diakio

"ingeschapen" zou ik eerder zeggen

Om met John F Kennedy te spreken: ich bin ein protestant.

Twee jonge mensen, jaar of 20, 25, kennen elkaar uit hun studietijd. Ze hebben elkaar redelijk goed leren kennen, denken ze, ze worden verliefd, houden van elkaar, en besluiten te trouwen. Naarmate ze ouder worden ontwikkelen ze zich, ze veranderen.

Karin, wat vind jij het antwoord op de volgende vragen:

- Hadden deze mensen beter kunnen afzien van een huwelijk, omdat ze zich hadden moeten realiseren dat mensen, en relaties, veranderen?

- Nu ze wel getrouwd zijn, hoe zouden deze mensen naar dat veranderen moeten kijken: is dat iets van beiden individueel, waarbij je maar moet hopen dat de ontwikkeling geen ontwikkeling uit elkaar is OF is dat een ontwikkeling die ze samen door maken, waarbij ze elkaar beïnvloeden, en ze, hoe onvoorspelbaar vooraf ook, in een richting groeien die convergeert?

- Daar waar deze mensen zich echt verschillend ontwikkelen, is dat een reden om uit elkaar te gaan? Of om wrok over te koesteren? Of zou het in een goed huwelijk de taak van beide partners zijn de ander te bezien en te blijven bezien in liefde en vertrouwen, óók waar je zegt "dat is niet mijn cup of tea"?

Dat is inderdaad wel een wat minder orthodox elementje

- probleem opgelost, met dank aan Karin -

Voor de laatste vraag hebben we politicologen

Ik denk dat ik er mee stop om vier redenen:

1. Ik heb vrij veel gewerkt in "politieke kringen", de laatste jaren. Dat heeft me geleerd hoe de democratie in ons land werkelijk werkt, en hoewel dat best redelijk is, heeft het me niet de overtuiging opgeleverd dat stemmen heel nuttig is.

2. Ik voel me door geen van de huidige partijen in voldoende mate vertegenwoordigd.

3. Ik vind argumentaties in de richting van "als je niet stemt mag je ook geen mening hebben" zo kinderachtig, zo evident onzinnig en zo irritant, dat ik alleen al daarom geneigd ben niet te stemmen.

4. Ik merk dat het me minder en minder boeit, dat het meer en meer iets wordt waar ik op enige afstand naar kijk: een hobby voor jonge mensen met wereldse idealen, en professionals. Ik ben geen van beide.

Ik vind die aanname zo bespottelijk, dat dat alleen al een goede reden is om niet te gaan stemmen. Het impliceert dat je je mening eens per vier jaar overdraagt aan anderen. De wedervraag zou dan zijn: als je stemt, hou je dan vier jaar je waffel? Je hebt immers je politieke lot al in handen van je vertegenwoordiger gelegd.

Op woensdag 03 september 2008 23:44:55 schreef RobertF het volgende: [...]Sjaloom Machiavelli, Dan juist hoef je je mond niet te houden. Als je namelijk stemt, dan zeg je tegen een volkstegenwoordiger: "Jij mag namens mij spreken, jij krijgt mijn stem." Maar als je niet stemt, dan zeg je: "Niemand mag namens mij spreken, dat wil ik zelf doen." Juist als je stemt, geef je dus je woord aan een vertegenwoordiger en zou je dus je mond moeten houden verder. En ja diakio, ik heb deze redenering inderdaad van jou.

Ik vond hem al goed klinken

- probleem opgelost, met dank aan Karin -

Dat heb ik al gezegd ik overweeg te stoppen met stemmen. Ik ben jarenlang VVD-lid/stemmer geweest, daarna een tijd CU-lid/stemmer. En nu ben ik partijloos.

Op woensdag 03 september 2008 14:14:54 schreef Renaldo het volgende: Zou zou je het ook kunnen doen als je niet stemt. Maar het ging mij met name om de poll.

Dat bedoelde ik: ik stem niet in de poll

Het kan. De meeste varianten van (zeer-)vrijzinnigheid voldoen aan je eis. Maar als je te rade gaat bij de atheïstische dominee, dan zie je dat je zelfs behoorlijk orthodox aan diezelfde eisen kan voldoen. Het enige waar je vanaf moet, is de historische pretentie.

Voorkomen dat iemand Syrisch Orthodox wordt, vermoed ik

ik stem niet

Zo zie je maar dat gedegen onderzoek soms andere informatie oplevert dan wat jij zou denken

Ik denk dat ik stop met stemmen

Dat lijkt me ongeveer de enige ontdekking die problematisch is ja. Zaken als creationisme, heliocentrisme, etc., zijn wel een aanval op een specifieke Bijbel-interpretatie, maar niet op het christelijk geloof.

Ik heb helaas geen andere bron voor je dan mijn geheugen, maar jaren geleden las ik een onderzoek van ik meen een historicus, die dat onderzocht had. Zijn conclusie: democratische staten voeren veel minder oorlog dan niet-democratische staten, als ze oorlog voeren is dat veel vaker een defensieve oorlog, en als ze in een oorlog betrokken raken, winnen ze die beduidend vaker.

Op dinsdag 02 september 2008 00:34:14 schreef Eli7 het volgende: Als we democratisch zouden moeten gaan besluiten over elk militair ingrijpen zou het pas echt een chaos worden.

Als regeringen werkelijk democratisch gecontroleerd werden, werd er heel wat minder oorlog gevoerd.

Op dinsdag 02 september 2008 00:29:40 schreef Eli7 het volgende: Voor ons is het inderdaad nogal veel onzekerheid, voor de mensen achter de touwtjes wellicht wat minder. Ik zie wel wat de toekomst brengt.

Vanzelfsprekend. Ik had niet de verwachting dat dit topic invloed zou hebben

Net zo min als democratische controle van de macht trouwens.

[mail verstuurd]

Een priester.

Je roept veel, maar je kennis is nogal dunnetjes.

Juist ja, Nederlands is dus inderdaad NIET je moederstaal.

Zou je niet eerst eens behoorlijk de taal leren, voor je hier als een olifant komt rondstampen met je kwetsende en oordelende teksten, die hooguit mensen van Christus kunnen wegjagen, als iemand ze al serieus zou nemen?

Peter

wat is dat, vakantie?

Nee, dat weet ik ook niet. Ik zou zelf eerder aan een stevige neurose denken, maar dat is mijn vak niet.

Wat mijn vak iets meer is, is geloof. En wat jij hier uithaalt, heeft met geloof, of geloofsverkondiging, geen donder te maken.

Dat MAG ik denken, maar dat denk ik niet.

Zou niet eens kunnen, want kerken gaan niet naar de hel.

In het Nederlands schrijven we hel overigens met één l.

Nogmaals: is Nederlands de taal die je als eerste leerde?

ik denk in alle oprechtheid dat je eens met een priester, een sacerdos, van je eigen kerk zou moeten gaan praten.

Jouw kerk is al sinds Chalcedon een ketterse kerk. Het is een bewonderenswaardige kerk, die prachtige vruchten voort brengt. Maar ze wordt noch door de Oosters Orthodoxe Kerken, noch door de Katholieke Kerken, erkend als een kerk die het volledige christelijke geloof bewaard heeft.

Dat zou tot enige bescheidenheid aanleiding kunnen geven. Een bescheidenheid die, Sacerdos wees er al op, onder je geloofsgenoten bekend is, en je kerk tot een bloem in de wereld maakt.