Kaasjeskruid

Zoals ik al reeds vermeld heb, is het wat mij betreft zo gelegen dat mensen die feiten plegen zoals gedaan door Luther en Calvijn per direct geëxcommuniceerd worden binnen een gezonde kerkgemeenschap. Wedergeboorte zet mensen niet op de brandstapel, noch zet ze er anderen toe aan.

Die gaan verder filosoferen over hun speciale positie die enkel door wedergeboorte bewerkstelligd kan worden. Pas na wedergeboorte is men immers in staat om te geloven, zoals bv. door ds. G.A. van den Brink wordt gedaan: Merk ook op dat de totale verdorvenheid van de mens aan bod komt. Wij zijn handeloze wezens, niet in staat om de reddingsboei die God ons werpt in de vorm van Jezus aan te pakken. Hij geeft sommigen een hand en de meesten zullen die boei nimmer kunnen pakken vanwege de mismaakte stompjes. Tja, wat doe je dan als uitverkorene? Ik denk dat men zich voortdurend gel

Echter nooit met de bedoeling om daarvoor te buigen en enige godsdienstige eer te bewijzen.

Dat zou toch immers een doelloze bezigheid zijn. Alzheimer is een zegen in dat opzicht. Ik snap helemaal niets van dat toneelstuk, hoe kan een optreden waarin echt helemaal niets gebeurd mensen zo aan hun stoel kluisteren? Over domheid gesproken... Indien men een dergelijke afwachtende houding aanneemt in het leven, behoort men er niet van op te kijken om te eindigen als Eline Vere.

Waarom zou de citatie van uw Bijbelgedeelte wel wat veranderen aan deze kwestie? Het is de mens eigen om zich te gedragen conform de omstandigheden. Dat wordt over het algemeen als veilig beschouwd. Dit is dus een kwestie van aanpassen door druk van buitenaf. Ik ben van mening dat echte verandering intrinsiek is waardoor men zich juist durft te onderscheiden van de massa. Het is niet mijn bedoeling om lukraak een Bijbeltekst te citeren, echter is die Bijbel nu eenmaal mijn uitgangspunt. En volgens mij geeft die Bijbel hier ook duidelijkheid over: Want er is een God, er is

Wat is volgens u dan de oplossing? Ja, als de ander zich niet conformeerde. Misschien hadden ze de reformatie beter de conformatie kunnen noemen. Ja, echter betekent dit niet dat we als God zijn.

Dat was wel de oplossing volgens Calvijn en ook Luther stond positief ten opzichte van dit idee. Wat mij betreft; deze instinctmatige wijze van probleemoplossing is het afleren waard. Het leidt slechts tot meer ellende.

Is dat wat we willen of is dat door God zo bepaald? Om maar bij het onderwerp te blijven, volgens Calvijn: “…it is very wicked merely to investigate the causes of God’s will. For his will is, and rightly ought to be, the cause of all things that are.”…”For God’s will is so much the highest rule of righteousness that whatever he wills, by the very fact that he wills it, must be considered righteous. When, therefore, one asks why God has so done, we must reply: because he has willed it. But if you proceed further to ask why he so willed, you are seeking something greater and higher than God

Het begin zoals is opgeschreven in Genesis. Zou het misschien werken om slechts de bruikbare elementen uit al die verschillende denominaties te halen en deze te postuleren als de ware doctrine? Tja, we lijken maar niet uit de zandbak van de kleuterschool te willen stappen om het spelen op te geven.

In het begin was alles perfect. Wat heeft God aan mensen die niet kunnen kiezen om lief te hebben? Gehoorzaam te zijn dus. Naar welke kerk gaat u?

Verdikkeme, begon de dag zo lekker, moet ik nu weer huilen.

De mens schept zijn eigen doolhof door het maken van verkeerde keuzes.

Voor de belangstellende: http://www.ccel.org/ccel/calvin/institutes.i.html

Omwille van de TULIP soteriologie, welke een misvormd beeld geeft van Gods liefde, zou ik dit elke calvinist van harte aanraden. Wij hebben een vrije wil waarop wij aangesproken worden. Ik geloof dat God op de hoogte is van de keuzes voordat wij deze maken omdat Hij alwetend is. Echter verwerp ik de gedachte dat Hij allesbepalend is. Niet omdat Hij dat niet kan zijn, maar omdat Hij dat niet wil zijn.

Ik ben een zeer geduldig man en wacht vol verwachting uw reactie af. Even tussen neus en lippen door laat maar zeggen. Ik bied hierbij mijn excuses aan voor de vormgeving van mijn kritiek, deze had wat minder expliciet gekund inderdaad. Ik geef de whisky de schuld, maar aan de andere kant zet ik wel zelf de buis aan de lippen.

Apart, aan de ene kant mis ik volgens u vaak de context, wat dus getuigt van een incompetent denkvermogen, en aan de andere kant vertrouwt u erop dat met een beetje denkwerk ik er wel uitkom. Welnu, ik heb nagedacht en kom er niet uit. Ik wacht dan ook met vertrouwen op het moment dat u wel de behoefte hebt om mij dit uit te leggen.

Ok, wilt u mij de context eens uitleggen dan?

Wat maakt het dat u van het calvinisme durft te beweren dat: en u van het WTG niks wil weten? Hoe neutraal staat u als moderator in dit opzicht? Wat maakt dat u niks van de geloofsschatten van het WTG wilt leren en meer nog dat u van anderen verwacht dat ze wel wat leren van bv het calvinisme? Ik vind u behoorlijk subjectief staan als moderator.

Hoe kunnen we ons hiervan volgens u van verlossen? En stel dat u de manier weet, wat maakt dit dan tot geen doctrine? Dat is het volgens mij ook altijd geweest. Onwetendheid is een vorm van neutralisme en neutraal staan tegenover God gaat niet.

We hebben een zondige natuur, deze hebben we geërfd van Adam wegens zijn zondeval. Hier moeten we van verlost worden, willen we weer zonder problemen God in de ogen kunnen kijken. De enige manier om hiervan verlost te worden is door te geloven in het werk van Jezus. Nu hebben wij verantwoordelijkheid gekregen van God waar we op zullen aangesproken worden als we uiteindelijk tegenover Hem zullen staan om deze af te leggen. Verantwoordelijkheid impliceert een wil, een keuzemogelijkheid. En ik geloof dat wij die wil hebben. Absoluut. Net zoals de deur van de ark voor de zondvloed altijd h

Ik hoop toch niet dat u, in navolging van Luther, gaat dreigen met het wegsnijden van de tong uit mijn keel. Echter ook dan is er geen man overboord, ik heb gebarentaal altijd zeer fascinerend gevonden. Ik zou u derhalve toch een prangende vraag willen stellen, een vraag die reeds eerder is gesteld maar onbeantwoord is gebleven: wat moet een mens doen om gered te worden?

Dat is absoluut geen sinecure. Echter probeert men met het calvinistisch denken toch God te kunnen verklaren, terwijl men zodoende, althans in mijn optiek, een vreemde liefde aan God toebedeeld. Een liefde die zich slechts uitstrekt tot de uitverkorenen. Die overigens niets te willen hebben, ze zullen. Wat is het verschil met de methodiek van IS? Ik ben van mening dat het onverstandig is om als een hond terug te keren naar zijn eigen braaksel.

In dit verbond geeft God ons rijke genade; maar niet minder stelt Hij een eisch, n.1 der gehoorzaamheid. Deze is qeen voorwaarde om bondeling te worden, daar wij zulks zijn van de eerste levensaanvangen (het is een g e n a d e verbond!); wel is het een voorwaarde om geliefd-bondeling te blijven en tot de hemelsche heerlijkheid te geraken. (I. de Wolff, Verbondsmatige zelfbeproeving, blz 20) Ondanks alle beweringen die de beste man doet om het anders te bekijken, blijft hij dus toch vasthouden aan een gebeuren waar wij geen invloed op kunnen hebben. We zijn bondeling (uitverkoren) vanaf he

Er zullen ongetwijfeld evangelischen en gematigde calvinisten zijn die enkele punten zullen afwijzen, zei het vaak tot op bepaalde hoogte. Is een 20% calvinist een echte calvinist? Dat lijkt mij niet en getuigt van een abnormale situatie. De vijf punten van het calvinisme zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en kunnen niet verstandelijk van elkaar gescheiden worden. Ze zijn allen gebaseerd op het idee van een invalide en volledig vervormde en verwrongen menselijke wil en de beweerde subsitutie van Gods verborgen raad voor alle mensen. En in elke kerk waar de Dordtse leerregels worden onders

Prima gespreksstof, echter vrees ik dat we behoorlijk offtopic geraken. In ieder geval heeft al dat slachten en offeren te maken met de vooruitwijzing naar het verzoenende bloed van Jezus. Dat is de reine plaats waar we het moeten zoeken en die is niet meer verborgen. Dit verzoenende bloed heeft volgens Calvijn slechts gevloeid voor een select groepje mensen die hij de uitverkorenen noemde. Als nu alles wat iemand geloofd is dat Jezus slechts stierf voor de uitverkorenen en niet voor iedereen, hoe kan die persoon dan zeker weten dat Jezus voor hem stierf en dat zijn geloof in Jezus niet berust