aanbeden" wel enige nuance behoeft... Je redenering schiet te kort. Want ook via een gedachte als "de Heilige Geest als een persoon zou een broeder worden van Christus" denk je m.i. te "menselijk" over dat begrip "persoon" (Ï€Ïόσωπον; prosopon). Als men over de Heilige Geest spreekt met de term Ï€Ïόσωπον, doet men dat niet om een familierelatie aan de duiden. Net zo min als men dat doet bij het spreken over Vader en Zoon... En d

Sterker nog, die zitten niet in mijn posts. Dus je hoeft ze niet eens te zoeken. Waarom zou ik compassie hebben? Als je hiermee bedoelt dat ik medelijden of zo moet hebben dan heb ik dat niet. Want ik ben zelf ook door boeken te lezen bekeerd, dus dat zou voor iedereen kunnen gelden. Maar je moet wel willen en vooral durven. En begrip voor mensen die er wel in geloven kan ik ook niet opbrengen. Respect en begrip moet je verdienen, die krijg je niet zomaar. Meer "compassie" in de betekenis van "mildheid", "welwillendheid", zou ik zo zeggen... Maar posts waarin je "met gestrekt been op een a

Uiteraard... En uiteraard sla je daarmee ieder zinvol gesprek al bij voorbaat dood... En komt elke bijdrage van jou op een forum, waar men min of meer zinvol probeert te discussiëren over Jezus en God, dan al bij voorbaat neer op de bijdrage van een "trol"... Tenzij je je vooroordeel op een "fatsoenlijke manier" zou kunnen onderbouwen, natuurlijk... Maar ik vrees dat ik je bijdragen tot die tijd moet zien als "uiteraard onzin"...

Precies Antoon! Danny staat niet open voor andere opties, hij blijft bij zijn stokpaardje! Leer mij dan Getuigen van Jehova kennen op dat punt... Maar serieus: waarom in zulke menselijke beelden denken bij dat gebruik van de term "persoon" (Ï€Ïόσωπον; prosopon)? Alleen al het besef dat dat Griekse woord in de tijden dat het werd gebruikt in de theologische discussies "masker" betekende, zou je moeten waarschuwen dat men hier niet een "persoon in menselijke zin" op het oog heeft!! Maar iets "in voor mensen enigszins begrijpelijke taal" probeerde te stamelen over "Gods geopenbaarde g

Vanwaar hier je beroep op slechts één van de drie vroege "algemene christelijke geloofsbelijdenissen"? Want zou je de "geloofsbelijdenis van Athanasius" hebben aangehaald, dan zouden we iets anders horen: Dat plaatst ook je opmerking "de heilige Geest werd ook niet aanbeden" toch in een ander licht... Want (ook) de Geest werd aanbeden "zonder de Personen te vermengen of het Wezen te delen"... Veni, creator Spiritus Kom Schepper, Geest, daal tot ons neer, houd Gij bij ons uw intocht, Heer; vervul het hart dat U verbeidt, met hemelse barmhartigheid.