LodewijkNapoleon

Niets is erger dan de hel te moeten zien door andermans ogen. Mensen te zien worstelen, verteren door een onbekende kracht. Wanhopig probeert men te schuilen, beschutting te zoeken, maar het heeft geen zin. Zelfs het zwaarste fort, compleet met geschut, voor de onbekende kracht lijkt het bordkarton. Alles wordt dichtgespijkert, geen kiertje te zien, zelfs voor lucht en licht is geen plaats meer. De vesting trilt, schudt, kraakt en piept, even nog slaken haar muren een laatste kreet. Helpen doet het niet... Ontdaan nu van de huls van ingebeelde bescherming heeft de o

Quote: Op zondag 01 februari 2009 16:50:36 schreef Bonaventura het volgende: Mooi gedicht inderdaad. Cynisme past de christen niet. Ik weet het niet, Paulus lijkt ook wel eens cynisch te zijn, net als Jezus. Of is dat iets anders? Maar van alles is een té, en zoals men in de jaren '60 teveel zweefde, lijkt het tegenwoordig wel precies omgekeerd.

*kick* Een beetje sarcasme, cynisme is op z'n tijd best goed. Maar wanneer wordt het teveel? Ook in relatie tot je geloof/wereldbeeld? Een mooi gedichtje van BookerT hierover: Alles is zo negatief Precies als ik het zeg, zo is het als ik het zie In alles een afwijzing zien Ik loop door straten van vijandigheid In mijn gedachten..negativiteit Hersenloos geratel is al een belediging En de waarheid ben ik kwijt Als ik die ooit al had Alles is zo negatief En de geest van cynisme zwerft overal Waar ik ook ben Tederheid, is er niet meer Alles is iemands schuld Eerlijk

Quote: Op zondag 01 februari 2009 16:37:01 schreef MarinusCopy het volgende: precies wat? Moslim-Terroristen.

Quote: Op zondag 01 februari 2009 16:39:15 schreef Hongerige Wolf het volgende: Ik voel mij niet (verlegen en) onbehaaglijk, maar ik word gewoon boos. Intern hoor, dat wel. Oh dan schaam ik me ook zelden en erger ik me daarvoor in de plaats.

Quote: Op zondag 01 februari 2009 16:31:12 schreef Hongerige Wolf het volgende: Ik schaam me niet voor ze; ik erger me kapot. (ik zou eigenlijk het verschil tussen deze twee niet zo goed weten. )

terrorisme zou je kunnen vergelijken met een guerrilla-oorlog. Alleen heeft het eerste zondermeer een negatieve connotatie terwijl dat bij het tweede niet zo hoeft te zijn. In de meeste gevallen die mij ter ore komen vindt ik Moslimterroristen precies dat.

Quote: Op zondag 01 februari 2009 15:35:06 schreef Esther het volgende: En nou weer BOT, grapjassen Hoe kun je je eigenlijk inschrijven voor zulke onderzoeken? Ik zie wel eens wat in de Spits staan, maar toen ik een tijdje terug op internet zocht kon ik eigenlijk niks vinden. Alstu: link

Ik moest eigenlijk ineens denken aan de boodschap aan Laodicea, ook één van m'n persoonlijke 'geloofsbelijdenissen'. Zitten best wel raakvlakken in denk ik. Schrijf aan de engel van de gemeente in Laodicea: “Dit zegt Amen, de trouwe en betrouwbare getuige, het begin van Gods schepping: Ik weet wat u doet, hoe u niet koud bent en niet warm. Was u maar koud of warm! Maar nu u lauw bent in plaats van warm of koud, zal ik u uitspuwen. U zegt dat u rijk bent, dat u alles hebt wat u wilt en niets meer nodig hebt. U beseft niet hoe ongelukkig u bent, hoe armzalig, berooid, blind en naakt. Daa

Quote: Op zondag 01 februari 2009 13:19:48 schreef Luxuria het volgende: wat is katalysator? Maar wat ik ermee bedoelde, dat het gevoel ook zodanig gebruikt kan worden dat het een juiste reactie bespoedigt, makkelijker maakt.

Als God géén 'organisatie(s)' gebruikt, dan is de keerzijde m.i. dat Hij dan ook volkomen trancedent is en Zich ook niet met ons bemoeit.

Quote: Op zondag 01 februari 2009 13:11:59 schreef Hongerige Wolf het volgende: Tja mensen die in zonde leven kom je overal tegen, en ook mensen die niet dezelfde opvattingen hebben als jij. En dat gebeurt bij zowel gelovigen als ongelovigen. Ik zie het zelf als een goede oefening; andere wang toekeren en je vijanden liefhebben en zo. Dat is de echte uitdaging van het christenzijn. Is het initiële gevoel van schaamte iets wat ook als katalysator daarvoor gebruikt kan worden? Omdat er, voor zover ik het dan begrijp, inherent verband houdt met een gevoel van verbondenheid?

Quote: Op zondag 01 februari 2009 12:56:41 schreef Luxuria het volgende: Dus eerlijk gezegd heb ik liever deze emotie van schaamte, dan dat het me volkomen koud zou laten.. Dat schijnt in sommige gevallen dus goed te zijn, ook een beetje om die reden denk ik, als ik Dr. Häring dus goed begrijp, mits er de juiste actie uit voortvloeit. (maar dat boek is een draak om in te scannen zeg! )

Quote: Op zondag 01 februari 2009 02:01:16 schreef anastasia het volgende: God is niet echt bezig met je te laten struikelen, wel met aanwezig zijn en dan struikel je soms wel over hem, omdat ie dichterbij was dan je dacht Een beetje dit idee dus? Er is een overstroming en een priester die vast zit in die overstroming met het water al tot op zijn kniën. komt er een motorboot langs met mensen erop die zeggen: stap toch in, straks verdrink je nog! Maar die priester zegt rustig: nee, God zal mij wel redden! dus die motorboot gaat verder. Na een tijdje staat er water al tot

Quote: Op zondag 01 februari 2009 09:59:43 schreef MarinusCopy het volgende: Het probleem is dat iedereen van alles op zijn dak kan plempen omdat hij/zij "dat nu eenmaal" gelooft. Als ik GOD = DOOD op mijn dak plemp heb ik ook de wijkcommissie binnen no-time op mijn dak en terecht. Er zijn nu eenmaal wetten tegen dit soort horizonvervuiling. In zowel het ene als het andere geval vind ik dat soort regels eigenlijk best wel arbitrair. Net als die welstandscomissies. Tenminste zo komt het op me over. Wat voor werkwijze, wat voor criteria zouden daar nu eigenlijk bij gebruikt word

Robert, het is niet bedoeld om je op de vingers te tikken, dat wilde ik in ieder geval duidelijk maken bij deze. Het enige is dat mijn begrippenapparaat, en ook een veel-gebruikte (maar zeker niet het enige!) in de Kerk, hier gigantisch mee lijken te botsen. Dat is geen enkel probleem ofzo, maar de reden waarom ik erop inga, is om ook een beetje uit te vissen in hoeverre de achterliggende betekenissen van ogenschijnlijk tegengestelde woorden, toch te rijmen zijn. Ook met het oog op andere kwesties (tegenstelling Trente-Dordt om maar wat te noemen ) Ik hoop dat dat misschien wat eventuele

Ik heb me nog eens wat verder verdiept in dat moraal-theologische werkje en wat Thomas erover te zeggen heeft. En wat mij eigenlijk opviel, is dat dat schaamte/ergernis, voorzover ik het allemaal begrijp, in eerste instantie als een neutrale emotie wordt beschreven, maar wél iets wat ten goede of ten slechte kan worden gebruikt. Eigenlijk vond ik bevestiging van de opmerking die ik al plaatste, dat die schaamte inherent óók een stuk verbondenheid uitdrukt. Nou schijnt er dus een manier te zijn, dat de wil die gevoelens dusdanig vormgeeft, dat je van een 'gerechtvaardigde ergernis' kan s

Quote: Op zaterdag 31 januari 2009 22:44:13 schreef RobertF het volgende: Geen doel dus, geen maatschappelijk nut, maar puur de gemeenschap met God . Maar waarom is dat geen doel?

Quote: Op zaterdag 31 januari 2009 21:45:19 schreef Cornelius van Wijck het volgende: Emoties zijn tot op redelijke hoogte ondergeschikt en dienstbaar aan de wil. Klopt, en voorzover ik het begrijp, is het de wilsbeslissing die bepalend is. Quote: Een emotie heeft een aanleiding, een reden, en dus ook een rede. De "waarom"-vraag is dus volstrekt legitiem. Ik weet het niet, ik ben bij dr. Häring te rade gegaan en bij de New advent, resp. bij 'gevoelsopwellingen' en 'passions', maar daar bleek mij dat niet zonder meer uit. Zou je misschien er wat meer over willen uitle

Quote: Op zaterdag 31 januari 2009 13:28:30 schreef RobertF het volgende: Ik zal nog nadenken over een reactie, in de hoop wat beter te verwoorden wat ik bedoel. Misschien zit hier wat nuttigs bij?

Ik ga hier i.i.g. niet op in. Teveel werk zo.

Quote: Op zaterdag 31 januari 2009 17:58:57 schreef Hester het volgende: Maar me schamen voor andere gelovigen... nee. Ten eerste associëer ik me niet met allemaal, Waarom is dat dan geen schaamte? (<-letterlijke vraag) Of is het dat je helemaal geen band voelt? Quote: en als mensen mij de dingen aanrekenen die een ander doet, is dat hun fout. Ten tweede sta ik het mezelf niet toe. Als ik me voor een ander zou schamen, zal Jezus, die aan tafel zat bij hoeren en tollenaars, zich ook voor mij schamen. Ik weet niet, het klinkt nogal verstandelijk. Beschouw jij schaam

Quote: Op zaterdag 31 januari 2009 14:12:19 schreef Olorin het volgende: Nou, bij de leiders van het leger van de Heer heb ik heel erg moeite om die mensen broeders te noemen. Bij 'ons' is het zo dat éénieder die laten we zeggen geldig is gedoopt, objectief een broeder of zuster is. Wat je verder ook van 'm vind. Ik kan bijvoorbeeld heel hard roepen dat ik ze geen broeders of zusters vind, of dat gevoel heb, maar dat verandert er niets aan. Waar ligt bij jullie die objectief/subjectief scheidslijn?

De relatie van dit: Quote: Op zaterdag 31 januari 2009 14:50:55 schreef Cornelius van Wijck het volgende: Nee, sorry Het is een emotie die ik ook echt niet begrijp. Als een priester in de VS aan kleine kinderen zit, zit ik toch niet aan die kinderen? Als mensen mij aanspreken in de zin van "ja, maar het is wel 'jouw' kerk", dan kan ik ze in alle oprechtheid antwoorden dat ik, JUIST vanwege het geloof van die kerk, me helemaal geen zorgen maak. met dit: Quote: God zal oordelen, en ik behoor tot de tak van de RKK die gelooft in een vrij volle hel. Is dat dan het

Quote: Op zaterdag 31 januari 2009 12:58:47 schreef Barbapapa het volgende: Ja, straks bepaalt deze commissie dat we er alleen nog maar als jou uit mogen zien Misschien dat het dan eindelijk eens wat wordt met dit land.