Robert Frans

Wat jij bizar vindt qua geloof is hier niet relevant. Hier is het christelijk geloof maatgevend en zijn christenen de doelgroep. Hun behoeften hebben hier daarom voorang op die van jou. Ik mag hier dus inderdaad vrijuit over Gods liefde schrijven, zonder dat niet-gelovigen me daarover verwijten kunnen maken. Net zoals op een Ajax-forum Ajacieden ongestoord hun club zullen kunnen bejubelen, zonder last te hoeven hebben van Feyenoorders die constant roepen hoe belachelijk dat is. Als je daar niet tegen kunt, dan is dit forum wellicht niet de plek voor jou.

In dit subforum wordt gediscussieerd vanuit de legitimiteit van het christelijk geloof en de Bijbel als Gods woord. In de subfora van Levensbeschouwing is er meer ruimte voor dit soort opmerkingen. Vriendelijk verzoek dus om ons christenen hier in alle rust te laten discussiëren over wat voor ons belangrijk is.

Ik denk dat we bij het nadenken over de drie eenheid een denkfout wordt gemaakt.   
De meeste discussie gaat over de positie van Jezus en in welke mate hij wel of niet past in het goddelijke domein.   Helemaal of net een stapje lager of helemaal niet, hij verwijst alleen.
In de drie eenheid gaat het m.i. juist over God (de Vader, JHWH, de Heere).  
Deze heeft zich volledig geopenbaard in de Zoon Jezus. 
Het gaat dus niet of Jezus wel of niet goddelijk is (en in welke mate), maar dat God in Jezus afdaalt om mens te zijn. En ook zijn Geest die ook de Geest van Jezus Christus is, uitstort in alle mensen die geloven.
Het sluit, denk aan bij het verhaal van @Robert Frans over de menswording van God waar de evangelisten en de briefschrijvers over getuigen. Geloof dit evangelie en laat je niets anders wijs maken, schrijft Paulus daarbij.

Tenzij je het Offer beschouwt als de heiliging van het hele menselijk bestaan door God zelf, tot in het lijden en de dood toe. Alles wat Hij aanraakt is immers heilig, dus nu is zelfs de dood voor de verlosten heilig. Tenzij je het beschouwt als het Offer van een God die ten volle wilde delen in onze menselijkheid, zodat wij Hem het meest intiem nabij kunnen hebben als mogelijk. Omdat wij een God hebben die weet wat lijden is, die al onze leed en zelfs onze twijfels zelf ervaren heeft, die zelfs in de dood ons nabij is en door de verrijzenis ons daaruit haalt.
En natuurlijk is Gods offer onmetelijk veel groter dan wat wij kunnen bieden. Hij geeft altijd veel meer terug dan Hij afneemt. Zegt Jezus zelf ook niet dat wat je omwille van Hem opgeeft, je duizendvoudig terugkrijgt? En kreeg Job ook na zijn ellende al niet alles in tweevoud terug? God weegt niets af, maar geeft ten volle zichzelf aan ons. Ook zonder zondeval en kruis was dit altijd al zijn voornemen. Zijn genade en barmhartigheid is duizendmaal groter dan zijn toorn en strengheid. We krijgen inderdaad veel meer van Hem dan wij verdienen.
Overigens geloven jullie dat Jezus de aartsengel Michaël is. Ook in jullie verstaan is Jezus dus niet gelijkwaardig, maar vele malen machtiger dan de mens. Dus is zijn Offer sowieso groter dan de zonde van Adam. Mocht je daar tegenin willen brengen dat de aartsengel zich kleiner maakte en zich in een menselijk lichaam manifesteerde om alsnog een gelijkwaardig offer te kunnen brengen, dan is er geen enkele reden te veronderstellen waarom God dat dan níét zou kunnen.

Je bedoelt het Evangelie, dat te vinden is in een Bijbel dat door de kerk is samengesteld en als legitiem is verklaard? Waarom dat stukje van de kerk wél volgen en de rest niet? Waar in de Bijbel staat dat je alleen de kerk hoeft te volgen waar ze jou aanstaat?
Waar baseer je dat op? Waarom kunnen alleen mensen of dieren personen zijn, maar God, de Schepper van alles, niet? En hoe kan liefde níét persoonlijk zijn? Kun je onpersoonlijk liefhebben?
Nee, je krijgt de God zoals God is. Wie en wat Hij is, kun jij absoluut niet zelf bepalen.
Gods liefde is al alomvattend, want het is zijn wezen zelf. Als de liefde niet voldoende is, dan is niets voldoende.

De trinitarische geloofsgemeenschappen zijn zelfs vele malen eensgezinder over de belangrijkste geloofswaarheden dan de unitarische geloofsgemeenschappen. In het unitarisch spectrum is het theologisch gezien echt een compleet zooitje.
Neem als enkele voorbeelden de Jehovah's Getuigen, de Ernstige Bijbelonderzoekers, de Mormonen, Christian Science, de Verenigingskerk of de Unitarische Universalisten. Die zijn het letterlijk nergens met elkaar over eens als het gaat om wie en wat Jezus is, waar Hij nu is, wie God is en of Hij echt de enige is, wat het Offer van Jezus wel of niet behelst, zelfs niet of Hij de enige weg naar het heil is of niet en hoe dat heil verworven moet worden.
Terwijl de trinitarische kerken, van katholieken tot evangelischen, van orthodoxen tot calvinisten, verschillende wezenlijke geloofsbelijdenissen met elkaar gemeen hebben, van de Apostolische Geloofsbelijdenis tot de door jou aangehaalde Geloofsbelijdenis van Nicea, en er zelfs veel dooperkenning over en weer is.
Als je christelijke eenheid wil, dan is denk ik het wel duidelijk waar je deze moet zoeken. Ergens ook wel poëtisch; alleen de Eenheid van Drie kan eenheid van velen scheppen.

3. Het is een verhaal dat is ontstaan in de tijd dat Israël nog was opgedeeld in het koninkrijk Israel en het koninkrijk Juda. Daar was veel concurrentie over wie nu precies was geloofde. Vandaar ook de vele verhalen met aversie tegen Baal en dergelijke. Het was gebruikelijk om op anderen indruk te maken met sterke verhalen over de eigen god.
 

Net zoals alle kerken die ongehoorzame kinderen niet doodstenigen?
Misschien is het jouw plaats wel helemaal niet om te bepalen hoe kerken hun eigen Bijbel zouden moeten lezen. Ons boek, onze regels. Laat staan om te bepalen dat zij alleen jouw extreme, anachronistische versie van sola Scriptura zouden mogen aanhouden, terwijl de normale versie daarvan toch echt alleen een protestants ding is. Ik ga toch ook niet voor jou bepalen hoe jij als 'ware atheïst' zou moeten leven?

Sommige mensen willen van de Bijbel en diens God een soort leuk en lief wezentje maken. Ontdaan van alle, in onze ogen, vreemde en ergerlijke zaken. Dan krijg je dat mensen esoterisch gaan Bijbellezen. Er staat A, maar er word G mee bedoeld..
Voor de Bijbel zijn lesbische en homoseksuele mensen een zonde. Maar de Bijbel heeft dan ook geen kennis van hersenstructeren, van testosteron teveel of te weinig etc. Dus die zagen de gedragingen van homoseksuelen en dachten dat het enkel gedrag was.
Maar het is gelukkig voor wie ogen heeft om wetenschap te lezen en hersenen om wetenschap te begrijpen duidelijk dat homoseksualiteit en heteroseksualiteit hetzelfde is. Hen dus iets verwijten is onnodig. Mensen die zich houden aan een 2500 jaar oud Boek zonder de kennis van vandaag de dag valt pas wat te verwijten.
Tevens zou de "zonde" van een homoseksueel niet anders moet zijn dan zonden van heteroseksuelen. Er is geen mens die perfect is.

Elk mens kent wel verlangens die je als tegennatuurlijk kunt beschouwen. En dan niet in morele zin, maar in de zin van dat we daarvoor niet geschapen zijn. Dergelijke verlangens zelf zijn dus wellicht niet naar het doel dat God met ons heeft, maar als je er niets aan kunt doen, zijn ze geen zonde. Homoseksualiteit is een geaardheid waarmee je geboren wordt en waarmee je weer sterft, en gaat dieper dan alleen lust of begeerte. Je zondigt dus niet door gewoon homo of lesbisch te zijn. En ook hechte vriendschappen met iemand van hetzelfde geslacht hoeven zeker niet zondig te zijn, maar kunnen zelfs heel mooi en liefdevol zijn.
Het wordt echter een ander verhaal als er seksualiteit in het spel komt. Voor homo's gelden dan precies dezelfde regels als voor hetero's, namelijk dat seks buiten het huwelijk wel degelijk zondig is, omdat je daarmee geen recht doet aan de diepe bedoelingen ervan. Namelijk de eenwording tussen man en vrouw in een huwelijk en het openstaan voor het krijgen van kinderen. Als lesbische zul je echter niet met een man willen trouwen, laat staan seks met hem willen hebben, en kun je dus geen christelijk huwelijk sluiten. Dat betekent dat je in principe geroepen bent tot een celibatair, kuis leven. Net zoals elke ongehuwde hetero dus. Ook als je voor de wet trouwt, ben je niet automatisch voor God getrouwd en blijf je beiden geroepen tot kuisheid.  Sommige kerken zegenen dergelijke huwelijken in, maar hun inzegeningen worden door lang niet alle kerken erkend. Als je dan naar een andere kerk gaat, soms zelfs binnen dezelfde stroming, dan kan het zomaar gebeuren dat je ineens niet meer getrouwd voor de kerk blijkt te zijn.
Je geaardheid kan dus betekenen dat je een leefwijze moet aanhouden waar je niet zelf voor kiest. Net zoals iemand die ziek of gehandicapt is niet meer alles kan doen wat zij wil vanwege de beperkingen. Dat kan heel moeilijk zijn en het is dan ook de plicht van jouw kerk om je daar liefdevol en zonder oordeel (!) bij te helpen waar nodig. Het betekent echter níét dat God minder van je houdt en je niet zijn kind zou zijn. Ook als het je niet altijd lukt om kuis te leven, staat Hij altijd met open armen klaar om je te vergeven. Zijn liefde en geduld zijn eindeloos groot, dus daar mag je altijd op vertrouwen. Je bent daarin dus niet anders dan welke gelovige ook, want elke gelovige heeft een kruis te dragen en faalt daar regelmatig in.
Laat je daarom door niemand zeggen dat jij vanwege je geaardheid extra zondig zou zijn, want niemand anders dan God komt dat oordeel toe en er zijn genoeg mensen die nog veel zwaarder en ernstiger zondigen dan een vrouw die uit liefde met een andere vrouw zou willen trouwen.

Er staat nergens in de Schrift dat Samuël er in werkelijkheid een demon zou zijn. Niet in het verhaal zelf, nergens in het OT en ook nergens in het NT. In het verhaal wordt qua vertelwijze gewoon uitgegaan van de echte Samuël. Hij spreekt er zelfs namens God een correcte profetie over Saul uit, iets wat een demon natuurlijk nooit zou doen.

Voor zover ik zie is het alleen de NWV die het vertaalt met eeuwige afsnijding. Alle andere vertalingen houden het bij eeuwige pijniging of eeuwige straf, waarbij de straf het vaakst voorkomt. Ik denk dus dat vooral de NWV het niet met de andere vertalingen eens is.

Deze technieken klinken vooral levensgevaarlijk en proberen inderdaad hallucinaties te forceren door onder meer je brein tijdelijk van zuurstof te onthouden. Het doet me denken aan de chocking challenge die laatst op het nieuws was, waarin tieners zichzelf of elkaar proberen te wurgen en net op tijd weer te stoppen, om  zo een roes te veroorzaken. Het lijkt me echt buitengewoon onverstandig om je met dit soort oefeningen bezig te houden. Een paar seconden je brein zonder zuurstof kan al levenslange hersenschade veroorzaken en er zijn ook al kinderen gestorven door die challenge.
De christelijke traditie kent ook haar ascetische oefeningen en sommige heiligen konden daarin het extreme opzoeken. Dat wordt dan vaker niet dan wel door de kerk goedgekeurd. Daarnaast kennen sommige ordes een vorm van zelfkastijding, maar die is altijd relatief mild, nooit verplicht, omringt door hele strenge voorwaarden en nooit ernstig verwondend. De basis is echter natuurlijk het vasten of onthouden in de vastentijd, gecombineerd met een al sober en liefdevol leven in het algemeen. Als je meer wil, dan mag dat alleen in overleg met je biechtvader. Zomaar 'wat uitproberen' is echt absoluut not done.
Het belangrijkste principe is echter altijd dat je de goddelijke vertroostingen niet kunt forceren. God geeft ze wel of niet, naar gelang zijn barmhartigheid. Het zijn genadegiften, geen onvermijdelijke gevolgen van bepaalde gebedstechnieken. Niet elke soortgelijke ervaring hoeft dan ook per se van God te komen. En juist in de momenten dat je helemaal niets ervaart werkt Hij in jou niet zelden het meest diep en kan het geloof in het bijzonder groeien en bestendigen.

Dat Hij zijn Offer ten volle wilde brengen en daarom zich volledig aan ons overgaf. Dat Hij zelfs om vergiffenis bad voor zijn beulen en de goede moordenaar aan het kruis het paradijs beloofde. Dat de kracht van het zwijgen niet onderschat moet worden; soms kan gewoon zwijgen een effectiever protest zijn dan het houden van felle betogen.
Als ouder heb je echter je gezin te beschermen. Als school je leerlingen. Als kerk je parochianen. Als gemeenschap je bewoners, Als overheid je burgers. Soms zal daarvoor het kwaad benoemd en bestreden moeten worden. Soms moet je daarvoor je verdedigen tegen belagers als vluchten niet mogelijk is en helaas is daar soms ook fysiek geweld bij nodig. Soms moeten daarvoor wetten gehandhaafd worden en moeten overtreders met het oog op rehabilitatie en of de veiligheid van de samenleving bestraft worden.
Wat Christus heeft gedaan is uitzonderlijk. Wat Hij van ons vraagt is ook uitzonderlijk. Maar we mogen anderen niet tot die keuze dwingen. Net zoals we de plicht hebben waar mogelijk zieken te genezen, hebben we de plicht waar mogelijk kwaadwillenden tegen te houden. Ook als we bereid zijn het lijden geduldig te verdragen en vijanden van harte te vergeven. Barmhartigheid en rechtvaardigheid moeten hand in hand gaan, anders verliezen beiden hun doel en betekenis. Zoals in Psalm 85 staat: 'Zij ontmoeten elkander, genade en waarheid; gerechtigheid en vrede - zij kussen elkaar.'

Natuurlijk niet.
DE antichrist bestaat niet, maar is een groep mensen.
1 Joh 2: 18-22 stelt dat de iedereen die Jezus  niet erkent, antichrist is.
Dat wordt nog eens herhaald in 1 Joh 4:3 en 2 Joh 1:7.
 
Dat zijn de enige teksten in de Bijbel die over 'Antichrist' reppen.
Verder in de Bijbel staat er niets over.
Het gaat dus over de groep mensen die Jezus (en God) niet erkennen.
Alle andere invullingen van het begrip antichrist zijn derhalve niet Bijbels, dus ook die van jou.

Aangezien jij altijd pretendeert alleen bijbels te redeneren, ga ik er dus vanuit dat je na deze uitleg het begrip antichrist anders ziet.
Zo niet, dan redeneer je niet Bijbels.
 

Goed, laat ik hier dan eens op ingaan. Maar dan gaan we ook all the way. Dan mogen we álles betwisten, hoe emotioneel geladen ook. Jij gebruikt stervende baby's als voorbeeld, dus dan zullen we die erg bittere beker ook helemaal moeten leegdrinken. Ongetwijfeld vinden we beiden de dood van een kind een even afschuwelijk tragedie en zien we het liever niet gebeuren, maar het feit is: er sterven baby's, dus we hebben er mee te dealen, hoe dan ook.
Laten we eerst maar eens afvragen waarom pijn en dood per se kwaad zouden zijn. Pijn is immers een buitengewoon nuttig waarschuwingssysteem, dat er bijvoorbeeld voor zorgt dat je je handen terugtrekt uit het vuur. Lees eens over mensen die letterlijk geen pijn kunnen ervaren en geloof me, je zult God op je knieën danken dat jij dat wél kan. Kortom, pijn is een vervelende, maar goede voorziening. God laat dus graag pijn toe in zijn schepping, net zoals vreugde en genot. Dat is één.
Dan nu de dood. Niemand zal ontkennen hoe verschrikkelijk verdrietig het is als iemand overlijdt, zéker als het een kind is. Maar ook de dood heeft een duidelijke functie, namelijk verlossing als het echt niet meer gaat. Voor niet weinig mensen zou een zachte, snelle dood een Godsgeschenk zijn en ik zou soms ook wel willen dat we wat kwetsbaarder waren en niet eindeloos pijn hoefden te lijden bij bepaalde ziekten, waar ik straks nog op terugkom. Kortom, de dood is niet altijd even gehaat. Zij heeft haar rol en zorgt ervoor dat ons lijden op aarde in elk geval altijd tijdelijk is. De idee dat leven altijd goed is en dood altijd kwaad, is nogal kortzichtig dus.
Tenslotte ziekten. Waarom in vredesnaam ziekten toelaten in een goede schepping? En dan heb ik het even niet over ziekten die wij in onze dwaasheid zelf veroorzaken, maar ziekten die gewoon doelloos rondzwerven en toeslaan. Maar die vraag kun je ook stellen over orkanen, onweersbuien, hitte en kou, gevaarlijke dieren, muggen, noem maar op. Sommige gelovigen zeggen dat de schepping door de zonde gebroken is, anderen dat wij haar door de zonde als gebroken ervaren. Ik neig naar het laatste, maar uiteindelijk is het mij om het even. Ze is zoals ze is en we hebben ermee te dealen.
Ook hier de vraag: zijn die onaangenaamheden daarom meteen kwaad, of gewoon voortvloeiend uit de natuur? Ik bedoel, heel het universum is meedogenloos gevaarlijk voor ons, maar daar denken we nauwelijks over na. Op andere planeten vinden stormen plaats waar onze orkanen pufjes bij zijn, maar daar houden wij geen minuut stilte voor. Waarom niet? Omdat ze ons gewoonlijk niet raken. We beoordelen alles dus naar wat wij aangenaam of onaangenaam vinden, alsof alles om ons draait. Maar is dat niet vreselijk kortzichtig? Ook al die dingen hebben hun functie in het geheel (behalve muggen dan...), ook al weten wij ze niet altijd. Kan God dan niet de ergste dingen voorkomen? Natuurlijk, maar dan gaan wij daarna de minder ergste dingen weer het ergst vinden. Wij passen onze verwachtingen dan gewoon weer aan.
Blijft dan de vraag over: waarom doet God dan zo moeilijk? Waarom plaatst Hij ook vóór de zondeval ons in een schepping vol gevaar, dat niet ons draait (we zijn de kroon van de schepping, dus niet de koning zelf) en waarin we elke dag vrij moeten kiezen of we Hem wel of niet willen beminnen? Hij had ons gemakkelijk als een stel fraaie standbeelden kunnen maken in zijn troonzaal, eeuwig gelukkig in zijn hemelse tempel. Wij voor altijd blij, God de rest van de dag vrij.
Blijkbaar heeft Hij dat dus niet gedaan. Heeft Hij ons in een wereld geplaatst waar keuzes betekenis hebben, waar we door pijn en genot gewaarschuwd en aangemoedigd worden en waar verdriet en vreugde elkaar soms op dezelfde dag afwisselen. Dat kan betekenen dat Hij ons graag treitert en wanhopig maakt. Maar het volmaakte beeld dat Hij van zichzelf heeft gegeven, dus van een Man aan een Kruis, doet ons eerder vermoeden dat geluk, genot en plezier blijkbaar niet de belangrijkste eigenschappen van Gods liefde en van het leven met en in Hem is. En dat het kwaad uiteindelijk alleen in de zonde schuilt.
Nochtans blijven stervende kinderen natuurlijk wel heel erg verschrikkelijk...

Over het algemeen wordt palliatieve sedatie alleen toegepast als de patiënt zelf aangeeft dat te willen. En het gebeurt ook alleen als de patiënt binnen zeer korte tijd gegarandeerd zal komen te overlijden. Als de patiënt er voldoende voor openstaat, kun je het er op een gepast moment met hem (of haar) over hebben. Maar uiteindelijk blijft de patiënt zelf verantwoordelijk voor de eigen keuze. Wanneer de patiënt er goed over heeft nagedacht en aangeeft gesedeerd te willen worden, dan kun je met een gerust hart de behandeling beginnen.
Uiteraard staat daarbij niets je in de weg om de patiënt bij God aan te bevelen in gebed. Je weet immers niet wat het oordeel over hem zal zijn, welke keuzes hij ten diepste werkelijk heeft gemaakt en heeft kunnen maken in het leven, dus er is altijd hoop. Misschien dat jouw laatste werk van barmhartigheid voor hem daar juist een positieve keer aan heeft gegeven.

In plaats daarvan krijg je grote, monopolistische, amorele techbedrijven, die alle benodigde data zullen gaan genereren, bewaren en delen. Inclusief persoonlijke gegevens op extreem gelaagd, diepgaand niveau, 'vrijwillig' door ons afgestaan en in realtime bijgehouden. Organisaties zonder landsgrenzen, die aantoonbaar net zo vatbaar zijn voor machtszucht, corruptie en schending van mensenrechten. Zonder enige vorm van betekenisvolle democratische controle en zonder enige vorm van betekenisvolle transparantie, terwijl wij en ook overheden zelf er volledig afhankelijk van worden.

Het schijnt ook zo te zijn dat als je de slavernij afschaft en ex-slaven gewoon als mensen beschouwt, statistieken dan uitwijzen dat er ineens veel meer mensen sterven dan daarvoor. Of dat als je misdadigers niet executeert, maar in de gevangenis stopt, dan ineens veel meer gedetineerden sterven in de gevangenis. Misschien dan toch maar weer de slavernij invoeren, of misdadigers toch maar weer executeren? Ik bedoel, al die doden wil je toch niet hebben...
Is het misschien niet een idee om de definitie van kindersterfte wat meer op te rekken naar, laten we zeggen, minimaal 12 jaar oude kinderen? Zul je zien dat er ineens heel veel minder kinderen sterven in een land. Lijkt mij een prima oplossing voor een te hoge kindersterfte...
Ik wil wetenschappelijke onderzoeken graag serieus nemen. En het is best mogelijk dat een slecht anti-abortusbeleid meer abortussen kan opleveren, wat ook niet de bedoeling is. Maar dit soort statistisch gegoochel is natuurlijk je reinste onzin, ook als je het eerlijk toegeeft. Er is geen enkele wetenschappelijke reden om ongeboren kinderen te ontmenselijken, zodat ze niet mee zouden hoeven te tellen in het kindersterftecijfer. Laten we dan wel gewoon eerlijk blijven.

Je volledige DNA zit in elke lichaamscel besloten, zo had ik begrepen. Dat betekent toch ook niet dat er miljarden Dat beloof ik's bestaan, maar dat al die cellen met jouw unieke DNA erin jou als uniek mens vormen.
Wanneer echter een zaadcel met jouw DNA en een eicel met die van je sekspartner tijdens de conceptie samensmelten, ontstaat er nieuwe DNA, grotendeels samengesteld uit die van jullie beiden. Zo ontstaat er een nieuw mens, die zonder de conceptie nooit zou zijn ontstaan.
De conceptie is dus het punt in de ontwikkeling dat er een nieuw mens ontstaat uit onder meer jullie DNA, die bij een normale zwangerschap ook als mens zich verder zal ontwikkelen en uiteindelijk geboren zal worden.

Is vrij algemene kennis hoor, dat DNA en genen al bij de conceptie zijn ontwikkeld. Hier een artikel over hoe DNA bij de bevruchting, dus de conceptie wordt doorgegeven. En hier een artikel over het al dan niet willen aanpassen van DNA na de conceptie, wat normaliter dus niet kan en dus ook tijdens de zwangerschap niet gebeurt. Het DNA direct na de conceptie is dus hetzelfde als het DNA direct na de geboorte.
Het DNA bepaalt wat je bent en ook al voor een deel hoe je eruit gaat zien, wat je karakter zal zijn, eventuele erfelijke aandoeningen, etc. Het vruchtje heeft vanaf de conceptie dus het volledige menselijke DNA en moet daarom als mens worden beschouwd. Het zal nooit in iets anders veranderen dan een mens en het DNA zal nooit ineens vervangen worden door of muteren in heel ander DNA. Ook qua hoe het groeit en zich ontwikkelt verschilt het vruchtje in niets van een vruchtje van 10, 20 of 40 weken.
Kortom, alles wijst er op dat vanaf de conceptie tot de geboorte er ononderbroken sprake is van één wezen, dat bij een normale zwangerschap onvoorwaardelijk uitgroeit tot een menselijke baby en daartoe vanaf het begin dezelfde bouwplannen in de vorm van DNA heeft als bij de geboorte.
De bewijslast ligt daarom eigenlijk bij hen die beweren dat het vruchtje nog geen mens is. Zij moeten dan aantonen dat er sprake is van een substantieel ander wezen, dat bij een normale zwangerschap nog van DNA of zelfs van wezen kan veranderen.

Hij wil in elk geval niet dat je je verlustigt aan vrouwen in een schimmige industrie waar mensensmokkel, verkrachting en drugsgebruik schering en inslag zijn. Hij zou het in elk geval minimaal op prijs stellen dat als je een pornovideo aanzet, je je er eerst van vergewist dat de acteurs 1. daadwerkelijk volwassen zijn, 2. geheel uit vrije wil deelnemen aan de seks en 3. ook nuchter en wilsbekwaam genoeg zijn om echt uit vrije wil te kunnen beslissen. En dat je bij elk zweemtje twijfel of onwetendheid de video alsnog niet kijkt. Begin eerst daar maar eens mee.

Dat maakt het artikel dus slordig of misleidend.
Gelukkig maar dat je je vaste zondebok weer gevonden hebt. We hadden anders zomaar eensgezind kunnen zijn over bijvoorbeeld de gevaren van het kapitalisme en de marktwerking in de zorg. Of de hebzucht van rijke mensen en corrupte overheden in het algemeen, waardoor ze zichzelf en hun vriendjes belangrijker vinden dan de rest. En dat kan natuurlijk ook weer niet de bedoeling zijn...

Het Offer van Jezus is groot, omdat Jezus groot is.
Allereerst moet gezegd worden dat de geseling en kruisiging al gruwelijk en wreed genoeg waren om levenslange trauma's op te leveren, als je die zou overleven. Eerst werd zijn huid tijdens de geseling letterlijk aan flarden geslagen, met veel bloedverlies tot gevolg, en daarna werden met spijkers door extreem gevoelige delen van de pols en de voeten zijn gemartelde en naakte lichaam aan een ruwhouten kruis genageld. Aan het kruis was het kiezen: of blijven hangen en stikken omdat je niet kunt uitademen, of jezelf omhoog duwen op je voeten, waardoor een exploderende pijn vanwege de spijkers door je lichaam schiet. Dat Jezus al na enkele uren stierf was een genadevolle geste, want de doodsstrijd kon dagen duren.
Maar dat is alleen nog maar het fysieke deel. Het geestelijke deel kunnen we onmogelijk echt bevatten, omdat Jezus immers God de Zoon is en wij niet. Behalve door openbaring weten wij niet hoe het is om als God volkomen verlaten door iedereen als een mens het volle kwaad van heel de mensheid niet alleen in de ogen te zien, maar ook ten volle te ervaren. Behalve door openbaring weten wij niet hoe het is om als almachtige God, Schepper van hemel en aarde, zo jezelf beneden alles en iedereen te stellen, om alles wat je bent af te leggen en uitsluitend daardoor de dood te overwinnen. In slechts drie dagen? Voor ons duurde het inderdaad drie dagen. Maar voor God, die buiten tijd en ruimte staat, voor wie één dag duizend jaar kan zijn en andersom; wie zal het zeggen?
Sommige kerkvaderen gaan er vanuit dat het lijden van Jezus niet enkel beperkt was tot de kruisiging, maar dat heel zijn leven Hij leed. Het beroofd zijn van al zijn hemelse glorie en waardigheid, de geboorte in een armoedige stal, de vlucht naar Egypte, de constante afwijzingen en het voortdurende onbegrip van zelfs zijn meest nabije leerlingen, het als een loodzware last op zich nemen van alle zonden die we begingen en begaan, het verraad, het gebed in doodsangst waarbij Hij bloed zweette, het onrecht, de verloochening, de martelgang, de dood, de strijd in het dodenrijk en daarna pas de overwinning. En nu nog bedroeft het Hem als iemand Hem afwijst en welbewust de bron van alle liefde en goedheid de rug toekeert.
En dan nog... Bij een offer gaat het niet om een wedstrijd wie er het zwaarst kan lijden, maar om wat het teweegbrengt. Dát is wat een offer groot of klein maakt. Het Offer van Jezus veranderde definitief de relatie tussen God en de mens. God kwam daarmee ons heel intiem en heel dicht nabij, tot in ons eigen lijden en onze eigen dood, zodat wij zelfs daarin nu kracht en verzoening kunnen vinden. Waar de dood ooit onze vijand was, werd zij weer de bekroning van een liefdevol leven met God. Het Offer van Christus heeft zijn Hart voor ons geopend en die opening, die wonde, zal nooit meer sluiten. Niemand anders dan Jezus kan zo'n groot offer brengen.

Het Offer van Jezus is groot, omdat Jezus groot is.
Allereerst moet gezegd worden dat de geseling en kruisiging al gruwelijk en wreed genoeg waren om levenslange trauma's op te leveren, als je die zou overleven. Eerst werd zijn huid tijdens de geseling letterlijk aan flarden geslagen, met veel bloedverlies tot gevolg, en daarna werden met spijkers door extreem gevoelige delen van de pols en de voeten zijn gemartelde en naakte lichaam aan een ruwhouten kruis genageld. Aan het kruis was het kiezen: of blijven hangen en stikken omdat je niet kunt uitademen, of jezelf omhoog duwen op je voeten, waardoor een exploderende pijn vanwege de spijkers door je lichaam schiet. Dat Jezus al na enkele uren stierf was een genadevolle geste, want de doodsstrijd kon dagen duren.
Maar dat is alleen nog maar het fysieke deel. Het geestelijke deel kunnen we onmogelijk echt bevatten, omdat Jezus immers God de Zoon is en wij niet. Behalve door openbaring weten wij niet hoe het is om als God volkomen verlaten door iedereen als een mens het volle kwaad van heel de mensheid niet alleen in de ogen te zien, maar ook ten volle te ervaren. Behalve door openbaring weten wij niet hoe het is om als almachtige God, Schepper van hemel en aarde, zo jezelf beneden alles en iedereen te stellen, om alles wat je bent af te leggen en uitsluitend daardoor de dood te overwinnen. In slechts drie dagen? Voor ons duurde het inderdaad drie dagen. Maar voor God, die buiten tijd en ruimte staat, voor wie één dag duizend jaar kan zijn en andersom; wie zal het zeggen?
Sommige kerkvaderen gaan er vanuit dat het lijden van Jezus niet enkel beperkt was tot de kruisiging, maar dat heel zijn leven Hij leed. Het beroofd zijn van al zijn hemelse glorie en waardigheid, de geboorte in een armoedige stal, de vlucht naar Egypte, de constante afwijzingen en het voortdurende onbegrip van zelfs zijn meest nabije leerlingen, het als een loodzware last op zich nemen van alle zonden die we begingen en begaan, het verraad, het gebed in doodsangst waarbij Hij bloed zweette, het onrecht, de verloochening, de martelgang, de dood, de strijd in het dodenrijk en daarna pas de overwinning. En nu nog bedroeft het Hem als iemand Hem afwijst en welbewust de bron van alle liefde en goedheid de rug toekeert.
En dan nog... Bij een offer gaat het niet om een wedstrijd wie er het zwaarst kan lijden, maar om wat het teweegbrengt. Dát is wat een offer groot of klein maakt. Het Offer van Jezus veranderde definitief de relatie tussen God en de mens. God kwam daarmee ons heel intiem en heel dicht nabij, tot in ons eigen lijden en onze eigen dood, zodat wij zelfs daarin nu kracht en verzoening kunnen vinden. Waar de dood ooit onze vijand was, werd zij weer de bekroning van een liefdevol leven met God. Het Offer van Christus heeft zijn Hart voor ons geopend en die opening, die wonde, zal nooit meer sluiten. Niemand anders dan Jezus kan zo'n groot offer brengen.