Naeva

En je verwijt mij inlegkunde..? Bovenstaande heeft weinig van doen met waar ik naar verwijs met het woord christelijk.
Dat je fel reageert, snap ik wel hoor. Sorry als ik je persoonlijk gekwetst zou hebben. Ik kom natuurlijk zomaar binnenvallen met een nogal negatief bericht. Smaad of laster vind ik het zelf niet, maar daar hoeven we wat mij betreft geen discussie over te voeren. Ik kan alleen niet níet reageren op een bericht dat zo lijnrecht ingaat tegen wat ik ten diepste geloof. Namelijk dat wij één grote gemeenschappelijke deler hebben: dat wij met elkaar mens zijn. Dat wij allemaal (christen, moslim, atheïst, boeddhist, hindoeïst... noem maar op) door dezelfde woestijn trekken en dat het, mochten we gezegend zijn met voorspoed (praktisch of in geloof) onze taak is om de ander te helpen niet verloren te gaan. Met geduld, altijd zoekend naar het goede in de ander en nooit opgevend. Níet om te verzuchten dat wij tenminste niet zoals zíj, de afdwalers of de langzamen, zijn. Wie zijn wij, wérkelijk, om ons zo te positioneren tegenover een ander mens? Uiteindelijk is er één die oordeelt en dat is Christus. In Zijn ogen zijn we allemaal even nietig en even geliefd en is onze zelfbedachte christen-status weinig meer dan ijdelheid.

En je verwijt mij inlegkunde..? Bovenstaande heeft weinig van doen met waar ik naar verwijs met het woord christelijk.
Dat je fel reageert, snap ik wel hoor. Sorry als ik je persoonlijk gekwetst zou hebben. Ik kom natuurlijk zomaar binnenvallen met een nogal negatief bericht. Smaad of laster vind ik het zelf niet, maar daar hoeven we wat mij betreft geen discussie over te voeren. Ik kan alleen niet níet reageren op een bericht dat zo lijnrecht ingaat tegen wat ik ten diepste geloof. Namelijk dat wij één grote gemeenschappelijke deler hebben: dat wij met elkaar mens zijn. Dat wij allemaal (christen, moslim, atheïst, boeddhist, hindoeïst... noem maar op) door dezelfde woestijn trekken en dat het, mochten we gezegend zijn met voorspoed (praktisch of in geloof) onze taak is om de ander te helpen niet verloren te gaan. Met geduld, altijd zoekend naar het goede in de ander en nooit opgevend. Níet om te verzuchten dat wij tenminste niet zoals zíj, de afdwalers of de langzamen, zijn. Wie zijn wij, wérkelijk, om ons zo te positioneren tegenover een ander mens? Uiteindelijk is er één die oordeelt en dat is Christus. In Zijn ogen zijn we allemaal even nietig en even geliefd en is onze zelfbedachte christen-status weinig meer dan ijdelheid.

Mooiste adventslied in een perfecte uitvoering
 

Ter aanvulling: ik heb ook wel eens gehoord dat, wanneer men naar de tempel reisde, dat in een grote groep ging. Kinderen liepen vaak met andere kinderen mee en niet per se met hun ouders. De ouders hadden de kinderen dus niet de hele tijd in het vizier.  Om puur praktische redenen kon het dus gebeuren dat ouders en kind een tijd lang niet zagen. 

Ter aanvulling: ik heb ook wel eens gehoord dat, wanneer men naar de tempel reisde, dat in een grote groep ging. Kinderen liepen vaak met andere kinderen mee en niet per se met hun ouders. De ouders hadden de kinderen dus niet de hele tijd in het vizier.  Om puur praktische redenen kon het dus gebeuren dat ouders en kind een tijd lang niet zagen. 

Volg je die redenering van Bernhard, dan noem je enkel hen christen die een christus zijn geworden: alle voorschriften volkomen navolgen ("wees volmaakt zoals uw hemelse Vader volmaakt is") en sluit je alle leerlingen die nog in hun leerproces zitten vooralsnog buiten.
Terwijl Jezus zijn leerlingen voor hield: Mat 28:19 Ga daarom op weg en maak alle volken tot mijn leerlingen, door hen te dopen in de naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest, 28:20 en hun te leren zich te houden aan alles wat Ik jullie heb opgedragen.
Let wel: de eindverwachting is hetzelfde ("zich te houden aan alles wat Ik jullie heb opgedragen"), maar de volken worden in deze uitspraak tot leerlingen (navolgers van Christus) gemaakt via doop en leerproces... Wat m.i. in houdt dat ook de personen die een eerste stap gezet hebben op de weg van Christus "leerlingen" genoemd mogen worden. Navolger... Christen...

Het is de eerste week van advent.  En het is weer gezellig.
 

Ikke wel! Een robotstofzuiger Mijn leven is compleet.

Heeft in die 25 jaar niemand je vertelt dat de bijbel niets vindt of denkt, om de eenvoudige reden dat het een boek is en geen persoon?

Heeft in die 25 jaar niemand je vertelt dat de bijbel niets vindt of denkt, om de eenvoudige reden dat het een boek is en geen persoon?

Heeft in die 25 jaar niemand je vertelt dat de bijbel niets vindt of denkt, om de eenvoudige reden dat het een boek is en geen persoon?

Heeft in die 25 jaar niemand je vertelt dat de bijbel niets vindt of denkt, om de eenvoudige reden dat het een boek is en geen persoon?

Heeft in die 25 jaar niemand je vertelt dat de bijbel niets vindt of denkt, om de eenvoudige reden dat het een boek is en geen persoon?

Heeft in die 25 jaar niemand je vertelt dat de bijbel niets vindt of denkt, om de eenvoudige reden dat het een boek is en geen persoon?

Ik heb niet de minste pretentie dat ik jou wijs kan maken

Er zijn teksten waarin aangegeven wordt dat God verdriet heeft. Bijvoorbeeld Jona 4. Je kunt zeggen: ja, zie je, God kan verdrietig zijn. En dan?
Zelf lees ik vooral dat er een vergelijking wordt getrokken tussen Jona's verdriet om de boom en Gods verdriet om Nineve. Alsof God iets van zichzelf begrijpelijk wilde maken door aan te sluiten bij de menselijke ervaring van Jona. Betekent dit dat God verdrietig is zoals wij verdrietig kunnen zijn? Ik weet het niet. Kan me daar geen voorstelling van maken. Deze tekst gaat volgens mij meer over Jona dan over God. Net zoals ons denken en voelen vaak meer over onszelf gaat dan over God.
Neemt niet weg dat ik geloof dat God verdriet kent in deze zin: Hij is verdrietig met de verdrietigen, huilt met de huilenden. Hij is erbij.

Yep. De Crediblers gingen in die dagen van lente massaal op jacht en vele argeloze prooien werden gevangen. En niet weinigen zijn nog steeds geboeid en gebonden door de liefde.

Er zijn teksten waarin aangegeven wordt dat God verdriet heeft. Bijvoorbeeld Jona 4. Je kunt zeggen: ja, zie je, God kan verdrietig zijn. En dan?
Zelf lees ik vooral dat er een vergelijking wordt getrokken tussen Jona's verdriet om de boom en Gods verdriet om Nineve. Alsof God iets van zichzelf begrijpelijk wilde maken door aan te sluiten bij de menselijke ervaring van Jona. Betekent dit dat God verdrietig is zoals wij verdrietig kunnen zijn? Ik weet het niet. Kan me daar geen voorstelling van maken. Deze tekst gaat volgens mij meer over Jona dan over God. Net zoals ons denken en voelen vaak meer over onszelf gaat dan over God.
Neemt niet weg dat ik geloof dat God verdriet kent in deze zin: Hij is verdrietig met de verdrietigen, huilt met de huilenden. Hij is erbij.

Ligt dat aan je leeftijd of loopt Brabant gewoon wat achter qua technologie?

Ik ken deze uitleg maar vind 'm lastig eigen te maken. Ik vat t niet, zeg maar. Dat God boos is maar dat als je gelooft, die boosheid wegvalt/niet meer op jou gericht is. Bespaar je de moeite van het onderbouwen met bijbelteksten, het helpt niet. 
Zelf kan ik het beeld van een boze God überhaupt niet zo goed begrijpen of geloven. En al helemaal niet in de Jezus-als-bliksemafleider-uitleg. Ik weet best dat er iets mee is hoor, dat God geen grote knuffelbeer is. Maar ik kan er geen kaas van maken.
Vanochtend realiseerde ik me ineens dat er een soort woede is die ik wel kan begrijpen. Namelijk een heilige woede, een woede uit liefde. Een woede vóór mij in plaats van tegen mij. Het raakte mij ineens, het beeld van God als iemand die voor mij opkomt.
Natuurlijk is dat een vermenselijkt beeld. En zegt het feit dat het me aanspreekt vooral iets over mij. Minder over God waarschijnlijk. Maar toch is het mooi, het doet me weer anders kijken.
Sorry als mijn post vaag is, mijn gedachte is nog onder constructie.
Kan je iets vertellen over die beschouwingen, welke elementen daarin herken je?

Voor zover ik weet, heeft dit gebod in eerste instantie betrekking op het rechtssysteem. Iemand kon voor een misdrijf veroordeeld worden als er twee (? weet ik niet zeker) mensen getuigden van zijn schuld. zie ook Deuteronomium 19 vers 15-18.
Stel dat ik een hekel had aan Thorgrem en hem wilde laten opdraaien voor iets wat hij eigenlijk niet had gedaan, gewoon om hem te pesten. Dan kon ik met een zak met geld de straat opgaan en jou en RobertF omkopen om, in ruil voor geld, tegen Thorgrem een vals getuigenis af te leggen. Zo kon Thorgrem veroordeeld worden voor iets dat hij niet had gedaan.
En dat mag dus niet. 
Zoals bij alle geboden kun je de betekenis flink oprekken, maar dit is het idee.

Naeva is een user die hier al heel lang rondloopt, bijna net zo lang als ik, en die ook in het verleden louter positieve en integere bijdragen leverde. Van haar heb je dus niets te vrezen en haar schrijven hier kun je dus gerust als opbouwend, open en nieuwsgierig bedoeld opvatten. En zoals je misschien al doorhebt, ben ik niet de enige user die daarvan kan getuigen.

Dat is een mooie overweging, dank je.
Maar wat betekent dat dan precies? En dan bedoel ik niet zozeer het verhaal er omheen (appel, boom, erfzonde, etc.) maar in het hier en nu: wat betekent het dat mijn kind in zonde ontvangen en geboren is?
In de catechismus staat het zelfs nog wat ernstiger: niet in staat tot enig goed en geneigd tot alle kwaad.
Ik snap het wel hoor, kijkend naar mezelf. Ik begrijp wel dat mensen dat zo ervaren en zoals het in Psalm 51 naar voren komt. Maar ik vind het moeilijk om dit te vertalen naar: alle mensen zijn in zonde ontvangen en geboren en niet in staat tot enig goed/geneigd tot alle kwaad.