Robert Frans

Verrezen ben Ik, en nog altijd ben Ik bij U, alleluia;
Gij hebt uw hand op Mij doen rusten, alleluia;
wonderbaar is uw wijsheid, alleluia, alleluia.
-Introitus Paasmis
Iedereen een zalig Pasen toegewenst!

Gaan we hier nu ook soaps van andere fora bespreken? Alsof Credible niet genoeg aan haar eigen soaps heeft...

Dat is dus wel het hele verschil. Jezus at weliswaar ook gewoon vlees en vis en liet Petrus en Andreas als teken van hun zending zelfs met volle netten aan land komen. Maar dieren voor eigen gebruik doden of houden is toch iets heel anders dan ze levenslang massaal opsluiten in verschrikkelijke stallen, of ze beestachtig mishandelen in bepaalde fokkerijen, voor veel te veel en veel te goedkope dierlijke producten. En soms zelfs gewoon omdat het kan.
Met duurzame, kleinschalige en ruim opgezette boerderijen, waarin dieren in hun natuur gerespecteerd worden, kunnen we voldoende voorzien in onze onze noden. Al het andere komt puur voort uit hebzucht, gemakzucht en een totale onverschilligheid jegens de schepping. Daarvoor zijn we eigenlijk niet te verexcuseren.

Misschien moet je niet zozeer enkel op de psalmen studeren, hoe vroom en verrijkend dat ook absoluut kan zijn. Misschien gaan op een bepaalde manier je ogen wel open als je ze gewoon probeert te bidden. Bijvoorbeeld elke dag een paar psalmen.
Het zijn immers op de eerste plaats al dan niet gezongen gebeden en daar Christus ze ook gebeden heeft en zelfs aan het kruis nog uit Psalm 22 citeert, is het bidden van de psalmen automatisch ook het samen bidden met Hem. Het zijn de gebeden van Jezus zelf, die Hij ook door jou heen wil bidden.
Bid de psalmen, het beste zonder er een over te slaan, en probeer ze met Gods hulp te verinnerlijken. Het is dan heel mogelijk dat je een andere soort rijkdom in de psalmen aantreft en ze daadwerkelijk tot leven komen. Omdat het dan ook jóúw gebeden worden en je jouw leven samen met Christus in de psalmen herkent.

Kortom, het katholicisme in de praktijk dus. Althans, dat valt daar net zo prima onder. Net zoals het atheïsme, het boeddhisme, ja alle levensbeschouwingen die consistent in zichzelf en met de wetenschap zijn.
Als rationeel denken inderdaad universeel is, dan hoeft hedendaagsheid dus niet als criterium te gelden. Ergo: een hedendaags idee moet zich dan zelfs eerst nog maar wereldwijd bewijzen, in vele culturen en tijden, voordat het als universeel erkend kan worden.
Uitsluitend hedendaags moeten denken lijkt mij dan dus eerder beperkend dan verruimend, denk je niet? Sowieso, waarom zouden we de geschiedenis moeten verdelen in zulke hokjes en mogen we haar niet als één organisch geheel zien, waarin onze voorvaderen ons juist ook veel kunnen leren?
Wanneer is een dogma dan irrationeel in jouw verstaan? Mijns inziens kan iets enkel irrationeel zijn als het inconsistent in zichzelf of met de wetenschap is. Zodra een levensbeschouwing, dogmatisch of niet, zichzelf en de wetenschappelijke feiten niet tegenspreekt, is zij dus al rationeel te onderbouwen en kan zij zelfs waar zijn. Er moeten dan dus andere criteria zijn om iets tot irrationeel te verklaren. Welke zijn dat dan volgens jou?
En wat nu als het hedendaagse denken wél conflicteert met spiritualiteit, welke weg moet dan gevolgd worden? Het hedendaagse, westerse denken is bijvoorbeeld voor een belangrijk deel gegrond op het utilisme, wat in veel facetten strijdig is met spiritualiteit en mystiek zoals deze in de belangrijkste stromingen beoefend wordt.
Moet je dan alsnog een utilistische mystiek creëren, die dus mogelijk tegenstrijdig in zichzelf kan worden en daardoor irrationeel, of het criterium van hedendaagsheid alsnog laten vallen omwille van een zuivere mystiek?
Je vertrekpunt is dan echter niet hedendaagsheid, maar de wetenschappelijke methode. Geloof je dan dus dat mystiek met experimenten aan te tonen en te bewijzen is, dat dus ook God op zodanige wijze te bewijzen is?
Moet volgens jou een mystieke leer dus echt bewezen zijn, of is het voldoende dat zij niet strijdig is met de wetenschap? Kan men dus in het bestaan van God geloven, ook al kan de wetenschap zijn bestaan erkennen noch ontkennen, of moet de wetenschap daar eerst uitspraak over gedaan hebben?
Het extreem-rechtse gedachtengoed, gegrond op het sociaal darwinisme, was in die tijd echter ook hedendaags en vooruitstrevend, gestoeld op wetenschappelijke ideeën over de evolutie en natuurlijke selectie van de mens, rationeel te onderbouwen en dus helemaal van die tijd. Immers, op diezelfde gronden fokken wij ook honden.
Betekende dat dat men destijds dus er goed aan deed om op die gronden  het sociaal darwinisme te omarmen? Zo niet, welke andere criteria had men dan moeten aanhouden om ook toen het sociaal darwinisme en dus het nationaal-socialisme af te wijzen?

Er zijn zeven boetepsalmen te onderscheiden, namelijk 6, 32, 38, 51, 102, 130 en 143, waarvan 51 de meest bekende is.
Verder kun je 121, 122, 125, 126 en 132 tot intochtspsalmen rekenen, gezongen tijdens pelgrimstochten.
Ook heb je de zogenoemde halleel-psalmen, namelijk 113 tot en met 118, die tijdens de grote joodse feestdagen gezongen worden, behalve op Poerim. Volgens de Talmoed horen 120 en 134 daar ook bij.
Daarnaast de dagelijkse halleel-psalmen, gevormd door 145 tot en met 150. Deze 5 psalmen beginnen en eindigen ook met het alleluia.
Naast de genoemde psalmgroepen zijn er hier en daar nog kleine groepjes, zoals de kroningspsalmen 20 en 21.
Ook de psalmen 1-2 worden nog weleens als één psalm gezien, evenals 42-43.
De psalmen 104-107 vormen weer een groep lange, meer beschouwende psalmen, die dieper ingaan op Gods weldaden en heilsgeschiedenis.
De psalmen staan verder echter vrij door elkaar heen, verdeeld over vier boeken, zoals Sjako al aangaf. Als je ze dus op volgorde zou lezen of bidden, dan ga je van top naar dal, van dal naar top, dwars door alle gevoelens, ervaringen en wijsheden heen.
En is dat misschien niet juist ook exemplarisch voor het geestelijk leven, dat zich ook niet netjes laat ordenen, maar meebeweegt in de (schijnbare) grilligheid van het bestaan, waar alleen God zelf het volle zicht op heeft?

Er zijn zeven boetepsalmen te onderscheiden, namelijk 6, 32, 38, 51, 102, 130 en 143, waarvan 51 de meest bekende is.
Verder kun je 121, 122, 125, 126 en 132 tot intochtspsalmen rekenen, gezongen tijdens pelgrimstochten.
Ook heb je de zogenoemde halleel-psalmen, namelijk 113 tot en met 118, die tijdens de grote joodse feestdagen gezongen worden, behalve op Poerim. Volgens de Talmoed horen 120 en 134 daar ook bij.
Daarnaast de dagelijkse halleel-psalmen, gevormd door 145 tot en met 150. Deze 5 psalmen beginnen en eindigen ook met het alleluia.
Naast de genoemde psalmgroepen zijn er hier en daar nog kleine groepjes, zoals de kroningspsalmen 20 en 21.
Ook de psalmen 1-2 worden nog weleens als één psalm gezien, evenals 42-43.
De psalmen 104-107 vormen weer een groep lange, meer beschouwende psalmen, die dieper ingaan op Gods weldaden en heilsgeschiedenis.
De psalmen staan verder echter vrij door elkaar heen, verdeeld over vier boeken, zoals Sjako al aangaf. Als je ze dus op volgorde zou lezen of bidden, dan ga je van top naar dal, van dal naar top, dwars door alle gevoelens, ervaringen en wijsheden heen.
En is dat misschien niet juist ook exemplarisch voor het geestelijk leven, dat zich ook niet netjes laat ordenen, maar meebeweegt in de (schijnbare) grilligheid van het bestaan, waar alleen God zelf het volle zicht op heeft?

Er zijn zeven boetepsalmen te onderscheiden, namelijk 6, 32, 38, 51, 102, 130 en 143, waarvan 51 de meest bekende is.
Verder kun je 121, 122, 125, 126 en 132 tot intochtspsalmen rekenen, gezongen tijdens pelgrimstochten.
Ook heb je de zogenoemde halleel-psalmen, namelijk 113 tot en met 118, die tijdens de grote joodse feestdagen gezongen worden, behalve op Poerim. Volgens de Talmoed horen 120 en 134 daar ook bij.
Daarnaast de dagelijkse halleel-psalmen, gevormd door 145 tot en met 150. Deze 5 psalmen beginnen en eindigen ook met het alleluia.
Naast de genoemde psalmgroepen zijn er hier en daar nog kleine groepjes, zoals de kroningspsalmen 20 en 21.
Ook de psalmen 1-2 worden nog weleens als één psalm gezien, evenals 42-43.
De psalmen 104-107 vormen weer een groep lange, meer beschouwende psalmen, die dieper ingaan op Gods weldaden en heilsgeschiedenis.
De psalmen staan verder echter vrij door elkaar heen, verdeeld over vier boeken, zoals Sjako al aangaf. Als je ze dus op volgorde zou lezen of bidden, dan ga je van top naar dal, van dal naar top, dwars door alle gevoelens, ervaringen en wijsheden heen.
En is dat misschien niet juist ook exemplarisch voor het geestelijk leven, dat zich ook niet netjes laat ordenen, maar meebeweegt in de (schijnbare) grilligheid van het bestaan, waar alleen God zelf het volle zicht op heeft?

Of je wel of niet vlees mag eten, is een persoonlijke afweging die je zelf moet maken. Je eigen geweten zal samen met het Evangelie daarin leidend zijn.
In de christelijke geloofstraditie is het echter gewoonte om op vastendagen of dagen van onthouding geen vlees te eten en soms ook geen zuivel. Zo wordt in veel katholieke regio's bijvoorbeeld op vrijdag geen vlees gegeten (doch meestal wel vis) en ook veel kloosters eten (grotendeels) vegetarisch.
Ook binnen de protestantse traditie staat men steeds meer open voor het houden van vastendagen of het zich beperken in wat men wel of niet eet.
Het is echter wel goed om als je vlees eet, eerst even na te gaan hoe het vlees op je bord terecht gekomen is. Het houden en slachten van dieren is op zich niet verkeerd, maar de wijze waarop wij ze in megastallen houden is natuurlijk te verschrikkelijk voor woorden en doet geen enkel recht aan het rentmeesterschap over de schepping waartoe God ons opdraagt.
Deze bio-industrie kan dan ook alleen ontstaan doordat mensen elke dag vlees willen eten zonder er een fatsoenlijke prijs voor te willen betalen. Terwijl je, zoals hier al gezegd is, absoluut niet elke dag vlees nodig hebt.
Met een paar keer in de week eerlijk, biologisch vlees eten of een goede vleesvervanger kom je net zo goed aan je voedingsstoffen, ben je ook niet duurder uit en eet je zelfs vlees van betere kwaliteit.
Ook onze vroege voorouders aten niet elke dag vlees; vlees is tot enkele decennia geleden eigenlijk altijd wel een luxeproduct geweest, voor speciale gelegenheden. De bio-industrie is dan ook een relatief zeer recent fenomeen, net zoals overigens de massa-productie van allerlei voorheen luxe-artikelen.
Het is mijns inziens ons dus wel geboden om respectvol met veedieren om te gaan, zowel tijdens het houden als het slachten. Het zijn niet zomaar productie-eenheden, maar door God geschapen wezens met unieke karakters, eigenschappen en dezelfde wil om te leven die wij ook hebben.
Waarbij ik persoonlijk de jacht nog als de meest legitieme, eerlijke manier zie om aan vlees te komen, daar de dieren dan gewoon in de vrije natuur hebben kunnen leven en een kogel meestal een stuk sneller en pijnlozer te werk gaat dan een dierlijke vijand.
Het is dan ook goed voor te stellen dat steeds meer mensen het eten van vlees (uit de bio-industrie) of het gebruik dierlijke producten in het algemeen beperken tot stoppen, uit afschuw van hoe dieren meestal door ons behandeld worden en de impact die de vleesproductie op het milieu heeft.

Wat is volgens jou dan de hedendaagse manier van denken? Wie bepaalt dat en hoe weet je welke van de vele denkwijzen wereldwijd daarin leidend moet zijn?
Is het hedendaagse denken goed omdat zij hedendaags is, of om andere redenen? Als het laatste het geval is, waarom dan hedendaagsheid zelf als criterium nemen?
Zijn er situaties waarin men men het hedendaagse denken nu juist moet vertalen naar de spiritualiteit en zo ja, welke zijn dat dan precies?
Als een archaïsche denkwijze nu nog steeds wordt aangehouden door veel gemeenschappen, is deze dan niet alsnog ook hedendaags? Zo nee, waarom dan niet?
Hoe weet je dat iemand 'klakkeloos reproduceert zonder de diepere betekenis te doorgronden'? Is het misschien mogelijk dat jij degene bent die diegene niet begrijpt?
 

Wat is volgens jou dan de hedendaagse manier van denken? Wie bepaalt dat en hoe weet je welke van de vele denkwijzen wereldwijd daarin leidend moet zijn?
Is het hedendaagse denken goed omdat zij hedendaags is, of om andere redenen? Als het laatste het geval is, waarom dan hedendaagsheid zelf als criterium nemen?
Zijn er situaties waarin men men het hedendaagse denken nu juist moet vertalen naar de spiritualiteit en zo ja, welke zijn dat dan precies?
Als een archaïsche denkwijze nu nog steeds wordt aangehouden door veel gemeenschappen, is deze dan niet alsnog ook hedendaags? Zo nee, waarom dan niet?
Hoe weet je dat iemand 'klakkeloos reproduceert zonder de diepere betekenis te doorgronden'? Is het misschien mogelijk dat jij degene bent die diegene niet begrijpt?
 

En stel nu dat de NSB weer zou worden opgericht en veel zetels zou behalen? Of misschien zelfs de PNVD, dus de 'pedopartij'? Moeten andere partijen daar dan ook mee samenwerken? Of mag men wel degelijk eigen principiële grenzen stellen in met wie men wel en niet kan praten?
Hier in Nederland kiezen we geen regering, maar het parlement. Het parlement formeert vervolgens een regering waarbij de meerderheid van het parlement kan instemmen met haar beleids- en wetsvoorstellen.
Idealiter zijn daar slechts een paar grote partijen voor nodig, maar die moeten dan wel voldoende nader tot elkaar staan om een regeerakkoord te kunnen opstellen. Anders zal met andere, kleinere partijen moeten worden geformeerd.
Stel dat de PVV wederom 20 zetels zal halen. Dan is zij inderdaad een grote partij, maar dan heeft zij 130 zetels nog altijd níét. Er zijn dan dus 130 zetels aan electoraat dat niet op de PVV gestemd heeft en dat heel mogelijk absoluut niets met de PVV te maken wil hebben.
In hoeverre dat laatste het geval is, zal worden vastgesteld door de andere partijen, die dus de rest van de zetels bezetten. Meestal houden zij ledenvergaderingen om vast te stellen in hoeverre een voorgestelde coalitie gewenst is. Dat zag je ook bij het CDA destijds, dat tijdens een tumultueuze ledenvergadering moest stemmen over de gedoogcoalitie met de PVV.
Als dan blijkt dat hun achterbannen inderdaad niet met de PVV willen samenwerken, dan zou het zeer ondemocratisch van die partijen zijn om dat vervolgens alsnog wél te doen.
Mochten er echter niet voldoende partijen zijn met voldoende principiële raakvlakken om met de PVV een coalitie te vormen, dan heeft de PVV dus simpelweg pech. Haar principes worden dan niet voldoende aanvaardt door de meerderheid van de Kamer en dus door de meerderheid van het electoraat.
De PVV zal dan alsnog daarin water bij de wijn moeten doen om toenadering te zoeken, met het gevaar haar eigen electoraat af te stoten en beschuldigd te worden van kiezersbedrog, of gewoon een krachtige oppositie moeten vormen.

Zelf heb ik ooit enkele dagen op West-Malle gelogeerd als gast. Dat houdt in dat je zo goed als mogelijk de gebeden bijwoont, waarvan de eerste om vier uur 's nachts is, in stilte samen met de andere gasten de eenvoudige maaltijden nuttigt en afruimt en dat je verder jezelf moet zien te vermaken in je eigen kamer of buiten in de natuur. Gelukkig hebben ze daar, voor zover ik mij herinner, ook een (bescheiden) bibliotheek.
Bij de warme lunch staat er dan ook echt het eigen bier op tafel. Bepaald geen kinderachtig spul; na enkele slokken kan je maag al enigszins vol aanvoelen. Zelf lust ik geen bier, maar je kunt niet op West-Malle verblijven zonder het minimaal even te proeven. Dus heb ik dat ook netjes gedaan en voor bierliefhebbers zal het zeker aan te raden zijn. Onder meer inderdaad omdat deze monniken allereerst voor ambachtelijke, authentieke kwaliteit gaan en enkel bescheiden winst willen maken ter zelfvoorziening. Ze hebben geen haast, zeg maar.
Het monastieke leven loopt hier in West-Europa een beetje tot helemaal terug inderdaad en dat is mijns inziens niet enkel spiritueel of biertechnisch een groot gemis. Want deze broeders en zusters, natuurlijk met al hun onvolmaaktheden en tekortkomingen, zijn wel een prachtig voorbeeld van eenvoudig, duurzaam en zelfvoorzienend leven, dicht bij wat nu echt belangrijk is: liefde, compassie, kwaliteit van leven, verstilling, gastvrijheid en de schepping zelf.
Ik geloof van harte dat in het bijzonder hun gebed de wereld draagt en dat God uiteindelijk ook wel een weg zal vinden voor het kloosterleven hier. Hij geeft ons niet op, maar ik denk wel dat als het laatste klooster hier zou sluiten, we dan nog maar heel weinig bakens van diepgewortelde rust, stabiliteit, eenvoudige schoonheid en hoop overhouden voor onze doorgedraaide samenleving. Bakens die we dan wellicht meer zullen missen dan we ons nu misschien beseffen, gelovig of niet-gelovig.

Zelf heb ik ooit enkele dagen op West-Malle gelogeerd als gast. Dat houdt in dat je zo goed als mogelijk de gebeden bijwoont, waarvan de eerste om vier uur 's nachts is, in stilte samen met de andere gasten de eenvoudige maaltijden nuttigt en afruimt en dat je verder jezelf moet zien te vermaken in je eigen kamer of buiten in de natuur. Gelukkig hebben ze daar, voor zover ik mij herinner, ook een (bescheiden) bibliotheek.
Bij de warme lunch staat er dan ook echt het eigen bier op tafel. Bepaald geen kinderachtig spul; na enkele slokken kan je maag al enigszins vol aanvoelen. Zelf lust ik geen bier, maar je kunt niet op West-Malle verblijven zonder het minimaal even te proeven. Dus heb ik dat ook netjes gedaan en voor bierliefhebbers zal het zeker aan te raden zijn. Onder meer inderdaad omdat deze monniken allereerst voor ambachtelijke, authentieke kwaliteit gaan en enkel bescheiden winst willen maken ter zelfvoorziening. Ze hebben geen haast, zeg maar.
Het monastieke leven loopt hier in West-Europa een beetje tot helemaal terug inderdaad en dat is mijns inziens niet enkel spiritueel of biertechnisch een groot gemis. Want deze broeders en zusters, natuurlijk met al hun onvolmaaktheden en tekortkomingen, zijn wel een prachtig voorbeeld van eenvoudig, duurzaam en zelfvoorzienend leven, dicht bij wat nu echt belangrijk is: liefde, compassie, kwaliteit van leven, verstilling, gastvrijheid en de schepping zelf.
Ik geloof van harte dat in het bijzonder hun gebed de wereld draagt en dat God uiteindelijk ook wel een weg zal vinden voor het kloosterleven hier. Hij geeft ons niet op, maar ik denk wel dat als het laatste klooster hier zou sluiten, we dan nog maar heel weinig bakens van diepgewortelde rust, stabiliteit, eenvoudige schoonheid en hoop overhouden voor onze doorgedraaide samenleving. Bakens die we dan wellicht meer zullen missen dan we ons nu misschien beseffen, gelovig of niet-gelovig.

Zelf heb ik ooit enkele dagen op West-Malle gelogeerd als gast. Dat houdt in dat je zo goed als mogelijk de gebeden bijwoont, waarvan de eerste om vier uur 's nachts is, in stilte samen met de andere gasten de eenvoudige maaltijden nuttigt en afruimt en dat je verder jezelf moet zien te vermaken in je eigen kamer of buiten in de natuur. Gelukkig hebben ze daar, voor zover ik mij herinner, ook een (bescheiden) bibliotheek.
Bij de warme lunch staat er dan ook echt het eigen bier op tafel. Bepaald geen kinderachtig spul; na enkele slokken kan je maag al enigszins vol aanvoelen. Zelf lust ik geen bier, maar je kunt niet op West-Malle verblijven zonder het minimaal even te proeven. Dus heb ik dat ook netjes gedaan en voor bierliefhebbers zal het zeker aan te raden zijn. Onder meer inderdaad omdat deze monniken allereerst voor ambachtelijke, authentieke kwaliteit gaan en enkel bescheiden winst willen maken ter zelfvoorziening. Ze hebben geen haast, zeg maar.
Het monastieke leven loopt hier in West-Europa een beetje tot helemaal terug inderdaad en dat is mijns inziens niet enkel spiritueel of biertechnisch een groot gemis. Want deze broeders en zusters, natuurlijk met al hun onvolmaaktheden en tekortkomingen, zijn wel een prachtig voorbeeld van eenvoudig, duurzaam en zelfvoorzienend leven, dicht bij wat nu echt belangrijk is: liefde, compassie, kwaliteit van leven, verstilling, gastvrijheid en de schepping zelf.
Ik geloof van harte dat in het bijzonder hun gebed de wereld draagt en dat God uiteindelijk ook wel een weg zal vinden voor het kloosterleven hier. Hij geeft ons niet op, maar ik denk wel dat als het laatste klooster hier zou sluiten, we dan nog maar heel weinig bakens van diepgewortelde rust, stabiliteit, eenvoudige schoonheid en hoop overhouden voor onze doorgedraaide samenleving. Bakens die we dan wellicht meer zullen missen dan we ons nu misschien beseffen, gelovig of niet-gelovig.

Daarnaast zijn er volgens mij ook in Europa wel tiny house ~ en off-grid communities te vinden, die ook zo eenvoudig mogelijk in de natuur willen leven en slechts beperkt tot niet gebruik maken van electriciteit (tiny houses zijn wat moderner en luxer daarin, bij off-grid kun je van alles tegenkomen).
Nu is zoiets opbouwen (in Nederland) nog best lastig en vooral hard werken, zéker als je een christelijke insteek ambieert voor je op te bouwen gemeenschap, maar het is in elk geval een stuk haalbaarder dan de Amish naar Europa te willen halen...
En anders inderdaad gewoon met een paar eensgezinde vrienden een klassieke boerderij kopen en als kleine boer aan de slag gaan. Al biddend en werkend dan natuurlijk, waarbij bijvoorbeeld de Regel van Benedictus een mooie, beproefde inspiratiebron kan zijn. Want het monastieke leven heeft nu juist veel kenmerken van een dergelijke leefwijze.

Als je discussies over Bijbelvertalingen kwalijk vindt, dan rest je niets anders dan je gewoon neer te leggen bij de algemene gang van zaken hierin en dus de meest algemeen aanvaarde Bijbelvertaling te lezen. In Nederland hebben we daartoe onder meer de Nieuwe Bijbelvertaling en de Willibrordvertaling '95. Als je dat niet wil, dan weet je meteen waar die door jou zo genoemde woordenstrijd vandaan komt.

Dat was dan ook precies de bedoeling van mijn luchtig bedoelde schrijven.

Dat is een mooie gedachte inderdaad, hoewel deze binnen onze Traditie inderdaad niet zo wordt gevolgd. Wij zien, net als jullie, de eucharistie als juist noodzakelijk om die vastentijd door te komen en blijven deze daarom dagelijks vieren. Hoewel de meeste parochies lang niet elke dag de mis opdragen.
Ik vind het ook wel mooi om te zien hoe de liefde voor Christus in het Allerheiligst Sacrament zo toch verschillende tradities kan opleveren.
Het is de oosters-orthodoxe variant van de mis, ofwel de eucharistieviering. Voornaamste verschillen is dat de Goddelijke Liturgie meestal veel langer duurt, geheel staande en vrijwel geheel gezongen wordt gevierd en priester en volk er merendeels van elkaar gescheiden staan middels een iconenwand.

Dank voor de correctie. Wel bijzonder dan, dat je in de vastentijd dus vrijwel geen eucharistie viert. Bij ons zijn Goede Vrijdag en Stille Zaterdag de enige dagen in het jaar waarop geen mis kan worden opgedragen. Althans, tot aan de Paaswake natuurlijk op die zaterdagavond.
Wel kan op Goede Vrijdag de communie worden uitgereikt en wordt dan feitelijk een katholieke liturgie van de voorafgewijde gaven gecelebreerd.

Dat is een mooie gedachte inderdaad, hoewel deze binnen onze Traditie inderdaad niet zo wordt gevolgd. Wij zien, net als jullie, de eucharistie als juist noodzakelijk om die vastentijd door te komen en blijven deze daarom dagelijks vieren. Hoewel de meeste parochies lang niet elke dag de mis opdragen.
Ik vind het ook wel mooi om te zien hoe de liefde voor Christus in het Allerheiligst Sacrament zo toch verschillende tradities kan opleveren.
Het is de oosters-orthodoxe variant van de mis, ofwel de eucharistieviering. Voornaamste verschillen is dat de Goddelijke Liturgie meestal veel langer duurt, geheel staande en vrijwel geheel gezongen wordt gevierd en priester en volk er merendeels van elkaar gescheiden staan middels een iconenwand.

Dit geldt alleen voor de periode van Grote vasten, waarbij de liturgie van de voorafgewijde gaven (van de paus Gregorius de Dialogist) wordt gecelebreerd op woensdag en vrijdag. Op andere werkdagen is er in die tijd geen liturgie als eucharistieviering. Op zaterdag en zondag gaat de gewone goddelijke liturgie wel door.  

Voor de katholieke Kerk is het officieel dan ook geen rustdag, maar een feestdag. Dat je dan geen zwaar werk mag verrichten geldt dan ook voor elk hoogfeest, dus ook hoogfeesten die niet op zondag vallen. De zondag is dus geen vervanging van de sabbat, zoals sommigen menen, maar een eigen feestdag waarop we de dood en verrijzenis van Christus vieren.
En het vieren van de eucharistie op zondag, ofwel de eerste dag van de week, is iets wat al in de eerste eeuwen van het christendom ontstond en je hier en daar al in de Schrift tegenkomt. Het is dus geen Romeinse uitvinding, maar de Romeinen maakten er dus wel alsnog een rustdag van, te houden door het hele rijk.

Waarvan het WTG er één is.
 
Denk het niet. Afgezien van de JG's en een aantal andere gesloten sektes, hebben de christenen in al die andere denominatie er geen enkel probleem mee met elkaar samen te werken voor de verbreiding van het evangelie en God's Koninkrijk. Ze werken samen op allerlei gebieden, in talloze parakerkelijke organisaties. Ze beschouwen elkaar als broeders en zusters en hebben elkaar lief, niet alleen met woorden maar ook met daden. Ze zijn bereid van elkaar te leren en er is echt geen sprake van oorlog of concurrentie tussen broeders en zusters van verschillende denominaties. Ik heb gezien dat, in een stad waarin ik heb gewoond, alle kerken en christelijke organisaties  samen kunnen werken voor God's Koninkrijk. Katholieken, gereformeerden, evangelischen, methodisten, presbyterianen, het Leger des Heils, YFC, YWAM, Campus Crusade for Christ, Operation Mobilisation, Mercy Ships etc. etc. (zelfs de Zevende Dag Adventisten!), behalve uiteraard de JG's. Het WTG is zo'n beetje de enige denominatie die zichzelf als superieur en exclusief beschouwt en alle anderen verwerpt. Dit gaat heel ver en is voor mij het alle duidelijkste bewijs dat het WTG eigenlijk niet eens een christelijke organisatie genoemd kan worden. Het is gewoon een enge, antichristelijke sekte.

Militairen worden getraind en opgeroepen om namens de overheid onder meer oorlogsmissies uit te voeren. Ongeacht of zij het eens zijn met deze oorlogen, want daar gaan zij dan niet over. Als militair weet je dat en kies je daar ook voor als je je als rekruut aanmeldt. Wil je enkel dingen doen waar je zelf volledig achterstaat, dan moet je niet in de krijgsmacht gaan dienen.
Natuurlijk kun en moet je altijd misstanden aankaarten, maar dan wel op gerichte wijze en op basis van gedegen bewijsvoering. Je onderzoekt dan wie waar precies verantwoordelijk voor is en brengt de verantwoordelijken voor het gerecht als er strafbare feiten in het spel zijn.
Maar als ondergeschikte op deze wijze je superieur uitkafferen is absoluut not done in welke krijgsmacht ook. Oók niet als je oud-militair bent. En ja, ik heb het hele filmpje gekeken.
Journalisten hebben wat dat betreft inderdaad veel meer bewegingsvrijheid. Naast de taken die jij in een andere post terecht noemt, mag een journalist ook vrijuit opiniëren en de nieuwsfeiten op eigen wijze duiden. Ook mag hij (of zij) vrijuit kritische vragen stellen vanuit een al dan niet subjectief standpunt.
De journalistiek fungeert zo ook als extra controlemiddel jegens regeringen, omdat zij tegenwicht en extra context kan bieden aan wat politici zeggen en omdat zij vrijuit onderzoek mag doen naar wat politici doen en daar eigen conclusies uit mag trekken.
Wanneer een president volgens een journalist feitelijk leugens heeft geuit, dan mag de journalist hem daarover dus bevragen, ook als dat provocerend overkomt. De president heeft daarop natuurlijk weer de vrijheid om zich tegen de aantijging te verweren, maar hij kan de journalist niet verbieden die vraag te stellen, want die vraag valt dan onder de persvrijheid.