Hopper

Daar waar niemand is, kan ook geen macht zijn. Het schouwen is per definitie machteloos, anders hebben we het niet over hetzelfde.

Wie rozen gaat knippen sluit vrede met de doornen.

Eindtijd profetieën zijn in wezen blasfemie. Het suggereert dat iemand weet wanneer de tijd stopt. Zolang er materie is stopt de tijd niet.

Een naam geven mag best van mij, maar daarmee personifieer je het Ene en staat er een 'tweede' tegenover het Ene. Waarmee God niet langer de éne God is maar een van de velen. Wie kennis draagt van het 'ik ben' weet dat het 'ik ben' in zichzelf is.

Precies dat, het 'ik ben die ik ben' kent geen enkele naam. Wie een naam gebruikt bedoelt een of andere afgod: Wodan, Zeus, we hebben er velen. Zelf prefereer ik Ene, maar dan niet als telwoord uiteraard. God mag ook, dat is in feite een betekenisloos woord, welke de moslims ook gebruiken en enkelvoudig in het uitspreken. Jezus is de Incarnatie: het Woord (Logos) is vleesgeworden.

Dat is gedifferentieerd. De geliefden zijn elkander, zonder twijfel. Er is maar één Christus, welke leeft in velen. Dat is een vreugdevolle ontmoeting. Maar ook de duisternis in de mensen is invoelbaar. Dan welt er mededogen op welke niet van mijn persoon afkomstig is. Ook ontstaat er dan het vermogen om te helpen 'dragen'. Dat is een vermogen wat niet van mijn persoon afkomstig is. Ik mag mijzelf nooit de liefde toerekenen, de ene hand mag niet weten wat de andere doet. Of zoals ik eerder schreef: ik ben slechts de kwast, niet de meesterschilder.

Ik volg juist 'de weg' van Jezus. Waar er twee of meer vergaderd zijn in Mijn naam, daar ben ik in hun midden. Vragen naar hun religie of afkomst ligt dan niet meer in de rede, want dan staat Jezus juist in het middelpunt (ben ik in hun midden). Dat christenen veelal de wederkomst van de Christus in een of andere eindtijd plaatsen weet ik ook wel, in werkelijkheid is de Christus alleen tegenwoordig (in de actualiteit). Dat is ook wat die uitspraak van Jezus zegt. En in die tegenwoordigheid herkennen de geliefden van Jezus elkaar: Het Koninkrijk Gods wat ín ons is.

In zelf ben ik met velen, in niet-zelf ben ik helemaal alleen. Deze kennis bouwt zich uit, de vragen over eenzaamheid (Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?) zijn opgelost. Net zoals het vraagstuk waarom er geleden dient te worden. Eenzaamheid bleek een gevoel wat voortkwam uit het gemis van 'iemand' die er helemaal niet is. Niemand zijn kan alleen als met dat soort gevoelens klare zaak wordt gemaakt.

Iedereen is in het 'bezit' van de grote olifant. Maar omdat je het niet bezitten kunt zal de heb-mens het nooit bezitten. Het oude verhaal, lees de bergrede nog eens en beoefen armoede. Zelfs de toekomst kan men niet 'hebben'......... Het impliceert het vermogen om onderscheid te maken tussen zelf en niet-zelf, en bijgevolg het bestaan van een alternatief gezichtspunt aan te nemen. Lees en leer ik ergens op het wijde web. Wie het zelf kent én het niet-zelf kent , kent volledig, dwz zowel vol als ledig. 60 jaar na Cubacrisis is helft Nederlanders weer bang voor Russische bom, l

Er is maar één religie en dat is de religie welke Paulus in 1 Korinthiërs beschrijft. Zij wordt niet verbitterd, zij denkt geen kwaad. De mens die de ware religie belijdt zal ik niet oordelen of hij christen, atheïst, moslim of jood is. (Of nog wat anders). We weten wat Jezus over 'de maat nemen' heeft gezegd.

Hoe kun je de naam bekritiseren van dat wat geen naam draagt omdat het één is? Er zijn toch niet meerdere Goden? Dan zou het logisch zijn om ze te benamen. (Exodus 20:7)

Het onherleidbare aspect kan maar 1 ding zijn en dat is dan weer niet de persoon. Persoons-transverwarring. Hoe kan een persoon een niet-persoon zijn? 1 KORINTHE 13:9-13. Volledig kennen is dát kennen wat in principe onkenbaar is. Of zoals in vers 5 staat: de liefde zoekt zichzelf niet, waarmee Chartreuse gisteren om 6:52 ook een antwoord heeft. Contradictie in de bijbel? Moeten we wel of niet zoeken? Lees ook vers 10: Doch wanneer het volmaakte zal gekomen zijn, dan zal hetgeen ten dele is, te niet gedaan worden. Adam kent ten dele, Christus kent ten volle. Volmaakt

In het spreken ben ik altijd in de uiterlijke wereld, nu spreek/schrijf ik tegen jou, waarmee ik in de ik-jij relatie ben getreden. Daarmee ben ik in de iemand-rol getreden. Het zou mal zijn om te beweren dat niemand tegen niemand spreekt of schrijft. Dat moeten we altijd voor ogen houden: in de uiterlijke wereld ben je iemand. Maar in de innerlijke wereld kun je niemand zijn.

Maar dan toch wel een wezensidentiteit zonder kenmerken. Waarmee het geen identiteit meer is, want een identiteit heeft kenmerken. Babylonische spraakverwarring .

https://www.taulerpreken.nl/wp-content/uploads/2020/09/Tauler_Preken_Nederlands.pdf Blz 52 Dit gaat over de zielengrond van de mens, welke een volkomen 'niets' kan zijn. Je kunt daar niet als schepsel komen, die grond is 'eeuwig nu'. In die grond werkt God als het Ene in de mens. Omdat God één is , is God geen persoon. Schepselen zijn personen, die zijn juist afwezig 'daar'. Dit citaat is dubieus. Daarmee bedoel ik dat het gedeelte 'maar het innerlijk waarnemen van God, dat wordt steeds sterker.' voor tweeërlei uitleg vatbaar is. Je kunt God an sich

1. Hier doelt Jezus niet op zijn menselijke natuur als persoon, maar op zijn zijnsnatuur. (ik ben) 2. Ja. De zijnsnatuur is eeuwig, de menselijke natuur is eindig. Adam heeft alleen kennis van de menselijke, tijdelijke natuur. Daarom was Jezus zowel God als mens. Het is het zijns-mysterie: het zijn is zowel gedeeld (menselijke natuur) als ongedeeld (Goddelijke natuur).

De wensnatuur (willende natuur) is afkomstig van de mens zelf. Die gaat dan invullen wat God wil. Leegte wil zeggen dat de mens vrij is van iedere wens. Leegte is ook leeg van voorstellingen, God kan niet voorgesteld worden, God woont in een ontoegankelijk licht (Tim. 6:16), het licht wat schijnt in de duisternis (Joh. 1:5). Daadwerkelijke kennis en zijn doen zich tegelijkertijd voor , vanuit die positie is er geen enkel belang meer in dat wat in de tijd gelegen is. Daarom is het ook 'eeuwig nu', iedere wens, ieder willen van de mens is in de tijd gelegen. Dergelijke kennis kan niet

Studie klinkt als een mentale studie, zoals iemand natuurkunde studeert.

Zonder getuige geen transcendentie. Het is God die zichzelf proeft en zichzelf in de kennende ziel baart. Waarop de ziel zichzelf in God terug baart in de zijnsgrond.

Theoretici die vanuit boekenwijsheid spreken en niet vanuit de praktijk zijn mij bekend.

Maar 'wat' wordt er dan losgelaten? De natuur intrekken, alles loslaten en je een voelen met de natuur is geen kunst aan. Doch ik las nabestaanden van de vermoorde IKON journalisten welke 'het' na 40 jaar nog niet konden loslaten. Dat lees ik vaak van mensen: Hier kom je nooit meer overheen. Selffulfilling prophecy. We kennen allemaal het verhaal van Jezus, de storm en de leerlingen die bang waren. De leerlingen konden de storm niet loslaten. Het staat geschreven in drie Evangeliën, maar wie begrijpt het werkelijk?

Wie de weg volgt en vernederd wordt die kan de andere wang toekeren: niet-doen. Wat er dan gebeurd is praktijkervaring. Ik kan daar over gaan verhalen, maar daar heeft niemand iets aan. De reflectieve geest neemt dan niet langer de omgeving waar en is dan de 'zijnde' geest. De reflectieve geest zijn kost moeite en inspanning en eindigt in veel gepieker. De geest welke is , is verstild en neemt zonder oordeel of maat de omgeving waar. Je gaat het pas zien als je het door hebt zou die andere JC zeggen. Een geest zonder maat is feitelijk het eenvoudigste en fijnste wat er

De mens die actief zoekt, die vindt niet. De weg waar Jezus het over heeft verschijnt immers alleen als je je op die weg begeeft. Waarheen weet men niet. Internet is een handig middel om te zien waar anderen zich op 'de weg' bevinden.

Bekeerling is een christelijke term, zelfs ik ben daar mee aangedaan.

De werkelijkheid is dat het gaat om de praktijk, het intellectuele vermogen mag er pas naderhand zijn zegje over doen. Ook al een les welke we van Jezus leren. Het waren immers de Farizeeën die de schrift goed kenden, maar niet wisten dat je in de praktijk huis, vrouw en haard moet achterlaten om in afgescheidenheid tot jezelf te komen. Jezus vertelde het hen, zoek dus de Farizeeër in je zelf. Ingewikkeld is het niet, Adam is bevangen door begeerte (hebben) en door het begeren ontstaat degene die begeert. Ook het hiernamaals begeren valt hier onder. Luister naar wat de mensen zeggen: