Hendrik-NG

De patiënt wordt nou niet echt bepaald met een honkbalknuppel z'n dood ingeleid. Er komt geen geweld aan te pas, of je moet er inderdaad een zeer vrije interpretatie van het woord 'geweld' op nahouden, maar in dat geval kan je elke handeling die je doet als gewelddadig bestempelen. "Met geweld druk ik de toetsen in van het toetsenbord." "Met geweld doe ik de pinpas in de automaat." Technisch gezien klopt het misschien, maar taalkundig beschrijft het de handeling niet echt goed.. Misschien als je je patiënt voor een trein gooit, van een gebouw gooit, of door z'n hoofd schiet...dan zou je echt

Ik zou het woord 'beroven' niet gebruiken, want dat impliceert een onvrijwillig slachtoffer, terwijl dat met euthanasie niet het geval is. Ook een "vrijwillig slachtoffer" wordt het leven ontnomen. Ik zie als betekenis van dat woord "beroven" o.a. voorbijkomen: "iemand met geweld zijn bezit ontnemen". In dit geval: het leven van die persoon... Nu zal je zeggen: "Geweld, dat is een te 'grove' term in dit verband: de persoon vraagt er immers zelf om"... Maar: het zit h'm niet in de vrijwilligheid van het slachtoffer, maar in de methode die tot de dood leidt. Een heel "neutrale" definitie van

Het blijft dan nog steeds een "dood op recept"... Een "medicalisering van het levenseinde"... Artsen moeten "hun grenzen kennen", is mijn persoonlijke (artsen)mening... Men volgde een opleiding in de Geneeskunde en Gezondheidswetenschappen... Goede palliatieve zorg valt daar m.i. nog onder (daar kan men "gezondheid" nog - kortdurend - bevorderen)... Het weloverwogen niet-behandelen van een patient ook...

Dat vind ik wel vreemd. Want de arts verschaft slechts het drankje dat de patiënt vervolgens zelf inneemt. Als de patiënt daar lichamelijk niet toe in staat is wordt diegene meestal geholpen door een familielid. Als je een keukenmes verkoopt aan iemand die vervolgens zichzelf ermee doodsteekt, ben je dan ook een moordenaar? Hoewel..de arts weet wat er met het drankje gaat gebeuren, de verkoper van het mes had dat niet kunnen voorzien.. Maar maakt dat verschil je (katholiek gezien) gelijk de moordenaar? Hoe denk je dat een patient zichzelf de dodelijke spierverslapper zou kunnen toedienen n

En die gedachte staat daar naast... En welkom, en (ook) een "gebroken mens in een gebroken schepping", en een potentieel gevaar... Sorry, ik snap je cryptische opmerking niet zo goed. Zou je het even willen toelichten wat je precies bedoelt? Die gedachte ("de persoon is welkom bij God") staat naast mijn stellige verwachting dat die opmerking "Wie weet worden dan hun gevoelens heel mooi kenbaar en zullen ze zich als herboren voelen" uit zal lopen op de constatering dat die "mooi kenbare gevoelens" van de pedofiel nog steeds zullen cirkelen rond de eerdere "aandrang"... Die persoon is dus

En die gedachte staat daar naast... En welkom, en (ook) een "gebroken mens in een gebroken schepping", en een potentieel gevaar...

Precies. We moeten die pedo's juist uitnodigen en laten meedraaien in onze kinderdiensten. Pas dan zullen ze het niet alleen leuk vinden om wekelijks te "kerken" maar ook eindelijk het vertrouwen en de waardering voelen, die ze zo gemist hebben. Wie weet worden dan hun gevoelens heel mooi kenbaar en zullen ze zich als herboren voelen. Die gevoelens: dat zijn dan zeer waarschijnlijk nog steeds "recidiverende intense seksueel opwindende fantasieën, seksuele drang of gedragingen met betrekking tot seksuele handelingen met een of meer kinderen in de prepuberteit"...

Je hebt me al zo ver dat ik heel sterk overweeg om "De wereld als wil en voorstelling" eens te gaan lezen... Ik redeneer inderdaad vanuit de (ervaring van) keuze... Maar wat ik over/van Schopenhauer lees (ok: wiki, maar je moet ergens beginnen) lijkt te suggereren dat hij hetzelfde doet: "Ik kan twijfelen, delibereren, worstelen met gevoelens, wikken en wegen, maar mijn uiteindelijke wilsact zou daar een noodzakelijk gevolg van zijn, de resultante van alle motieven voor en tegen." Hier wordt de keuze uiteindelijk ook afgebroken bij de wilsact... Bij de "objectivatie van de wil" stopt (v

Invloeden van buitenaf (b.v. de wetenschap dat je oudste zoon vis verafschuwt) zullen inwerken op je maken van afwegingen. Maar dat is wat anders dan het niet hebben van een keuze... Het perkt "mogelijkheden" hooguit in, in de zin dat de kans op een bepaalde uitkomst beinvloed wordt. Maar de kans wordt niet "0"... Tenzij je zelf absoluut niet van vis houdt (maar het smekende gezicht van je koters kan je ook dan nog over de streep trekken...) Nee: stel dat je een "zuivere keus" zou hebben tussen 2 opties: ik denk dat de uitkomsten dan via de statistiek te voorspellen zijn, net als bij het bepa

Ik vind die interpretatie - het Laïcisme - te extreem. Religie is daar vooral een privé aangelegenheid en teveel uit het publieke domein geweerd. Ik vind het teveel een ontkenning van dat religie een aspect is van de cultuur en ook verweven zit met de normen en waarden. En volgens mij gaat hij uit van een - irreële - grondgedachte dat het (als "staat") mogelijk is om op levensbeschouwelijk vlak "neutraal" te zijn (want: die "staat", wie/wat is dat eigenlijk??)... Het "L'état, c'est Moi" van een andere Fransman is dan ten minste "eerlijk" te noemen: wie de macht heeft, die bepaalt... Z

geen probleem en met je traagheid valt het erg mee. Daar kwam een gedachte bij die me tijdens de tocht naar huis overviel: Gesteld: ik heb daadwerkelijk de keuze om vanavond of vlees of vis op het avondmenu te zetten (beide liggen bij AH in de koeling...), dan nog komt niemand te weten of er een keuze was, want de keuzemogelijkheden hebben zich uiteindelijk "geconcretiseerd" in één maaltijd met of vlees, of vis als hoofdbestanddeel... En de andere optie blijft een theoretische... Ofwel: van alle reële mogelijkheden ("vrijheden") wordt er slechts één concreet... Maar enkel de kok is de

Hoi RK Diaken. Je loopt jaren van studie op me voor en ik ben traag van begrip... Mijn vragen stelde ik na de antwoorden die je gaf, dus ergens nemen die antwoorden bij mij dus wellicht een verkeerde afslag en komen ze bij de verkeerde vraag uit... Wat me onduidelijk is: Daar kwam een gedachte bij die me tijdens de tocht naar huis overviel: Gesteld: ik heb daadwerkelijk de keuze om vanavond of vlees of vis op het avondmenu te zetten (beide liggen bij AH in de koeling...), dan nog komt niemand te weten of er een keuze was, want de keuzemogelijkheden hebben zich uiteindelijk "geconcretiseer

Zou je me deze nog willen uitleggen voordat je vertrekt?? Ik vertrek niet, ik lever alleen geen inhoudelijke bijdrage meer aan dit topic Wat wil je dat ik je uitleg? Wat begrijp je niet? Hij hangt samen met je: Dat roept gewoon een aantal vragen in me op. B.v. een: "Hoe kan je het bestaan bewijzen van iets dat "verdampt" als je het "aanraakt"??" (Omdat b.v. het "uitdrukken in graden van vrijheid" al een "begrenzen" inhoudt...) (Het is als met het moeten bereiken van een "ideaal doel", een "fata morgana": komt het doel in zicht, dan blijkt het toch nog weer net "een dal, een kilometer

Zou je me deze misschien nog willen uitleggen voordat je vertrekt??

Oké, want ik vind je reactie(s) niet helder. Punten 1, 2 en 3 kloppen, punt vier niet. Daarom denk ik dat je niet sarcastisch bent (mocht het toch sarcastisch zijn). Hoewel het sarcasme hier wel overduidelijk is, weet ik niet precies wat je punt nou is. Is het raar om iets niet aan te nemen als niets wijst op de juistheid ervan? Ik onderzoek slechts je stelling - ik probeer je niet in de maling te nemen, hoor!! Dat doe ik met mezelf al zo vaak, dat ik ruimschoots aan mijn trekken kom... Je stelling was: "Niets wijst erop dat we géén vrije wil/keuze hebben, dus dan hebben we wel

Ik kan prima leven met wat ik al voorspeld had: je kan dat simpelweg niet bewijzen, je hebt alleen de illusie van vrije keuze of het geloof in een drager daarvan. Een geloof dat, zoals al gesteld, onbewijsbaar is. Nee, het kost me geen enkele moeite te leven met je bevestiging van wat ik zei. Ook dit geloof is niet "mededeelzaam": voor de buitenstaander is er enkel "de illusie van vrije keuze van een ander" of "het geloof in de aanwezigheid van een drager daarvan bij een ander"... Maar alleen mezelf kan ik bewijzen dat ik "een vrije keuze" kan maken - de ander ziet slechts één van de moge

Bijzonder verhelderend. Niet mee eens? Niets wijst er op dat Adam en Eva nooit hebben bestaan - dus... Niets wijst er op dat ons bewustzijn stopt bij de dood - dus... Niets wijst er op dat er leven bestaat buiten onze planeet - dus... Niets wijst er op dat ik nooit de Postcodeloterij ga winnen - dus... Ik ga me maar meteen aanmelden voor die loterij... Sterker: ik ga meteen de hoofdprijs opeisen die ik ooit met stellige zekerheid zal gaan winnen...!!! Waarom nog wachten??? Als de mensen doorkrijgen waar ik woon gaan ze ook meejagen in de miljoenenjacht en wordt de spoeling alleen maar

Mooie illustratie van de illusie van vrijheid. Bewijs maar eens dat je je reactie achterwege had kunnen laten. De mens verliest zijn ziel als hij zich "uit de tent laat lokken"... Het "eisen van bewijs" is "des duivels"... ‘Jullie zullen helemaal niet sterven,’ zei de slang. ‘Integendeel, God weet dat jullie de ogen zullen opengaan zodra je daarvan eet, dat jullie dan als goden zullen zijn en kennis zullen hebben van goed en kwaad.’ De illusie van het "als God zullen zijn" bij het verkrijgen van kennis uit eigen waarneming... Nee, waarde RK diaken: sommige zaken des levens zi

Tja... Ook hier is het het doen van de waarneming/meting detgene wat "de realiteit" verstoort... Ik had mijn reactie hier in dit topic achterwege kunnen laten om, voor mezelf, aan te tonen dat ik de keuze heb om niet te reageren op een bericht. Maar dan had niemand iets afgeweten van deze keuze behalve ik zelf... "In het verborgene" heeft de mens wellicht meer vrijheden dan in de "tastbare wereld om zich heen"... Hm... Een begin van een definitie van een "ziel"??: iets met "verborgen vrijheid"... Het "onmeetbare zelf"...???

Herkenbare behoefte. Maar op welk "vlak" zou je de feedback graag willen zien??

Jammer!! (Wat is er met je avatar gebeurd, trouwens?? En gaan ineens "al" je topics op slot? Heb ik iets gemist??)

Ik denk dat het optie 2 is: het is niet dezelfde Jakobus. De omgebrachte Jakobus wordt "gespecificeerd": nl. als de broer van Johannes. Rest die andere Jakobus, die dan binnen de Ecclesia zo vooraanstaand moet zijn dat Lucas het niet nodig vindt om hem nader aan te duiden... Dan denk ik meteen aan "de broer van de Heer": Galaten 1,19 "Maar van de overige apostelen heb ik niemand gezien, behalve Jakobus, de broer van de Heer."

Tuurlijk maakt het voor het vertrouwen uit. Men kent die onbekende Johannes toch immers niet. Ken jij de twaalf apostelen dan persoonlijk? Of Paulus? Of de vier evangelisten? Jesaja? Mozes? etc etc etc... Die Apokalyps is inderdaad door "Johannes" opgeschreven, want dat staat in de Apokalyps...

Ik zou vermoeden dat hier ook het al in de Renaissance "geboren" ideaal meespeelde om "terug te gaan naar de bronnen" - mede "ter controle van de eigen Traditie" gezien de "ontstane gezagscrisis binnen de Kerk" - en men besefte dat ook de Septuaginta een vertaling was - een joodse vertaling (de "brief van Aristeas" kende men toen ook al...): waarom dan niet meteen dat OT vertalen vanuit de "oorspronkelijke" grondteksten?? Waarbij men dan wel op het spoor moest komen van het verschil in canon tussen LXX en MT...

Dus in de concilie van Antiochië waar de inhoud van de bijbel is bepaald was God's geest aanwezig? Was God's geest bij de andere concilies dan ook aanwezig? daar raak je een lastig puntje. Als je gelooft dat de Bijbel de enige basis voor het geloof is, zit je inderdaad met de vraag wie dan bepaalt wat de Bijbel precies is. Als je het gezag van de Kerk aanvaardt om te bepalen welke boeken tot de Bijbel behoren, dan kan je vervolgens moeilijk het gezag van diezelfde Kerk afwijzen op grond van de Bijbel. Maar Protestanten zien dan ook de bijbel niet als basis van hun geloof. Ze zien Chris