Niet-christenen naar de hel?

[Dostojevski 0]

...

[Nynthe 1]

"Niemand komt tot de Vader dan door mij."

Je hebt dat gesprek van Jezus met volgens mij de jonge... hoe heette het ook alweer? Het kwam er op neer dat deze jongeman vroeg hoe hij in de hemel kon komen. Hij vertelde dat hij de geboden in ere houden en een eerzame burger was. Jezus vroeg hem alles op te geven en hem te volgen.

Ik geloof dat Jezus hiermee wilde zeggen dat het uiteindelijk niet uitmaakt hoeveel goede daden je doet of hoe goed je ook leeft, als je hem niet volgt, heeft het geen nut.

Een rotgedachte vind ik eigenlijk.

[Olorin 154]

Alister McGrath maakt (in zijn boek 2000 jaar christendom) onderscheid tussen 2 a 3 visies op dit punt binnen het christendom.

- Het particularisme, dat is de visie dat alleen degene die het christelijke evangelie horen en geloven gered kunnen worden.

- Het inclusivisme, dat is de visie dat hoewel het christelijk geloof de normatieve openbaring van God vormt, het heil toch toegankelijk is voor niet-christenen.

- het pluralisme is de visie dat alle religieuze tradities van de mensheid even geldige paden zijn naar dezelfde kern van religieuze werkelijkheid. Deze derde visie past niet in het historische christendom en is eerder een cultureel bepaalde reactie op de westerse pluralistische samenleving.

[Jyoti 0]

Dat kan ook anders opgevat worden, zo is het onder vele katholieken bijvoorbeeld vrij populair om dat op een inclusivistische manier te denken. Dat wordt dus zoiets als, een goede moslim of hindoe of humanist of wat dan ook kan ook gered worden, en die redding gebeurt dan doordat Christus ook werkzaam is in hen, doorheen de mogelijkheden die er in hun leven zijn, ook al herkennen die mensen zelf Christus daar niet in. Met andere woorden, je kan ook door Christus gered worden zonder dat zelf te zien.

(Voor alle duidelijkheid, dat is dus een populaire visie die ik probeerde weer te geven, maar ik ga er niet noodzakelijk zelf mee akkoord, ook al zou het natuurlijk een pak meer in mijn voordeel spreken dan een exclusivistisch godsbeeld. )

---

Samengevoegd:

Ok, wat Gorthaur zegt dus, ook al ken ik dat particularisme dus onder de naam exclusivisme.

[Freefly4fun 0]

Quote:

Op woensdag 19 december 2007 22:26:03 schreef Nynthe het volgende: "Niemand komt tot de Vader dan door mij." Je hebt dat gesprek van Jezus met volgens mij de jonge... hoe heette het ook alweer? Het kwam er op neer dat deze jongeman vroeg hoe hij in de hemel kon komen. Hij vertelde dat hij de geboden in ere houden en een eerzame burger was. Jezus vroeg hem alles op te geven en hem te volgen. Ik geloof dat Jezus hiermee wilde zeggen dat het uiteindelijk niet uitmaakt hoeveel goede daden je doet of hoe goed je ook leeft, als je hem niet volgt, heeft het geen nut. Een rotgedachte vind ik eigenlijk.

Volgen we Christus dan niet door goed te leven en goede dingen te doen? Hoe moeten we hem anders volgen? "Volgen" lijkt me een activiteit.

Hoe zie jij dat?

[Nynthe 1]

Goed te leven en goede dingen doen zijn mooie dingen en ik ben ook erg blij met de goede daden van anderen. Noem een Nelson Mandela of andere grote weldoeners.

Maar ik denk dat, als het er echt op aan komt, er niet naar goede daden gekeken wordt, maar naar hoe het tussen jou en God zit. Iemand kan geweldige dingen doen, maar Jezus niet aanvaarden als zijn Redder.

[Dostojevski 0]

...

[Nynthe 1]

Quote:

Op woensdag 19 december 2007 22:37:02 schreef ThomasM het volgende: Of iemand zich "toevallig" christen noemt, lijkt me dan niet het enige criterium.

Ik denk dat God wel verder kijkt dan 'toevallige' christenen.

Of zoals mijn vader zei: 'Als een muis in een koekjestrommel zit, is het nog geen koekje.'

(oftwel: je kan als mens wel braaf in de kerk zitten en de geboden volgen, dat maakt je nog geen christen.)

Of nog meer: God ziet het hart aan.

[Raido 0]

Ik ga nu snel slapen, maar even de oer en oer-bevindelijk-gereformeerde vraag .. Zou er rechtvaardigmaking en heiligmaking zijn zonder kennis van Christus?

Of om het wat voor ogen te stellen met woorden, 'komt een moslim bij de hemelpoort en God spreekt hem vrij, de moslim kijkt vreemd op, gered door een Vreemde' ... Christus is dan een vreemde voor die persoon, persoonlijk zou ik dat vooral een miskenning van het werk van Gods Geest vinden

[Dostojevski 0]

...

[Dostojevski 0]

...

[Gast Anon_phpbb]

Maar dat je leeft alsof je een 'ware christen' bent, dat is dan toch meer toeval? Wat is dan nog vrije wil, als je gelooft dat God in sommige geweten Zijn wet neerlegt als het ware. Elk mens heeft een keuze en moet ook kiezen. Bovendien gaat het ook om de intentie, heeft een goede daad niet alleen zin als je het doet omwille van God?

Ik vind het ook niet meteen rechtvaardig ofzo als mensen in de hemel komen enkel omdat ze een bepaald karakter hebben. Dat karakter wordt zoveel bepaald door omgeving, opvoeding, verleden etc.. Dus dat ligt voor een groot gedeelte buiten de niet-christen zelf, dan zou hij daarvoor beloond worden terwijl een niet-christelijke moordenaar die volledig verpest is in zijn jeugd wordt gestraft.

[anastasia 0]

Een goede daad doe je niet om God, niet om jezelf, maar om die ander. Of zoals Jezus het al zei, dat dat wat je aan of voor diverse mensen doet hetzelfde is alsof je het voor of aan hem had gedaan.

Ik maak me er ook niet druk over of ik al dan niet gered zal zijn of dat een ander al dan niet gered zal zijn. God zal dat (be)oordelen.

Wat betreft Jezus volgen, dat lijkt me idd intentioneel. Maar als je blijft hechten aan je goede baan, je carriere, je bezit, dan is het moeilijk God volledig en altijd te horen en vinden. Dat vergt een radicalisme waartoe maar weinigen in staat zullen zijn. Wellicht dat daarom ook ergens die (m.i. symbolische) 144.000 genoemd worden. Anderen echter zullen ook hun loon krijgen en ik ben een pluralist. Er zijn vele wegen en ik ben niet degene die kan zeggen dat deze of gene de juiste is. Ik weet dat Jezus naar de Joden is gezonden en vandaaruit Europa bereikt heeft en verder uitgewaaierd is, maar ik ken meer voorbeelden van leraren met een goeddeels vergelijkbare leer, passend echter in die culturele traditie, waarheen ze gezonden zijn en die vandaaruit uitgewaaierd zijn.

Maar zoals gezegd, ik maak me er niet echt druk over. Ik merk het wel. Ik doe mijn best te begrijpen en te volgen en doe dat naar mijn capaciteiten en hang-ups. Of het genoeg was, of het goed was? Mijn ervaringen met de Ene leiden me naar de overtuiging dat het niet verkeerd is, dat het soms beter kan, maar dat ik mijn eigen tempo echt wel mag bepalen en dat de Ene me elke keer weer op weg helpt met ervaringen en mensen op mijn pad.

Maar eerlijk gezegd, ik erger me dood als iemand het weer eens nodig vindt me te vertellen dat ik naar de hel ga (dat ergeren is een puntje om aan te werken ). Ik vraag me in alle gemoedsrust wel eens af wie er bekaaider afkomt bij God, degene die meent te weten hoe God een verder goed mens zal oordelen of degene die een in vele opzichten voortreffelijk leven leidt, alleen niet in God gelooft of nooit in de kerk komt, of wel in God gelooft, maar Jezus niet "aanneemt".

[Jyoti 0]

Quote:

Op woensdag 19 december 2007 22:47:54 schreef Luxuria het volgende: Maar dat je leeft alsof je een 'ware christen' bent, dat is dan toch meer toeval? Wat is dan nog vrije wil, als je gelooft dat God in sommige geweten Zijn wet neerlegt als het ware. Elk mens heeft een keuze en moet ook kiezen. Bovendien gaat het ook om de intentie, heeft een goede daad niet alleen zin als je het doet omwille van God? Ik vind het ook niet meteen rechtvaardig ofzo als mensen in de hemel komen enkel omdat ze een bepaald karakter hebben. Dat karakter wordt zoveel bepaald door omgeving, opvoeding, verleden etc.. Dus dat ligt voor een groot gedeelte buiten de niet-christen zelf, dan zou hij daarvoor beloond worden terwijl een niet-christelijke moordenaar die volledig verpest is in zijn jeugd wordt gestraft.

Ik snap waar je reactie vandaan komt (of dat denk ik toch), maar mij lijkt dat argument ook toepasbaar op christen zijn. Je geloof wordt namelijk ook mee bepaald door je omgeving, je jeugd, je ervaringen, enzovoort. Dat is natuurlijk niet volledig gedetermineerd, maar da's net zo min het geval bij die moordenaar.

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op woensdag 19 december 2007 23:31:59 schreef anastasia het volgende: Een goede daad doe je niet om God, niet om jezelf, maar om die ander. Of zoals Jezus het al zei, dat dat wat je aan of voor diverse mensen doet hetzelfde is alsof je het voor of aan hem had gedaan. Ik maak me er ook niet druk over of ik al dan niet gered zal zijn of dat een ander al dan niet gered zal zijn. God zal dat (be)oordelen. Wat betreft Jezus volgen, dat lijkt me idd intentioneel. Maar als je blijft hechten aan je goede baan, je carriere, je bezit, dan is het moeilijk God volledig en altijd te horen en vinden. Dat vergt een radicalisme waartoe maar weinigen in staat zullen zijn. Wellicht dat daarom ook ergens die (m.i. symbolische) 144.000 genoemd worden. Anderen echter zullen ook hun loon krijgen en ik ben een pluralist. Er zijn vele wegen en ik ben niet degene die kan zeggen dat deze of gene de juiste is. Ik weet dat Jezus naar de Joden is gezonden en vandaaruit Europa bereikt heeft en verder uitgewaaierd is, maar ik ken meer voorbeelden van leraren met een goeddeels vergelijkbare leer, passend echter in die culturele traditie, waarheen ze gezonden zijn en die vandaaruit uitgewaaierd zijn. Maar zoals gezegd, ik maak me er niet echt druk over. Ik merk het wel. Ik doe mijn best te begrijpen en te volgen en doe dat naar mijn capaciteiten en hang-ups. Of het genoeg was, of het goed was? Mijn ervaringen met de Ene leiden me naar de overtuiging dat het niet verkeerd is, dat het soms beter kan, maar dat ik mijn eigen tempo echt wel mag bepalen en dat de Ene me elke keer weer op weg helpt met ervaringen en mensen op mijn pad. Maar eerlijk gezegd, ik erger me dood als iemand het weer eens nodig vindt me te vertellen dat ik naar de hel ga (dat ergeren is een puntje om aan te werken ). Ik vraag me in alle gemoedsrust wel eens af wie er bekaaider afkomt bij God, degene die meent te weten hoe God een verder goed mens zal oordelen of degene die een in vele opzichten voortreffelijk leven leidt, alleen niet in God gelooft of nooit in de kerk komt, of wel in God gelooft, maar Jezus niet "aanneemt".

Je maakt je er niet druk over of je in de hel of in de hemel terecht komt? Geloof je dan wel echt in die hel of hemel?

Wat is precies je bewijs ervoor dat je goede daden moet doen omwille van andere mensen? Als je zegt ; God zegt dat in Zijn Woord. Dan doe je het dus nog steeds omwille van God. De intentie moet gewoon voorkomen vanuit het verlangen God te eren, anders is het mijns inziens weinig waard. Destemeer omdat mensen die goede daden doen 'omwille van de ander' dat sowieso vooral voor zichzelf doen.

[Jyoti 0]

Ik had een post geplaatst in een ander topic waar het weggehaald is wegens off-topic-gedoe, en Dos' (sorry, maar ik vertik het voorlopig om Thomas te zeggen ) suggereerde dat hij elders wellicht meer op z'n plaats zou zijn, dus bij deze.

Even voor de duidelijkheid, dat eerste was dus een reactie op een (ook verwijderde) post van Robert die er kort gezegd op neerkwam dat je God vindt als je echt zoekt.

Robert: dat van dat zoeken en vinden is iets waar ik toch moeite mee blijf hebben (maar dat was allicht al wel duidelijk ), ik heb het idee dat je toch eerst al de goede hoop moet hebben dat er iets te vinden valt voor je naar iets gaat zoeken, is dat dan al niet een zeker begin van geloof dat je niet zelf in handen hebt? En wat als mensen dan wel hard zoeken en een andere religie vinden, of gewoon helemaal niks?

Trouwens, ik hoorde daarstraks een visie op de hel die ik wel interessant vond. In de visie van die persoon was zowel de hemel, het vagevuur als de hel de confrontatie met het bij God zijn, waarin de liefde van God voor iedereen duidelijk wordt. In het licht van die liefde wordt dan ook duidelijk hoe afschuwelijk je je als mens soms gedragen hebt. De hel, dat is dat vreselijke, compleet doorzichtige besef van al je fouten, al je zonden, en de zwaarte die die hebben in het licht van die oneindige liefde van God. Daarin kan je compleet opgesloten zitten, door overweldigd worden. Het vagevuur is dan dat eerlijk doorwerken van al die pijn en al dat onrecht dat je zelf veroorzaakt hebt, de confrontatie aangaan. En wanneer je daar doorheen bent, en doorheen die confrontatie zodanig gelouterd bent dat je in aanwezigheid van die liefde kan zijn en die liefde oprecht kan beantwoorden, wanneer je je eigen zondigheid dus eerlijk gedragen hebt én overstegen bent, dat is de hemel.

(Dit is een parafrase van wat de persoon in kwestie gezegd heeft, maar ik denk wel dat ik zijn visie correct weergeef, dit is alleszins hoe ik het begrepen heb.)

Kunnen jullie hier iets mee, of lijkt het jullie een afzwakking om de hel eigenlijk binnen de mens zelf te leggen, ook al is het in de confrontatie met de liefde Gods?

[MarinusCopy 0]

ff kijken;

Ik ben een ex-christen dus.....

De voornaamste reden daarvoor is dat ik niet KAN geloven dat er een God is die zich druk maakt over ons. Ik ben niet boos op god, ik wil geen extreem zondige dingen doen waar ik God niet bij kan gebruiken en zelfs het provoceren van gelovigen staat niet heel hoog op mijn agenda.

Ik ben tot de conclusie gekomen dat we alleen zijn. Aanwijzingen daarvoor: de holocaust, kanker, 911, tsunami zus en aardbeving zo. Niets wijst op een almachtige goede & zorgzame God.

Ik probeer wel een goed mens te zijn, maar dat lukt niet altijd want ik heb tekortkomingen (aka mijn zondige aard) maar goed de intentie is er iig. Ik voel me misschien iets minder schuldig over mijn menselijkheid, dat is alles denk ik.

Maar goed: het punt is dat ik niet KAN geloven in een God. Hou ik van Jezus? tja ik zou best een biertje met hem willen drinken als dat mogelijk was (en niet alleen omdat ie water in alcoholische dranken kan veranderen). Zonder de hokus pokus was het best een redelijk mens vermoed ik. Als ie echt bestaan heeft dus.

Dus waar wil ik heen? nu ja ik probeer ondanks mijn dikwijls falende menselijkheid toch een goed mens te zijn. En soms lukt dat zelfs. Ik geloof alleen niet in God dat is alles. Maar de intentie om lief te zijn voor anderen is er wel degelijk.

bla bla lang lulverhaal. Ik denk niet dat een goede God zich erg interesseert in iemands geloof, maar meer in iemands daden. Ik geloof niet niet omdat ik niet wil geloven, maar omdat ik dat simpelweg niet kan. Ik denk dat daden tellen en niet geloof.

Maar ja, ik wil sowieso geen eeuwig leven dus waar maak ik me druk om.

PS. Bij nalezing schijnt het alweer laat te zijn

Doedels Marinus

[Videl 0]

Iemand bracht naar voren dat opvoeding ook belangrijk is. Dat een nietchristen ook goede daden kan doen door z'n opvoeding en dat een niet christelijke moordenaar die verpest is in zijn jeugd dan eigen schuld treft door factoren waar hij niks aan kon doen. (die verpesting in z'n jeugd.)

Maar dat geldt net zo goed voor een christen die goede dingen doet. Als mijn ouders christelijk geweest waren en me elke week mee hadden genomen naar de kerk had ik nu ongetwijfeld ook in God geloofd. Ik denk verder niet dat mijn karakter dan anders was geweest. Ik ben wie ik ben, ik geloof alleen niet in God.

En zoals je dus niet christenen hebt die alles doen wat God maar verboden heeft (wat hen toch niks uitmaakt want ze geloven er niet in) zijn er ongetwijfeld ook zat christenen die datzelfde doen. Komen zij dan automatisch in de hemel omdat ze elke week braaf naar de kerk zijn gegaan en elke dag hun gebedje opzeggen?

En komt iemand met een veel beter karakter, die uitzichzelf probeerd mensen te helpen en goed te doen máár die niet in God geloofd/niet naar de kerk gaat en de bijbel niet leest, automatisch in de hel?

Als God echt goed is, en daar gaan de meeste christenen volgens mij van uit, zou hij dat dan doen?

Ik kan het me niet voorstellen.

Nou is het wel een voordeel voor de meeste ongelovigen, zij geloven waarschijnlijk ook niet in een hemel of een hel.

[MarinusCopy 0]

Ik vraag me de laatste tijd sowieso af of geloof al dan niet een keuze is. En als het geen keuze is dan zijn we snel uitgepraat natuurlijk. De doctrine dat je door geloof alleen in de hemel zou komen is iig geestelijk ongezond. Dan maakt het dus echt geen reet meer uit wat je uitvreet als je maar geloofd heh?

[Robert Frans 1.537]

In het door ThomasM gezuiverde topic had ik nog gereageerd op Koerok en PascalPas. Omdat ThomasM heel attent mijn post nog in mijn profiel had gezet (waarvoor mijn dank), voordat hij hem verwijderde, kan ik hem alsnog hier plaatsen. In de hoop dat Koerok en PascalPas er nog iets mee kunnen.

Sjaloom Koerok,

Quote:

Hoewel we het inhoudelijk uiteraard niet eens zijn vind ik dit wel een gezonde houding. Ik denk dat gelovigen, als ze eerlijk zijn, moeten toegeven dat ze zaken ook niet zeker weten, en dan is dit het meest verstandige om te doen.

De Leer van de katholieke Kerk zegt eigenlijk ook: God is een mysterie en Zijn kruisdood al helemaal. We begrijpen er niet veel van, maar in de dingen die te begrijpen zijn, hebben wij wel het meest gelijk en moet je wel geloven wat we daarover geopenbaard hebben gekregen.

Quote:

Toch blijft dat mijn standpunt: Als God bestaat dan doet hij wel erg z'n best om zichzelf onzichtbaar/onvindbaar te maken.

Valt mee hoor, als je Hem zoekt, dan zul je Hem vinden. Alleen zul je soms ook op andere vlakken moeten zoeken dan je misschien gewend bent. Hij geeft zichzelf inderdaad niet zomaar prijs nee, omdat mensen anders er teveel mee aan de haal gaan. Zijn policy is eigenlijk: geloof eerst maar eens dat Ik er ben, dan kijken we daarna wel verder, capiche?

Quote:

Op woensdag 19 december 2007 17:29:09 schreef PascalPas het volgende: Ik vind het altijd vreemd dat er door sommigen zo laks gedaan wordt over tochwel een beetje een van de fundamenten van religie.. het wel of niet 'gered' worden of bij een god komen.. hoewel sommigen er wel degelijk over nadenken vind ik een 'dat is iets tussen jou en God' nogal makkelijk.

Sjaloom PascalPas,

Dat laatste wordt terecht gezegd, omdat ik voor jou niet kan bepalen of jij naar de hemel of de hel zult gaan. En jij van mij ook niet. Ik kan je er alleen op wijzen dat als je God leert kennen en Hem toch afwijst, je wel met je leven speelt. Hoe meer je weet, hoe meer verantwoordelijkheid je hebt, maar ook hoe meer rijkdom. Want hoe meer je weet, hoe meer je vrije wil zich als het ware ontvouwt en hoe meer je tot Gods rijkdommen kunt komen.

Daarom zal ik als het nodig is mensen vertellen over God, zijn Evangelie en zijn liefde. Omdat ik geloof dat het meest kostbare wat een mens kan hebben een relatie met God is. De mens is daarvoor zelfs gemáákt. Dus ja, ik maak me echt wel druk om andere mensen. Maar niet omdat ik weet dat de hel zo eng zou zijn, maar omdat ik weet dat God geweldig is en de hemel de mooiste plaats is waar je als mens rustig eeuwig kunt verblijven en eindelijk eens écht volledig gelukkig kunt zijn.

[Mattijs 0]

johannes 3:16 roep ik dan altijd maar.

En niet omdat Jezus nou zo graag zijn erkenning wil.

Maar omdat niemand hier op aarde kan leven gelijk de goedheid Gods.

We zijn allen zondig. De één in aardse ogen misschien meer dan de ander, maar in de ogen van God zijn we allen even zondig.

En we hebben dus ook allemaal, hoe goed we het ook proberen te doen hier op aarde, iemand nodig die in onze plaats veroordeeld wordt voor onze zonden.

En dat is Jezus. En op basis daarvan kunnen we niet zonder Jezus en is een geloof zonder Jezus, of uberhaupt geen geloof zinloos.

Dat is de basis van het christelijke geloof.

En daar kun je van vinden wat je wilt, maar ik beschouw dat als waarheid.

Wat dat voor consequenties heeft voor eenieder.

Ik weet het niet. Er zijn er genoeg waarvan ik hoop dat ze in de hemel komen, ik ben blij dat ik dat oordeel niet hoef te vellen.

[GreenEyes 0]

Quote:

Op donderdag 20 december 2007 10:49:43 schreef Mattijs het volgende: [ knip ] En daar kun je van vinden wat je wilt, maar ik beschouw dat als waarheid. Wat dat voor consequenties heeft voor eenieder. Ik weet het niet. Er zijn er genoeg waarvan ik hoop dat ze in de hemel komen, ik ben blij dat ik dat oordeel niet hoef te vellen.

Het spijt me, maar ik ben nieuwsgierig:

Gezien de (eeuwige) repercussies van het niet accepteren van deze, in jouw ogen, waarheid, is het niet een vreselijk gevoel onzeker te zijn over, of te vrezen voor, het lot van naasten na hun aardse bestaan? Of eigenlijk, het lot ook van vreemden - van zo onnoemelijk veel mensen ..

Toegegeven, de beslissing is niet aan jou, en het is te stellen dat eenieder voor zijn eigen keuzes verantwoordelijk is.

Maar toch.

Hoe ga je daarmee om? Ikzelf denk dat ik met deze kennis in mijn achterhoofd geen melodramatische en belerende internetfilmpjes nodig zou hebben om me erg ongemakkelijk te voelen.. En gefrustreerd.

[Clyppan 0]

Quote:

Op donderdag 20 december 2007 10:36:22 schreef RobertF het volgende: Ik kan je er alleen op wijzen dat als je God leert kennen en Hem toch afwijst, je wel met je leven speelt.

Dus ik moet schijnheilige worden?

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op donderdag 20 december 2007 00:45:01 schreef Iriacynthe het volgende: Ik had een post geplaatst in een ander topic waar het weggehaald is wegens off-topic-gedoe, en Dos' (sorry, maar ik vertik het voorlopig om Thomas te zeggen ) suggereerde dat hij elders wellicht meer op z'n plaats zou zijn, dus bij deze. Even voor de duidelijkheid, dat eerste was dus een reactie op een (ook verwijderde) post van Robert die er kort gezegd op neerkwam dat je God vindt als je echt zoekt. Robert: dat van dat zoeken en vinden is iets waar ik toch moeite mee blijf hebben (maar dat was allicht al wel duidelijk ), ik heb het idee dat je toch eerst al de goede hoop moet hebben dat er iets te vinden valt voor je naar iets gaat zoeken, is dat dan al niet een zeker begin van geloof dat je niet zelf in handen hebt? En wat als mensen dan wel hard zoeken en een andere religie vinden, of gewoon helemaal niks? Trouwens, ik hoorde daarstraks een visie op de hel die ik wel interessant vond. In de visie van die persoon was zowel de hemel, het vagevuur als de hel de confrontatie met het bij God zijn, waarin de liefde van God voor iedereen duidelijk wordt. In het licht van die liefde wordt dan ook duidelijk hoe afschuwelijk je je als mens soms gedragen hebt. De hel, dat is dat vreselijke, compleet doorzichtige besef van al je fouten, al je zonden, en de zwaarte die die hebben in het licht van die oneindige liefde van God. Daarin kan je compleet opgesloten zitten, door overweldigd worden. Het vagevuur is dan dat eerlijk doorwerken van al die pijn en al dat onrecht dat je zelf veroorzaakt hebt, de confrontatie aangaan. En wanneer je daar doorheen bent, en doorheen die confrontatie zodanig gelouterd bent dat je in aanwezigheid van die liefde kan zijn en die liefde oprecht kan beantwoorden, wanneer je je eigen zondigheid dus eerlijk gedragen hebt én overstegen bent, dat is de hemel. (Dit is een parafrase van wat de persoon in kwestie gezegd heeft, maar ik denk wel dat ik zijn visie correct weergeef, dit is alleszins hoe ik het begrepen heb.) Kunnen jullie hier iets mee, of lijkt het jullie een afzwakking om de hel eigenlijk binnen de mens zelf te leggen, ook al is het in de confrontatie met de liefde Gods?

Ik vind het een heel erg mooi verhaal, maar het moet natuurlijk wel waarheid bevatten en ik betwijfel dat eigenlijk. Bedoeld die persoon nu trouwens ook te zeggen dat iedereen uiteindelijk in de hemel komt?

[Mattijs 0]

Nee Pascal,

Mijn overtuiging is dat je moet leren openstaan voor dat wat God te bieden heeft.

En ik blijf erbij... dat is heel moeilijk om uit te leggen.

Het is ook niet een standaard verkoop praatje waarin je de voordelen op een rij zet.

Dat werkt namelijk niet volgens mij.

En ergens zul je er ook wel voor openstaan, anders was je niet actief op een christelijk forum.

Probleem alleen is, dat als je alles vast wil kunnen stellen aan de hand van feiten en bewijzen. Dan zul je nooit komen tot een relatie met God.

Daar gaat het om vertrouwen, beleving, zingeving.

En dat is een heel andere manier van het benaderen van het leven.