Robert Frans

De tempel bestond uit drie delen: het priesterlijk deel, het deel voor de joden en het deel voor de heidenen. In de grote menigte wordt echter dat onderscheid niet gemaakt. Er staat alleen dat ze voor Gods troon staat, met palmtakken en witte gewaden. Voor de troon staan betekent dan ook precies dát: voor de troon staan. Buiten de troonzaal kun je niet voor de troon staan, omdat je dan de troon niet eens kunt zien. Nergens in de Schrift en in welke koninklijke traditie ook sta je al voor de troon als je buiten bij de ingang staat. Ook tijdens onze Prinsjesdag zit alleen de Staten-Generaal vo

Maak je nu niet érg veel veronderstellingen? Volgens mij is bij veel kerken het samenstellen van de huwelijksliturgie niet het belangrijkste onderdeel in de huwelijksvoorbereiding, vooral niet als de liturgie grotendeels al vaststaat. Dat ze dus pas enkele weken van tevoren ermee beginnen, hoeft dan helemaal niet zo vreemd te zijn. Ik ben zelf al heel lang katholiek en als cantor ook al vrij ervaren in het uitzoeken van passende gezangen voor een Nederlandse mis. Maar als ik zou trouwen en we geen uitsluitend Latijnse mis zouden willen, dan zou ik ook alsnog samen met haar moeten opzoeken we

Die voorhoven waren net zo goed onderdeel van de tempel en stonden net zo goed op heilige grond. Heel de tempel was heilig, niet alleen het joodse deel. Jezus was daar ook heel duidelijk over bij de tempelreiniging: héél de tempel moest een huis van gebed zijn (en dus gevrijwaard van handelsactiviteiten), niet alleen het joodse deel. De grote menigte staat dus wel degelijk in Gods tempel en dus in de hemel. De 144.000 zijn de losgekochten op aarde, terwijl de grote menigte de hemel is. Wij hier op aarde zijn dus de '144.000', namelijk de strijdende Kerk, die samen met Christus het Rijk

Houd er alleen wel rekening mee dat je in élke gemeenschap, religieus of niet-religieus, te maken krijgt met omgangsvormen, normen, waarden en geboden. Of het nu een kerk is of een carnavalsvereniging. Alleen legt niet iedereen ze altijd allemaal formeel vast. Evangelische gemeenschappen kennen bijvoorbeeld wel degelijk enige dogma's die de kern van het geloof vormen, en gedragsregels waar je je aan moet houden. Met soms nog een strengere handhaving dan in traditionelere gemeenschappen. En ook in vrijzinnige gemeenschappen kom je vaak toch wel al dan niet ongeschreven kaders en verwachtingen t

Misschien is het handig om eerst te vertellen welke kerk jullie toebehoren en wat voor liturgie of orde van dienst er zal worden gevolgd. Want het verschilt behoorlijk per kerkelijke stroming hoe een huwelijksviering eruit ziet en wat er wel of niet mogelijk is. Ook het antwoord op de laatste vraag hangt daar heel erg vanaf. Sowieso kun je dit soort dingen eigenlijk beter gewoon met de dominee of voorganger bespreken die tijdens de viering zal voorgaan. Deze heeft vaak veel meer kennis van de liturgie en de geloofstraditie waarin je kerk staat. Hij of zij kan je dan ook helpen bij het vin

Die vind je terug in alle teksten die jij alleen op jullie gezalfde klasse toepast. Jullie geloven immers wel degelijk dat er mensen nu al in de hemel zijn, alleen niet álle gelovigen en volgens mij ook pas sinds 1914. Welnu, wij geloven dat álle gelovigen sinds de dood en opstanding van Christus in de hemel biddend en lovend zijn wederkomst afwachten. Zowel in Openbaring als in andere bijbelse geschriften kom je dan ook voldoende beelden tegen van onafzienbare menigten verlosten in de hemel, die God lof toe zingen en voor ons op aarde bidden. Alleen blijf jij zulke teksten voortdurend op

Alles wat jij over de nieuwe hemel en aarde schrijft, is echter ook waar. Die alinea was natuurlijk ook niet de énige alinea die ik aan de nieuwe hemel en aarde besteedde. Ik schreef onder meer ook dit: Klinkt helemaal zo gek niet, toch? Zoals je misschien al weet, geloof ik als katholiek dat de hemel na de dood een tijdelijk verblijf voor de verloste zielen is in afwachting van de wederkomst van Christus. Daarna worden hemel en aarde één, zoals jij ook al aangaf met het vers uit Openbaring, en worden de verloste zielen weer met de dan verheerlijkte lichamen verenigd. God woont dan du

Allereerst is het vagevuur niet eeuwig; alleen hemel en hel zijn dat. Misschien dat je in de hel de eeuwigheid inderdaad als eindeloos zult ervaren, maar in de hemel sowieso niet. Daar betekent eeuwig leven dat er geen tijd is. Geen minuten, geen uren, geen dagen. Misschien dat je op de nieuwe hemel en aarde daarna nog dagen of zelfs seizoenen ervaart, maar die zijn dan voor ieder weer anders. Wat voor jou zeven dagen duurt, kan voor een ander zeven weken duren. En misschien is zelfs daar (op een gegeven moment) geen sprake meer van. Er is dan geen gisteren of morgen, maar alleen van

Dan is het wel zo handig om aan te geven waaróm onze antwoorden en de huidige menselijke ervaringen van tijdloosheid of de relativiteit van tijd niet voldoende voor je zijn, natuurlijk. Als je een vraag stelt en twee users geven je een serieus antwoord, dan is dit niet echt een reactie die motiveert om verdere vragen nog te beantwoorden.

Ga eens naar een hele goede bioscoopfilm, concert of theatervoorstelling en laat je er volledig door meevoeren. Je zult dan snel merken dat de tijd als sneeuw voor de zon verdwijnt. Het is dan alleen jij en de voorstelling, alleen het nu.

Heel erg geleidelijk is die genezing van Jezus natuurlijk niet, maar je zou het zo kunnen opvatten. En het is ook waar dat je door het goede te doen geleidelijk heiliger wordt en dichter bij God komt. Maar dat gebeurt hier op aarde. Na de dood is er geen geleidelijkheid meer, omdat er dan geen tijd meer bestaat. Het komt op mij meer over als een nodeloos lange beproeving, met nog een extra trap na. Wat je hier op aarde doet bepaalt echter al voldoende of je met Christus gaat of niet. Ook als je Hem nog nooit gekend hebt, zal je geweten voor je getuigen. Het grote oordeel na de wederkom

Ligt eraan wie de genezing uitvoert. Als Christus in het Evangelie iemand geneest, ging dat over het algemeen vrij direct. En zowel in het Evangelie als in Openbaring kom ik geen geleidelijke genezingen tegen. De verlosten verrijzen in heerlijkheid, volkomen genezen van elke zonde, volmaakt verenigd met Christus. Na dit aardse leven is de strijd voorbij, is er geen ziekte en geen kwaad meer. Niet ooit op een dag, maar direct. Ook de queer die met zijn gevoelens worstelt mag weten: na de dood is het voorbij en mag ik mij vol liefde en vrede in Christus' armen werpen. Wat ik had begrepen

Moet je je voorstellen dat je JG en een queer bent. Je leven lang heb je je keurig aan de mores van het WTG gehouden en al die tijd geworsteld met wat zij zondige neigingen noemde. Dan ga je uiteindelijk dood, hoop je dat 'de goede strijd gestreden is'... en dan moet je nog duizend jaar.

Er staat nergens in de Schrift dat Samuël er in werkelijkheid een demon zou zijn. Niet in het verhaal zelf, nergens in het OT en ook nergens in het NT. In het verhaal wordt qua vertelwijze gewoon uitgegaan van de echte Samuël. Hij spreekt er zelfs namens God een correcte profetie over Saul uit, iets wat een demon natuurlijk nooit zou doen.

Inderdaad, blijf dan gewoon zitten, of ga meteen zitten als je merkt dat je je niet prettig meer voelt. Ga dan alleen staan als de orde van dienst dat expliciet vraagt, hoewel ook dan het geen groot probleem hoeft te zijn als je dat niet lukt. Zorg ervoor dat je goed en gezond gegeten en gedronken hebt en voldoende uitgerust bent voordat je gaat, zodat je al fitter de kerk binnenloopt. Je kunt ook een fles water of sportdrank meenemen, om jezelf tijdens de viering nog extra te kunnen hydrateren. Uit je gebruik van de de term worship begrijp ik dat je kerk meer modern evangelisch is. De di

Wat je precies kan doen hangt af van hoe oud je bent. Als je volwassen bent, kun je in principe je eigen keuzes hierin maken en kan je moeder je niet zomaar verbieden je bijvoorbeeld te laten dopen. Maar als je minderjarig bent, dan wordt het inderdaad iets lastiger. Maar niet onoverkomelijk. Echter, hoe oud je ook bent, het is altijd goed om respectvol met je ouders om te gaan en hun zorgen en vragen zo goed mogelijk te begrijpen. En zolang je bij hen in huis woont, heb je je wel redelijkerwijs te schikken naar hun huisregels, ook als je volwassen bent. Het alternatief is dan op jezelf wonen,

Alleen als je na je dood nog een eeuwig bewustzijn zou hebben en dus een onsterfelijke ziel, zul je inderdaad het paradijs missen. Maar jullie geloven nu net dat dit niet het geval is. Eenmaal dood, zal het dan dus zijn alsof je nooit geleefd hebt. Geen spijt, geen straf, geen geween en geknarsetand, niets van dat alles. Er is dan geen sprake van dat je iets zal missen.

Toch zijn die door mij genoemde lagen net zo belangrijk als de door jou aangehaalde historische laag. De psalmen en zo de hele Schrift kun je niet buiten hun geloofstradities lezen. Net zoals je Shakespeare niet ten volle kunt begrijpen zonder de Engelse cultuur uit die tijd te kennen. Je moet dus weten wat men geloofde en wat men nu gelooft, om te weten welke rol zulke teksten daarbinnen spelen. Alleen de historische laag is dus niet voldoende. In die tijd werden drie keer per dag onder meer uit de psalmen gebeden. Daar Jezus als vrome Jood werd opgevoed, heeft Hij ze dus ook gebeden.

We gaan er vanuit dat de Psalmen en zo heel de Schrift meerdere betekenislagen hebben. De historische laag is wat jij nu prima omschrijft. Daarnaast is er de allegorische laag, die aangeeft wat we moeten geloven. De tropologische laag geeft aan wat we moeten doen en de anagogische laag waar we op mogen hopen. Zo kun je ook zulke psalmteksten in deze lagen bestuderen en bidden. Hoe die lagen worden bepaald? Door de geloofstradities waarin de psalm opgetekend is en waarin zij gebeden wordt. De Joden baden toen en nu deze psalmen in de verschillende betekenislagen. Net zoals zij het Exodus-v

De Psalmen hebben hierin een wat complexe geschiedenis. Christenen begonnen ze al vanaf het begin te bidden, simpelweg omdat Jezus dat ook deed en ook omdat ze in de psalmen hun religieuze ervaringen weerspiegeld zagen. Veelal werden en worden de oorlogsteksten verstaan in de context van de geestelijke strijd tegen het kwaad in jezelf. C.S. Lewis beschrijft in een van zijn boeken het strijden tegen slechte verlangens die als ware het jengelende kinderen je blijven bestoken en verleiden. Die moeten dan tegen de Rots, namelijk Christus zelf, geslagen worden. De tekst wordt dan een metafoor voor

Deze psalm gaat over de Babylonische ballingschap, dus ik kan me inderdaad voorstellen dat men tijdens samenkomsten toen dergelijke teksten zong. Net zoals tijdens de oorlog er ongetwijfeld volop heftige anti-Duitse teksten en liederen rondgingen. Niet elke psalm was echter bedoeld voor de openbare eredienst destijds, dus ik weet niet of het daarna ook in de tempel werd gezongen. Vandaag de dag wordt ze weliswaar nog steeds in kerken gezongen, maar wordt dit deel vaak overgeslagen, of zingt men alleen het eerste deel van de psalm. In het katholieke getijdengebed buiten de kloosters gebeur

Wat ik bedoelde te zeggen is dit: als je wreedheden begaat, ben je slecht bezig. Dat mag je absoluut nooit doen, ook niet als je vijand ze bij jou doet. Maar als je uit woede in gebed vraagt dat God je vijand net zo wreed mag behandelen als de vijand jou behandelde, dan zal Hij je dat vergeven en je uiteraard willen helpen je gebed ook daarvan te zuiveren. Je hart bij Hem luchten mag altijd, ook in niet politiek-correcte taal. Maar daar moet het dan ook bij blijven. Vertrouw je heftige gevoelens aan God toe en laat het bij Hem.

Nee, absoluut niet. Dergelijke wreedheden mogen wij nooit begaan en nooit iemand toewensen, ook niet in een rechtvaardige oorlog. In moderne context betekent dat ook dat we ons altijd aan het oorlogsrecht houden. Maar als we dergelijke verwensingen in ons gebed toch uitspreken, dan zal God het ons vergeven als het uit een heel legitieme woede komt. Hij heeft liever dat we uit gerechtvaardigde woede te ver gaan in onze woorden, dan dat we uit zondige onverschilligheid blijven zwijgen. Alleen wel dus enkel in ons gebed. Ook dan moeten we het oordeel aan Hem laten en uiteindelijk toch weer b

Het is denk ik ook precies bedoeld om zulke gevoelens op te wekken. Want veel straffen waar de psalmisten om bidden, waren straffen die hun vijand hen ook lieten ondergaan. Ook kinderen werden vaak niet ontzien, omdat zij als de soldaten van morgen werden beschouwd. Dergelijke wreedheden waren in die tijd helaas vrij normaal, zijn dat in sommige gebieden nog steeds, en ook nu zie je dat mensen de ergste misdadigers allerlei wrede straffen toedichten. De psalmist bidt hier zijn vijand dus hetzelfde lot toe. Niet erg sjiek natuurlijk en als christenen moeten we in het bijzonder oppassen met

Voor zover ik zie is het alleen de NWV die het vertaalt met eeuwige afsnijding. Alle andere vertalingen houden het bij eeuwige pijniging of eeuwige straf, waarbij de straf het vaakst voorkomt. Ik denk dus dat vooral de NWV het niet met de andere vertalingen eens is.