TTC

Een gevangenis dient normaal om tot bezinning te komen, buiten de gevangenis gebeurt dat ook maar zelden. Wat voor een systeem hebben we dan?

Stel dat we al die machines afstemmen op andere waarden en normen, zou die 'normaal' dan niet in het gedrang komen?

Op aanvraag En maar vluchten, door je te verankeren aan steeds hetzelfde is er ook geen ruimte om te zien wat er ondertussen al gebeurd is. En sterker, dat wordt simpelweg genegeerd met in het verlengde de ondermijning van je eigen potentieel. We zijn er dagelijks getuige van, uiterst pijnlijke waarneming.

Hoe destructief ben je? Alle hoop is verdwenen, hoe eenzaam ben je dan wel niet?

Jouw aangenomen ideologie maakt je zwak, hierdoor ontmoedig je niet enkel jezelf maar ook veel meer anderen. Het staat haaks op het evangeliseren dat veronderstelt mensen wakker te maken voor wat er gaande is, dit is heel wat anders dan allerhande vluchtwegen aanreiken onder het mom van christelijk geloof. In dynamisch opzicht gaat het over bewustwording, kennisdeling, integratie, verantwoordelijkheidszin, normen en waarden. Simpeler, we hebben nood aan een kritische massa die hier vreedzaam mee omspringt, om zodoende een cultureel transformatieproces te faciliteren.

Ga je op dezelfde manier Satan vangen? Vreemd dat je binnen deze context wel tot actie overgaat, in andere gevallen stel je dat mensen niets kunnen doen.

Duidelijk, je veroordeelt niet de 'moordenaar' maar onderzoekt de 'omgevingsfactoren' die aanleiding geven tot deze of gene actie. Een dergelijk diepteonderzoek laat toe om diverse fenomenen heel anders te belichten om idealiter ook die omgevingsfactoren te veranderen waardoor het 'moorden' minder wordt. Ja, dat is heel wat anders dan simpelweg de 'moordenaar' te veroordelen zonder meer, dit kunnen we oneindig rekken zonder dat er aan de bron van het kwaad iets gedaan wordt. Zoals ik je begrijp zijn we dan medeplichtig aan het 'moorden' wanneer we niet onze verantwoordelijkheid nemen om die 'o

Je stelde zelf de contradictie al vast, in afwachting verblijven we. In afwachting van die andere wereld, intermezzo vanuit deze wereld. Als ... dan ... Het Amerikaanse eiland Guam is momenteel de spil in een escalerend conflict tussen Noord-Korea en de Verenigde Staten. Pyongyang dreigt ermee vier raketten af te vuren richting het eiland. Trump reageerde met harde woorden over de totale vernietiging van Noord-Korea. Maar waarom is het piepkleine eiland zo belangrijk? Woensdag meldde de Noord-Koreaanse generaal Kim Rak-gyom dat het vier raketten op het eiland Guam heeft gericht. D

Misschien wel, vandaar de vraag aan Mcmadtasty om zijn wereld wat nader toe te lichten. Dit lijkt me een andere dan waarin al die moorddadige taferelen zich manifesteren, dat is de wereld waar we vandaag nog in leven.

Je bent te vlug, de 'niet' heb ik nog even gecorrigeerd.

Tenzij je ze zelf door elkaar haalt natuurlijk, maak je dat onderscheid niet bij jouw observaties?

Zie je niet in dat er twee werelden door elkaar gehaald worden?

Misschien efficiënter om bij het eind te beginnen, hoe ziet jouw ideale wereld eruit?

Dit lijkt in tegenspraak met jouw geïdealiseerde wereld, niet?

Misschien ben ik niet duidelijk, als je doet wat je voorstelt dan ontstaat er een gigantische kloof. Enerzijds een ingebeelde ideale wereld waar amper problemen zijn, anderzijds de realiteit waarin we leven die daartegen als een ware nachtmerrie overkomt. Uiteraard zal je hopen dat steeds meer mensen zich geestelijk 'abonneren' op jouw wereld maar dat gebeurt niet, of toch niet tijdig waardoor andere scenario's steeds meer aan kracht winnen. Hoop en geloof kunnen hierdoor omslaan in hun tegenpool, in wanhoop en ongeloof. Bizar genoeg wordt deze kwestie erger naarmate we geloof hechten aan wat

En wat is het resultaat wanneer je dat alles doet? Een plek in de hemel?

Die onmacht ontstaat door het contrast tussen wat mogelijk is en wat is, dat wat doorgaans realisme genoemd wordt. Wat doet jou geloven dat mensen tot inkeer gaan komen en plotsklaps een sociaal duurzame samenleving gaan realiseren? Is dat realistisch tegenover andere tendensen die we als normaal beschouwen? Mensen kunnen van mening veranderen, steeds meer mensen wachten nu op Michaël als resultaat van de aanhoudende evangelisering. Dat ligt toch in lijn van de ambitie?

Net zoals Kaasjeskruid denk ik niet dat hedendaagse destructieve krachten nog kunnen omgebogen worden, zoiets zou op een mirakel lijken waar amper iemand geloof zou aan hechten. En dat gemis aan geloof zal zich uiten in de realiteit van morgen, dit in weerwil van alles wat reeds voorhanden ligt. En dit alles om redenen die bijna te absurd zijn om er woorden aan te verspillen, toch gebeurt het.

Dan toch, eindelijk wat klaarheid in je betoog, oprecht dank.

Zoiets als in het onderstaande? Er zijn wellicht duizenden versies van hetzelfde, het komt steeds op hetzelfde neer. Een universeel holistisch systeem, holonen/golven van integrerende energieën, verenigt gevoel met kennis, meervoudige niveaus verweven tot één bewust systeem. Universele orde, maar op een levendige, bewuste manier en niet gebaseerd op regels van buitenaf (blauw) of verbondenheid met de groep (groen). Een ‘grote éénwording’ behoort tot de mogelijkheden, in theorie en praktijk. Impliceert soms het ontstaan van een nieuwe spiritualiteit als een web van het totale bestaan. Het

Hebben het inmiddels al zeker duizend keer hier gelezen, we gaan Satan vangen. Op de vraag wie dat nu concreet is, njet. Wie ga je dan vangen?

En wie is dat nu concreet?

En wie is dat nu concreet?

Volgens bepaalde scenario's zou Satan toch gevangen gaan genomen worden? Bijzonder is wel dat vragen hierover doorgaans niet leidt tot concrete antwoorden, en wellicht daarom ook niet tot concrete acties? Welk gedrag gaan we volgen binnen het kader van dit eindtijd-topic? En wat als een ander nogal dominant gedrag daar tegengesteld aan is?

Ja, het kan gezien worden als een parallelproces, met verschillende snelheden, niveaus en veel herval. Het is een proces dat aanzienlijk versneld kan worden als het beleid daar ook een speerpunt van maakt, vooral dit laatste - ondanks velen daarop aandringen - blijkt gigantisch moeilijk. Zoals we weten ontbreekt het niet aan sociale alternatieven, ze betekenen wel een culturele transformatie zoals we nog niet eerder gezien hebben in de geschiedenis. Ook hoe moeizaam dergelijke processen verlopen werd in kaart gebracht, een kwestie van aandacht, ontvankelijkheid en transformationeel leiderschap