Hendrik-NG

Dat is ongeveer mijn punt. Met de kanttekening: die nawerking van de doop is in het ideale geval dagelijks... En eindigt niet bij de éérste ervaring van berouw... En het gaat hier nog steeds maar om één aspect van de doop... Er zijn er meerdere, die ik niet tegen elkaar zou willen uitspelen of tegen elkaar zou willen wegstrepen... En ook hier is m.i. het doel van die doop: onze definitieve wederopstanding in Christus, "aan het einde der tijden"...

Er is wel iets aan de hand... Maar ik til er niet te zwaar aan... En maak er geen "gewetenloos toegevoegde opzettelijk foutieve vertaling/aanvulling" van, zoals de topicstarter doet... NB: het gaat bij die opsomming niet alleen om vertalingen, maar ook om verwijzingen naar een tekst door kerkvaders en om Griekse handschriften... Afschriften van origineel of van afschrift... Dat er wel "iets" aan de hand is, dat moge duidelijk zijn. Want er bestaan (geen 2-3 maar) 4 verschillende manieren waarop Marcus eindigt. Bruce Metzger schrijft er over: Hij schrijft: kennis van het traditionele einde

Nu ga jij gewoon weer verder met je geloof alsof er niets aan het handje is. Ik ook: ...tenminste: niet te veel aan het handje... Ik kan best leven met het idee dat Marcus op 2-3 verschillende manieren eindigt... En als "het lange slot" ook al bij Irenaeus bekend was, zie ik niet zo veel reden om dat gedeelte te schappen uit mijn Bijbel...

Heb je daarna nog wel eens zo'n ervaring gehad? Heb je die ervaring dan niet gehad tijdens u doop? Dat zou ik aan de omstanders moeten vragen - er gaat in het algemeen veel over en door baby's heen op dat moment van de doop - maar de directe herinnering is i.h.a. nogal beperkt. Maar niet de nawerking van die doop! De ervaring die jij beschrijft heb ik op latere leeftijd meermaals gehad... Waarbij ik meer en meer leer dat Christus mij een "fundament" heeft willen bieden, en wil bieden - mij uiteindelijk vaste grond onder mijn voeten wil geven ondanks al mijn "onheiligheid"... En zo mag ik

Heb je daarna nog wel eens zo'n ervaring gehad? Zo'n ervaring - de diepe emotionele ervaring bij het denken aan begane zonden; want daar hadden we het over... Ik denk ook niet dat die ervaring direct aan het moment van de doop gekoppeld hoeft te zijn - dat die doop ook zijn nawerking kan hebben bij latere zonden en later berouw. Niet?

Heb je daarna nog wel eens zo'n ervaring gehad?

3:5 Toen liep Jeruzalem en heel Judea en heel de streek rond de Jordaan naar hem uit 3:6 en ze lieten zich door hem dopen in de rivier de Jordaan, terwijl ze hun zonden beleden. Inderdaad: onder belijdenis van zonden... Terwijl ze hun zonden beleden... Doel van die doop bereikt, zou je zeggen. Hij was immers "εἰς μετάνοιαν", gericht op bekering... Ja, dus ze wisten dat ze zondaars waren en geloofden in Jezus en lieten zich dopen. belijdenis: het afleggen van een verklaring om een bepaald geloof aan te hangen. Om een belijdenis af te leggen moet je eerst tot besef komen van

Wat Pieter Oussoren precies bedoelt met "heilige geestesadem" weet ik niet. Maar in het Grieks staat er "á¼Î½ πνεÏματι á¼Î³Î¯á¿³" (en pneumati hagiooi): in/met heilige geest. Of heilige Geest. Of Heilige Geest... Ik zou je kunnen vertellen wat dat voor mij betekent... Hoe die tekst voor mij tot leven is gekomen... En dan begin ik met het plaatsen van hoofdletters. Bij het dopen met Heilige Geest. Daarbij denk ik (in de taal van Mattheus) aan: 10:19 Wanneer ze jullie uitleveren, maak je dan geen zorgen over hoe je zult spreken en wat je zult zeggen. Want op dat uur zal jullie ingegev

3:5 Toen liep Jeruzalem en heel Judea en heel de streek rond de Jordaan naar hem uit 3:6 en ze lieten zich door hem dopen in de rivier de Jordaan, terwijl ze hun zonden beleden. Inderdaad: onder belijdenis van zonden... Terwijl ze hun zonden beleden... Doel van die doop bereikt, zou je zeggen. Hij was immers "εἰς μετάνοιαν", gericht op bekering...

En? Waar ben je nu zeker van, nu je dat gelezen hebt?

Dat "dus" in je conclusie klopt niet. Het Griekse voorzetsel "εἰς" dat in Mat 3:11 gebruikt wordt geeft een "doel, richting" aan. Dat "εἰς μετάνοιαν" (horend bij dat werkwoord "dopen") moet in vertaling iets van dat doel, die richting inhouden... En dan kan het twee kanten op: ofwel Johannes doopt "in de hoop dat men zich gaat bekeren omdat men zich ook wil laten dopen" (=bekering als voorwaarde), ofwel Johannes doopt "in de hoop dat dat teken de mensen aan het denken zet, en ze zich zullen bekeren 'omdat ze nu eenmaal een nieuwe start hebben mogen maken'" (= bekering als gev

Nee...

En waarin botst die tekst dan met "mijn" uitleg van Mat 28 en Mat 3? Johannes doopte en gaf aan dat men het vertrouwen moest stellen in de "Later Komende"... "...maak alle volken tot mijn leerlingen, hen dopende..., hen lerende..." Soms is het leren "het later komende" - en soms de doop... Nou en?? Als beiden (doop én leer) nu wijzen op Jezus...? Op de noodzaak van een "voortdurende vernieuwing van ons leven"...?!

Tot geloof komen is ook "onlogisch"... Het is een wonder van God! Zeg ik met een oog op: Fil 2:12b Blijf u inspannen voor uw redding, en doe dat in diep ontzag voor God, 2:13 want het is God die zowel het willen als het handelen bij u teweegbrengt, omdat het hem behaagt. en: 1 Kor 12:3b Niemand kan ooit zeggen: ‘Jezus is de Heer,’ behalve door toedoen van de heilige Geest.

Niet zo nuttig: het ene vers het zwijgen opleggen door een ander vers uit een heel ander boek... En doen we dat toch: wie zegt dat Mat 3:11 niet de uitleg geeft waar die "doop van bekering" (βάπτισμα μετανοίας) precies voor bedoeld was, namelijk εἰς μετάνοιαν - tot bekering...?!! De genitivus (2e naamval) van μετανοία (μετανοίας) zie je dan als "attributief"; de "doop van bekering" is dan de "bekeringsdoop". Bekeringsdoop? Ja: tot bekering... Zoals in Luc 18:6 ... ὠκÏιτὴς τῆς ἀδικίας (τῆς ἀδικίας: ook genitivus);

Goed om allerlei aspecten van die doop te belichten. Maar dan is het wel wijs om daar niet te "selectief" bij te worden. Want anders zou je nog "ruzie" kunnen krijgen met medegelovigen die andere aspecten te nadrukkelijk belichten... Zo kan de doop bijvoorbeeld ook worden ingezet als "instrument" om leerlingen van Jezus te "maken": Mat 28:19 Ga dus op weg en maak alle volken tot mijn leerlingen, door hen te dopen in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest, 28:20 en hun te leren dat ze zich moeten houden aan alles wat ik jullie opgedragen heb. In dat vers zie je dat de doop voora

Goed om allerlei aspecten van die doop te belichten. Maar dan is het wel wijs om daar niet te "selectief" bij te worden. Want anders zou je nog "ruzie" kunnen krijgen met medegelovigen die andere aspecten te nadrukkelijk belichten... Zo kan de doop bijvoorbeeld ook worden ingezet als "instrument" om leerlingen van Jezus te "maken": Mat 28:19 Ga dus op weg en maak alle volken tot mijn leerlingen, door hen te dopen in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest, 28:20 en hun te leren dat ze zich moeten houden aan alles wat ik jullie opgedragen heb. In dat vers zie je dat de doop voora

Hoi Jasper, Misschien moet je daar ook niet te 'moeilijk' over denken. Paulus zegt nog méér over de Geest: Paulus ziet de Geest al in die belijdenis aan het werk...

Zo je wil...Maar: "Adam" is per definitie "de eerste mens". Want wat wij lezen als een naam is (ook) een aanduiding: "ha adam" betekent gewoon "de mens". En verder raakt de naam ook aan de "adama", de "aarde, grond" waaruit die mens volgens Genesis geschapen is... Dat "evolutie afzetten tegen de letterlijke betekenis van Genesis", waar je gelukkig niet over wil discussiëren, is dan ook onzinnig... Want vanuit "de letter" kom je op een boodschap die Genesis wil brengen. Niet op "natuurhistorie" in de moderne betekenis van dat begrip. Alles heeft, zoals altijd met de Bijbel, te maken met int

Ze "wandelden met God": Genesis 5:24 En Henoch wandelde met God(, en hij was niet meer, want God had hem opgenomen - blijkbaar was in die tijd dat "wandelen met God" eerder een bijzonderheid geworden, omdat dat zo specifiek vermeld wordt in dit gedeelte van Genesis?). Genesis 3:8 Toen zij het geluid van de Here God hoorden, die in de hof wandelde in de avondkoelte, verborgen de mens en zijn vrouw zich voor de Here God tussen het geboomte in de hof. Dat "wandelen van (met?!) God" had voor Adam en Eva blijkbaar een betekenis gekregen - ze kropen weg voor Hem - blijkbaar voelden ze, vanuit de

Je vat het punt dat ik je duidelijk probeer te maken heel goed samen. Maar ik zie ook twee irreële cognities voorbij komen die schadelijk zijn voor ons gesprek: 1) de "vrees dat onze wegen hier gaan scheiden": waarom zou dat het geval "moeten" zijn? We kunnen pogingen doen om elkaar te begrijpen - en als we dan in gesprek blijven, dan scheiden onze wegen niet. 2) de gedachte dat ik met deze opmerkingen uit ben op een bewijzen van God - ik heb je al 2x verteld dat ik daar niet op doel... Je zal dus op zoek moeten naar een andere "reden" voor mijn opmerking... Probeer hem eens hier aan vast

Bedoel je "nog" of "noch"? Dat maakt wel wat verschil. Nog... Met een g. Ik zie geen verschil eerlijk gezegd. Mijn patiënt was niet gelukkig met zijn wamen, en op een bepaald punt zelfs een gevaar voor anderen, dat geef ik toe. Ik probeer je voorbeeld werkelijk te volgen (over het autorijden), maar ik blijf maar lezen: "Als je iets gelooft wat je waakzaam maak voor een zeldzaam, maar mogelijk gevaar is het een bewijs van God." Laat dat idee dat ik "bewijs voor God" wil aanvoeren nu gewoon eens los en bedenk dat je appels met peren aan het vergelijken bent als je "religieuze gelovigheid"

Ik ben hier denk ik te dom voor. Wat bedoel je? Als een redenering je vooruit helpt, telt het als Godsbewijs, als hij je belemmert is het het teken van schizofrenie? Men heeft je ooit aangenomen als hulpverlener in de psychiatrie. Dan kan je niet helemaal dom zijn, toch? Jij vraagt je af of er wel een verschil bestaat tussen "godsgeloof" of "geloof in het zijn van de koning van Somalië". En wil daarmee verschillende categorieën vergelijken (wat inderdaad niet zo slim zou zijn), of ronduit stellen dat "een godsgelovige" zou lijden aan een psychose (wat m.i. nog minder slim zou zijn)...

Al een lastiger voorbeeld: als ik de auto in stap en de sleutel in het contact steek, dan kan ik een eventuele onrustige gedachte over de gevaren op de weg wegdrukken met de gedachte "mij overkomt niets". Bij een groot percentage van de weggebruikers zal de gedachte (hoewel het strikt genomen gaat om een "irreële cognitie") "toevalligerwijs" een passende gedachte zijn (de meeste bestuurders "hebben gelukkig de statistiek mee"). Maar hij is vooral functioneel, omdat de bestuurder daarmee "beter voor zijn taak is opgewassen" dan de persoon die vooral op alle "statistieken van ellende" let - di

Persoonlijke ervaringen zijn geen feiten. Feitelijk loop je het risico dat ze je de enig mogelijke zekerheden bieden in je leven... Hoe persoonlijk je die ervaringen ook inkleurt - aan die feitelijkheid doet dat niets af... De omnibus dubitandum est