Kaasjeskruid

Dergelijke talenten kunnen ook door God gegeven zijn.

Toch een verrekt knap staaltje stuurmanskunst van die piloot.

Dat krijg je als je religie tot staatsgodsdienst verheft. In dit geval volgde er kerstening; een hele doelbewuste poging om het christendom een ander op te dringen.

Zo lees ik dat niet zozeer. David erkent God als Verlosser en weet zijn geest veilig in Zijn handen. Zowel in dit leven als ook na zijn dood.

In het OT wist men niet wat er na het graf stond te wachten. Toch permitteert David zich de volgende uitspraak: In Uw hand beveel ik mijn geest; Gij hebt mij verlost, HEERE, Gij, God der waarheid! (Ps.31:6) Als nu vervolgens David na zijn dood in het dodenrijk (sjeool) terechtkomt, is zijn geest dan niet in Zijn handen?

Ik ben nog bezig met het schetsen van jou beeld van Israël.

Het is iig geen wilde olijfboom. Wat versta jij onder de verharding van Israël? Want ik wil niet, broeders, dat u deze verborgenheid onbekend zij (opdat gij niet wijs zijt, bij uzelven), dat de verharding voor een deel over Israël gekomen is, totdat de volheid der heidenen zal ingegaan zijn. (Rom.11:25, SV)

Zomaar wat roeptoeteren ook. Het gaat hier niet om gaven, laat staan die dweperij van jou. Het draait hier om een gave: die van het eeuwig leven.

Ik heb het dan ook over de mens zonder God. Zo te lezen behoor jij niet tot die doelgroep.

Persoonlijk vind ik charismata tekort doen als vertaling van genadegaven.

Voor mezelf sprekend geloof ik dat de mens morsdood ligt voor God. Zowel in geestelijk opzicht als in fysiek, wat zich dan ook vertaalt in de fysieke dood. Geen sprankje leven in te bekennen, we zijn als mens zonder God levende dolende doden.

Is dit een kwestie van ontdekken wat reeds in bezit is, of van streven naar wat men nog niet heeft?

Gaven van genade door de Heilige Geest.

Gaven van genade lijkt me beter vertaald. Zo lang het streven naar deze gaven met de bedoeling gedaan wordt om elkaar op te bouwen, lijkt me dit een uitermate gezonde zaak. Wordt er gehandeld vanuit andere motieven, dan verliezen deze gaven hun waarde en krijgen valse gaven volop de ruimte om hun vernietigende werk te kunnen doen. Het lijkt mij van groot belang dat de blik word gevestigd op wat Hij geeft en wij door kunnen geven, ipv op wat wij kunnen ontvangen.

Genieten van fantasie. Als expressie van menselijke creativiteit kan ik er wel van genieten. Echter in dit geval wordt er Waarheid en fantasie vermengt, een kwalijke zaak. De kleine noemer van christelijke componenten tegenover de grote gebieden van controverse die getolereerd worden, maken dit voor mij een flauw smakend brouwsel van voornamelijk menselijke verzinsels, het ware geloof degraderend tot een secundair gebeuren.

Geen enkel punt, ik heb de hele dag de tijd. Bakzuh!

Het joodse volk als etnische groepering, dat is waar ik op doel. Ik ben benieuwd naar jou kritiek op: Want indien gij afgehouwen zijt uit den olijfboom, die van nature wild was, en tegen nature in den goeden olijfboom ingeent; hoeveel te meer zullen deze, die natuurlijke takken zijn, in hun eigen olijfboom geent worden? (Rom.11:24, SV) Er lijkt hier toch sprake te zijn van enige voorrang. Althans zo lees ik het. Met name de woorden "hoeveel te meer" duiden hierop wat mij betreft.

Oude gebruiken en rituelen wellicht. Maar om daar nu Israël alleen mee te vergelijken...

Ik ben benieuwd. Ik deel je stelling niet en ben van mening dat God Zich nog steeds op een bijzondere manier met Israël bezig houdt. Daarmee beweer ik niet achter de religie te staan waarop men zalig probeert te worden. Ik geloof er gewoon geen biet van dat De Gemeente al bestaat sinds Adam.

Denk eerst eens een paar uur na over wat ik schrijf.

Het perfecte offer! En Hij moest dood, zoals wij moeten sterven van God. Vanwege onze zonden.

Best hoor, jij mag er van vinden wat jij wil. Prop het mij alleen niet de oesophagus in, maar spreek voor jezelf.

Ik lees enig fanatisme, mij echter ook niet onbekend. Nergens lees ik dat Fritsie aanzet tot het doden van joden.

Overdrijven is ook een vak.

Gij zult dan zeggen: De takken zijn afgebroken, opdat ik zou ingeent worden. Het is wel; zij zijn door ongeloof afgebroken, en gij staat door het geloof. Zijt niet hooggevoelende, maar vrees. Want is het, dat God de natuurlijke takken niet gespaard heeft, zie toe, dat Hij ook mogelijk u niet spare. Zie dan de goedertierenheid en de strengheid van God; de strengheid wel over degenen, die gevallen zijn, maar de goedertierenheid over u, indien gij in de goedertierenheid blijft; anderszins zult ook gij afgehouwen worden. Maar ook zij, indien zij in het ongeloof niet blijven, zullen ingeent worden;