Robert Frans

Genesis 1 gaat inderdaad over de ontgoddelijking van de schepping en hoe God op ordelijke, bewuste wijze vanuit het niets met het woord schept, zodat Hij op eigen, unieke wijze heel de schepping bezield. Genesis 2 gaat over de intieme band tussen God en mens, waarbij God zelf hem uit klei vormt en de levensadem in de neus blaast, de band tussen man en vrouw die samen één vlees vormen en de band tussen mens en schepping, waarin de mens namen geeft aan alle dieren en zo zijn plaats daarbinnen bepaald. In mijn (katholieke) verstaan is dat door en door mystiek.

In de wetenschap is het al zo dat hoe kleiner het deeltje is dat je wil onderzoeken, hoe groter de deeltjesversneller moet worden. In een verhaal als The Lord of the Rings bevinden we ons in een enorm grote, uitgestrekte wereld met eeuwen geschiedenis, maar volgen we toch slechts een paar hoofdpersonen. En zijn de grootste meesterwerken niet juist heel herkenbaar aan de aandacht voor zelfs de kleinste details? Soms zelfs details die de gemiddelde waarnemer nooit zal lezen, horen of zien? Om het kleine te zien moet je zelf dus al groot zijn. Niet de grootte, maar het verhaal is immers van bel

Waarom niet? Hij is er immers groot genoeg voor.

De scheppingsverhalen van Genesis zijn mythen, die op allegorische, 'gecodeerde' wijze diepe, mystieke waarheden verhalen, gebruikmakend van de kennis uit die tijd. De scheppingsvolgorde kent dan ook een heel specifiek, symbolisch patroon. De evangelieën zijn daarintegen religieus-historische vertellingen, die vanuit een religieuze boodschap de tekenen en lessen van Jezus verhalen. De Schrift kent zo vele literaire stijlen, verdeeld in 73 geschriften die verspreid over enkele millenia uit mondelinge geloofstradities zijn opgetekend en geredigeerd. De ene tekst is daarom de andere niet. Het nat

Dat kun je wel vergeten. Het heeft een reden dat het kluizenaarschap binnen zowel de katholieke als orthodoxe kerk als een extreem zeldzame roeping wordt gezien, die je over het algemeen pas heel geleidelijk verwerft na vele decennia gezamenlijk leven in een regulier klooster. De woestijn is geen toevluchtsoord, maar een slagveld.

Nee, maar zij reflecteren natuurlijk wel het zonlicht, net zoals wij ook doen. Daardoor kunnen wij elkaar zien. Ook dit licht reist met een bepaalde snelheid van mijn laptop naar mijn ogen, maar omdat dat zo snel gaat, zie ik alsnog geen enkele vertraging. Ook als ik naar het flatgebouw verderop kijk, zie ik geen vertraging. Kijk ik echter naar de zon, dan zie ik deze met acht minuten vertraging, omdat het licht er acht minuten over doet om van de zon naar mij te komen. Andersom geldt dan uiteraard ook: vanaf de zon zie je de aarde zoals zij acht minuten geleden was. Zou ik vanaf bijvoorbeeld

Een moord kan vaak bewezen worden, ook als er verder niemand bij was. Men gaat dan sporen en bewijzen na, men ondervraagt verdachten en verwanten van het slachtoffer en komt zo tot een zaak. Helemaal honderd procent waterdicht krijg je het technisch gezien natuurlijk nooit, maar wel voldoende sluitend om daders te kunnen berechten. Ook al is het rechtssysteem feilbaar en gaat het niet altijd goed, toch is dat basisvertrouwen op maatschappelijk niveau van belang om überhaupt een functionerende rechtsspraak te hebben. Zonder vertrouwen in elkaars deskundigheid en goede intenties kun je geen same

Het aardige is dat ik in een paar minuten een miljarden jaar oud universum kan scheppen. Gewoon, door het te schrijven. Voor mij slechts inkt op papier, in mijn verbeelding en ook voor de bewoners ervan volle werkelijkheid. Of dacht je dat Frodo in The Lord of the Rings zelf ook slechts inkt en papier zag op zijn reis naar Mordor? Natuurlijk niet, hij zag, hoorde, rook, proefde en ervaarde de wereld precies zoals wij dat in ónze wereld doen. Hij had er zelfs geen idee van dat er een persoon genaamd J.R.R. Tolkien alles wat hij deed schreef. Tolkien vond het voor zijn verhaal uiteraard niet van

De as moet mijns inziens dan inderdaad wel als één lichaam worden behandeld. Dus in het geheel en zo spoedig mogelijk uitgestrooid in gewijde grond. Wat je met een lijk niet doet, moet je ook niet met het as ervan doen. Het verbranden van doden is niet per se heidens als je dat middels een christelijk ritueel doet. In sommige gebieden is verbranden zelfs de enige reële mogelijkheid om het lichaam veilig en gezond te ruste te leggen.

De katholieke kerk gaat inderdaad uit van de wetenschappelijke feiten. De natuur-historische lezing van Genesis wijst zij af. Dus inderdaad: evolutie, miljarden oude kosmos en aarde, dinosauriërs, noem maar op. En zoals de natuur zich ontwikkelt en aanpast door de eeuwen heen, maar toch herkenbaar blijft, zo doet de kerk dat ook. Het goede en het ware beklijft en ontwikkelt zich, het slechte en het valse verdwijnt, of blijft hopeloos verdeeld achter. Waar de natuur seizoenen kent van herst en winter, lente en zomer, overvloed en droogte, zo kent de kerk ook seizoenen van advent en kerst,

Waarom is het geloven in scheppende, oneindige, buiten de natuurwetten staande en daardoor almachtige aliens precies anders dan het geloven in goden, of in één God?

Precies. Het gaat er bij jou schijnbaar niet om wat ik schrijf, maar om wat jij víndt dat ik schrijf. Zorgvuldig, genuanceerd woordgebruik heeft dan geen zin, want je leest dat toch niet. Ik bedoel, ik schrijf heel bewust over 'openstaan voor vruchtbaarheid' en enkel over de plicht te consummeren en jij maakt daar 'ze moeten kinderen hebben' van en vult zelfs meteen in dat ik kinderloze koppels discrimineer. Daar kan ik nu eenmaal niet tegenop en het kost mij teveel energie om bij zo'n discussie voortdurend weer te moeten schrijven wat ik wél bedoelde, terwijl de ander ook elk weerwoord alsnog

Tja, zo kan ik het natuurlijk nooit goed doen. Schrijf ik iets kwaad, dan schrijf ik kwaad. Schrijf ik iets goeds, dan schrijf ik tussen de regels alsnog kwaad. Dan heeft verdere discussie ook geen zin meer. Ik laat het daarom hier rusten.

De definitie van het huwelijk wordt altijd door de gemeenschap die het huwelijk sluit opgesteld, niet door het stel zelf. Niet elk vermeend huwelijk is dus een huwelijk. Ook de Nederlandse wet zelf erkent niet elk huwelijk dat in andere landen wordt gesloten en maakt ook onderscheid tussen een samenlevingscontract en een huwelijk. Wat je hier dus zegt klopt niet. Daarbij is de seculiere visie op het huwelijk een stuk jonger dan de meer klassieke versie en wordt de seculiere visie wereldwijd lang niet overal gedeeld. Kortom: ook wereldwijd heeft het klassieke huwelijk (die ook niet exclusi

Ik wil hen helemaal geen liefdevolle, samenwonende relatie ontnemen; dat moeten ze zelf maar weten. Ik noem het alleen geen huwelijk. Net zoals ik vegetariërs niet hun plantaardige vleesvervangers ontneem als ik het geen vlees wil noemen. En Jehovah's Getuigen niet hun geloof ontneem als ik ze niet als christelijk erken. Een kwestie van definiëring dus. Maar stel dat die voetbalhater de oranjevlag opgedrongen zou worden, of dat hij verplicht zou worden de wedstrijden te kijken, omdat hij anders geen echte Nederlander zou zijn, dan zal hij zich er natuurlijk wél alsnog mee bemoeien. En