Altijd ontevreden

[Fundamenteel 910]

2 uur geleden zei Petra.:

Ik zag laatst een documentaire over the blue zone. Waarom mensen zo oud worden daar. Het ging over een gebied waar vooral mannen erg oud werden. Lang verhaal kort.. stress heeft een enorme negatieve invloed. Onze grote boze wereld, met een overdaad aan ellendig nieuws, waar je als gewoon mens niks aan kan doen omdat je daar nu eenmaal allemaal geen invloed op kan hebben, staat in geen verhouding met de eenvoud van het leven van bv die mannen die zo oud worden. Dat zijn herders. Die hebben ook stress als er iets niet goed gaat, een schaap is verdwenen ofzo, maar het is behapbaar. Ze hebben een gevoel van invloed en controle over hun leven, omgeving. Etc. Hun wereld is veel kleiner.

Een stuk wandelen, een schaap zoeken en weer naar huis .. is ff andere koek dan de hele wereld in een satanische macht op je nek nemen. Wat moet je daar nou mee aanvangen? De wereld redden? Satan verslaan? Je bent toch superman niet. 

Niet verslaan neen, maar zeker wel weerstaan.

[Hopper 685]

13 uur geleden zei Noel2:

  Ik las iemand die schreef dat (milieu)wensen voor de toekomst afgoderij was, verering van Baal.

Ik snap best dat smeekgebeden om een of andere toekomst bij goden niet is wat geloof zou moeten zijn.

Geloof is snappen dat de eigen wil te eenzijdig is om ingewilligd te kunnen worden.

 

Het menselijk wens-karakter blokkeert de liefde des Vaders.  (Indien iemand de wereld liefheeft, de liefde des Vaders is niet in hem.  1 Joh 2).   (Johannes is niet voor niets mijn favoriete Evangelist.)  Vers 15-17 gaat over dat wens-karakter.   Het wensen van een andere toekomst dan welke zich voordoet.

Sta mij toe om helder te zijn.  De mens gaat op een afschuwelijke wijze om met de planeet en ik zou kunnen wensen dat het anders gaat in de toekomst (idealisme).  Maar dan verlies ik de liefde des Vaders.     Dan heb ik 'de wereld' meer lief dan de Vader.

De liefde des Vaders op zijn beurt is weer noodzakelijk om het kwaad (milieu vervuiling) om te vormen.  Dat werpt alles terug op mijzelf.   De liefde stroomt uit in de wereld en verdrijft het kwaad.   Het uitstromen in de wereld noem ik dan weer de Vader-wil.  De liefde gaat voor citaten uit de Bijbel, waarop wettische gelovigen zich beroepen (de Farizeeën).

Maar de liefde stroomt niet alleen uit in de wereld, het hervormt ook mijn geest.  Omdat toekomstwensen vervallen zijn raakt de geest in een tegenwoordigheid van geest.  De Vader welke zich als Zoon openbaart kan dat alleen in tegenwoordigheid doen.   Dat is dan weer de ik-ben beleving, waar het eigene is verdwenen.

Samenvattend: idealisme en tegenwoordigheid van geest gaan niet samen.  Daarnaast is de ik-ben beleving volledig onaangedaan.  Logisch, aangedaan zijn (stress) kan alleen in verleden-toekomst denken bestaan.  De gedachte aan een ongewenste toekomst doet de mens 'stressen'.   De ik-ben beleving is ongedeeld en dat is juist omdat het eigene er uit verdwenen is.  En zo is de cirkel weer rond, het ongedeeld beleven van je eigen leven maakt de liefde des Vaders mogelijk.  Het 'eigene' is immers het wens-karakter t.o.v. de wereld.  En zo is het mij volkomen logisch dat je 'de wereld' niet moet liefhebben.

 

[Barnabas 177]

16 uur geleden zei Fundamenteel:

Vrouwen, meeste die ik had, hebben een zwazr schuldgevoel en de onverzadigbare nood naar het pleasen van haar omgeving. Laten we dat nuttig benutten zodat onze zorg weer overvloeit met moederlijke, grootmoederlijke en zusterlijke zorg. Wat staat er nog van onze christelijke voorouders overeind? En wat overeind staat, waarvoor wordt het gebruikt?

Is het niet belangrijker dat de vrouw vrouw kan zijn en niet de man vrouw kan zijn?

Maar je zou geen misbruik moeten maken van zo'n schuldgevoel. Jezus leert dat ieder slechts het juk van Jezus op zich hoeft te nemen en wanneer iemand een schuldgevoel heeft dan zou het beter zijn dat zij geholpen wordt te ontdekken of dat schuldgevoel terecht is of niet.

Het is inderdaad belangrijker dat de vrouw vrouw kan zijn en dat haar geen schuldgevoel wordt aangepraat vanwege haar vrouw zijn. Daarom moet men onderzoekn wat de redenen zijn om vrouwen te laten emanciperen en in te zetten in het arbeidsproces.

[Barnabas 177]

Op 29-8-2023 om 18:54 zei Noel2:

Wat een basiskenmerk van mensen lijkt, is dat ze altijd ontevreden zijn. Er is altijd een streven naar meer of beter, of gewoon anders.

Ten aanzien van geloof lijkt daar niet veel verbetering in gekomen te zijn.

In theorie kan iemand die in het Koninkrijk Gods vertoeft niet ontevreden meer zijn.

Zou je zelfs kunnen zeggen dat als het je lukt tevreden te zijn, dat je dan vertoeft in het KG.

Maar goed daar zullen medeforummers wel niet tevreden mee zijn.

Filipenzen 4;6-9 spreekt over het verkrijgen van de vrede die bij God is.

Vers 6 en 7: "Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God; en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaken in Christus Jezus."

De tekst spreekt er over "alles" bij God bekend te maken. In gebed alles wat je verlangt en wilt bij de Heere te brengen en je verder nergens bezorgd over maken. Hij spreekt daarbij ook over dankzegging, dat is het uitspreken van dankgebed, het uiten van dankdaarheid aan God. Dan zal de vrede en tevredenheid je deel zijn. Dat is de weg die de Heilige Geest wijst.

23 uur geleden zei Noel2:

Ik heb het over een heilige geest die je inzichten geeft, dat is niet hetzelfde als ‘zonder God’, maar de gehele last bij God is dat niet. Is het absurd om God te willen ontlasten?

Daar hoef je je geen zorgen over te maken. God is sterk en heeft de hele aarde gemaakt. Hij is als ene Vader die wil dat je vrede krijgt en Hij kan al je problemen oplossen als je het Hem vraagt.

Op 29-8-2023 om 19:59 zei Noel2:

Waarom dan nog streven naar een KG?

Je hoeft niet te streven naar een Koninkrijk Gods. Dat Koninkrijk is er al en daar is vrede. Maak je zorgen over jezelf en probeer niet de problemen van anderen op te lossen.

Het Koninkrijk van God is voor hen die Christus aan willen nemen en in Zijn genade willen blijven. Christus zegt om Zijn juk op je te nemen en dat Zijn last zacht en licht is. Zie Mattheüs 11;29: "Neem Mijn juk op u, en leer van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en u zult rust vinden voor uw ziel"

1 september 2023 bewerkt door Barnabas

[Noel2 189]

6 uur geleden zei Hopper:

Het menselijk wens-karakter blokkeert de liefde des Vaders.  (Indien iemand de wereld liefheeft, de liefde des Vaders is niet in hem.  1 Joh 2).   (Johannes is niet voor niets mijn favoriete Evangelist.)  Vers 15-17 gaat over dat wens-karakter.   Het wensen van een andere toekomst dan welke zich voordoet.

Sta mij toe om helder te zijn.  De mens gaat op een afschuwelijke wijze om met de planeet en ik zou kunnen wensen dat het anders gaat in de toekomst (idealisme).  Maar dan verlies ik de liefde des Vaders.     Dan heb ik 'de wereld' meer lief dan de Vader.

De liefde des Vaders op zijn beurt is weer noodzakelijk om het kwaad (milieu vervuiling) om te vormen.  Dat werpt alles terug op mijzelf.   De liefde stroomt uit in de wereld en verdrijft het kwaad.   Het uitstromen in de wereld noem ik dan weer de Vader-wil.  De liefde gaat voor citaten uit de Bijbel, waarop wettische gelovigen zich beroepen (de Farizeeën).

Maar de liefde stroomt niet alleen uit in de wereld, het hervormt ook mijn geest.  Omdat toekomstwensen vervallen zijn raakt de geest in een tegenwoordigheid van geest.  De Vader welke zich als Zoon openbaart kan dat alleen in tegenwoordigheid doen.   Dat is dan weer de ik-ben beleving, waar het eigene is verdwenen.

Samenvattend: idealisme en tegenwoordigheid van geest gaan niet samen.  Daarnaast is de ik-ben beleving volledig onaangedaan.  Logisch, aangedaan zijn (stress) kan alleen in verleden-toekomst denken bestaan.  De gedachte aan een ongewenste toekomst doet de mens 'stressen'.   De ik-ben beleving is ongedeeld en dat is juist omdat het eigene er uit verdwenen is.  En zo is de cirkel weer rond, het ongedeeld beleven van je eigen leven maakt de liefde des Vaders mogelijk.  Het 'eigene' is immers het wens-karakter t.o.v. de wereld.  En zo is het mij volkomen logisch dat je 'de wereld' niet moet liefhebben.

 

Het streven naar een tegenwoordigheid van geest, is ook een streven. In die tegenwoordigheid is ook weer streven maar dan van Gods wil. Er blijft streven. Maar goed eerst proberen tevreden te worden met het streven lukt misschien dan pas.

3 uur geleden zei Barnabas:

Filipenzen 4;6-9 spreekt over het verkrijgen van de vrede die bij God is.

Vers 6 en 7: "Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God; en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaken in Christus Jezus."

De tekst spreekt er over "alles" bij God bekend te maken. In gebed alles wat je verlangt en wilt bij de Heere te brengen en je verder nergens bezorgd over maken. Hij spreekt daarbij ook over dankzegging, dat is het uitspreken van dankgebed, het uiten van dankdaarheid aan God. Dan zal de vrede en tevredenheid je deel zijn. Dat is de weg die de Heilige Geest wijst.

Daar hoef je je geen zorgen over te maken. God is sterk en heeft de hele aarde gemaakt. Hij is als ene Vader die wil dat je vrede krijgt en Hij kan al je problemen oplossen als je het Hem vraagt.

Je hoeft niet te streven naar een Koninkrijk Gods. Dat Koninkrijk is er al en daar is vrede. Maak je zorgen over jezelf en probeer niet de problemen van anderen op te lossen.

Het Koninkrijk van God is voor hen die Christus aan willen nemen en in Zijn genade willen blijven. Christus zegt om Zijn juk op je te nemen en dat Zijn last zacht en licht is. Zie Mattheüs 11;29: "Neem Mijn juk op u, en leer van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en u zult rust vinden voor uw ziel"

In mij woedt strijd tussen geest en hart. Het gebeuren maakt me ongelukkig. Waarom is het hart niet tevreden met de dingen van de geest, en de geest niet tevreden met de dingen van het hart? Iedere keer wordt de geest aangevallen, opgejaagd, achterna gezeten. is het omdat ik een hulpvraag heb over lelijk denken en schreeuwend oordeel? Daar wil ik wel aan wennen als dat vrede geeft. Niet in mij vrede, maar ik leef niet eeuwig. Moet het hart het perse helemaal overnemen? Moet de geest uitvloeien naar anderen? Hou ik de geest gegijzeld? Of dwingt dit mij tot keuze? Ik ben redelijk deemoedig voor het hart, maar af en toe ook opstandig voor de geest. Ik kan niet kiezen, dus stel ik beide teleur.

Wat moet ik kiezen? 

1 september 2023 bewerkt door Noel2

[Hopper 685]

3 uur geleden zei Noel2:

Het streven naar een tegenwoordigheid van geest, is ook een streven. In die tegenwoordigheid is ook weer streven maar dan van Gods wil. Er blijft streven. Maar goed eerst proberen tevreden te worden met het streven lukt misschien dan pas.

In mij woedt strijd tussen geest en hart. Het gebeuren maakt me ongelukkig. Waarom is het hart niet tevreden met de dingen van de geest, en de geest niet tevreden met de dingen van het hart? Iedere keer wordt de geest aangevallen, opgejaagd, achterna gezeten. is het omdat ik een hulpvraag heb over lelijk denken en schreeuwend oordeel? Daar wil ik wel aan wennen als dat vrede geeft. Niet in mij vrede, maar ik leef niet eeuwig. Moet het hart het perse helemaal overnemen? Moet de geest uitvloeien naar anderen? Hou ik de geest gegijzeld? Of dwingt dit mij tot keuze? Ik ben redelijk deemoedig voor het hart, maar af en toe ook opstandig voor de geest. Ik kan niet kiezen, dus stel ik beide teleur.

Wat moet ik kiezen? 

Streven naar tegenwoordigheid van geest gaat niet lukken, de verstilde geest is tegenwoordig.  Verstilling wil niks anders zeggen dan dat het 'eigene' wijkt.  Verstilling is ook een onaangedaan zijn.  Het is immers het 'eigene' wat aangedaan is of kan zijn.   Deze totale afgescheidenheid van jezelf is de zogeheten mystieke dood.  Dat verscheurt de mens tussen geest en hart en daarom gaat de mystieke dood ook met lijden gepaard.  (Neem je kruis op en volg mij)

Het dwingt je niet tot een keuze, maar tot overgave.   De menselijke geest wordt uitgeleverd aan 'iets' wat de mens niet kent.  (Je dient dus ook God te verlaten als je daar in gelooft) Veel gelovigen hangen het denkbeeld aan "dat Jezus voor ons is gestorven" , maar dat is een misvatting.    Jezus heeft voorgeleefd om te lijden en te sterven.

Er leeft doorgaans zoiets als een zelf in een mens en die dient letterlijk te sterven.   Voor het zelf is helemaal niks weggelegd.   En jezelf gestorven verklaren werkt natuurlijk ook niet.  Want dat doe je dan ook weer zelf.

[Noel2 189]

5 minuten geleden zei Hopper:

Streven naar tegenwoordigheid van geest gaat niet lukken, de verstilde geest is tegenwoordig.  Verstilling wil niks anders zeggen dan dat het 'eigene' wijkt.  Verstilling is ook een onaangedaan zijn.  Het is immers het 'eigene' wat aangedaan is of kan zijn.   Deze totale afgescheidenheid van jezelf is de zogeheten mystieke dood.  Dat verscheurt de mens tussen geest en hart en daarom gaat de mystieke dood ook met lijden gepaard.  (Neem je kruis op en volg mij)

Het dwingt je niet tot een keuze, maar tot overgave.   De menselijke geest wordt uitgeleverd aan 'iets' wat de mens niet kent.  (Je dient dus ook God te verlaten als je daar in gelooft) Veel gelovigen hangen het denkbeeld aan "dat Jezus voor ons is gestorven" , maar dat is een misvatting.    Jezus heeft voorgeleefd om te lijden en te sterven.

Er leeft doorgaans zoiets als een zelf in een mens en die dient letterlijk te sterven.   Voor het zelf is helemaal niks weggelegd.   En jezelf gestorven verklaren werkt natuurlijk ook niet.  Want dat doe je dan ook weer zelf.

Ik blijf het interessant vinden, terwijl ik het eigenlijk zou moeten ondergaan, de aap-wil opgeven voor een hogere wil.

Alleen zie ik dus niet dat ontevredenheid ophoudt. Ja als de aap sterft, sterft de ontevredenheid van de aap, maar er komt een andere ontevredenheid voor terug. Waarom zou de aap-wil zondig zijn, leg dat eens uit?

[Hopper 685]

2 uur geleden zei Noel2:

Ik blijf het interessant vinden, terwijl ik het eigenlijk zou moeten ondergaan, de aap-wil opgeven voor een hogere wil.

Alleen zie ik dus niet dat ontevredenheid ophoudt. Ja als de aap sterft, sterft de ontevredenheid van de aap, maar er komt een andere ontevredenheid voor terug. Waarom zou de aap-wil zondig zijn, leg dat eens uit?

De zondigheid van de aap schuilt er in dat de aap middels het redenerend denken het vermogen heeft om ook over zichzelf na te denken.  Dat is in essentie 'kennis van goed en kwaad'.  (Genesis) Dat resulteert in een besef  hebben ( weet hebben) : ik heb toen en daar iets goeds gedaan of iets verkeerd gedaan.   Met dat besef (wat in eerste aanleg iedereen heeft) neem je afstand van tegenwoordigheid.

Kennis van goed en kwaad schept een niet-verstilde geest.  De niet-verstilde geest oordeelt en reflecteert op de wereld en alles wat daarin aanwezig is en gebeurd.   Kennis van goed en kwaad maakt een mens onmachtig.  Immers, je kunt fouten uit je verleden niet herstellen en garanties voor de toekomst zijn nergens te vinden.

Wat gebeurd er in de geest?  Die gaat zitten te piekeren over hoe het met de persoon in kwestie beter moet.    Het jezelf willen verbeteren houdt je vervolgens weer gevangen in het 'eigene'.  Het is dan het zelf wat een beter zelf wenst te worden. (Weer dat wenskarakter)

Wat de oordelende mens  doet is geen vrijheid zoeken van zichzelf, maar voor zichzelf, waarmee het zelf in stand gehouden wordt.  Al dat reflecteren, piekeren en oordelen kost maar energie.   En daarmee neemt de mens steeds meer afstand van de verstilde geest.   Hoeveel 'goede daden' een mens ook doet, het zal nooit goed genoeg zijn.   Want in het streven naar 'iets beters' vergelijk je jezelf steeds (geestelijk) maar met anderen.

En zoals Paulus aangeeft: de geestelijke mens onderscheid zich nou juist helemaal niet van anderen!  Iedere wedijver is verdwenen, ieder conflict is voor hen die zich wensen te onderscheiden enz enz.  De geestelijke mens neemt alle intenties van zichzelf zonder oordeel waar.  Jezus heeft nergens een beter punt dan met het 'oordeelt niet'.  Want wat gebeurd er geestelijk als ieder oordeel wegvalt?  Ik word het ik-ben gewaar zonder bewustzijnsinhoud.  Oftewel, Descartes had het mis.  Das ding an sich kan de mens gewaar zijn.  De geest open-baart zichzelf.

Met het opgeven van het valse, oordelende zelf opent zich zonder er wat voor te doen het daadwerkelijke geestelijke zelf.  Het is het geestelijk zelf (of de geestelijke mens) welke de waarheid is.  Maar dan zit je al weer midden in de mystiek.   Want hoe kunnen we ons dan nog onderscheiden als we allemaal identiek zijn in Christus?   Daarvoor moeten we naar de subject-object splitsing.    In de natuurmens (de aap) is het subject verschillend.   Het (geestelijk) één worden in Christus gebeurd aan de subject-zijde van de subject-object splitsing.  Als object (das ding für mich) blijven we natuurlijk elkaar onderscheiden.

1 september 2023 bewerkt door Hopper

[Noel2 189]

10 uur geleden zei Hopper:

De zondigheid van de aap schuilt er in dat de aap middels het redenerend denken het vermogen heeft om ook over zichzelf na te denken.  Dat is in essentie 'kennis van goed en kwaad'.  (Genesis) Dat resulteert in een besef  hebben ( weet hebben) : ik heb toen en daar iets goeds gedaan of iets verkeerd gedaan.   Met dat besef (wat in eerste aanleg iedereen heeft) neem je afstand van tegenwoordigheid.

Kennis van goed en kwaad schept een niet-verstilde geest.  De niet-verstilde geest oordeelt en reflecteert op de wereld en alles wat daarin aanwezig is en gebeurd.   Kennis van goed en kwaad maakt een mens onmachtig.  Immers, je kunt fouten uit je verleden niet herstellen en garanties voor de toekomst zijn nergens te vinden.

Wat gebeurd er in de geest?  Die gaat zitten te piekeren over hoe het met de persoon in kwestie beter moet.    Het jezelf willen verbeteren houdt je vervolgens weer gevangen in het 'eigene'.  Het is dan het zelf wat een beter zelf wenst te worden. (Weer dat wenskarakter)

Wat de oordelende mens  doet is geen vrijheid zoeken van zichzelf, maar voor zichzelf, waarmee het zelf in stand gehouden wordt.  Al dat reflecteren, piekeren en oordelen kost maar energie.   En daarmee neemt de mens steeds meer afstand van de verstilde geest.   Hoeveel 'goede daden' een mens ook doet, het zal nooit goed genoeg zijn.   Want in het streven naar 'iets beters' vergelijk je jezelf steeds (geestelijk) maar met anderen.

En zoals Paulus aangeeft: de geestelijke mens onderscheid zich nou juist helemaal niet van anderen!  Iedere wedijver is verdwenen, ieder conflict is voor hen die zich wensen te onderscheiden enz enz.  De geestelijke mens neemt alle intenties van zichzelf zonder oordeel waar.  Jezus heeft nergens een beter punt dan met het 'oordeelt niet'.  Want wat gebeurd er geestelijk als ieder oordeel wegvalt?  Ik word het ik-ben gewaar zonder bewustzijnsinhoud.  Oftewel, Descartes had het mis.  Das ding an sich kan de mens gewaar zijn.  De geest open-baart zichzelf.

Met het opgeven van het valse, oordelende zelf opent zich zonder er wat voor te doen het daadwerkelijke geestelijke zelf.  Het is het geestelijk zelf (of de geestelijke mens) welke de waarheid is.  Maar dan zit je al weer midden in de mystiek.   Want hoe kunnen we ons dan nog onderscheiden als we allemaal identiek zijn in Christus?   Daarvoor moeten we naar de subject-object splitsing.    In de natuurmens (de aap) is het subject verschillend.   Het (geestelijk) één worden in Christus gebeurd aan de subject-zijde van de subject-object splitsing.  Als object (das ding für mich) blijven we natuurlijk elkaar onderscheiden.

Ik hou er even over op. Jouw “standpunt” is duidelijk. Er zijn andere standpunten. Iets om ontevreden over te zijn.

[Petra. 627]

55 minuten geleden zei Noel2:

Ik hou er even over op. Jouw “standpunt” is duidelijk. Er zijn andere standpunten. Iets om ontevreden over te zijn.

Sja.. in dat geval ben je idd altijd ontevreden tenzij je je aansluit bij een besloten sekte o.i.d. 

Er is altijd een oplossing om niet altijd ontevreden te hoeven zijn, als je dat niet wilt. 😄

[Noel2 189]

4 minuten geleden zei Petra.:

Sja.. in dat geval ben je idd altijd ontevreden tenzij je je aansluit bij een besloten sekte o.i.d. 

Er is altijd een oplossing om niet altijd ontevreden te hoeven zijn, als je dat niet wilt. 😄

Ja de dood is de ultieme oplossing.

[Petra. 627]

1 minuut geleden zei Noel2:

Ja de dood is de ultieme oplossing.

Er zijn ook minder rigoureuze oplossingen.  

[Noel2 189]

Zojuist zei Petra.:

Er zijn ook minder rigoureuze oplossingen.  

Zoals?

[Petra. 627]

Bv.

10 minuten geleden zei Petra.:

Sja.. in dat geval ben je idd altijd ontevreden tenzij je je aansluit bij een besloten sekte o.i.d. 

[Noel2 189]

2 minuten geleden zei Petra.:

Bv.

Nu niet echt een goed alternatief, je aansluiten bij een gesloten sekte en je laten brainwashen.

Wat is dat toch met ontevredenheid? Is dat dan alleen een mindset?

[Yours 76]

12 minuten geleden zei Noel2:

Ja de dood is de ultieme oplossing.

Dag Noel,

De dood is geen oplossing, want het probleem duikt ongetwijfeld in je volgende reïncarnatie weer op. 

[Noel2 189]

30 minuten geleden zei Yours:

Dag Noel,

De dood is geen oplossing, want het probleem duikt ongetwijfeld in je volgende reïncarnatie weer op. 

Het leven is een tijdelijke uitstap van de Bron. Vaak lukt de ene weg wel (weg van de Bron) maar dan niet de andere weg (terug naar de Bron) of andersom. De overtuiging om maar liever in de Bron te blijven, wordt sterker elke dag.

2 september 2023 bewerkt door Noel2

[Yours 76]

1 uur geleden zei Noel2:

Het leven is een tijdelijke uitstap van de Bron. Vaak lukt de ene weg wel (weg van de Bron) maar dan niet de andere weg (terug naar de Bron) of andersom. De overtuiging om maar liever in de Bron te blijven, wordt sterker elke dag.

Ik denk niet dat een terugkeer naar de Bron op deze wijze mogelijk is.

Je problemen oplossen door bijvoorbeeld je geest te doen verstillen t.a.v. het oordelen/veroordelen is de daadwerkelijke oplossing om weer Meester over jezelf te worden. Als zodanig is het denk ik absoluut de moeite waard om dat door meditatie te proberen te bewerkstelligen.
 

Zoek anders professionele/geestelijke hulp!

2 september 2023 bewerkt door Yours

[Noel2 189]

20 minuten geleden zei Yours:

Ik denk niet dat een terugkeer naar de Bron op deze wijze mogelijk is.

dat is inderdaad de vraag, veel mensen denken dat ze de voltooidheid van hun leven zelf kunnen bepalen, ik denk dat het zo niet werkt. Ontevredenheid met wat je nog hebt is geen rationeel bewijs dat het genoeg is. Dat bepaalt alleen God.

[Hopper 685]

1 uur geleden zei Noel2:

Nu niet echt een goed alternatief, je aansluiten bij een gesloten sekte en je laten brainwashen.

Wat is dat toch met ontevredenheid? Is dat dan alleen een mindset?

Een gemoedstoestand.

1 uur geleden zei Noel2:

Het leven is een tijdelijke uitstap van de Bron. Vaak lukt de ene weg wel (weg van de Bron) maar dan niet de andere weg (terug naar de Bron) of andersom. De overtuiging om maar liever in de Bron te blijven, wordt sterker elke dag.

Het is het Godsverlangen, het onstilbare verlangen naar het opgaan in het Ene.

[Noel2 189]

10 minuten geleden zei Hopper:

Een gemoedstoestand.

Het is het Godsverlangen, het onstilbare verlangen naar het opgaan in het Ene.

Ja dit 'uitstapje' is me niet zo bevallen.

[Hopper 685]

3 minuten geleden zei Noel2:

Ja dit 'uitstapje' is me niet zo bevallen.

Ik zit er hetzelfde in.  Liefst zou ik vandaag nog sterven.   Maar dan zou ik ook het wenskarakter van het ego weer in het leven roepen.  Niet mijn wil geschiedde.

[Noel2 189]

Ik verbeeld me wel veel kennis opgedaan te hebben, filosofisch, misschien dient dat nog ergens toe...

[Hopper 685]

Zojuist zei Noel2:

Ik verbeeld me wel veel kennis opgedaan te hebben, filosofisch, misschien dient dat nog ergens toe...

Ach, het intellect wil ook wel eens wat.  Ik zou er niet teveel waarde aan hechten.   Alle intellectuele kennis gaat toch weer verloren met de fysieke dood.

[Noel2 189]

1 minuut geleden zei Hopper:

Ach, het intellect wil ook wel eens wat.  Ik zou er niet teveel waarde aan hechten.   Alle intellectuele kennis gaat toch weer verloren met de fysieke dood.

ja omdat jij niet in een hiernamaals gelooft, of een collectief geheugen voor levenswijsheid.

7 minuten geleden zei Hopper:

Ik zit er hetzelfde in.  Liefst zou ik vandaag nog sterven.   Maar dan zou ik ook het wenskarakter van het ego weer in het leven roepen.  Niet mijn wil geschiedde.

ik wil verder niet ondankbaar zijn, dit soort inzichten voelen waardevol