Noel2

Moreel gezien is helpen of redden geen aantasting van de identiteit, maar mogelijk kan het niet anders.

Okay dus “geestelijke mensheid” is niet het doel maar totale assimilatie?

Juist, nu begrijp ik dat God dus wel een eindtermijn stelt. Dat er zoiets is als “stoppen met roken” voor wat je aan geestelijkheid kunt bereiken, als mensheid.

Dank voor het voorbeeld van eeuwig voornemen. Het is moeilijk als het eeuwig voornemen is mensen te redden van henzelf. Ze zijn dan gered, maar tevens is het redden nooit klaar tot de laatste mens is uitgestorven. Het perspectief dat dit geeft op het persoonlijk lot, en de emotionele toestand door het wereldgebeuren, is misschien dat je maar af moet wachten.

Dat ga ik dan ook maar aanhouden; ik merk het vanzelf wel.

Eigenlijk moet ik het dan maar vergeten, liefde *voor* de vader? Het staat op gelijke hoogte met liefde voor het geloof, omdat zoveel mensen gered worden (en vaak onuitstaanbaar worden).

Het niet-willen willen, dat is toch de liefde voor de Vader? Of liever maar geen liefde voor de Vader vanuit de natuurlijke mens? Ja misschien, zolang er nog geen emotionele uitdoving is, kan je de emoties beter hun gang laten gaan en aankijken. Lekker de bezeten Poetin haten.

De vergeestelijking in het Woord haalt je dan misschien niet helemaal in het licht, want de eigen wil is er nog om in het licht te zijn. Dat is een laatste hindernis, lijkt me. Maar ruim daarvoor blijkt de wereld afhankelijk van emotionele keuzes. God ik heb daar zo weinig controle over.

Dat van die Poetin-haat moet ik iedere keer bestrijden in mijzelf. Maar inderdaad je blijft zo afgestemd op de wereld, en die wordt dan dus niet fraaier. Je schept dat toch ook weer je eigen lot. Het wordt deerniswekkend voor meerderen. Ik snap dat mensen iets van ambitie willen houden, en wil die van mijzelf op vergeestelijking zetten, maar ook dat geeft reacties.

Het lijkt me gewoon dat God’s wil is wat er gebeurt. Dan kan je dat contrasteren met je eigen existentie. In dit geval, omdat ik nog niet leeg ben, is de dood van Navalny iets negatiefs, iets dat contrasteert met mijn zijn. Iets dat ik dus moet weten, ik blijf over in een wereld zonder Navalny. Had ik mij gevoegd aan God’s wil dan was dat mogelijk anders geweest. Het is moeilijk uit te leggen. Ik denk dat er meerdere toekomsten zijn, en je met dat menselijk bewustzijn steeds overblijft in de foute toekomst.

Velen geloven dat alles zal gebeuren volgens Plan, en dat in grote lijnen de toekomst van de wereld vast staat. Daarbij de vraag of er voor het persoonlijke lot nog speelruimte is of niet. Blijkbaar was het toch onvermijdelijk te existeren in een universum waar Navalny dood is…

Gemeld. Klik niet op de url.

Anderen zijn succesvol. Ik moet niet vergeten hen te feliciteren, want dat begrijpen ze zo niet.

Het zal moeilijk blijven, aansluiting is niet gemakkelijk gevonden.

wat je zei over jargon raakte me, ik spreek geen jargon, wat dan wel?

Dankje. Wat wil zeggen dat God (die je kunt weten) en Jezus (die je kunt kennen) vooral voor de onderscheidende mens verschillend zijn. Wat je kent, zal je ook weten en kennis van hebben. De eenheid, het weetbare of kenbare, is er gewoon als eenheid. Geloven is een innerlijk weten, dat met Jezus gekend wordt. Wat de aard van het geloofsweten is, een onmiddellijk begrip en vaste overtuiging, is open voor discussie, het lijkt me dat het eerst wat anders is dan ervaringskennis.

Ik denk een gevalletje wraak van Flieko die de site bij de russische spammers kenbaar heeft gemaakt. Hoewel het een kwestie van tijd is met aanmelden zonder controle op deze site. We komen daar niet meer vanaf nu. Melden maakt de verwijderactie misschien makkelijker, maar ik hou er maar mee op.

Het onderscheiden tussen weten, kennen en kennis hebben doe je als natuurlijke mens.

Misschien een bord: Het einde is nabij!

De mate van controle over de omgeving wordt groter, de mechanismen voor controle bizar.

Weten, kennen, hebben. God weten, Jezus kennen, de heilige geest hebben

euh nou de kwestie is volgens mij of de werkelijkheid 'bestaat' (bepaald is) zonder waarneming. Het bestaan van de maan met jouw ogen dicht is dus onbepaald, of gedeeltelijk onbepaald.

Er zou een verschil moeten zijn tussen bijvoorbeeld 1 en 01, dat is er niet, en dan krijg je eeuwige verwarring over oneindigheden die ongelijk zijn. Niet melancholisch, maar mismoedig word ik daarvan.

Ik voel me niet gekwalificeerd om verdere “adviezen” te geven. Maar veel sterkte.

Ik kan je volgen qua gedachten. Paradoxaal wel als denken niet het beoogde is. Maak ik me toch een soort voorstelling hoe het in het tijdloze is, bewustzijn van een auto waarmee een bestuurder van A naar B gaat.