De brede en/of smalle weg (Bergrede)

[TTC 1.560]

4 uur geleden zei Hopper:

Het is niet zo dat 'de weg' een uit te stippelen route is, het is een ontdekkingstocht.  Contemplatief denken valt niet uit te leggen.  Je bent immers bezig met iets waarvan je geen kennis hebt en als je het discursieve denken er op los laat dan kom je er zeker niet.   De Logos of het Woord is een centraal begrip in die reis.   Dat staat voor Zijn , maar dat kan nooit de mens die je bent 'zijn'.  Dat moet langzaam ontwaken in de mens, zodat het kenvermogen van de ziel mee-ontwaakt.   Kenvermogen werkt als mens zijnde zintuigelijk en daarmee is de mens op de wereld gericht.  Je moet dus van die gerichtheid op de wereld af, zoals Jezus in Matt 10 zegt.

En dat kan niet op een andere manier dan onthechten aan de wereld.  Dat je je geen zaken toe-eigent van anderen dat spreekt voor zich, maar er dient ook begrepen te worden dat de wil om je zaken toe te eigenen emotioneel van aard is.  En dan moet je niet alleen denken aan materiële zaken, ook geestelijke zaken kun je je toe-eigenen. Als de zelfzucht verdwijnt komt het contemplatieve denken vanzelf, moeiteloos.   Omdat dan het schenkende vermogen van het subject wat je bent naar voren komt.  Zo is de mens uiteindelijk in staat om zichzelf weg te schenken , want dat staat er feitelijk in Matt 16:25.  En schenken is altijd om niet.  Zodra er verwachtingen zijn is het al geen schenken meer.

In het gaan van 'de weg' vallen ook alle vragen over een hiernamaals weg, als je jezelf hebt weggeschonken dan is er niemand meer over om in een hiernamaals te verschijnen.  Zolang er nog een verlangen is naar een hiernamaals is, is er een verlangen naar een toekomst: dan wil je nog iets bezitten.  In de Logos is er geen enkele toekomst of verleden en juist daarom is het 'eeuwig'.  Het denken kan niet begrijpen dat je -terwijl je als mens in de tijd leeft- ook al in de eeuwigheid kunt zijn.   Daarom moet je ook je eigen geest schenken aan de Logos. (Vader, in uw handen beveel ik mijn geest). Dan omvat de Logos 'mijn' geest.  De Logos kan eindeloos zielen aanrijgen om het zomaar eens uit te drukken omdat de ziel geen enkele substantie heeft.  In de Logos (het universele Zijn) is iedere ziel op dezelfde wijze deelachtig aan het Zijn.  Dan ken je de betekenis van het licht en begrijp je waarom Jezus het licht der wereld is.  Omdat het licht schijnt in de duisternis (Joh 1:5) wordt het Zijn opgewekt door het licht der wereld.  Een eeuwig 'zijn' wordt daarmee bedoeld.  Daarmee wordt er een geheel nieuwe mens geboren.   Een 'eniggeboren' mens is beter uitgedrukt dan wedergeboren mens.  Waarmee ik bedoel dat ieder mens die de mystieke dood sterft niet wordt wedergeboren, maar eniggeboren.  Een steeds herhalend proces op dezelfde wijze. Theodicee is dan ook verklaarbaar.

Enfin, er zijn ook zijweggetjes.  Zoiets als intersubjectiviteit heeft voor mij een andere betekenis.  Het lijkt op empathie, maar dan werkend op een andere wijze. Empathie werkt middels het voorstellingsvermogen (verplaatsen kunnen in een ander), intersubjectiviteit is direct.   Volgens mij zit er geen einde aan de reis.  Wat zouden we moeten met een einde?  Wat zou ik moeten doen in een of andere hemel?  In het 'eeuwig nu' koester je ook het niet-weten.   Wie zou nou alles wil weten wat er te weten valt?

Mooi geschreven Hopper, veelomvattend.

4 uur geleden zei Hopper:

Een steeds herhalend proces op dezelfde wijze. Theodicee is dan ook verklaarbaar.

Bijzondere zinsnede die de lezer alweer aan het denken zet, naargelang acceptatie en bereidheid daartoe. 

[Petra. 716]

16 uur geleden zei Hopper:

..  Het bewandelen van de weg is geen kwestie van dat ik de andere forumdeelnemers wel even zal vertellen hoe het zit.  Ik doe hier verslag van wat er zoal speelt op 'de weg'.  En omdat ik weet dat het een weg is van de 'enkeling' heb ik ook geen enkele behoefte aan volgers.  Men volgt Jezus maar, die is zelf de weg.  Wat ook al een metafoor op zich is.....

Een kleine toevoeging zou een significant verschil uitmaken! 

Je schrijft namelijk "Ik doe hier verslag van wat er zoal speelt op 'de weg'". 

Maar  "Ik doe hier verslag van wat er bij mij zoal speelt op 'de weg'" zou feitelijker zijn. (Je kunt  immers slechts verslag uitbrengen over jezelf, niet over ervaringen van andere mensen).

26 november 2022 bewerkt door Petra.

[TTC 1.560]

8 minuten geleden zei Petra.:

Een kleine toevoeging zou een significant verschil uitmaken! Je schrijft namelijk "Ik doe hier verslag van wat er zoal speelt op 'de weg'". Maar  "Ik doe hier verslag van wat er bij mij zoal speelt op 'de weg'" zou feitelijker zijn. (Je kunt  immers slechts verslag uitbrengen over jezelf, niet over ervaringen van andere mensen).

De nierenneukers van dienst zouden er een heel boekwerk over kunnen schrijven, omdat het nog niet zo duidelijk is of dat er binnen deze contexten wel gesproken kan worden van een ik. ☀️

Op 25-11-2022 om 00:00 zei Hopper:

Als ik zelf al eens de kluts kwijt ben, dan is die 'stille kracht' dat nooit.

Op deze manier zien we dat een principieel simpele zin aanleiding kan geven tot het kiezen voor de innerlijke weg, op zoek naar de kluts. 

[TTC 1.560]

Op 25-11-2022 om 00:00 zei Hopper:

Als ik zelf al eens de kluts kwijt ben, dan is die 'stille kracht' dat nooit.  Op deze wijze kan de mens de 'donkere nacht' betreden.  Daar waar geen enkele hoop meer, daar waar het gruwelijk eenzaam is.  De roos -symbool van de liefde- bloeit alleen in de dorre verlatenheid van de (geestelijke) woestijn.  Dat wat één is kan alleen intreden als de mens van zichzelf en de wereld verlaten is.

Als je de kluts bent kwijt(geraakt), ben je in de war, je bent van je stuk gebracht en weet even niet wat je moet doen. Kluts in deze uitdrukking komt volgens de meesten spreekwoordenboeken van het werkwoord klutsen, het door elkaar kloppen van bijvoorbeeld eieren of room. Als je dat met een snelle, regelmatige slag doet, gaat het het best. Als je deze ‘cadans’ kwijtraakt, gaat het minder snel, en misschien mislukt het zelfs.

[Petra. 716]

En als je er geen knoop meer aan vast kan touwen is je kwijt kluts, zit je straks nog met een rooms ei. 

26 november 2022 bewerkt door Petra.

[TTC 1.560]

3 minuten geleden zei Petra.:

En als je er geen knoop meer aan vast kan touwen is je kwijt kluts, zit je straks nog met een rooms ei. 

De kip of het ei verhaal, het aura. 

[TTC 1.560]

20 uur geleden zei Hopper:

Gewoon doorgaan op 'de weg'.

Simpel is zeggen dat het leven onmogelijk volledig doorgrond kan worden door de nietige ikjes die we zijn, het redelijke evenwicht onderhouden en/of herstellen kan binnen strikt duale sferen wel als centraal thema gezien worden.

[TTC 1.560]

21 uur geleden zei Hopper:

Maar het metaforische zwaard waar hij hier over spreekt  is niet het zwaard waar macht mee wordt uitgeoefend, de mens moet met dat 'zwaard' zichzelf afsnijden van 'de wereld'.

De speltheorie biedt ruimte aan verschillende spelvormen, sommige daarvan vereisen een co-creatieve modus operandi om effectief tot realisatie te kunnen brengen.

[Hopper 813]

4 uur geleden zei Petra.:

Een kleine toevoeging zou een significant verschil uitmaken! 

Je schrijft namelijk "Ik doe hier verslag van wat er zoal speelt op 'de weg'". 

Maar  "Ik doe hier verslag van wat er bij mij zoal speelt op 'de weg'" zou feitelijker zijn. (Je kunt  immers slechts verslag uitbrengen over jezelf, niet over ervaringen van andere mensen).

Het bewandelen van 'de weg' is universeel, Petra.  Als het niet universeel is dan is het subjectief.   Zo lees ik ook de 'verslagen' van vele anderen.  De predikingen van Jezus gaan over die universele weg.

Hier belanden we op het lastige punt waar iets subjectief is en waar iets universeel.  De Logos is universeel.  Waarom is dat?  Er zit helemaal niks subjectiefs in, het is niet aan maat gebonden.

Uiteraard is het ook mijn ervaring met dat wat universeel is, andere mensen hebben die ervaring (soms) niet.  Mensen hebben al eeuwen geschriften nagelaten over die universele weg.

3 uur geleden zei TTC:

De nierenneukers van dienst zouden er een heel boekwerk over kunnen schrijven, omdat het nog niet zo duidelijk is of dat er binnen deze contexten wel gesproken kan worden van een ik. ☀️

 

In de Logos is geen sprake van een ik, maar wel een 'ik' die weet heeft van afwezigheid van een 'ik'.  Dat lijkt een contradictio in terminis.  Het is het universele Mij.  Daarom kun je er ook tot in het oneindige zielen 'aan toevoegen'.  Die zielen zijn niet langer bepaald door 'de wereld' , maar door zichzelf.   Het ego heeft daar geen weet van, die bepaalt zichzelf per definitie aan 'de wereld'.

[TTC 1.560]

8 minuten geleden zei Hopper:

In de Logos is geen sprake van een ik, maar wel een 'ik' die weet heeft van afwezigheid van een 'ik'.  Dat lijkt een contradictio in terminis.  Het is het universele Mij.  Daarom kun je er ook tot in het oneindige zielen 'aan toevoegen'.  Die zielen zijn niet langer bepaald door 'de wereld' , maar door zichzelf.   Het ego heeft daar geen weet van, die bepaalt zichzelf per definitie aan 'de wereld'.

Misschien dat het gezegde de cirkel is rond beter kan geïnterpreteerd worden als een cyclus die afgerond wordt, want een cirkel is immers altijd rond.

13 minuten geleden zei Hopper:

In de Logos is geen sprake van een ik, maar wel een 'ik' die weet heeft van afwezigheid van een 'ik'.

Dat heeft Socrates ook eens proberen te zeggen, en hij kreeg de gifbeker. 

[Hopper 813]

8 minuten geleden zei TTC:

Misschien dat het gezegde de cirkel is rond beter kan geïnterpreteerd worden als een cyclus die afgerond wordt, want een cirkel is immers altijd rond.

I.m.o. wordt er iets geheel nieuws gemaakt, dus dan is er geen sprake van een cirkel.  God als de Ene is in zichzelf alleen, de mens als de thuisgekomen ziel is ook in zichzelf alleen.  Zodoende is Gods grond ook mijn grond.  Die grond is het alleen in zichzelf zijn.  Dat is de kern van mystiek en de wonderbaarlijke vermenigvuldiging.  Het 'in zichzelf alleen' kan onbeperkt uitgebreid worden en blijft toch ook één.

12 minuten geleden zei TTC:

 

Dat heeft Socrates ook eens proberen te zeggen, en hij kreeg de gifbeker. 

Wie het thuis kent (volledig kennen) zal geen problemen hebben met de fysieke dood.  Men sterft reeds gestorven.  Zij die ongestorven dood gaan hebben een groter probleem.  Zij bezitten nog de angst voor de dood.

[TTC 1.560]

1 minuut geleden zei Hopper:

I.m.o. wordt er iets geheel nieuws gemaakt, dus dan is er geen sprake van een cirkel.  God als de Ene is in zichzelf alleen, de mens als de thuisgekomen ziel is ook in zichzelf alleen.  Zodoende is Gods grond ook mijn grond.  Die grond is het alleen in zichzelf zijn.  Dat is de kern van mystiek en de wonderbaarlijke vermenigvuldiging.  Het 'in zichzelf alleen' kan onbeperkt uitgebreid worden en blijft toch ook één.

Het is maar hoe je het bekijken wil, net zoals niet iedereen hetzelfde ziet. 

8 minuten geleden zei Hopper:

Wie het thuis kent (volledig kennen) zal geen problemen hebben met de fysieke dood.  Men sterft reeds gestorven.  Zij die ongestorven dood gaan hebben een groter probleem.  Zij bezitten nog de angst voor de dood.

De meesten hebben angst voor hun volgende energiefactuur, en ze zijn nog maar pas geboren. 

[Hopper 813]

http://vaneijck.org/posts/2021-09-24-werkelijkheid34.html

Het gaat om wat werkelijk is.  Martinus Nijhoff:

Citaat

Want wat dood is is dood,
maar wat vermoord is leeft voort,
leeft voortaan minder gestoord
dan wat onbestorven leeft.
De daad die men naliet heeft
meer kwaad dan de daad gedaan.
Om gestorven dood te gaan
is genade, maar wee hem die
als in dubbele agonie
levens- en stervenspijn
tegelijk voelt: hij moet het ravijn
des doods over zonder brug.

Nijhoff draait de zaken om (Net zoals Jezus soms).  De daad (het sterven) na laten doet meer kwaad dan daden gedaan.  De brug waar hij hier over spreekt is de Christus zelve.  Jezus noemt dat dan weer 'de deur'.  Je moet ergens door, de nauwe doorgang.

Citaat

Of het mogelijk is om te leven zonder hoop, die vraag moet je eigenlijk stellen aan mensen die te horen hebben gekregen dat ze ongeneeslijk ziek zijn. En wonderlijk genoeg blijkt dan dat het mogelijk is om met de diagnose “ongeneeslijk ziek” een goed leven te leiden. Het recept is het besluit om niet “vooruit te lijden”. Niet vooruit lijden betekent: genieten van wat er nu is, en niet teveel stilstaan bij hoe het over een maand of een half jaar zou kunnen zijn. 

Dit stukje gaat over 'in tegenwoordigheid leven', daarom moet de mens ook sterven aan 'de toekomst'.  Daarmee vervalt een hiernamaals ook, want een hiernamaals is toekomstig.  Om in tegenwoordigheid te leven, daar komt lijden bij aan te pas.  Je heft in feite het toekomstige lijden op.  Vandaar dat de 'woestijn' metafoor is voor geen enkele hoop.

12 minuten geleden zei TTC:

Het is maar hoe je het bekijken wil, net zoals niet iedereen hetzelfde ziet. 

Vanuit het perspectief van de Vader is het een cirkel, de zoon komt thuis van nooit weggeweest.

Vanuit het perspectief van de zoon is het iets nieuws.

[TTC 1.560]

17 minuten geleden zei Hopper:

Vanuit het perspectief van de Vader is het een cirkel, de zoon komt thuis van nooit weggeweest. Vanuit het perspectief van de zoon is het iets nieuws.

Dat weet elk christen van nature, niets nieuws onder de zon. 

[Petra. 716]

 

51 minuten geleden zei Hopper:

Dit stukje gaat over 'in tegenwoordigheid leven', daarom moet de mens ook sterven aan 'de toekomst'.  

 Je heft in feite het toekomstige lijden op.  Vandaar dat de 'woestijn' metafoor is voor geen enkele hoop.

 

🙂 Yep.. vandaar; 

 

Op 25-11-2022 om 07:34 zei Petra.:

Dat is niet een kwestie van chronisch door die woestijn blijven dolen maar van Doen, Hopper.  Een oogwenk meer tijd is er niet voor nodig. 

 

[TTC 1.560]

18 minuten geleden zei Petra.:

Yep,  vandaar. 

Misschien dat we straks dat leerstukje van Einstein toch nog gaan begrijpen, al is het maar om een ronkende naam te noemen. 

[Hopper 813]

1 uur geleden zei Petra.:

 

 

🙂 Yep.. vandaar; 

 

 

Soms blijft een mens toch chronisch in de woestijn om andere mensen bij te staan, Petra.  Dan is het 'eeuwig nu' wel geactualiseerd , maar blijf je toch in de woestijn: intersubjectiviteit.   Op subject-niveau wordt duidelijk hoe mensen bevangen kunnen zijn door de duisternis.  Of het verstandig is om mensen bij te staan op subject-niveau dat weet ik niet.  Daarom is er geen einde aan 'de weg': je komt steeds weer voor zaken te staan die je niet weet.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Intersubjectiviteit

Citaat

Met intersubjectiviteit worden die dingen (objecten) bedoeld die door meerdere mensen (subjecten) worden gedeeld. Het woord intersubjectief stamt uit het Latijn en betekent letterlijk 'tussen de subjecten'. Intersubjectief is niet puur subjectief, in de beleving van één mens, of objectief, onafhankelijk van de beleving van mensen.

Dat wat we 'duisternis' noemen kan altijd geobjectiveerd worden.  Lijden bedoeld als een gemoedstoestand kan geobjectiveerd worden door een subject.  Indien een bepaald subject (een medemens) daar niet toe in staat is kan hij of zij bijgestaan worden door de 'duisternis' te objectiveren.   Iemand helpen 'dragen' heet dat.

In feite werkt de innerlijke Christus precies hetzelfde, de 'deur' opent zich door te objectiveren.  Dat is een theologisch lastige kwestie.  Hebben we het over Jezus als Incarnatie van 2000 jaar terug?   Of hebben we het over de innerlijke Christus die 'tegenwoordig' is?

26 november 2022 bewerkt door Hopper

[TTC 1.560]

9 minuten geleden zei Hopper:

Dat wat we 'duisternis' noemen kan altijd geobjectiveerd worden.

Misschien kan je gebruik maken van non-lineaire katalysatoren, daar dienen ze voor.

[Hopper 813]

1 minuut geleden zei TTC:

Misschien kan je gebruik maken van non-lineaire katalysatoren, daar dienen ze voor.

Ik weet niet wat dat zijn.  Maar het tot object van waarneming maken is mij bekend.  Anders zou ik niet ooit het toekomstig lijden naar het heden hebben kunnen halen waarmee bleek dat de remedie tegen lijden het lijden zelf was.  Op deze wijze daalt de mens in zichzelf af.  Want het moge duidelijk zijn dat de ziel in 'de wereld' niets te winnen heeft.

Op die wijze verdwijnt de vereenzelviging met alles wat object is.

[TTC 1.560]

15 minuten geleden zei Hopper:

Ik weet niet wat dat zijn.  Maar het tot object van waarneming maken is mij bekend.  Anders zou ik niet ooit het toekomstig lijden naar het heden hebben kunnen halen waarmee bleek dat de remedie tegen lijden het lijden zelf was.  Op deze wijze daalt de mens in zichzelf af.  Want het moge duidelijk zijn dat de ziel in 'de wereld' niets te winnen heeft. Op die wijze verdwijnt de vereenzelviging met alles wat object is.

Pro forma, de 23 problemen van Hilbert is een lijst van 23 wiskundige problemen opgesomd door David Hilbert in een lezing die hij hield op het Internationaal Wiskundecongres in 1900. Hij daagde de wiskunde uit om ze voor het jaar 2000 allemaal op te lossen.

17 minuten geleden zei Hopper:

Maar het tot object van waarneming maken is mij bekend.

Ja, dat is belangrijk wanneer we het willen hebben over wat 'duisternis' wordt genoemd, van onbewust naar bewust. 

[TTC 1.560]

52 minuten geleden zei Hopper:

Op die wijze verdwijnt de vereenzelviging met alles wat object is.

Of het nu vijf jaar onveranderlijk veranderlijk noemt, of honderd jaar, of duizend en meer, dat is irrelevant.

[TTC 1.560]

3 uur geleden zei Hopper:

Soms blijft een mens toch chronisch in de woestijn om andere mensen bij te staan.

Lijkt meer op dat fenomeen bodhisattva, als een soort van brugfunctie als ik dat een beetje goed begrepen heb. 

[Hopper 813]

1 uur geleden zei TTC:

Lijkt meer op dat fenomeen bodhisattva, als een soort van brugfunctie als ik dat een beetje goed begrepen heb. 

Ik ben daar niet bekend mee, ik ken het -intersubjectiviteit- alleen uit de praktijk.  Op wiki staat dat een bodhisattva zijn verlichting uitstelt, dat lijkt mij onzin.  Wat weer terug grijpt op de vraag wat verlichting eigenlijk is.  En daar lopen de Boeddha en Christus uiteen.  In het Edele achtvoudige pad lees ik als verklaring van 'verlichting' op punt 7: "indachtigheid, onderzoek naar waarheid, energie, vreugde, kalmte, concentratie, gelijkmoedigheid".

Allemaal mooie en belangrijke zaken, maar ik beschouw dat niet als 'verlichting'.   Het Boeddhisme is geschikt om tot een verstilde geest te komen en is daarmee ook voor christenen aanbevelenswaardig.   Maar als de geest verstild is zou ik me toch maar meer op het volgen van Jezus richten.  Waarmee de Boeddha een wegvoorbereider voor Jezus kan zijn.  Maar uiteraard allemaal naar eigen inzicht.

Zo men aan het woord 'verlichting' inhoud wenst te geven lijkt mij 'Licht der wereld' de beste benadering.

[TTC 1.560]

24 minuten geleden zei Hopper:

Ik ben daar niet bekend mee, ik ken het -intersubjectiviteit- alleen uit de praktijk.  Op wiki staat dat een bodhisattva zijn verlichting uitstelt, dat lijkt mij onzin.  Wat weer terug grijpt op de vraag wat verlichting eigenlijk is.  En daar lopen de Boeddha en Christus uiteen.  In het Edele achtvoudige pad lees ik als verklaring van 'verlichting' op punt 7: "indachtigheid, onderzoek naar waarheid, energie, vreugde, kalmte, concentratie, gelijkmoedigheid". Allemaal mooie en belangrijke zaken, maar ik beschouw dat niet als 'verlichting'.   Het Boeddhisme is geschikt om tot een verstilde geest te komen en is daarmee ook voor christenen aanbevelenswaardig.   Maar als de geest verstild is zou ik me toch maar meer op het volgen van Jezus richten.  Waarmee de Boeddha een wegvoorbereider voor Jezus kan zijn.  Maar uiteraard allemaal naar eigen inzicht. Zo men aan het woord 'verlichting' inhoud wenst te geven lijkt mij 'Licht der wereld' de beste benadering.

Wees welkom in het rijk der lijstjes en andere hypergevoeligheden die tot nog veel meer verwarring en bijhorend misverstand kunnen leiden, zodat we misschien iets heel anders klakkeloos over het hoofd zien. 

[Hopper 813]

4 minuten geleden zei TTC:

Wees welkom in het rijk der lijstjes en andere hypergevoeligheden die tot nog veel meer verwarring en bijhorend misverstand kunnen leiden, zodat we misschien iets heel anders klakkeloos over het hoofd zien. 

Ik ben niet van de lijstjes en de uitgestippelde routes.  Dat is dan ook mijn bezwaar tegen het Boeddhisme.  Het pad (de weg) verschijnt terwijl je die bewandelt.  Jezus zegt simpelweg: Ik ben zelf die weg.  Dat geeft ook geen garanties, aan oorlogsvoerende christenen zien we dat er lang niet altijd geluisterd wordt.  Maar an sich opent het wel de intuïtieve benadering.  Mits je maar die smalle weg neemt.