Hongerige Wolf

Edit.

Laat maar, gevonden.

Inderdaad, en zo moeilijk is het eigenlijk helemaal niet.

Ik kan er niet van wakker liggen; mijn vriendin krijgt gewoon een doos bonbons ofzo en daarmee basta.

Op vrijdag 06 februari 2009 23:04:38 schreef Luxuria het volgende: jaa turkse tegels.. maar past dat wel bij die keuken? ik kan me eigenlijk moeilijk een beeld maken .. hout met metaal met hoogglans wit? Heb je geen foto ?

Ik moet 'm nog in elkaar schroeven, dus nee.

Lijkt me wel zuur man. Met mijn familie begint het contact momenteel eindelijk weer een beetje te normaliseren, al zal het nooit echt ontspannen worden vrees ik. Ik leg me er maar bij neer. In ieder geval wel leuk dat het dan tussen jou en je jongste zus nog soort van oké is.

Wat ik me trouwens afvroeg. Hoe vond de familie jullie trouwerij?

Ik heb dus een tijdje terug een onwijs strakke keuken gekocht. Donker houten onderkasten met horizontale, dikke nerf, met hele wazige kromme metalen grepen (je moet het gezien hebben wil je het snappen). Ondoorzichtige glazen, witte bovenkasten zonder rand. Hoogglans wit blad. Nu moet er nog een achterwand bedacht worden, voor niet al te veel geld (laten we zeggen 500 euro). Het is best een lang eind, metertje of vier. En het moet hip zijn. De volgende ideeën zijn de revue al gepasseerd:

- traanplaat;

- iets van MDF en dan in een kleur lakken;

- foto's op kunststof laten drukken;

- gewone tegels in een knalkleur;

- Turkse tegels;

- stuccen;

- gekleurd glas.

Iemand nog een idee?

Oké, nu snap ik het. Is wel een goed idee om te leven vanuit Gods liefde inderdaad.

Was 'ie daar niet weg? Dacht ik hoor.

Inderdaad, iedereen die iets wil veranderen in de wereld krijgt tegengas. Zeker als deze verandering nogal radicaal is.

Op vrijdag 06 februari 2009 00:26:17 schreef Pius_XII het volgende: [...] Ik zal tzt, want ik windt me er nu teveel over op, eens uit de doeken doen dat dit helemaal niet letterlijk is.

Ik ben benieuwd!

Ik kan sowieso nooit echt objectief naar Arie Boomsma luisteren, eigenlijk. Dus zonder rillingen en zapneigingen.

a) God ziet je hart aan en dus moet je later verantwoording afleggen voor Zijn Troon?

Of God ziet je hart aan en weet dat je je best doet een goed leven te leiden ondanks het feit dat je een zondaar bent?

Ik snap het niet. Het kan positief en negatief zijn.

Mijn ouders zijn vanaf heden geen EO-lid meer, hoorde ik net. Wie had dat ooit gedacht.

Ik ben nu eigenlijk wel heel erg benieuwd. Dus als je zin hebt, vertel dan maar 's!

Nou, eens even inventariseren.

Sandifort & Klaassen:

Lenette van Dongen vind ik geweldig, geen leuke stukjes op Youtube alleen.

Momenteel begin ik een beetje fan te worden van Katinka Polderman's vieze liedjes: link

Sara Kroos uiteraard. Toen ik haar voor het eerst in het theater zag waren we allebei achttien, negentien jaar. Sindsdien al haar shows gezien en de herkenning (van scherp, cynisch, boos, zwart, tig jaar geleden tot nu, mild, vrolijker en steeds burgerlijker) blijft groot.

La Kaandorp: Andries Knevel, zeer actueel

Nee dat is absoluut niet wat ik zeg. Dat is totaal het tegenovergestelde zelfs.

Kwadendamme?

Moet de paus zich laten leiden door wat de rest van de wereld er heel misschien weleens van zou kunnen denken?

Ik kom inmiddels alweer vier jaar met veel plezier in het pretpark. Soms flikkert er een paardje uit de draaimolen, op sommige dagen zijn de suikerspinnen mierzoet, de stoep is soms spekglad en de entreeprijs varieert. Maar desondanks bevalt het me zo goed, dat ik er aandelen in heb.

Ja, het is nodig te lijden voor Christus. Maar het lijden is geen doel op zich, en lijden is hierin een specifiek lijden denk ik, niet zomaar ieder leed dat je overkomt. Wat behelsde het lijden van Jezus Christus? Hij wist dat zijn woorden en daden consequenties hadden, en toch ging hij ermee door. Omdat het moest, omdat het nodig was, omdat dat het grote plan was. Je ziet in het Evangelie ook terug dat Jezus wist dat het zijn dood zou worden: in het verhaal van de vrouw die Jezus zalfde, in het verhaal van het pesachmaal, beiden in Matteüs 26, zie je dat Jezus donders goed wist dat het niet goed ging aflopen (en aangezien er hier al genoeg met Bijbelteksten gesmeten wordt, zal ik nu proberen het wat praktischer te houden). Toch ging hij door, omdat het moest. Om het maar eens oneerbiedig te zeggen: hij stak zijn nek uit, en was niet egoïstisch maar bereid te lijden, voor ons. Hij stierf voor ons.

Zo komen wij als christenen ook dingen tegen die riskant zijn, niet goed voor het voortbestaan van ons individu maar wel Gods wil, en indien wij het voorbeeld van Jezus willen volgen moeten we dat doen, en dus lijden. Het eerste waar ik aan denk, is de Tweede Wereldoorlog. Ik verbaas me er altijd over dat zoveel mensen in het ondergrondse verzet gingen terwijl dat toch zo gevaarlijk was. Wat bezielde ze? Ik zou willen dat ik zou kunnen zeggen dat ik dat ook zou hebben gedaan, maar misschien ben ik wel te laf. Hoe dan ook, ik denk dat het wel Gods wil zou zijn dat ik iets had gedaan. Niet verstandig want ik zou best eens het loodje kunnen leggen. Dat loodleggen is hoe ver je moet gaan, dus in hoeverre je Jezus moet volgen en lijden. Probleem is alleen dat de beslissing wàt Gods wil dan is, en wat niet, tamelijk subjectief is volgens mij. Er waren vast veel nazi's die vonden dat de vernietigingskampen ontzettend Gods wil waren.

Dan is er nog al dat andere leed, onschuldig leed. Opa's worden ziek, kinderen worden van de trap geduwd, vrouwen worden verkracht, mannen worden vermoord. God staat hier niet achter en heeft hier niet de hand in. Het lijdend individu heeft hier ook niet altijd invloed op. Ik vind het onzin te denken dat je, door domweg maar hard genoeg te geloven, wel kunt zorgen dat de kanker weggaat, de oorlog ophoudt en buurman uit je slipje blijft. Het is wel zo dat je door te geloven - en niet alleen met je hoofd maar ook met je handen, dus door te handelen, met Gods hulp (en Hij is hierin dus actief bezig!) de factor kunt zijn die het leed afremt. Bijvoorbeeld door in het ondergrondse verzet te gaan. De kinderbescherming te bellen. De zieke te bezoeken. Ik vind het dan raar dat mensen soms zeggen dat God passief is, niet deugt en niets doet; Hij doet eigenlijk best veel en is daar onwijs goed in, alleen we moeten wel luisteren.*

CvW haalde hier de gelijkenis aan van Lazarus en de rijke man. Ik heb zelf heel lang moeite gehad met deze gelijkenis, het was allemaal in mijn ogen nogal koud en hard, dat definitieve oordeel. Maar dat ligt aan mij en mijn begripsvermogen, niet aan God. Inmiddels kan ik er één heel belangrijk ding uit halen: van Jezus mogen we aannemen dat God pertinent aan de kant van de lijdenden staat, en dat mogen we niet vergeten. Waarom Hij dat doet? Zal wel weer Genade zijn. Ik weet het ook allemaal niet zo goed maar het begint te dagen. Momenteel ben ik een boek aan het lezen (Berthil Oosting: Verzoening als verleiding) waarin dit tussen neus en lippen door terugkomt. Als ik hier over uitgedacht ben, en dat boek uit heb, zal ik hier eens een apart topic over openen.

*) Ik vond God vroeger een laffe haas die best eens wat mocht doen aan de ellende in de wereld. Na verloop van tijd heeft Hij me duidelijk gemaakt dat ik zelf de laffe haas ben omdat ik niet doe wat Hij wil.

Ja, nou, nee. Maar doe toch maar.

En nu nog de onderbouwing.

Op dinsdag 03 februari 2009 22:42:33 schreef anastasia het volgende: Lekkere lap tekst

Meid, ik ga hier echt niet op reageren hoor.

Pius. Even concreet, want ik wil je graag bezusteren. Is het een idee als ik bijvoorbeeld één of twee keer per week een topic van je er uit pik, en hier vervolgens inhoudelijk op reageer, maar daarnaast ook iets schrijf op het niveau van, laten we zeggen, metataal? Dit hoeft niet noodzakelijk hier maar dat kan ik ook via mail doen.

Dit geheel doet mij denken aan de proleten van Jiskefet: link

"Voor de buurman is de wagen natuurlijk net zo belangrijk als voor ons de vleugel."