Desid

Hoe kun je nou een reconstructie maken van een boek dat je nooit gelezen hebt en waarvan überhaupt niet eens een exemplaar beschikbaar is? Wie weet was Q nog vele malen dikker dan die twee evangelieën en stonden er misschien wel uitgebreide teksten in over het primaatschap van Petrus, de zeven sacramenten en het leergezag van de Kerk, die alle gereconstrueerde uitspraken in een heel andere context zetten.
Je weet dat echter niet, omdat je het boek niet hebt. Het enige wat je hebt, is een reconstructie op basis van een idee, die nergens anders op gebaseerd is dan het idee zelf, opgemaakt uit evangelieën die echter weer een heel ander idee verkondigen, en daarom selectief worden toegepast.
Ik bedoel, dat Gods bestaan al ingewikkeld is om aan te wijzen, nou ja, vooruit dan maar. Een beetje mysterie houdt het leven interessant, zeker zo'n liefdevol mysterie als God zelf. Maar als zelfs zijn belangrijkste bron van openbaring niet eens gevonden kan worden, maar enkel gereconstrueerd uit boeken met heel andere veelal tegenstrijdige openbaringen, op basis van de openbaring die dus niet gevonden kan worden, dan wordt het toch wel érg onmogelijk.

Zijn blog wel eens gelezen? Waar ie vers of alinea voor vers of alinea toelichting geeft? Compleet niet objectief. Echt compleet tegenovergesteld van...

Sterk argument: 'allemaal onzin'. Erg doordacht ook.
Genrevergelijking is uiteraard subtieler dan jij het hier voorstelt. Maar kennelijk is nuance niet aan jou besteed. Dat is jammer, want het leven wordt er zoveel prettiger door.
Ondertussen houd ik mij liever aan de methoden van de literatuurwetenschap.

Oke, jij weet het kennelijk beter dan vrijwel alle historici op deze planeet.
(Uiteraard betekent het feit dat iets als geschiedschrijving bedoeld is nog niet dat het ook een accurate weergave van geschiedenis is.)
Er is nauwelijks verschil tussen religieuze en profane personen. Alexander de Grote of Augustus werden ook als goddelijk gezien. Het is inderdaad lastig om te weten waar de historische kern is, maar daar hebben we de historische methode voor.
 
Wel opvallend dat de mensen die extreme dingen beweren zoals jij die aanhangt, vrijwel altijd óf new-age-gekkies óf neo-atheïstisch zijn en vrijwel nooit academische historici.
 
Alsof dat het enige alternatief is. De meest gangbare kritische opvatting accepteert alleen een deel van de brieven op naam van Paulus als authentiek, en accepteert wat in de evangeliën helemaal niet als een soort directe verslagen.
 
Je spreekt jezelf tegen, want de woorden die jij als authentiek ziet, komen rechtstreeks uit het NT!
Verder heb je nog nooit uitgelegd waarom jouw selectie geen cirkelredenering is. Wat je in feite doet is volkomen arbitrair, zoals @MysticNetherlands al zegt.

Oke, jij weet het kennelijk beter dan vrijwel alle historici op deze planeet.
(Uiteraard betekent het feit dat iets als geschiedschrijving bedoeld is nog niet dat het ook een accurate weergave van geschiedenis is.)
Er is nauwelijks verschil tussen religieuze en profane personen. Alexander de Grote of Augustus werden ook als goddelijk gezien. Het is inderdaad lastig om te weten waar de historische kern is, maar daar hebben we de historische methode voor.
 
Wel opvallend dat de mensen die extreme dingen beweren zoals jij die aanhangt, vrijwel altijd óf new-age-gekkies óf neo-atheïstisch zijn en vrijwel nooit academische historici.
 
Alsof dat het enige alternatief is. De meest gangbare kritische opvatting accepteert alleen een deel van de brieven op naam van Paulus als authentiek, en accepteert wat in de evangeliën helemaal niet als een soort directe verslagen.
 
Je spreekt jezelf tegen, want de woorden die jij als authentiek ziet, komen rechtstreeks uit het NT!
Verder heb je nog nooit uitgelegd waarom jouw selectie geen cirkelredenering is. Wat je in feite doet is volkomen arbitrair, zoals @MysticNetherlands al zegt.

Oke, jij weet het kennelijk beter dan vrijwel alle historici op deze planeet.
(Uiteraard betekent het feit dat iets als geschiedschrijving bedoeld is nog niet dat het ook een accurate weergave van geschiedenis is.)
Er is nauwelijks verschil tussen religieuze en profane personen. Alexander de Grote of Augustus werden ook als goddelijk gezien. Het is inderdaad lastig om te weten waar de historische kern is, maar daar hebben we de historische methode voor.
 
Wel opvallend dat de mensen die extreme dingen beweren zoals jij die aanhangt, vrijwel altijd óf new-age-gekkies óf neo-atheïstisch zijn en vrijwel nooit academische historici.
 
Alsof dat het enige alternatief is. De meest gangbare kritische opvatting accepteert alleen een deel van de brieven op naam van Paulus als authentiek, en accepteert wat in de evangeliën helemaal niet als een soort directe verslagen.
 
Je spreekt jezelf tegen, want de woorden die jij als authentiek ziet, komen rechtstreeks uit het NT!
Verder heb je nog nooit uitgelegd waarom jouw selectie geen cirkelredenering is. Wat je in feite doet is volkomen arbitrair, zoals @MysticNetherlands al zegt.

Maar dit soort geschiedschrijving was en is niet specifiek religieus, maar was in die tijd ook voor profane geschriften heel normaal. Niet voor niets kent men het spreekwoord dat de overwinnaar de geschiedenis schrijft. Ook vandaag de dag proberen we onze geschiedenis te vertellen als een logisch verhaal en proberen we daar betekenissen uit te halen. Echte, objectieve geschiedschrijving is dan ook vrijwel onmogelijk, omdat taalgebruik alleen al subjectief is (is iemand een terrorist of vrijheidsstrijder?).
Daarbij kan iemand ook in diens geschiedschrijving weliswaar religieuze motieven en lessen benadrukken, maar toch proberen op integere en nauwkeurige wijze de geschiedenis te beschrijven. De evangelist Lucas bijvoorbeeld schrijft in het begin van zowel zijn Evangelie als zijn Handelingen aan Theofilus dat hij getracht heeft door zorgvuldig onderzoek een juist beeld te geven van de handelingen en woorden van Jezus. De religieuze intentie van een geschrift hoeft dus helemaal niets te zeggen over de nagestreefde nauwkeurigheid van diens geschiedschrijving.
Opvallend vind ik het dan wel dat je heel strikt wil zijn als het gaat om religieuze intenties in samenhang met geschiedschrijving, maar schijnbaar wel gemakkelijk het oordeel van atheïstische schrijvers op internet overneemt als zij schrijven over de motieven van theologen. Alsof deze atheïsten niet heel specifiek een eigen agenda zouden kunnen nastreven in hun schrijven en altijd objectief zouden schrijven over theïsten. Daarbij, hoe kunnen zij nou in de harten en hoofden van deze theologen kijken? Wie geeft hen de volmacht zulke oordelen uit te spreken?

De naam wordt in de theologie met gepaste eerbied gebruikt, vooral wanneer het om het OT gaat... In het NT wordt gesteld dat Jezus de naam boven alle andere namen is... De meeste christenen volgens Jezus door abba, vader te gebruiken.
Verder is Jehova een uitvinding van een twaalfde eeuwse monnik (als ik me goed herinner), en is het een samentreksel van het tetragrammaton met adonai... Volgens een Hebreeuwse professor is die uitspraak echter onmogelijk omdat hierdoor de waw als de qamets de punt van de cholem bij zich zou hebben. In veel handschriften ontbreekt trouwens de cholem.

Waar baseer je dat op? Waarom zouden religieuze werken minder betrouwbaar zijn dan niet-religieuze werken, puur omdat ze religieus zijn? Ik bedoel, dat ze gekleurd zullen zijn, dat zal best, maar dat zegt dan toch nog weinig over betrouwbaarheid? Sowieso bestaat volstrekt neutrale geschiedschrijving niet echt en in die tijd al helemaal niet.
Je beschuldigd hiermee theologen dus van bewuste misleiding om geld te verdienen. Dat is een vrij zware beschuldiging en ik zou daar dus graag bewijs van willen zien. Redeneringen als dat het niet anders had kunnen zijn vallen daarbij af, want mensen kunnen uit uiteenlopende motieven handelen zoals zij handelen, zowel goede als slechte.
Als je dat bewijs niet kunt of wilt leveren, oordeel dan niet over deze dames en heren, opdat jezelf ook niet geoordeeld zult worden. Misschien valt deze uitspraak van Jezus net buiten wat jij als "historisch" ziet, maar dan nog lijkt mij dat een heel verstandige handreiking om na te leven.

Desid,
Het is moeilijk voor me hier iets aan toe te voegen, maar mag ik vragen of je een tekstkriticus bent? Ik vraag dit omdat je blijkgeeft van kennis van het Koine, Aramees, Hebreeuws & de verschillende boeken en brieven. Dat maakt m.i. deze discussie zeer interessant.

Ik houd mij liever aan de wetenschappelijke analyses die ik overtuigend vind. Volgens mij stelt Jezus zich in het evangelie naar Johannes niet gelijk aan God de Vader. Dat is altijd een verwijt van de tegenstanders, maar Jezus zegt zelf dat de Vader meer is dan hemzelf.
Let wel, het gaat hier om een kwestie van perspectief. Jezus treedt op alsof hij God zelf is. Tegenstanders zullen zeggen: je maakt jezelf gelijk aan God (onterecht, naast en tegenover God). Jezus antwoordt dan: ik treed op alsof ik God zelf ben omdat God mij die bevoegdheid heeft geschonken. Dus Jezus spreekt niet in termen van gelijkheid, alsof hij on equal footing staat met de Vader, maar in termen van gezonden zijn, bevoegdheid ontvangen, enzovoort. De Zoon openbaart zich als God omdat hij voortkomt uit God.

Volgens de orthodoxe leer bestaat Gods wezen in drie 'personen'/hypostasen/zelfstandigheden. Daar zit wel degelijk een zekere logica achter, omdat je anders gaat krijgen dat bijv de Geest er maar een beetje bijhangt. De dieper liggende reden achter deze leer is de verlossingsleer: De Zoon moet 100% God zijn, anders is God niet mens geworden.
In de praktijd zag je nog vaak dat bisschopen Arianisme aanhingen of iets dat leek op Arianisme. Dat is ook logisch, want vanuit het NT kun je toeredeneren naar Arianisme. In het oosten hanteert men bovendien een goddelijke hiërarchie: eerst de Vader, dan de Zoon, dan de Geest.
In de tijd van het NT werd er veeleer gedacht in termen van overbrugging en middelaarschap. Inderdaad is het dan mogelijk om goddelijk te zijn zonder samen te vallen met God zelf. De Zoon/het Woord stroomt als het ware uit de Vader. Daarmee valt de Zoon niet restloos samen met God, maar vertegenwoordigt hij God, stelt hij God tegenwoordig. Voor de Geest geldt hetzelfde, maar dan meer in de zin van werking in de gemeenschap en de ziel.

Vandaar dat ik het over de dubbelzinnigheid van de grondtekst had. De voornaamste vraag hier is hoe men die tekst in de loop der tijd heeft gelezen. En dan kom ik al in de 2e eeuw een citaat van de tekst tegen van Hippolytus (zie: http://www.earlychristianwritings.com/e-catena/titus2.html). Waarin hij die uitspraak uit Titus gewoon op Jezus toepast.
In het Engels ging de passage (Schaff, ANF05) zo:
Waarin Hippolytus ene Theophilus wijst op die "heerlijkheid van onze grote God en Heiland", wijzend op het moment dat Hij (Jezus) de heiligen heeft opgewekt uit de dood en samen met hen de Vader zal eren...

Je kunt wellicht ook proberen
 
*) je niet zo hautain op te stellen,
*) niet zo snel de ander mentaal in je "domme onverlichte Pauliaanse christen" hokje plaatsen,
*) geen argumenting by linking hanteren, en
*) niet zo snel mensen afkappen en hun oprechte vragen in het eerder genoemde hokje plaatsen en zo de discussie ontlopen
 
Want ik vind t onderwerp erg interessant. Maar de inhoud en presentatie karig. Jammer...

Holocaust, Alexander: er is verschil tussen methodische twijfel en scepsis zonder methode. Met het eerste bedoel ik de vraag: hoe weten we dit eigenlijk? Met het tweede vanuit een bepaalde ideologie overal kritiek op hebben zonder een consistente methode. Dus je kunt de Holocaust in twijfel trekken met de vraag: hoe weten we dat? Natuurlijk slaan historici deze vraag meestal over, omdat voordat je de vraag hebt uitgesproken al duidelijk is dat er een overdaad aan bewijs is (het is natuurlijk wel heel nuttig de verschillende soorten bewijs te beschrijven). Anders is het met bepaalde onderdelen, bijvoorbeeld de capaciteit van een bepaald kamp. Als er nieuwe gegevens naar voren komen, of als de bekende gegevens kritisch tegen het licht worden gehouden, kan het beeld worden aangepast.
Elke historicus heeft een gekleurde bril, alleen een goed historicus is zich daarvan bewust en probeert zijn of haar veronderstellingen onder kritiek te stellen. Het komt er dus op aan de gebruikelijke methoden te volgen, want zo maak je het subjectieve element zo klein mogelijk.
Tegelijk is die genoemde methode natuurlijk ontstaan in de context van de Verlichting. Dat heeft als gevolg dat er slechts natuurlijke oorzaken erkend worden. Hier wordt het natuurlijk spannend in de context van onderzoek naar de Bijbel.
Dat Jezus niet in Betlehem geboren zou zijn is de waarschijnlijke opvatting om de volgende redenen. De evangelisten hadden er belang bij dat Jezus in Betlehem geboren zou zijn, want dat is immers een bewijs voor zijn messiasschap. Toch zwijgen twee evangelisten erover, en de twee die het wel zeggen hebben een nagenoeg compleet verschillend verhaal. Deze twee verhalen zijn niet zonder problemen met elkaar te verzoenen, en ook de gebeurtenissen die verteld worden zijn twijfelachtig (bijv. de volkstelling komt niet overeen met wat we uit andere bronnen weten). Bovendien vallen deze verhalen in de categorie 'geboorteverhalen van bijzondere personen', die in de oudheid over het algemeen vol legenden zitten. Dit alles bij elkaar genomen maakt het aannemelijk dat deze verhalen voor het grootste deel vrome legenden zijn, die eerder zeggen hoe het zou moeten zijn gegaan dan hoe het werkelijk gegaan is. Het gaat dus om de combinatie van al deze observaties die het best wel waarschijnlijk maakt dat het legenden zijn.

Holocaust, Alexander: er is verschil tussen methodische twijfel en scepsis zonder methode. Met het eerste bedoel ik de vraag: hoe weten we dit eigenlijk? Met het tweede vanuit een bepaalde ideologie overal kritiek op hebben zonder een consistente methode. Dus je kunt de Holocaust in twijfel trekken met de vraag: hoe weten we dat? Natuurlijk slaan historici deze vraag meestal over, omdat voordat je de vraag hebt uitgesproken al duidelijk is dat er een overdaad aan bewijs is (het is natuurlijk wel heel nuttig de verschillende soorten bewijs te beschrijven). Anders is het met bepaalde onderdelen, bijvoorbeeld de capaciteit van een bepaald kamp. Als er nieuwe gegevens naar voren komen, of als de bekende gegevens kritisch tegen het licht worden gehouden, kan het beeld worden aangepast.
Elke historicus heeft een gekleurde bril, alleen een goed historicus is zich daarvan bewust en probeert zijn of haar veronderstellingen onder kritiek te stellen. Het komt er dus op aan de gebruikelijke methoden te volgen, want zo maak je het subjectieve element zo klein mogelijk.
Tegelijk is die genoemde methode natuurlijk ontstaan in de context van de Verlichting. Dat heeft als gevolg dat er slechts natuurlijke oorzaken erkend worden. Hier wordt het natuurlijk spannend in de context van onderzoek naar de Bijbel.
Dat Jezus niet in Betlehem geboren zou zijn is de waarschijnlijke opvatting om de volgende redenen. De evangelisten hadden er belang bij dat Jezus in Betlehem geboren zou zijn, want dat is immers een bewijs voor zijn messiasschap. Toch zwijgen twee evangelisten erover, en de twee die het wel zeggen hebben een nagenoeg compleet verschillend verhaal. Deze twee verhalen zijn niet zonder problemen met elkaar te verzoenen, en ook de gebeurtenissen die verteld worden zijn twijfelachtig (bijv. de volkstelling komt niet overeen met wat we uit andere bronnen weten). Bovendien vallen deze verhalen in de categorie 'geboorteverhalen van bijzondere personen', die in de oudheid over het algemeen vol legenden zitten. Dit alles bij elkaar genomen maakt het aannemelijk dat deze verhalen voor het grootste deel vrome legenden zijn, die eerder zeggen hoe het zou moeten zijn gegaan dan hoe het werkelijk gegaan is. Het gaat dus om de combinatie van al deze observaties die het best wel waarschijnlijk maakt dat het legenden zijn.

Commentaar is altijd prima, ook kritische commentaar, maar als ik Foppe1986 vervolgens kritisch aanspreek op zijn manier van doen, dan beweert hij dat ik op een ivoren toren zit en dat ik zou menen dat men klakkeloos alles van de Kerk moet aanvaarden om kennis van de Schrift te verwerven. Een beetje het standaardverhaal dus als men geen echte argumenten meer heeft.
Helemaal ongelijk heeft hij echter dan ook weer niet: net als op school heb je inderdaad goede docenten of leermeesters nodig om de stof je eigen te maken en behoor je heel goed te weten wat je níét weet. Want ook als je decennialang een specifiek onderwerp bestudeert, kun je alsnog dingen over het hoofd blijven zien als je manier van studeren op sommige punten tekortschiet.
Ook jij zet wederom een stropop op over gelovigen. En dat mag je zelf weten, maar ik zal daar dan niet op ingaan, zeker niet omdat hier het christendom niet ter discussie staat. Ik heb dan zelf ook niet het idee dat ex-gelovigen de bijbel beter door zouden hebben, maar gewoon een eigen afweging maken over welke bijbelgedeelten belangrijker zouden zijn en vervolgens menen dat zij de meest juiste of kloppende uitleg zouden hebben. Soms zelfs op een wijze die sterk aan religieus fanatisme doet denken. Net zoals sommige gelovigen dus ook doen.
In gesprekken met zowel gelovigen als ex-gelovigen heb ik dan ook niet het idee dat ex-gelovigen over het algemeen meer kennis van de bijbel of van het christelijk geloof zouden hebben, of dat ex-gelovigen zelfs op meer gefundeerde wijze zouden argumenteren. Ook in die kringen wordt er veel nagepraat en klakkeloos overgenomen van hen die zij als grote denkers beschouwen.

@Foppe1986 Het boek Openbaringen is dan ook helemaal niet op jou gericht of op niet-christenen in het algemeen. Zij is specifiek geschreven voor zeven kerken in Klein-Azië, in een literair genre die zij wél begrepen, en is dus in het algemeen bedoeld voor gelovigen die doorkneed zijn in de gehele Schrift en het christelijk geloof in het algemeen en die in hun geloof en leven verbonden zijn met de Kerk. Je laat zelf al zien wat er gebeurt als mensen zonder die bagage met het boek aan de haal gaan.
Onbegrip, onwetendheid of desinteresse zijn geen zonden an sich, maar wel als je vervolgens alles wat je niet (goed) kent, of mensen die wél kennis ervan hebben, minachtend gaat bejegenen. Als je dus serieus interesse in het boek en haar apocalyptische, oudtestamentische symboliek hebt en er normale vragen over kunt stellen, dan zullen er hier zeker users zijn die je daarin een handje kunnen helpen. Maar anders houdt het snel op en ben je uiteindelijk weinig tot niets opgeschoten.

@Foppe1986 Er is een verschil tussen liegen en dwalen. Liegen doe je altijd bewust, dwalen kan ook onbewust. Het is dus heel wel mogelijk dat Mohammed oprecht dacht dat hij een openbaring had ontvangen en de goddelijke waarheid sprak, en dat hij er dus werkelijk niet op uit was om tegen de mensen om hem heen te liegen (en wellicht ook geschokt reageerde toen hij de Waarheid begroette na zijn dood).
Als er dus twee verschillende verhalen rondgaan over één en dezelfde gebeurtenis, dan kan het dus ook zeker zijn dat beide groepen aanhangers oprecht menen dat zij de meest juiste versie aanhouden. Ze hebben dan ook niet de intentie om te liegen, maar enkel om op te tekenen of door te geven wat zij weer ontvangen hebben door in hun ogen betrouwbare bronnen.

Wat een slecht commentaar af en toe in die link zeg. Over alles ombuigen naar je eigen  visie en de rest negeren gesproken...

Als dat zo is, waarom kent het christendom dan ook zoveel moeilijke leerstellingen, zoals het opnemen van je kruis, de hel, de lijdensmystiek, etc.? Waarom is bijvoorbeeld het boeddhisme, dat ook enige religieuze kenmerken heeft, zo'n moeilijke, harde weg om na te volgen? Waarom kennen veel natuurgodsdiensten dan ook kwade en angstaanjagende geesten? Waarom weten ze vrijwel allemaal de meedogenloze tegenstelling tussen schoonheid en wreedheid, leven en dood, liefde en haat, vaak zo treffend weer te geven in hun verhalen, mythen, rituelen, etc.
En waarom zijn er dan ook veel niet-gelovigen die juist maar wat blij zijn dat er geen God is, dat zij aan niemand rekenschap hoeven af te leggen en dat er na de dood niets meer is? Genoeg verhalen van ex-gelovigen op bijvoorbeeld Freethinker die dat bevestigen. Is hun denkwijze dan ook in hoge mate onwaar, omdat zij het wel zo prettig vinden?
Volgens mij is er geen enkel bewijs dat er een verband zou zijn tussen levensbeschouwingen en motieven van aanhangers. Zowel in theïstische als atheïstische levensbeschouwingen vind je aanhangers die oprecht naar waarheid zoeken of haar zo nauwkeurig mogelijk proberen te verwoorden en aanhangers die enkel de prettige vruchten ervan plukken en meer op zoek zijn naar wat zij aangenaam vinden dan naar wat werkelijk waar zou zijn.
Je verhaal mag dus wel graag gedeeld worden door mede-atheïsten, alsof zij als enigen werkelijk naar waarheid zouden zoeken, maar uiteindelijk is het nergens op gebaseerd.

Mag ik je erop wijzen dat het enige geschrift waarin "Nazoreeërs" voorkomt Handelingen is, waarin ook over 'christenen' wordt gesproken? Je kletst dus uit je nek.
 
Waarom presenteer je dit als feit? 
Wie zijn die 'men'? Want al de wetenschappers die ik ken, zien wel ruim voldoende bewijs voor het bestaan van Nazaret ttv Jezus.
Je bedoelt de gezegdes die jij eerst als de vroegste hebt bestempeld. Zowel Paulus, Marcus als Q noemen Jezus zoon van God. Zowel Paulus als de evangeliën noemen Jezus de messias.
Dat is wel heel erg zwak. Niet-Joden hadden er niets aan Jezus opeens messias te gaan noemen. En voor Joden zou het ook vreemd geweest zijn omdat Jezus' dood in schril contrast staat met de verwachtingen. Tegelijk weten we dat de oudste uitspraken over Jezus ook het woord Christus gebruikten (zie Paulus) én dat Jezus als pseudo-koning der Joden werd gekruisigd. Dit alles wijst erop dat de aanduiding messias op Jezus' leven teruggaat.
En dan kom jij met: "Ach ja, hebben ze gewoon verzonnen op een regenachtige namiddag."
Volgens mij moet je dit eerst aantonen. In de evangeliën betekent deze term namelijk precies: afkomstig uit Nazaret.
Een of andere evangelicale nitwit? Tja... 
Zo jij hebt ook de klok horen luiden...
Dit is een inmiddels volledig achterhaalde hypothese die veel meer vragen oproept dan oplost. Je moet dan bijvoorbeeld alle tweede-eeuwse literatuur weer naar een later datum schuiven, enzovoort. Bijv. Clemens van Rome verwijst in ca. 95 naar 1 Korintiërs enkele decennia terug.
Bovendien stammen de problemen uit de echte Paulusbrieven heel duidelijk uit de eerste tijd van de Ekklesia Christou.
Dit zijn juist groepen uit de tweede eeuw. Er is geen enkel bewijs dat deze groepen al in de eerste eeuw actief waren.
"Theologen"
Jouw hypothese deugt niet, omdat er juist n beweging van de apocalyptische prediker af is,Jezus wordt steeds goddelijker, met minder menselijke trekjes. Voor veel christenen is de gedachte aan Jezus als apocalyptische prediker (die zich dus vergist heeft) onverdragelijk. (Ten onrechte, maar dat terzijde.)
Hoho, dat heb ik niet gezegd. Het gaat mij erom dat jij jouw manier van geloven met onzinnige hypotheses onderbouwt. Je mag van mij geloven wat je wilt. Maar laat de geschiedenis a.u.b. over aan mensen die daadwerkelijk geschiedkundige en literaire methoden gebruiken.

Dat is onjuist. Het verleden bestaat niet meer, dus elke wetenschappelijke bewering over het verleden is een hypothese.
Het gaat erom welke hypothese de beste een eenvoudigste verklaring biedt voor de data die uit het verleden zijn overgebleven.

Behalve als het jou niet uitkomt. Dan mag jij een loopje nemen met de feiten, of gevestigde wetenschappelijke methoden aan de kant schuiven.
Wel het hele verhaal vertellen hè.

Ik ben niet degene die zegt wetenschap niet als gezagsbron te aanvaarden. Dat zeg jij. Over het algemeen vertrouw ik op het gezag van wetenschappers en wetenschapsjournalisten.