Modestus

God heeft inderdaad de schepping gecreëerd tot iets prachtig. Hoe kan het ook anders als je liefde zijn gang laat gaan.
[3] Omdat ze Gods gerechtigheid niet kennen, proberen ze hun eigen gerechtigheid te laten gelden en verlaten ze zich niet op Gods vrijspraak. 
 

Logica bewijst dat God bestaat. Hoe kon immers het heelal vanzelf ontstaan zonder God de Schepper? Kun je je voorstellen dat bijvoorbeeld een mooi schilderij, zoals Mona Lisa, vanzelf kan ontstaan door bijvoorbeeld een explosie in een schildersatelier? Als absurd is om zo over het beeld / reproductie van de schepping te denken (dat het vanzelf ontstaat), hoeveel te meer is het absurd om zo over het heelal te denken?! 

De meesten alhier aanwezig hadden wel verwacht dat het weer boven uw petje ging zijn. Zijn uitspraken over de “lagere rassen” in the descent of man zegt genoeg. Ook hoe hij in de praktijk met Aboriginals in Australië omging. 
Ik ga er dan ook niet van uit dat je daarvan op de hoogte bent en het uiteindelijk zult kunnen samenvatten. Wat rest zal subjectief ad hominem getrol worden. Louter om je eigen onkunde te camoufleren door anderen in de spotlight te brengen en de hele discussie te verzieken door op de man af te gaan. Zooooo voorspelbaar geworden.

Dus je ontkent dat Darwin een racist was? Ik ontken niet dat creationisten dat kunnen zijn. Maar mijn testament predikt zo geen racistische praat zoals Darwin deed. Waaruit verschrikkelijke taferelen ontstonden door hemzelf en anderen die zichzelf superieur achtte boven de "lagere rassen". Hun woorden. Door Darwin zijn visie op rassen ontstond sociaal Darwinisme. Wat in deze tijden niet anders gezien kan worden dan een ideologie doorspekt van white supremacy en racisme.  Zie het er maar op na in de geschiedenis. Gebruik uw google eens goed deze keer
Darwin was racist. En de ET heeft tijdens haar opmars veel racisme veroorzaakt.  Racisme was er altijd, maar sociaal Darwinisme rechtvaardigde het. Ik zeg niet dat Darwin racisme algemeen veroorzaake,  maar wel dat zijn ideologie het mede veroorzaakte door het te rechtvaardigen.

Maar als Darwin een racist was, waar moet hem dat dan plaatsen in het kader van vandaag?
We kunnen mensen valselijk blijven betichten van racisme of de oorzaak van racisme eens durven benoemen. De evolutietheorie was dat lang, hoe Darwin met aboriginals omging is ook alle ethiek voorbij.
Tijd dat we terugkeren naar creatie. Respect voor mens en natuur. De ET bracht niets wat al niet geweten was. Behalve dan een zak verzonnen leugens enkele superieur te kronen en God tegen te werken.
Uit de christelijke scholen ermee en uit ons huishouden.
Darwin was een racist zal toch vele generaties na echoen. Leedvermaak is hier gepast.
 

Wat is volgens jou dan het precieze verband tussen de zonden van de christenen destijds en het ontstaan van de islam? Wat deden de christenen destijds dus dat onvermijdelijk tot de islam leidde?
En daar God volgens de Schrift zijn straffen altijd van tevoren aankondigt en de mogelijkheid geeft door bekering en boetedoening ze af te wenden, waar in de Traditie destijds werd deze straf dan aangekondigd en hoe men door welke boetedoening de islam had kunnen voorkomen?

Inderdaad. Waar het de evolutieleer betreft moet je dat vooral niet doen als die volgens jou logischer en geloofwaardiger is dan het scheppingsverhaal in Genesis. Ik heb niet genoeg geloof voor de evolutietheorie.

Men zou de eerste lecturen van evolutie vandaag eens moeten herevalueren in het kader van racisme.
Darwin was zelfs niet verlegen mensen aan sociaal culturele experimenten te onderwerpen. Zijn reis naar Australië en de aboriginals bv.
Of hoe er dan over verschillende rassen geleerd werd? Die evil lucion heeft toch ook wat doorlopen.
Maar Darwin zou het nooit zo kunnen brengen hebben als Alfred Russell Wallace zijn werk niet inspireerde. Natuurlijke selectie werd eerst deftig samengevat door Alfred and it got Darwin going.
Was Darwin a racist? YES!

Ik ben bezig met het lezen van de Koran, gewoon uit interesse, ben overtuigd christen.
Ik snap alleen gewoon niet wat nou maakt dat zo ontzettend veel mensen hierin zijn gaan geloven.
Het leest ontzettend stroef, niet persoonlijk en wat is nou eigenlijk de essentie van de Koran?
Als ik het vergelijk met de Bijbel...mensen zeggen dat het heel erg op elkaar lijkt maar ik vind het echt voor geen meter op elkaar lijken.
De Bijbel is veel verhalender, vertelt uitgebreider, en is ook qua geschiedenis en archeologie tenminste nog waar te maken. Natuurlijk moet je altijd geloof hebben, maar goed.
De Koran is door één iemand geschreven en die persoon kreeg een visioen. Verder heeft onze God een persoonlijkheid van rechtvaardigheid en liefde, wat ik altijd merk als ik de Bijbel lees. Als ik de Bijbel lees  heb ik ook altijd echt het gevoel alsof een heel wijs en uitgebalanceerd persoon het heeft geschreven. Verder komen er natuurlijk in het nieuwe testament een hoop profetiëen uit. Dat is zó anders dan de Koran, niet te geloven vind ik het. 
Wáár baseren zij hun informatie op?
Verder staat er in de Koran dat de Thora en de Evangeliën door Allah zijn geschreven. 
Echter, dat zou gek zijn wat de bijbel en koran spreken elkaar tegen, ze kunnen niet allebei waar zijn. Maar dit is het stukje:

 
Dus hebben ze maar verzonnen dat de Bijbelse schriften allemaal zijn vervalst. Maar daar is geen enkel bewijs voor en is een laatste wanhoopspoging.
Overigens is het wel apart dat moslims altijd zo hun best doe om de aankondiging van de profeet Mohammed aan te proberen te tonen. 
Bekijk anders dit filmpje even: 
 

Klopt, ook niet over het niet bestaan van God het laat ons vrij in welke kant we kiezen, op basis van bewijzen naar mijn mening wijzen die zeer sterk naar een ontwerper.

Ik begrijp je opmerking wel. Manager in een zorginstelling en dan deze dingen meemaken. "Waarom genees je dan niet ff iedereen!".
Doen we ook hoor. We bidden regelmatig met cliënten die hier niets van weten en maken geregeld genezingen mee. Niet om de wonderen, maar om ze te markeren met de waarheid van het evangelie en de liefde van God.
 
Klopt. Dat is mijn site. Ik zag het kopje "Getuigensissen" hier en dacht: dat past hier wel.

In Genesis werd de mens geschapen naar Zijn beeld (Zijn beeld?: Als Jezus: onzelfzuchtige liefde en vol  goddelijke kracht).

Door Adam's gruwelijke schuiver is de mens gevallen en worden allemaal geboren in een gevallen natuur, buiten God, met gevallen-natuur-denken/ervaringen als leidraad. Vandaar alle opinies, gekte, ziektes, dood, ellende in de wereld.

Jezus herstelt in de evangelien de mens, die oren heeft om te horen, overal naar Zijn beeld: gezond en vol waarheid. Zodat zij weer in Zijn goddelijke natuur, in onzelfzuchtige liefde met goddelijke waarheid en kracht, als Hem gaan wandelen. Hij brengt ons terug in onze oorspronkelijke goddelijke natuur. Hij is immers de Messias.

Dat zie je bij zn eerste 12+70 vrienden en is onveranderlijk ook voor ons. Er is geen "shifting or turning of shades" bij God.

Iedereen die hier achter kom en dit gratis cadeau ontvangt (Rom 5:17) gaat uiteindelijk wandelen als Jezus (Kol 3:10). Net al z'n eerste 82 vrienden.

Dit wetende en dankbaar deze transformatie naar Zijn beeld te zijn ondergaan (nog steeds) bracht we met een gelegenheidsteam afgelopen zomer het evangelie in een dorpje in Mozambique.
In Rapale en Pemba superfijne broers en zussen ontmoet. Samen, onder de broers en zussen gebeurden al prachtige dingen. Een broertje van 18 die tegen een giftige struik was gelopen genas acuut door gebed ("Pijn verdwijn en wees gezond in Jezus naam!"). Migraine verdween als sneeuw voor de zon. Een broer die zijn voeten door distels had geperforeerd met 100-derden bloederige gaatjes in z'n voetzolen en het uitgilde van de pijn werd in een seconde genezen, etc, etc. God woont weer in ons. Geweldig. In Pemba hebben we een weekje vertoefd bij IRIS ministries. Ze organiseren outreach naar de bushbush. Je gaat dan met een busje en terreinwagen op bezoek in een dorpje (5-600 inwoners) waar het evangelie nog niet is gebracht. Na toestemming van het dorpshoofd mochten we het evangelie brengen: Het herstel van het beeld en gelijkenis van God in een mens, een uitwissen van de gevallen natuur in een mens en herscheppen van de oorspronkelijke goddelijke natuur door het bloed en heilige geest van Jezus. Op de vraag wie die nieuwe schepping wilde worden, ging driekwart van het dorp staan. Daarna bidden voor de zieken. De vrouw van een aanwezige pastor genas acuut van migraine, daarna de vrouw van het dorpshoofd, de vrouw van een ander dorpshoofd werd genezen van hevige pijn in haar been, een bedlegerige man die door het ziekenhuis naar huis was gestuurd om thuis te sterven werd genezen en zat s'middags al weer tussen z'n dorpsgenoten, zwerende ledematen genazen, een man die jaren verdwaasd had lopen schreeuwen in de bergen en daarna 20 jaar niet gelopen/gesproken had (met totale contractuur) werd vrijgezet en begon weer te brabbelen en stapjes te zetten, een vrouw met hevige buikpijn werd terstond genezen, een gezin werd vrijgezet van demonische beïnvloeding, enz, enz. Na de 9e genezing op rij realiseerden we ons: dit lijkt de eerste gemeente wel, iedereen genas. We zijn een nieuwe schepping uit God geboren, voorbestemd om Zijn werken te doen. Na een week kwamen we op de terugreis weer door het dorpje. Even checken hoe het ging. De zoon van het dorpshoofd vertelde dat 27 mensen genezen waren en in de afgelopen week diverse mensen de stem van de heilige geest ervaren hadden. Jesus you are amazing.
Een paar genezingen licht ik er uit.
Een vrouw met hevige buikpijn. Na de eerste keer handen opleggen en de buikpijn bevelen te verdwijnen, gebeurde er niets. 1 van de aanwezigen zei: "I think it's a 4th generational curse!". Ja en nu? Is het evangelie opeens veranderd? Aldus baden we nog een keer exact hetzelfde gebed. "Thank you Jesus for Your incredible Kingdom, Your very own Spirit in us. Stomach-ache be gone in Jesus name!". De vrouw voelde "iets" uit haar buik gaan en was acuut gezond. Er zijn boeken dikker dan de bijbel over vloeken, bevrijding, etc, etc. De naam (en wat die inhoud) van Jezus is groter dan alles.
Ook de genezing van de vrouw van het dorpshoofd was bijzonder. Ze zat op een laag bed. Haar linker been was opgezwollen, rood van kleur en voelde warm aan. We hoorden pas na haar genezing, dat ze de vrouw van het dorpshoofd was. Misschien maar beter ook. Wij bidden. "Vader dank u wel voor uw liefde voor deze vrouw, dank u wel voor uw Geest, Uw Koninkrijk in ons. Been wees gezond in Jezus naam. Dat de zwelling, de pijn en verkleuring verdwijnt". Ik keek even een andere kant op en keek daarna weer naar haar been en denk: huh, dat been was net toch dik en verkleurd? Hoe Hij dat doet? Amazing. Ze geeft aan dat de pijn weg is en dat ze tegen zichzelf had gezegd: Als deze Jezus mij geneest, neem ik Hem aan. Aldus. Hoe strategisch van God. Niemand gaat tegen het getuigenis van de vrouw van een dorpshoofd in. Iedereen wist dat ze een zeer been had en bijna niet kon lopen.
 
Onschuld
IRIS organiseert ook outreaches naar de carbagedump. Een dorp bovenop de vuilnisbelt van Pemba. Er wonen duizenden mensen (mensen!). Wij er heen. Overal smeulende resten, overal glas, overal kinderen die tussen het afval naar iets van waarde zoeken. Rond de afvalberg een compleet verkoopdorp. Metalen, velgen, balken, planken, kleding, speelgoed alles wat er nog enigszins uitziet wordt verkocht. Bovenop de berg, het dorp. Zo'n 100 kinderen volgen ons. We leren ze liedjes, we voeren het evangelie op in een toneelstukje, delen drinken en eten uit aan de kinderen. Ook daar heeft de gevallen natuur toegeslagen. Grote kinderen die kleine kinderen verdringen, grote mond, 2-3 bekers drinken opeisen terwijl de kleintjes nog niks gehad hebben. Ikke, mij, ikke. Ik zie overigens geen verschil met de keurig geklede zakenman in Europa die door manipulatie boven is komen drijven. Je kunt de rat-race winnen, maar je bent nog steeds een ... gevallen schepsel. Immers, Gods Geest, de veranderende kracht naar Gods beeld, is niet in je.
In deze chaos zei ik: Heer, waar bent U, ik zie U hier niet. Plots valt m'n oog op een meisje van 4 dat haar broertje van anderhalf op haar rug draagt. Ze had al een half uur in de zon staan wachten op drinken en een broodje, maar was steeds naar achteren gedrongen door de oudere jeugd. Een prachtig meisje. Ze kijkt me aan met een open, geduldige blik. Niet eens boos of geïrriteerd of verdrietig. Onschuld. Ik meng me in het tumult van schreeuwende jongeren, bemachtig een beker drinken en geef het haar. Ze neemt de beker aan. Tot m'n grote verbazing zet ze haar broertje op de grond en...... geeft als eerste hem te drinken..... Op. Beker leeg. Ze kijkt in de beker en geeft me de beker terug. Zonder te eisen of dwingende blik. Ik breek. Huilend bid ik met haar. Voor bescherming, voor Gods Geest in haar, dat ze zal Leven en Zijn daden zal doen. Opnieuw de chaos in. Een 2e beker en een broodje bemachtigen. Opnieuw biedt ze het eerst haar broertje aan. Ik gil in m'n binnenste: drink zelf kind! Haar broertje hoeft niet. Eindelijk drinkt ze zelf. Sommigen zijn van zichzelf besneden.
 
Genezen van malaria
In Mozambique werd ik overweldigd door malaria. In 15 minuten werd ik doodziek. Overgeven, hoofdpijn, gedesoriënteerd, spierpijn, steenkoud, verstijfde vingers, kippenvel en klappertanden. Trillend hef ik mijn handen omhoog naar de levende God en zeg. Jezus, U bent mijn God. U woont in mij. Mijn lijf is Uw tempel. Dank u wel voor uw koninkrijk, uw geest in mij, uw goddelijke natuur. Plots krijg ik een beeld van een vurige rode bal (de malaria) die overweldigd wordt door een vurige hand en verdwijnt. Op het zelfde moment realiseer ik mij dat alle lichamelijke klachten verdwenen zijn. Ik ben je heelmeester.
Zo mag iedereen dus wandelen, want iedereen die Hem heeft aangenomen heeft hij de macht/het recht gegeven een zoon/dochter te worden als Hem.
Kom mensen. Strek je uit naar de volheid Gods! God zelf aan het kruis is het perfecte offer voor onze afdwaling. Zijn woord en Geest openbaren dat en veranderen ons naar Zijn beeld, zoals het bedoeld was in Genesis.
A new creation in Christ
Bless!
 

Woorden zijn ook een verzinsel van de mens, zet woorden in de juiste volgorde en je kan iemand ontroeren, frustreren, laten lachen, laten huilen,  ...
Wel Nicky, zet cijfertjes op de juiste volgorde en de magie gaat van start. Daaraan zien we dat toeval uitgesloten is. 
 
 

God, de eeuwige wiskundige muzikant
Zo ervoer ik het Goddelijke tijdens een psychose:

Stel dat God zou bestaan, dan zou het universum Zijn kenmerk zijn. God moet een, naar menselijke maatstaven, wiskundige en ingenieur zijn die eeuwig onverstaag verder doet bij het maken van perfect symmetrisch harmonische muziek in het universum. Mocht God bestaan, zo zou Hij zijn werk zelf zo kunnen ervaren. Ik had zo eens een psychose waarin eeuwig muziek voorkwam en waar op harmonische muziek wiskundige zinnen ritmisch bleven verschijnen, zin, na zin. Het werd ondragelijk.

Eeuwige muziek van voor mensen een teveel aan wiskunde en fysica die met elkaar in verweving blijven gaan. Oneindig bombastisch wiskunde/fysica/chemie producerend die in interactie met al het voorgaande dat gemaakt was, perfect wiskundig klopte. Het werd mij een ondraaglijke dans van de constructie der dingen in het universum in mijn psychotische ervaring. Vooral het oneindig blijven doorgaan was ondragelijk. Dat is Gods goddelijke kant, zeg maar.

Muziek die maar blijft doorgaan bij de aanmaak van het heelal. Die wiskundig perfect harmonisch is en de mooiste akkoorden speelt. Een onmenselijk met elkaar in perfecte harmonie zijnd orkest. Dat is onmenselijk. Dat is Goddelijk. Zo ervoer ik dat.

Wie God hierin op een dag denkt te kunnen evenaren door het universum als interagerend geheel te kunnen bevatten, moet de menselijke emotie volledig opzijzetten, en wordt daarmee een Goddelijke mathematicus of natuurkundige.

Dat kunnen wij mensen onmogelijk aan. 

Neen, God (gesteld voor even dat Hij/Zij zou bestaan) heeft immers een onmenselijke (Goddelijke) kant. Als eeuwige ingenieur, die ingewikkelde mathematisch perfecte natuurkunde door elkaar heen weeft en ze perfect gezamenlijk doet kloppen. 

Tegen alle menselijke emotie in.

Dit is waar wij verbluft over zouden moeten zijn. Verwonderd en met enige afstand, onze plaats zouden moeten kunnen beseffen in dit universum. Dat besefte ik tijdens mijn psychose. Dat wij ver van Gods Goddelijke kant (als ingenieur) staan en hem dus ook niet moeten proberen te evenaren.
Niet zozeer de wetenschap die de dingen beschrijft doet ons inzien dat het Bouwwerk intelligent is. Maar dat alles wat gemaakt is, klopt met al het voorgaande en er mee in harmonie is, maakt het een superintelligent Meesterwerk.

Ik wilde dit even meedelen op dit forum.

Als jij nog geen seks wil, is het niet aan hem om daarop te blijven aandringen. Seks kan namelijk pas als jullie béíden dat wilen, niet eerder. Dat als eerste.
Verder hebben jullie blijkbaar ieder een eigen kijk op wat het huwelijk is. Wel is het vreemd dat hij trouwen een grote stap vindt, even van jouw schrijven uitgaande, maar het geregistreerd partnerschap dan weer als trouwen ziet. Waarom dan niet gewoon direct trouwen, als dat tóch hetzelfde zou zijn? Dat als tweede.
Over het algemeen wordt in het christendom, van katholiek tot protestants, een christelijk huwelijk geacht te worden gesloten of ingezegend in de kerk. In Nederland betekent dat daarbij ook dat eerst het burgerlijk huwelijk in het gemeentehuis wordt gesloten, omdat dat wettelijk verplicht is. Een geregistreerd partnerschap zal dus over het algemeen niet als huwelijk worden gezien en vooral in strengere kringen zelfs worden afgewezen.
Je kunt dus het beste hierover met je eigen pastoor of dominee te rade gaan. De kans is dan ook aanzienlijk dat zij ongeveer hetzelfde zullen zeggen als ik en jullie zullen adviseren om hier zelf uit te komen en elkaar niets op te dringen. Dus ook niet op seksueel gebied.

Ze kunnen inderdaad het beste met de priester spreken hierover en vervolgens zijn raadgevingen gehoorzamen. Ik denk niet dat wij hier voldoende verstand hebben van de oosters-orthodoxe Kerk om echt zinnige uitspraken te doen in lijn met haar leefregel.

Het sacrament van boete en verzoening inderdaad, ofwel de biecht. Een van de zeven sacramenten die de Kerk kent, waardoor Christus direct je zonden vergeeft als je ze oprecht berouwt. De priester is daarbij slechts zijn handen en spreken, vergeeft dus niet zelf en bemiddelt dus ook niet tussen jou en Christus.
Sommige vooral ernstigere zonden moet je altijd biechten, bij andere vooral lichtere zonden, uit zwakheid begaan, wordt het aangeraden.
Tijdens de biecht belijdt je concreet je zonden, krijg je van de priester meestal een bemoedigend woord mee en of een stukje goede raad, vervolgens krijg je de penitentie opgelegd, een gebed of goed werk om je te helpen je geest weer op Hem te richten en daarna de absolutie, dus de vergeving zelf.
Pas daarna voer je daadwerkelijk de penitentie uit; het is dus géén voorwaarde voor de vergeving, maar enkel een middel om de gevolgen van de zonde in je ziel weg te nemen en je te sterken in je voornemen niet meer te zondigen.
Als berouwvolle zondaar ga je het biechtgesprek in, als vergeven kind van God ga je vrij als een vogel weer het biechtgesprek uit. Met een blijdschap en een innerlijke vrede waarmee je heel de wereld aankan en die je erg kan helpen om daadwerkelijk niet meer te zondigen en op God gericht te blijven in je doen en laten.

Ben het ermee eens  alleen Bijbels gezien maar begrijp ook dat veel mensen een andere mening hebben.

Nou, als je werkelijk geïnteresseerd bent... 
Nee, het gaat om het leren bidden vanuit het hart. Mondelinge uitspraak is een hulpmiddel daarbij. Het is vooral de gebedspraktijk van de zogenaamde monniken-hesychasten, die door middel van stilte en mondelinge gebed het voortdurende gebed van het hart streven te verkrijgen om zo het bijbelse gebod te vervullen (1 Thessalonicenzen 5:17 'Bid zonder ophouden'; Mattheüs 26:41 'Waak en bid, opdat u niet in verzoeking komt').
Hesychasme is een mystieke traditie van contemplatief gebed in de Oosters-Orthodoxe Kerk. Gebaseerd op Jezus' gebod in het evangelie van Mattheüs 6:6 dat "wanneer u bidt, ga in uw binnenkamer, sluit uw deur en bid tot uw Vader, Die in het verborgene is; en uw Vader, Die in het verborgene ziet, zal het u in het openbaar vergelden", hesychasme is het proces van innerlijk terugtrekken door te stoppen met het navolgen van de zintuiglijke prikkels, om een ervaringskennis van God te verkrijgen (zie Theoria). Bron (in het Engels).
Wanneer een monnik de wereld verlaat, gaat hij in een onzichtbare innerlijke strijd tegen de duivel; hij wordt gered van externe verleidingen in de wereld. Innerlijke verleidingen laten hem echter niet met rust. Dit zijn bijvoorbeeld herinneringen aan vrouwen, de valse verleiding om de gekozen manier van leven op te geven om op een andere manier de geboden van God beter te vervullen (want de demonen kunnen het zuivere gebed niet verdragen), veroordelende gedachten ("Wat zijn ze onwaardige mensen! Ik heb ze gevraagd één ding te doen, maar ze hebben alles verkeerd gedaan"), vraatzucht, verdriet, luiheid, nalatigheid, toorn, enzovoort. Het probleem hier is dat dit niet alleen gedachten zijn, maar gedachten gecombineerd met emoties die iemand ertoe aanzetten iets te doen of een schadelijke innerlijke stemming met zich meebrengen, een negatieve instelling van de ziel, die het gebed hindert. Om dit te voorkomen, moet je volgens het gebod van Jezus voortdurend bidden en waakzaam blijven. Om onophoudelijk te bidden, reciteerden de eerste monniken psalmen (4e-6e eeuw) tijdens het werk. Ze kenden deze psalmen van goddelijke diensten.
Natuurlijk niet alle monniken kenden het hele psalter uit hun hoofd. Daarom was het ook gebruikelijk om voortdurend het volgende vers van Psalm 70:2 te herhalen 'Haast U, o God, om mij te redden; HEERE, kom mij spoedig te hulp.' Later begonnen ze op deze manier te bidden: "Heer, Jezus Christus, ontferm u over mij, zondaar." Dit wordt het Jezus-gebed genoemd. Het helpt om de geest gefocust te houden, om niet verstrooid te worden door de gedachten, herinneringen, emoties en suggesties van de vijand (demonen). Dankzij dit onophoudelijke gebed beseft de christen voortdurend dat hij als gevallen mens altijd verloren gaat en daarom altijd Christus nodig heeft om gered te worden en niet verloren te gaan. Natuurlijk kun je dat ook bidden met een kortere gebed, bijvoorbeeld: "Heer ontferm u" (Kyrië eléison), "Heer red mij."  Dit kan ook worden beschouwd als een Jezusgebed.
Ik kan je veel meer daarover vertellen, als je hier meer over wilt weten. Maar misschien wil je iets ook uit andere bronnen lezen:
https://www.zinrijk.nl/hesychasme (Nederlandstalig)
Of:
https://yadi.sk/i/QcLKJge2eo0XjQ (Zie hoofdstuk 36. 'The Jesus prayer' en verder)
Laat me weten als je iets niet begrijpt.

 

Om op de openingsvraag te reageren: ik zou niet specifiek een orde kunnen noemen, maar mij trekt nog het meeste een groot slotklooster met in haar leefwijze de nadruk op gebed, studie en liturgische schoonheid. Met het grootste deel van de dag zwijgplicht en eenzaamheid. Ik vermoed dat ik dan voornamelijk in een streng benedictijnenklooster zou terechtkomen.

Allereerst zei ik dat in het topic over kloosterordes. Ik zou immers nooit zo schandelijk off-topic gaan.
Traditioneel worden binnen het katholicisme er drie belangrijke roepingen onderscheiden: de roeping tot het kloosterleven, tot het gewijd priesterschap en tot het huwelijk. Dit ter aanvulling op de algemene roeping van elke gelovige, namelijk om middels gebed, sacrament en naastenliefde Christus na te volgen en van Hem te getuigen. Daarbinnen kunnen er specifieke roepingen binnen de Kerk of kloostergemeenschap zijn, zoals de roeping tot paus of de roeping tot abt over je kloosterbroeders of -zusters.
De niet-gewijde gelovige en de gelovige buiten de kloostermuren heeft daarnaast de opdracht om op politiek en of maatschappelijk niveau bij te dragen aan een rechtvaardige samenleving waarin de zwakkeren beschermd worden, het huwelijk in ere gehouden wordt en het leven in alle facetten wordt geëerbiedigd. Ook hij of zij kan bijzondere taken binnen de Kerk vervullen, zoals bijvoorbeeld de altaardienst, het koor, het pastoraal werk, het kosterschap of het begraven van de doden. Die worden volgens mij weleens kleine roepingen genoemd.
Ook kun je spreken van "informele roepingen" als iemands hart en talent bijvoorbeeld helemaal uitgaat naar dat en dat werk, zodat diegene er geschapen voor lijkt te zijn. Zou Mozart niet een roeping hebben gevolgd tot het vervaardigen van zijn muziek?
Wanneer je een van de drie "hogere" roepingen niet hebt, dan betekent dat natuurlijk niet dat je een minderwaardige gelovige zou zijn, maar enkel dat God je in zijn barmhartigheid die verantwoordelijkheden en bijbehorende offers niet wil opleggen. En het betekent ook niet dat je geen unieke positie inneemt in Kerk en samenleving.
Het is daarom goed om kort na te gaan wat een roeping dan precies is. Een roeping is een specifieke opdracht van God, bevestigd door de Kerk, om jezelf op bijzondere wijze aan Hem toe te wijden. Een roeping is dus niet vrijblijvend, kan ook niet zomaar geweigerd worden, vraagt heel specifieke offers en blijft over het algemeen heel je leven bij.
Het huwelijk eindigt pas met de dood van één der gehuwden, het kloosterleven wordt als het ware voltooid bij je sterven en het priesterschap is zelfs voor eeuwig. En de "gewone" gelovige blijft in de hemel bidden voor de Kerk op aarde en zo diep met haar verbonden.
Uiteraard zijn er ook specifieke zegeningen en genaden verbonden met elke gelofte die je aflegt. God gooit je immers niet zomaar in het diepe, maar staat je bij in alle offers die je moet brengen en al het werk dat je ervoor moet verrichten. Hij geeft je genoeg genade om het vol te houden, zolang je wel met Hem verbonden blijft en oprecht je roeping wil waarmaken.
Een roeping kan aansluiten op iemands verlangens, of juist daar tegenin gaan. De vorige paus wilde bijvoorbeeld helemaal geen paus worden, maar van een welverdiend pensioen genieten. Hij aanvaarde de roeping echter wel en ervaarde ook Gods hulp en genade in het waarmaken van die roeping.
Daarom wordt een vermoeden van een roeping altijd zorgvuldig onderzocht door zowel de Kerk als door de roepingskandidaat zelf. Mocht de eerste indruk positief zijn, dan volgt de toerusting en scholing tot het vervullen van de werkzaamheden daarbinnen en de benodigde geestelijke vorming.
Mocht daaruit blijken dat de kandidaat of kandidaten inderdaad hoogstwaarschijnlijk de roeping heeft (helemaal zeker weten doen we nooit), dan kan hij of zij de betreffende geloften afleggen ten overstaande van de Kerk, in de vorm van de parochie of de kloostergemeenschap. We bevelen hem en of haar dan aan God aan en bidden dat hij of zij de genade mag ontvangen de roeping waar te maken.

Oh, is dàt het. Toen ik in Ormos Panagias verbleef, was Mount Athos in quarantaine, en moest je buiten gehoorsafstand blijven. 

Avondmaal en eucharistie hebben beiden totaal verschillende betekenissen, hoewel de twee rituelen natuurlijk sterk op elkaar lijken. En de eucharistie kan alleen door een katholieke priester worden opgedragen. De eucharistie kan dus niet vervangen worden door het protestantse avondmaal: katholieken mogen daar zelfs niet aan deelnemen, zo had ik begrepen.
In het kort worden tijdens de eucharistie het brood en de wijn op het altaar daadwerkelijk en fysiek het Lichaam en Bloed van Christus en blijven dat ook na de mis, terwijl in het protestantse avondmaal, nuances per denominatie daargelaten, brood en wijn slechts tijdelijke heenwijzingen daarnaar zijn en zo tekenen van het nieuwe verbond.
De biecht dient bij ernstige zonden ten overstaande van een priester te worden uitgesproken, die de Kerk en zo het Lichaam van Christus vertegenwoordigd. Je biecht dan dus al direct bij Jezus, met de priester als zijn handen en stem.
Wanneer er werkelijk geen mogelijkheid tot biechten is, zoals op dat onbewoonde eiland van Olorin, dan kan het natuurlijk ook niet, maar zodra je vervolgens weer wél kunt biechten, dien je dat alsnog te doen, inclusief eventuele zonden op dat eiland begaan. De biecht kun je dus niet zomaar overslaan.

Toen ik zelf in een dorp woonde, was daar niet elke zondag een mis, maar ook regelmatig een woord- en communieviering, dus ging ik op zo'n zondag ook naar de dichtsbijzijnde stad waar wél vrijwel elke zondag de mis werd opgedragen, in de ene of de andere parochie daar. Als het even kan, prefereer ik nu eenmaal de mis boven een "WoCo".
Dat was inderdaad een kwartier tot een half uurtje fietsen. En dat went heel snel vanzelf, zeker omdat een kwartier fietsen helemaal niet zo'n eind is, maar een vrij normale woon-werkafstand. Zelf fiets ik ook tien á vijftien minuten richting kerk in mijn eigen stad, omdat we enkel nog maar de parochie in het centrum hebben. Ik beveel het je dus van harte aan.
 

Nee, het zijn mennonitische, protestantse christenen die een zeer besloten, agrarische gemeenschap vormen in Amerika en daarbinnen onder meer elektriciteit (deels) afwijzen en veel meer nadruk leggen op het gemeenschappelijk leven.