Hopper

In het Koninkrijk Gods gaat het er anders aan toe.   Daar zijn we niet van ons zelf.  Daar heeft de mens zichzelf weggeschonken.

Wat je hier doet is het begrip 'geestelijk' niveau geven.   Het traditionele "Jezus op een voetstuk zetten".   Maar waarom sprak Jezus dan de woorden "Vader, in uw handen beveel Ik mijn geest."?   De leer van Jezus gaat juist over je eigen geest in de handen van de Vader leggen.  In navolging....

Waar we het over oneens zijn is het gebruik van het enkelvoudige Mij (of Ik).   Ik breng Johannes 8 in herinnering: Eer Abraham was, ben Ik.   (Ja, en nu pik ik er weer 5 woorden uit.)   Alleen om aan te geven hoe Jezus over zichzelf sprak.   Wat Abraham betreft spreekt Jezus in de verleden tijd, over zichzelf spreekt Jezus in de tegenwoordige tijd.  Dat is een op het eerste gezicht onbegrijpelijke contradictie.   Met het 'ben ik' drukte Jezus niet het jaar 30 of daaromtrent uit, maar het Zijn zelf.
Als ik dan even hetzelfde vers lees van NBV21 dan is deze (wat mij betreft belangrijke) nuance verdwenen, in NBV 21 staat: 'Werkelijk, Ik verzeker u,' antwoordde Jezus, 'Ik ben van voor de tijd dat Abraham er was. '  
Dat is een antwoord waarom ik SV lees en niet bv NBV21.   Is de SV nog esoterisch vertaald, NBV21 is exoterisch vertaald.  Ik ben er inmiddels wel achter dat jij meer letterlijk en dus exoterisch leest.   De vertalers van de NBV21 zijn ook meer van de letters geweest, het mystieke wat aanwezig is in het Evangelie mocht er kennelijk niet zo zijn.
Het is niet zo dat ik hooghartig bent, wij beiden lezen iets geheel anders in de Bijbel.  Ik volg de innerlijke weg, de weg van de Geest.  Jij volgt duidelijk de uiterlijke weg, de weg van de letteren.  Dat jij daar kritiek op hebt, dat kan ik billijken.  Mijn lichaam is een tempel van de Heilige Geest.  Dan ben je geheel 'uit de letteren' vandaan.
De 'gesprekken' van de exoterisch gerichte deelnemers verlopen geheel middels het redenerend denken: Kijk! Dáár staat dat je ongelijk hebt.  (En gevolgd door een hele trits verzen)   Dat is geen gesprek, het lijkt soms wel een loopgravenoorlog.  Onderwijl volg ik rustig 'de Weg'.  Maar ja, dan wordt een mens weer hautain bevonden, iemand die alles beter weet.  Het oordeel is hier nooit ver weg.
 
 
Ik zal de volgende eens citeren: 37. En de Vader, Die Mij gezonden heeft, Die heeft Zelf van Mij getuigd. U hebt Zijn stem nooit gehoord, en ook Zijn gedaante niet gezien.
Het is de Vader die het 'Ik Ben' heeft uitgesproken en die Mij/Ik Ben gezonden heeft in de gedaante van een mens.  Jezus spreekt hier niet als mens ondanks dat hij de gedaante van een mens had.   De Vader heeft Zichzelf uitgesproken in het Woord (Zie de Johannes proloog) en dat Woord is de vlees geworden mens.
Ik interpreteer het Mij als het universele Zelf , wat aanwezig is sedert het 'begin' van de schepping.  Dit universele Zelf kan de mens toe'vallen als hij zichzelf opgeeft ten gunste van Jezus.  Dan wordt jouw lichaam een tempel voor de heilige Geest.  Dan wordt de mens één in Christus.   Dan kunnen we spreken van de Christus Breuk.  Dat is optioneel voor jou en een ieder die dit leest.  Maar dan moet je wel de (smalle) Weg gaan met de nauwe doorgang.   Jezelf opgeven ten gunste van Christus is nog een hele opgave.
En die Christus is innerlijk uiteraard, niet uiterlijk.

Dat staat er helemaal niet.  Er staat een punt komma achter die 3 woorden.  Wat jij doet is die 3 woorden citeren en de context achterwege laten.
Onderzoekt de Schriften; want gij meent in dezelve het eeuwige leven te hebben; en die zijn het, die van Mij getuigen.
Als de hele vers naar de Geest wordt gelezen, dan is het helder dat het tweede zinsdeel van een veronderstelling in de lezer uitgaat (gij meent).  Je kunt niet zomaar out of the blue een gebod citeren.   Uit het 'gij meent' kun je al opmaken dat de lezer in een verkeerde veronderstelling leeft.  Dus daar moet éérst wat aan gedaan voordat het derde zinsdeel beoefend en begrepen kan worden.
Onderwijl zit ik jou een vers uit te leggen, terwijl jij dat zelf had moeten bedenken.....
Nee.

Ok..toegegeven.. hilarisch! 
 
Gooi ik fijn 'mijne' nog een keer naar binnen.. dat is Lucy Thomas. 
Al vind ik die niet het mooiste, want Leonard heeft een stem en een feeling waar geen mens aan kan tippen. 
En ik herinner me er nog steeds eentje van Chaim, van een meneer met een gitaar, die ik eigenlijk het mooiste vind. Maar geen flauw idee heb wie het is. 
 
 

Eens.

Om God eer te bewijzen zingen we Hallelujah.  Gezien het feit dat ik zelf zo vals zing als een kraai nodig ik jullie uit muziekjes te plaatsen van Halleluja's welke jou het meeste aanpreekt/aanspreken.  
Bij deze de aftrap met mijn eigen favoriet.  Maar laat je niet beïnvloeden door mij, wat raakt jou?!?

Mij spreekt de eenvoudige Nederlandse vertaling van Hallelujah, “loof de Heer”, het meest aan en dat in een doodgewone versie. Geen muzikaal hoogstandje maar wel een nummer dat de hele dag al door mijn hoofd klinkt.
 

Een verbeelding is veranderlijk, een geaardheid niet.

Hopelijk komt daarom de gulden terug. 

Ook een mooie idd. 
Deze ook: 
 

Volgens een hoop gelovigen kennelijk wel. 
Christus is De Waarheid en De Weg.   In de praktijk bewandelen christenen vele verschillende routes, maar vinden ze allemaal wel dat ze zelf op de Enige Juiste Weg wandelen. 
Als je het mij vraagt is dat het grootste Wonder wat Jezus gebracht heeft. 

Hetgeen de mens niet kan denken is dat niemand goed is, maar ook dat niemand fout is.     Het 'ik ben' is dan ook louter betrokken op jezelf (Het zelf zelf).   Het 'ik ben' staat geheel buiten goed en kwaad en daarmee ook buiten kennis van goed en kwaad.   Om de zondeval te begrijpen dienen we Adam en Eva niet als historische figuren te zien, maar als betrekkende hebbende op ons zelf.  We zijn zelf Adam (of Eva).  De natuurmens is tot zonde vervallen  wegens zijn vermogen om te denken.   En gezien de mens niet zonder zijn denkvermogen kan, hebben we iets 'buiten' ons zelf nodig wat paradoxaal ook in ons zelf aanwezig is.  Het is niet mogelijk om de Weg af te leggen zonder Jezus.  Daarom moet de mens (innerlijk) plaats bereiden voor Jezus om de Weg te gaan.
De innerlijke Jezus of de uiterlijke Jezus, dat is de kwestie.  En de Weg is dan ook nog eens onzichtbaar, de Weg wordt alleen zichtbaar door de Weg ook te gaan.   Iedere stap die we zetten op de Weg is daarmee er een van onzekerheid.   We betreden namelijk de afgrondelijkheid Gods.   De Weg bevindt zich (metaforisch) over een ravijn, waarvan je ook nog eens weet dat er aan de andere kant geen grond is.   Daarom spreekt Jezus ook nadrukkelijk over de smalle Weg met de nauwe doorgang.   Er is namelijk geen enkele overlevingskans voor het 'ik ben' wat aan goed en kwaad is bepaald.
 

Jezus is de woonplaats, de vindplaats van God. In hem is God aanwezig. Daarover gaat het in Johannes, in steeds andere bewoordingen en in steeds andere literaire genres. In de proloog als poëzie in een combinatie van Grieks-filosofisch gedachtegoed en joodse wijsheidsliteratuur. Daarna vertellend, dan weer redenerend, soms redetwistend met tegenstanders of met mensen die het niet begrijpen, vervolgens als redevoering en dan weer als vertelling. Steeds gebruik makend van ironie en metaforen als stijlfiguren om de boodschap duidelijk te profileren.
Jezus legt God uit, staat letterlijk in Joh 1,18. Jezus is de exegeet van God..
Jezus verheerlijkt God, hij stelt God present. Jezus wijst de weg naar God, hij is de toegang tot God. Dat is hij en dat doet hij tijdens zijn leven en ten volle door zijn dood, wanneer hij terugkeert naar zijn oorsprong.
https://www.oecumene.nl/files/Lezingen/2005/Joh17_DBrouns_Wewerine.pdf?ml=0&iframe=0
Van de katholieken kun je soms ook wat leren ondanks al hun dwalingen.  Jezus is niet God, Jezus is de vindplaats van God.  Jezus zegt het zelf.....

Jezus gaf een voorbeeld aan Zijn volgers. Als de Meester al de voeten wast van de volgelingen dan moeten wij dat al helemaal doen. We moeten wandelen in de voetsporen van Jezus.

Ze aanbaden het kindje niet, maar gaven het eer, want in hun ogen was het een koning, maar niet God. Dat staat nergens.

The New Testament, in an improved Version : en het woord was een god
The Empathic Diaglott, door Benjamin Wilson: een een god was het Woord
La Sainte Bible, Second-Oltramare: en het Woord was een god
the Bible - An American Translation, door JMP Smith en EJ Goodspeed: en het Woord was goddelijk.
Das Evangelium nach Johannes, door Siegfried Schulz, Göttingen : en een god (of: van goddelijke natuur) was het Woord
En er zijn er nog meer.
Waarom wordt het zo vertaald? Omdat het Griekse woord theos een enkelvoudig predikaatsnomen (dat is het naamwoordelijk deel van het gezegde) is dat voor het werkwoord staat en niet wordt voorafgegaan door het bepalend lidwoord. God bij wie het Woord oorspronkelijk was wordt weer gegeven in het Grieks met ho theos. De constructie van het zelfstandig naam met het lidwoord duidt op een identiteit, een persoonlijkheid, terwijl de een enkelvoudig predikaatsnomen zonder lidwoord dat aan het werkwoord voorafgaat, duidt op een hoedanigheid die iemand bezit.
Letterlijk staat er dus in het Grieks. In een begin wat het Woord, en het Woord was met de God, en god was het Woord. (of goddelijk was het Woord).
Ook duidelijk is dat je niet bij iemand kan zijn en de persoon zelf kunt zijn tegelijkertijd. Dat klopt taalkundig ook niet).
Voor de eerste 'God' staat dus ho (de) en bij de tweede x god staat er geen lidwoord. Dat slaat dus op de hoedanigheid van het Woord. Jezus is rechtstreeks voortgebracht door Jehovah en heeft dus een goddelijke natuur. Maar dat wilt dus niet zeggen dat Jezus de God is. In Johannes 5:18 wilden de Joden daarom Jezus vermoorden omdat de Joden er vanuit gaan dat alleen Jehovah de goddelijke natuur heeft. Maar Jezus reageert hierop dat Hij niet de Almachtige God is door te zeggen: De Zoon kan niets uit zichzelf doen, alleen wat Hij de Vader ziet doen. Door middel van de heilige Geest die van Zijn Vader komt kon Hij wonderen etc verrichten. Hij geeft ook altijd Zijn Vader de eer, bijv bij de opwekking van Lazarus.

Het is opmerkelijk dat katholieken bij de minste kritiek op hun kerk vaak komen met 'de kerk is de grootste liefdadigheidsinstelling ter wereld'.
Wellicht geeft de kerk op papier veel geld uit aan liefdadigheid.
Dat kan want inderdaad is de kerk heel rijk (al wordt dat snel minder).
Helaas voor de kerk, moet een steeds groter deel van de liefdadigheid gedwongen bestaan uit schadevergoedingen aan slachtoffers, al zal de kerk dat zien als 'pastorale hulp naar aanleiding van gebeurtenissen in het verleden'. En dan is weer liefdadigheid en klinkt het niet zo erg.
Het is ook behoorlijk hypocriet (een ander woord heb ik er niet voor) om te vermelden dat ook protestanten daar aan mee doen, terwijl diezelfde kerk uitgaat van het dogma extra "ecclesiam nulla salus" : buiten de kerk geen redding. Alléén via de RK-kerk is er redding. Immers, Jezus heeft door oplegging en zegening zijn mogelijkheden aan de discipelen door gegeven en dat is in de eeuwen heen binnen de kerk door gegeven, tot aan alle geestelijken vandaag de dag.  
En dat gold ook voor iedereen die in de eeuwen daartussen ook geestelijke bij de RK kerk was. En daarbij moeten wel ons wel realiseren waar de huidige rijkdom vandaan komt. Die is in eeuwen voorheen bij elkaar verzameld.
Bijvoorbeeld door de leden van de kerk wijs te maken dat er moest worden gebeden voor de zielen van overledenen, en dat geestelijken tegen betaling dat graag wilden doen. 
Bijvoorbeeld door de verkoop van aflaten.
Bijvoorbeeld van de Inca's die werden verkracht en gemarteld en van hun goud beroofd.
Natuurlijk is de RK kerk niet de enige kerk die zich hieraan schuldig maakt, maar de specifiek uitbuiting van de armen, de kwetsbaren en de jongeren, dat is kenmerkend voor de RK kerk.

Liefdadigheid? Ja, met geld dat over de ruggen van armen bij elkaar is geharkt. En zolang er maar geen condooms worden gebruikt en vrouwen hun mond moeten houden.
Is dat liefdadigheid? Nee, dat is onderdrukking. Precies dat, wat de RK kerk al eeuwenlang doet.

Ik lees al mee op Credible. Moet ik nog meer lijden? 🤣

Dat probleem heb ik niet.  Het begrip 'God' strekt verder dan de Vader en de Zoon.    Over de eeuwige God kan niets gezegd, deze was al voordat er ook maar 'iets' was.   De begrippen Vader , Zoon , Heilige Geest, Geest der waarheid (en meer) houden verband met de schepping.  Bijvoorbeeld de Geest der Waarheid heeft verband met de mens (en dus de schepping) , want deze begeleidt de mens.     Maar de Heilige Geest is weer wat anders:
Maar de Trooster, de Heilige Geest, Welken de Vader zenden zal in Mijn Naam, Die zal u alles leren, en zal u indachtig maken alles, wat Ik u gezegd heb. (Johannes 14)
Nu zijn de Heilige Geest en de Geest der Waarheid geen twee verschillende personen of entiteiten , maar twee verschillende werkzaamheden van één en dezelfde God.   Hetzelfde geldt voor de Zoon, de Zoon (het Woord) houdt verband met de schepping, vandaar ook het 'in den beginne'.
Maar de 'oorspronkelijke God' (Die van voor de schepping) is niet zomaar verdwenen of veranderd.   God existeert niet in de tijd, de schepping bevindt zich in de tijd.  God is onveranderd, het enige wat veranderd is wat zich in de tijd bevindt.  En wie Jezus aanbidt als de mens welke aan ons verschenen is, die aanbidt dus nooit God.  (Ik beschouw veranderlijke goden als afgoderij)
Ik gebruik dus niet de Vader als synoniem voor God.  De Vader is toegewend naar de schepping.  (Tenzij je de hypothese aanhangt dat God de mens in de steek heeft gelaten, maar dat lijkt me onzin.  Want dan heeft de Heilige Geest ook geen functie)
God is Een en daar gaat een dikke punt achter.   Maar toch verschijnt er een komma en dat is dat 'in den beginne'.   God heeft het Woord gesproken en dan komt het hele verhaal over Jezus, maar dan niet Jezus als mens, maar het Woord zoals het in den beginne was.   God heeft het Woord eenmalig gesproken (Niet letterlijk opvatten uiteraard) wegens de schepping.
Ik maak dus geen scheiding, maar verklaar juist dat God Een en onkenbaar is gebleven.  Maar hoe kan het dan dat Jezus wat anders lijkt te zeggen?  (Wie Mij kent, kent ook de Vader)   Jezus refereert aan het "Ik in Mijn Vader ben, en gij in Mij, en Ik in u."    Dat is de mystieke waarheid, welke Jezus zegt te zijn.   Jezus betrekt in Joh 14:20 ook 'u' (de mens) er bij.   Voor mijzelf sprekende is hetgeen Jezus in Joh 14 zegt de (af)grond welke God is.  God is in zijn 'Zijn' ondeelbaar.  Maar God is in zijn 'Zijn' wel in staat om dat 'Zijn' te delen. Dat is de contradictio in terminis waar ik wel eerder aan heb gerefereerd.   Het Zijn (Ik ben die Ik ben) van God is Gods (af)grond.  Dat kan op geen enkele wijze gedacht worden.  Doch het "Ik in Mijn Vader ben, en gij in Mij, en Ik in u." verwijst wel naar datzelfde Zijn.   
Wie Jezus als God voor zich heeft, heeft feitelijk het 'Ik ben' (Zijn) voor zich.  En veronachtzaamd daarmee de andere aspecten van God.  God is immers ook Schepper, God is ook Liefde.
Ter vergelijking: jij bent een mens.  Maar als je wandelt dan bén je een wandelaar.  Maar als je stopt met wandelen en je begint te peinzen, dan bén je een peinzer. (Enz). Maar je bent dan toch niet opeens twee personen geworden?   God blijft voor het grootste gedeelte een Mysterie, maar wie een deelaspect van God aanbidt, tja...die moet dat dan zelf maar weten.  

Dat valt te bezien.  Allereerst is de Christus Jezus niet God.  Dus nemen mensen de Christus Jezus ook niet aan als de waarachtige God. Vers 13 gaat over de Geest der waarheid welke de mens in de waarheid zal leiden.  Dat is een innerlijk inleiding in de waarheid.  Men dient dus de Geest der waarheid te verstaan, anders valt er ook niks in te leiden.
De Geest der waarheid zal toekomende dingen verkondigen.  Maar dat mag niet als een toekomstvoorspelling gezien worden, het is immers een inleiding.  Hoe het e.e.a. in zijn werk gaat is onderdeel van het gaan van de Weg.
Vers 14 citeer ik even: Die zal Mij verheerlijken; want Hij zal het uit het Mijne nemen, en zal het u verkondigen.
Hetgeen verkondigt wordt , wordt uit de Zoon genomen en aan 'u' medegedeeld.  Hier deelt de Zoon Zichzelf mede áls Zichzelf.  De mens kent dan de Waarheid en in die Waarheid zowel de Zoon als de Vader welke één zijn.
Vooral de zinssnede 'het uit het Mijne nemen' is intrigerend, dat is mystiek wat de kern van Waarheid feitelijk is.  De mens kan deelachtig zijn aan die Waarheid.  
Jahu gooit ook de Geest der waarheid en de Heilige Geest (de Trooster) door elkaar.   Hij schrijft Heilige Geest waar de tekst wat anders zegt, hij kent het verschil dus niet.
De diepste betekenis van 'Waarheid' vinden we terug in Joh 14:20. (Ik die in Mijn Vader ben, en gij in Mij, en Ik in u) Joh 14 geeft ook de 'mededeling' weer: de Zoon die Zichzelf mededeelt en Zichzelf ook 'deelt' , mededeling en 'deel' tegelijk voor de duidelijkheid.

Ik denk eerder dat de Jehova’s Getuigen in de knoop komen door mensen te leren dat de naam Jehova moet zijn en dat iemands redding daarvan af zou hangen. In mijn oren klinkt dat in ieder geval als blasfemie. Gelukkig is onze Lieve Heer barmhartig dus ik denk dat het zo’n vaart niet zal lopen. 

Als men over God spreekt, dan gaat het niet over de God waar het over zou moeten gaan, want over de eeuwige God kan niets gezegd worden. Zelfs Ene is dan niet geheel juist.  En ook genderneutraal is niet op zijn plaats.   
Voor zover ik hier over God spreek, lieg ik altijd.  God is Stilte, schrijf ik wel eens.   Maar dan is God op het moment van uitspreken al het andere niet.
M.a.w. ik vind deze draad aan de éne kant beschamend en aan de andere kant verhelderend.   Wie kissebist over Gods naam moet zich diep schamen, hetgeen verhelderend is dat we allemaal kunnen zien wie dat doen.
Zonder naam is God de Oorsprong van alles, met een naam is God Schepper, Liefde, de Vader. (Opsomming uiteraard niet compleet)  Maar dat laatste doen we alleen om er over te kunnen spreken.
Wat ik ook beschamend vind is dat Jezus ons taal heeft gegeven om er over te spreken en dan toch deze goddeloze voorstelling.   We kunnen de Vader alleen kennen middels de Zoon, dan ga je toch niet over een naam kissebissen?   Want met het kissebissen alleen al geeft men te kennen dat de Zoon onbekend is.

Het woord van Jezus is bindend.  Maar je mag er een andere mening op na houden en cherry picken in de Bijbel.
Voorts noem ik niemand een homohater, wie de schoen past die trekke hem maar aan.   Het enige punt wat ik maakte is dat homohaters het Koninkrijk niet kunnen betreden.  Maar dat is dan hun eigen keuze.  

Zolang de mens nog het 'goed' (heteroseksualiteit) afmeet aan het 'slecht' (homoseksualiteit) dan meet de mens met een maat en zal hij wedergemeten worden.  (Matt 7:2)
Dus alle homobashers (Wie de schoen past die trekke hem aan) voldoen niet aan de wet zoals Jezus die gesteld heeft.  En zullen geoordeeld worden mét het oordeel waar zij mee oordelen.  Er is absolute rechtvaardigheid.  Wie niet horen wil die moet maar voelen.
De rechtvaardige namelijk meet het 'goede' niet aan het 'slechte' af, die weet dat het 'goede' (Wat dat ook moge zijn) op zichzelf staat.   De mensen die de maat nemen sluiten daarmee zichzelf uit.