Hendrik-NG

Het laat mooi zien dat in het Grieks het subject (onderwerp) niet steeds in de directe context (dezelfde zin) hoeft te staan, maar ook gewoon één zin (of een paar zinnen) eerder... η γÏαφη hoeft in vers 6 niet herhaald te worden, omdat het (als subject) al een zin eerder gebruikt werd... Nu Hebr 1: wat is daar het subject?? Komt het woord "η γÏαφη" - de Schrift - daar voor? Hebr 1 begint zo: 1 ΠολυμεÏῶς καὶ πολυτÏόπως πάλαι ὠΘεὸς λαλήσας τοῖς πατÏάσιν á¼Î½ τοῖς Ï€Ïοφήταις 2 á¼Ï€â€™ á¼ÏƒÏ‡Î¬Ï„ου τῶν ἡμεÏá

Raar... Ik wel! edit: andere url gebruikt... is hij nu wel te zien?

Misschien wel zo?

Dwaling begint bij het niet goed lezen wat een ander schrijft... Ik schreef niet dat elohiem een eigennaam is. Maar dat het als "eigennaam" (let ook op de aanhalingstekens) fungeert (!). En dat is toch heel wat anders! Net zoals Adonai als eigennaam fungeert... Maar "mijn Heer"/"mijne heren" betekent. edit: auto"correctie", uitgevoerd door tablet, gecorrigeerd... Moet toch eens kijken hoe ik die onzinfunctie op dat apparaat uit kan zetten! edit 2: Ik zou ook nog eens kunnen kijken of de Hebreeuwse tekst consequent doorvoert waar het boek Beresjiet mee begint: "Beresjiet bara (w.w. en

Hoi Sweep. Wat ik in de (LXX-versie van de) Thora heb gezien, is dat het woord "elohiem" vertaald wordt met θεός (enkelvoud), als God er mee wordt aangeduid, maar met θεοὶ (meervoud) als het gaat om die personen door wie God tegen de mensen spreekt... Net even anders, dus... Waarom dit alles me relevant lijkt? Het begon met een opmerking van een ander forumlid: In die opmerking mist het gegeven dat het begrip in het Grieks voorkomt in een enkel- of meervoud... Er zit dus meer in dat begrip dan enkel dat "soeverein" zijn. Het woord fungeert m.i. (ten dele) wel degelijk als een so

Optie 4 dan: al die personen doen iets nuttigs met die Schrift, ieder voor zich en/of binnen de eigen "club"/gemeente... En met wat mazzel ook nog voor elkaar/voor anderen...

Tja... Wat dan? Wat zou je daar uit kunnen concluderen?? Persoonlijk zie ik 2 opties waarvan ik denk dat ze vaak beide waar zijn.1. Men is lid van een andere kerkgroepering en verkondigt het dogma van die groepering zoals die is ontwikkeld door de geachiesenis heen. 2. Men gelooft wat men graag persoonlijk wil geloven en zoekt daar een passende uitleg voor. Optie 3: al die personen doen iets nuttigs met die Schrift??? Ooit het genoegen gehad om (een deel van) de Talmoed te lezen? Dat kan, zelfs al ben je de oorspronkelijke taal niet machtig... Hij is vertaald, weet je... Je zou eens mo

En wat nu als de bijbelse literatuur, dat dus klassieke literatúúr is, eens met een oud-oosterse geloofsbril gelezen moet worden en niet met een westerse, wetenschappelijke blik alsof de bijbelse teksten altijd precies willen beschrijven wat er nu historisch gebeurd is? Hoe zou je met een oud oosterse geloofsbril willen uitleggen dat God de dieren wil straffen voor zijn slechte relatie met de mens? Jona 4:5 Nadat Jona Nineve had verlaten, was hij aan de oostkant van de stad gaan zitten. Hij had er een hut gemaakt om in de schaduw af te wachten wat er met de stad zou gebeuren. 4:6 Nu liet Go

Tja... Wat dan? Wat zou je daar uit kunnen concluderen??

Ik moet zeggen dat deze denkwijze mij helemaal niet aanspreekt. Iets bij voorbaat geloven en het achteraf erin teruglezen. Misschien denk ik te makkelijk maar dat heeft toch niks meer met waarheid te maken? Waarom zou je iets aannemen als datgene wat je aanneemt niet evident is wanneer je het zelf onderzoekt? Als je alleen maar op zoek bent naar een bevestiging van iets waarbij je bij voorbaat al in gelooft, of beter gezegd in moet geloven wil je onderdeel uitmaken van een bepaalde gemeenschap. Maar het is ook niet het hele verhaal, denk ik. Eens: de Schrift is doorgegeven via de Kerk, en het

Niet heel veel duidelijker... Maar nog wel met de toevoeging: Joh 14:9 Jezus zei: ‘Ik ben nu al zo lang bij jullie, en nog ken je me niet, Filippus? Wie mij gezien heeft, heeft de Vader gezien. Waarom vraag je dan om de Vader te mogen zien? Messias Jezus kennen = de Vader kennen... Vanwege hun overeenkomstige οá½ÏƒÎ¯Î± - hun overeenkomstig wezen/"being": zo de Vader spreekt en doet, zo doet en spreekt de Zoon...

Lees het zoals je het lezen wil... Maar intussen staat het in de grondtekst wat minder preuts geschreven dan in de vertaling: vers 4: ...toen de zonen van de elohiem de dochters van de mensen binnen gingen, en dezen hen baarden... יָבֹ֜×וּ - jaboroe; LXX: εἰσεποÏεÏοντο: "zij kwamen binnen"... Er kwamen kindertjes van, dus ze kwamen niet slechts "gezellig binnen buurten in hun hutje op de hei"... En dat "voor zichzelf nemen van vrouwen, wie ze ook maar wilden" dat kan je wellicht nog uitleggen als "voor ieder prinsenzoontje natuurlijk één vrouw, maar er staat zonen de

Ik zou zeggen: de Vulgata is dan de grondtekst (geworden)... Zoals de Statenvertaling dat is geworden voor sommige Protestanten... Op zich niets op tegen. Als "gezag" het doorslaggevende argument is. Maar dan kan je m.i. niet zeggen dat een vertaling "het dichtst bij de grondtekst" staat. Want dat houdt kritiek in op de vertalers/verspreider van de tekst: alsof er een andere vertaling zou kunnen bestaan die nog dichter bij de grondtekst staat - "maar waarom is er dan niet zo vertaald??!"

zoveel zegt god niet Klein zijspoortje dan. En of God niet zo veel zegt, dat valt nog te bezien. Want wat staat er nu precies in de tekst? En hoe kan je dat duiden? De voorgaande verzen zijn m.i. ook van belang: 6:1 En het gebeurde, toen de mensen (de "adam") zich op de aardbodem ("adama") begonnen te vermenigvuldigen en er dochters bij hen geboren werden, 2 dat Gods zonen ("zonen van de elohiem") de dochters van de mensen zagen dat zij mooi waren, en zij namen zich vrouwen uit allen die zij uitgekozen hadden. 3 Toen zei de HEERE: Mijn Geest ("roeach") zal niet voor eeuwig met de mens tw

Waar zit de contradictie in die uitspraak zelf? Want daar gaat het over in dit topic: of hier een contradictie bestaat - maar jij knipt de uitspraak nu uit zijn context... Is dat "volkomen logisch en aannemelijk"? Of kaap je nu het topic om een heel ander punt te maken???

Dat is wat 100% gehoorzaamheid inhoudt... De triniteitsleer maakt ervan, dat Zoon en Vader één en dezelfde "substantie" zijn, maar dat ontneemt nu juist de betekenis aan dat begrip: gehoorzaamheid... Ik zou eerder zeggen: het drukt er nu juist de essentie van uit. Vandaar ook mijn toevoeging aan je "in nevenschikking": in nevenschikking (en wederkerigheid) in lijn met de Vader... Als Jezus zegt: "Ik ben in de Vader en de Vader is in Mij", dan drukt dat voor mij die nevenschikking en wederkerige gehoorzaamheid uit, een volkomen "eenheid van/in wil" tussen Vader en Zoon. Ik denk dat een ess

Ik zou eerder zeggen: Hij plaatst zich in nevenschikking (en wederkerigheid) in lijn met de Vader: Wie Hem ziet, ziet de Vader... Niet een déél van de Vader: heel de Vader in zijn spreken en handelen (zijn "debariem")... Joh 14:9 Jezus zei: ‘Ik ben nu al zo lang bij jullie, en nog ken je me niet, Filippus? Wie mij gezien heeft, heeft de Vader gezien. Waarom vraag je dan om de Vader te mogen zien? Wat Jezus doet is ("logischerwijs") niets anders dan de Vader zou willen en wat de Vader doet: 14:10 Geloof je niet dat ik in de Vader ben en dat de Vader in mij is? Ik spreek niet namens mezel

Waarom? Omdat Johannes ons zegt dat het Woord "vlees geworden is en temidden van ons heeft getabernakeld"... Niet eenvoudig misschien... Maar ook iets "dat de Bijbel zegt"... Het Woord is geworden; hoedanigheid X -> hoedanigheid Y... etc etc Aanhangers van de drie-eenheidsleer gaan met Johannes 1 om, alsof het een wiskundige vergelijking betrof met een variabele genaamd "Woord", die in vers 1 wordt geïnitialiseerd met de waarde "God", en die vervolgens in vers 14 de waarde "vlees" (of "mens") krijgt. Ze vullen dus vers 1 in vanuit vers 14, en lezen dan alsof er stond: "In het begin wa

Dat komt omdat ik er gisteren geen tijd meer voor had om daar nog op te reageren. Bij deze alsnog: Wat de LXX me daarover duidelijk maakt is dat men in juist deze teksten "elohiem" wél leest als verwijzend naar JHWH. Of inderdaad als naar "personen tot en door wie God spreekt". Niet zo maar "belangrijke personen" of "mensen met autoriteit in het algemeen", maar personen "in nauwe verbondenheid met JHWH". Zie ook mijn post van 24 apr 2015, 11:55 uur. Gen 23:6 vertaalt het "nesi elohiem" met "βασιλεὺς παÏá½° θεοῦ", "koning van God" ("Godgeven koning") Ex 21:6 leest het als ee

Ik zoom even in op deze "verfstreek", om vervolgens een paar stappen achteruit te zetten... Staat er in die tekst dat Jezus er niet van gediend was dat men Hem "goede meester" noemde? Volgens mij niet... Er staat in het Grieks: Τί με λέγεις ἀγαθόν; οá½Î´Îµá½¶Ï‚ ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὠΘεός: Waarom noem je Me goed? Niemand is goed behalve Eén:ὠΘεός - God. Maar daarmee is niet bewezen dat Jezus er niet van gediend was dat men Hem als "goede meester" aansprak. Hij werd aangesproken met: Διδάσκαλε ἀγαθέ... Goede Leraar... En Jezus neem

Je vervangt hier het woord "opdat" door "totdat" en geeft op die manier de tekst een andere betekenis. Ik verbond twee m.i. parallelle gedachten van Paulus (over "de buigende knie"): vanuit die tekst uit Fil 2 en uit 1 Cor 15: 2:9 Daarom heeft God hem hoog verheven en hem de naam geschonken die elke naam te boven gaat, 2:10 opdat in de naam van Jezus elke knie zich zal buigen, in de hemel, op de aarde en onder de aarde, 2:11 en elke tong zal belijden: ‘Jezus Christus is Heer,’ tot eer van God, de Vader. en: 15:24 En dan komt het einde en draagt hij het koningschap over aan God, de Va

Lijkt me toch duidelijk genoeg aangestipt in mijn eerdere post van 26 apr 2015, 11:50 uur?!

Waarom? Omdat Johannes ons zegt dat het Woord "vlees geworden is en temidden van ons heeft getabernakeld"... Niet eenvoudig misschien... Maar ook iets "dat de Bijbel zegt"... Het Woord is geworden; hoedanigheid X -> hoedanigheid Y... etc etc

Een tussenstand; die "eerste paar teksten" waren teksten uit de Psalmen (en volgens mij Jesaja, maar dat weet ik niet meer precies). Intussen heb ik de Thora doorgenomen (Gen-Deut). En daaruit komt een iets ander (maar wel vergelijkbaar) beeld. Als er "andere goden" worden aangeduid met "elohiem", dan gebruikt men in de LXX wel het woord "theos", maar er gebeurt toch iets bijzonders! Mijn samenvatting tot zover: Onderzoek: vertaling van "elohiem" in de Septuaginta (LXX) vanuit de Thora. Telling: in totaal wordt in de Thora ca. 770x het woord "elohiem" gebruikt, waarvan ca. 65x in de betekeni

Tien min. geluisterd naar de video... Mijn mening over de kwestie: Die video gaat, zoals je al aangeeft, over de 'Law/Torah' uit het OT en hoe dit werd nageleefd in het NT. Maar ik zou er een vraag aan vast willen plakken: als je spreekt over "de 'Law/Torah' uit het OT en hoe dit werd nageleefd in het NT", dan denk ik dat het van belang is om daar aan toe te voegen: "door wie?" Want ik denk dat het uit maakt hoe er beschreven staat wat er door wie werd nageleefd vanuit de Thora (en als het even kan: waarom)... Zachary Bauer legt er nogal de nadruk op dat het van belang is om te bezien wa