wateengedoe2

Quote: Op dinsdag 11 mei 2010 13:21:41 schreef Iriacynthe het volgende: Als die vergelijking al opgaat, dan toch alleen als Liset vroeger boeddhist was en na haar bekering tot het christendom haar boeddhabeeldje laat staan "for old time's sake" oid. Voor zo ver ik weet, is dat niet het geval. Als je die vergelijking per se wilt maken, zou het eerder iets zijn als dat Liset een mooie foto of schilderij in huis haalt waar een man op staat waar ze niets mee heeft of nooit iets mee gehad heeft, gewoon omdat het een kunstige foto/schilderij is. En aangezien een partner die daar niet mee om k

Quote: Op dinsdag 11 mei 2010 00:21:44 schreef Raido het volgende: In onze kerken (Gereformeerde Gemeenten, Christelijk Gereformeerde Kerk, Hersteld Hervormde Kerk in mijn geval) wordt altijd duidelijk dat onderscheid gemaakt wanneer er over zo'n gedeelte gesproken wordt. Je leest dan ' De HEERE heeft tot mijn Heere gesproken: Zit aan Mijn rechterhand, totdat Ik Uw vijanden gezet zal hebben tot een voetbank Uwer voeten. ' Wij weten dat het woord HEERE de Godsnaam is, het JHWH, de Ik-Zal-Zijn-Die-Ik-Zijn-Zal, de Ik-Ben-Die-Ik-Ben en heel bevindelijk-gereformeerd 'De Drie-enige Ve

Quote: Op maandag 10 mei 2010 21:19:38 schreef wateengedoe2 het volgende: [...] Voor Jozef geldt dit (Hebreeuwse uitspraak) evenwel niet, want dan zou hij volgens mij óók 'Jesjoea' moeten zeggen, of misschien 'Josjoea' (het is in ieder geval dezelfde naam als Jozua en ik dacht ook als Jezus). Bedacht me later dat dit niet klopte: Jezus en Jozua zijn dezelfde naam, maar Jozef is een andere. In het Hebreeuws is dat Joesef (vgl bijv Gn 30:24 (<- PDF-alert voor Robert ), maar ik weet niet waar de klemtoon moet liggen. Samengevoegd: Quote: Op maandag 10 mei 2010 2

Quote: Op maandag 10 mei 2010 20:20:01 schreef Raido het volgende: Hoe zit het met Jozef en David. Wij hebben een predikant die het uitspreekt als Da- vied (ik weet nooit hoe streepjes op lettertjes werken met benadrukken enzo). en Jozef wordt Jo- zef terwijl ik meer de neiging tot Joozuf en Daavid heb. Ofzo Da-vied met de v eerder een w en met hoorbare -d i.p.v. -t (ik weet niet of jouw predikant dat doet?) is in ieder geval de authentiek-Hebreeuwse uitspraak. Ik vind 't net zo gek als Jezus 'Jesjoea' noemen, maar van de andere kant maak ik me er net zo goed schuldig aan bij on

Quote: Op maandag 10 mei 2010 15:09:05 schreef RobertF het volgende: Ach, ik zeg maar: het wordt pas pijnlijk als je tijdens de voorbeden de namen van de intenties verkeerd gaat uitspreken. Oeh ja, dat heb ik één keer gehad, ik schaamde me rot! De zoon van desbetreffende dame was ook nog eens de koster (ter verdediging kan ik aanvoeren dat haar/zijn achternaam echt vreselijk ongebruikelijk en ingewikkeld was, maar dan nog ...). Ik heb naderhand aan hem mijn excuses aangeboden. Gelukkig vond hij het niet erg.

Quote: Op maandag 10 mei 2010 13:17:29 schreef Dostojevski het volgende: [...] dat Kerklatijn soms verdacht Italiaans klinkt, is louter toeval. Welnee, da's gewoon een keuze (genomen op Trente? Ik weet 't eigenlijk niet, maar wel tamelijk recent i.i.g., daarvoor was er veel meer variatie). Wel een heel mooie keuze Ik kan 'ns kijken in een zeer interessant boekje over Latijn wat ik hier heb staan (van Tore Janson), kom er wellicht nog op terug. Samengevoegd: En dan Melchisedek ... Die staat ook in het lectionarium (en in het getijdenboek) aangegeven, dus die zit er nu

Iriacynthe (met klemtoon op cyn, toch? ), heb jij tijdens je studie geleerd over die uitspraken? M.n. ook de oud-testamentische namen, die ik nu maar een beetje in 't Hebreeuws zit te brabbelen? Samengevoegd: Quote: Op maandag 10 mei 2010 13:12:35 schreef Iriacynthe het volgende: Op de faculteit merkte je trouwens altijd verschillen naargelang de talen waarmee mensen bezig waren. Wie vooral Latijn bestudeerde, sprak dingen eerder zo uit, wie vooral Grieks bestudeerde, eerder zo. En dan had je nog verschil tussen degenen die hun Latijn kenden uit een eerdere klassieke vorming,

Quote: Op maandag 10 mei 2010 12:33:46 schreef Dostojevski het volgende: Vrienden van ons hebben nu ook een zoontje, die heet Matthias. Ik zou da zeggen: Matthías. Maar zij zeggen: Matthiás. En om akelige situaties te vermijden doe ik maar: "het kind". Overigens weer niet bijbels, maar inhakend op het Aquino/Doctor Angelicus-verhaal hierboven: ik blijf stug 'Ang-uhluhs' zeggen om het katholieke gebed Angelus (officieel 'An-dzjeloes') aan te duiden ... Dialect van vroeger

Op de manier waarop CvW het zegt, zou het inderdaad niks verklaren. Maar er is nog een factor: de cultuur van Minifan. In zijn (en onze) cultuur is een naam veel meer zoiets van 'je heet Jantje en niet Pietje, en dat is handig, want adn kunnen we je makkelijk onderscheiden van Pietje'. Niet volledig natuurlijk (zo ben ik nu aan het nadenken of ik als ik zal trouwen de naam van mijn man zal aannemen of mijn eigen achternaam houd, en naast wat praktische overwegingen, zitten daar ook emotionele elementen in), maar wel stukken meer dan bij de Joden. En als Minifan dan hoort, dat het bij de Joden

Quote: Op maandag 10 mei 2010 12:02:16 schreef Morphogenesis het volgende: Ik hoor het altijd als A-Aron, en Antiogiejuh, zegmaar Deze schrijfwijzen zeggen evenwel niks over de klemtóón waar het nu over ging Maar dit brengt me wel op de uitspraak van klinkers in bepaalde woorden, bijv. zeg je voor Thrake 'Trakuh' (op z'n Hollands) of 'Trakèh' (op z'n oud-Grieks). Of 'Ur' of 'Oer', enz.... Samengevoegd: Quote: Op maandag 10 mei 2010 12:05:40 schreef Olorin het volgende: Hoe spreek je Aquino eigenlijk correct uit? Da's strikt genomen geen 'bijbelstudie

Doe ik de volgende keer voor aanvang van de Mis! Al is dat wel lastig als ik samen met m'n vriend Bijbel zit te lezen Weet jij het toevallig van Antiochië? Ik moest trouwens wel gniffelen toen ik in de week voor Pasen in de Mis bij Mgr Eijk was, en hem 'Aäron' hoorde zeggen

Gisteren moest ik in de kerk voorlezen uit Handelingen, een stuk met heel wat eigennamen van personen en plaatsen erin. Eén daarvan was Antiochië. Ik sprak het uit als 'Antiochië'. Vroeg degene met wie ik naar de Mis was gegaan, waarom ik dat zei en niet 'Antiochië'. Euh ... tja! Mijn vriend (een protestant) spreek het uit op de eerste manier, met de klemtoon op de tweede i dus. Maar misschien is met de klemtoon op o wel katholiek. Iemand die het weet? Ik weet in ieder geval wel dat er verschil in klemtoon kan zitten, zo zegt een protestant (of een katholiek met een protstantse ouder, z

In de Joodse traditie was (en is) iemands naam niet zomaar een aanduiding om te weten over wie je het hebt ('Jantje, niet Klaasje'), maar geeft ze het wezen en de identiteit van die persoon aan. De Naam van God was dus even concreet en alomvattend voor de oud-testamentische Israëliet als God Zelf.

Quote: Op zondag 09 mei 2010 23:10:26 schreef Iriacynthe het volgende: [...] Ik ben nog te neo om al serieuze geloofscrisissen te hebben doorgemaakt, maar ik kan het me wel voorstellen. Offtopic maar: och die kunnen snel komen hoor! Had bij mij juist alles te maken met mijn neo-schap. Enfin, ik ben wel een heel ander type neo geweest dan jij nu bent

Quote: Op zondag 09 mei 2010 17:51:30 schreef Iriacynthe het volgende: [...] Mijn tijd in India heeft mij op heel veel vlakken geholpen dingen in mijn eigen traditie veel beter te begrijpen. Hier wordt geloven zo sterk gezien als iets individueels en iets dat een aparte sfeer vormt, iets wat zeg maar bovenop je normale leven komt ipv dat het het doordringt. Iets dat alleen of hoofdzakelijk draait om dingen die je denkt ook, rituelen worden toch al gauw gezien als een beetje achterhaald, zeker de vele dingen die meer volksgeloof zijn worden best sterk verguisd. Een tijd leven op een p

Quote: Op zondag 09 mei 2010 16:50:47 schreef Iriacynthe het volgende: Die plek heeft mij dingen geleerd over sacraliteit die ik daarvoor nooit beseft had omdat ik het veel te veel vergeestelijkte. Mooi Heeft het je ook geholpen om bij je eigen traditie meer thuis te geraken in juist dit aspect?

Quote: Op zaterdag 08 mei 2010 21:35:13 schreef Iriacynthe het volgende: Eerder zo van, ik geloof niet dat hierin \"de waarheid\" zit of alleszins geen waarheid die ik niet terugvind in mijn eigen geloof, maar ach, wat is het toch móói, wat weet het me toch te bekoren! Dat heb ik bij heel wat onderdelen van de islam. Hier voelde ik mij zo enorm thuis: (El Azhar-moskee in Cairo, Egypte) En dan m.n. de volledigheid van dat geloof*. Niet alleen op zondag in de kerk (of op vrijdag in de moskee). Dit plaatje says it all: je ziet een groepje moslims dat aan het bidden is,

Quote: Op vrijdag 07 mei 2010 15:07:26 schreef Cornelius van Wijck het volgende: Het zou een misvatting zijn te denken dat de Bijbel een soort "theologisch antwoordboek op al uw vragen" zou zijn. Immers, dan had er alleen maar "42" in gestaan.

Lijkt me een typisch gevalletje welvaartsevangelie (@ Timon, @ MC: ik betwijfel ook of deze 'broeder' zelf in een flatje woont ). In de nieuw-testamentische steden waar brieven aan gestuurd werden door Paulus en consorten, woonde de lagere klasse in wat wij nu als sloppenwijken zouden typeren (of nog erger, namelijk vaak in meerdere verdiepingen in zeer gammele en gevaarlijke (lage) flatgebouwen). In Jeruzalem was het - zoals in alle ommuurde steden - ook 'best wel' druk. De socioloog Rodney Stark schrijft hierover zeer interessante dingen in 'The Rise of Christianity', o.a. hoofdstuk 7 over A

Quote: Op maandag 26 april 2010 16:11:08 schreef Olorin het volgende: Sommige mensen beweren dat er geen alcohol in zat. Maar naar mijn mening is die bewering niet logisch en komt die vooral voort uit dat ze tegen alcohol zijn en het eigenlijk maar vervelend vinden dat men in de bijbel wijn dronk. Inderdaad. Zoals MC zeer terecht opmerkte, was het onmogelijk dat er geen alcohol in zat. Dat kon alleen in de druivenoogsttijd, met (hyper)vers druivensap.

Quote: Op dinsdag 20 april 2010 18:54:57 schreef Cornelius van Wijck het volgende: [...]Persoonlijk vind ik wonderen van het soort "hij schreef een brief! in de regen!" veel leuker. ??

Quote: Op dinsdag 20 april 2010 17:25:26 schreef Cornelius van Wijck het volgende: [...] Ach, ik vind dat wel mooi. Maar ergens ook weinig echt relevant. Omdat het een God of the gap-theorie ondersteunt? Zo van: we kunnen niet medisch verklaren waarom die en die genezing - waarbij is gebeden om voorspraak van die en die persoon - heeft plaatsgevonden, dus gaan we ervan uit, dat het inderdaad op zijn/haar voorspraak was (en dus een bovennatuurlijke veklaring heeft)? Samengevoegd: Quote: Op dinsdag 20 april 2010 17:05:01 schreef Iriacynthe het volgende: Ik heb ni

Quote: Op dinsdag 20 april 2010 14:18:42 schreef Cornelius van Wijck het volgende: Laten we eens aannemen dat God ingrijpt in de wereld om X te bewerkstelligen. Het zou natuurlijk kunnen dat X zich ook voordoet zonder dat God ingrijpt. Stel nu ook dat we twee verklaringen hebben voor X. Bijvoorbeeld N en God, waarbij N een verklaring is zonder God. Je hebt nu verschillende mogelijkheden: X doet zich voor, en N verklaart dat. God is in dat geval irrelevant. X doet zich voor, en terwijl dit op grond van N niet kan. God is dan empirisch aantoonbaar. X doet zich voor, en N la

Iets wat ik overigens wel kan aanwijzen in mijn eigen leven, is een stukje (of zeg maar gerust: groot stuk) levensvreugde wat er niet - of veel minder - was toen ik niet gelovig was. Dat gaat gepaard met heel andere opvattingen en meningen, waar ik ook zo goed en zo kwaad als dat gaat naar leef. Maar die levensvreugde is voor anderen volstrekt onzichtbaar (tenzij ze me toentertijd ook al goed kenden). Het zal voor mensen met andere opvattingen juist over kunnen komen als dat ik mij - vrijwillig, nog wel! - bind aan allerlei onnozele dingen waarmee ik mij beperk en (uiteindelijk) ongelukkiger m