TTC

Waarom zouden we blijven ploeteren en er niets aan doen? Is dat ook niet zondig?

Het 'vrijkopen' zou dan betekenen dat we niet 'dood' gaan, is dat de achterliggende boodschap? We zouden dan 'zondigen' door dit niet te begrijpen?

Naar mijn mening gebeurt dit vandaag nog steeds, net zoals de middernachtzon in het hoge noorden. Maar wellicht is het anders bedoeld?

Met je eens, net zoals Jezus placht te zeggen.

Mooi gezegd, maar wat precies zouden we dan vergeten zijn? Luctor et emergo?

Misschien handig om nog even te verduidelijken, een protagonist is een speler binnen een psychodrama: Protagonist (van het Grieks protagonistes (πρωταγωνιστής); hij die de eerste rol speelt/hoofdacteur) is de aanduiding voor het personage waar het verhaal van een film, toneelstuk of boek om draait. In een klassieke vertelling gaat het meestal om één personage of een koppel, maar in andere media kunnen dit meerdere personages zijn. De term wordt ook vaak gebruikt als synoniem voor de held van het verhaal. In overdrachtelijke zin heeft protagonist ook de betekenis van voorvechter, wegbereid

Uit het topic 'Hoe zou God zijn?' kwam de vraag 'Waarom zou ik verlossing willen dan?' en het idee om er een apart topic van te maken. Als intro wat Wikipedia daarover schrijft: Verlossing is in het christendom een fundamenteel begrip. Volgens de christelijke leer zit de mensheid sinds de eerste mensen (Adam en Eva) in het paradijs bewust tegen de wil van God ingingen, gevangen in de macht van de zonde (de erfzonde). Dit wordt de zondeval genoemd die beschreven staat in het Bijbelboek Genesis in het Oude Testament. De band tussen God en mens werd door deze zondeval verbroken. Uit deze ont

Het zou vandaag kunnen met 15 uur per week, misschien zelfs veel minder als we bedachtzaam/duurzaam zouden handelen. Fijne benchmark is het verloren paradijs van Keynes: Als interludium herinneren we aan het verloren paradijs van Keynes, hij had destijds (1936) geen computer zoals de onze maar toch bedacht hij dat een werkweek van (+/-) 15 hr in de nabije toekomst haalbaar moest zijn. Keynes z’n gedachtegoed was nochtans eenvoudig en logisch te begrijpen, de technische revolutie zorgt er immers voor dat we veel meer kunnen produceren met minder mensenarbeid. (bron)

De hedendaagse realiteit nuchter beschouwen is nu eenmaal geen pretje, zelfs hallucinant wanneer we alle beschikbare kennis in rekening brengen. En dat gaat echt niet over raketwetenschap, integendeel zelfs.

Zo gezien zijn we 'slechts' personages in een Goddelijk spel dat we als mens trachten te doorgronden, uiteindelijk een maat voor niets. Op die manier is de effectieve realisatie van een Vredesrijk ook een deel van het levensspel wat wellicht nooit zal lukken in dit soort wereld, tenzij een Goddelijk wonder ons te beurt valt. Slaagkans? Het is sowieso een lastige kwestie, het kan immers ook gaan over zelfbedrog tengevolge een bepaalde culturele conditionering. Het is mogelijk om dit te doorzien maar het heeft wel verregaande gevolgen.

Op die manier is het eenvoudig te begrijpen waarom een idee zoals een Vredesrijk blijft sluimeren, alvast benieuwd hoe dit alles verder gaat. Tragisch pijnlijk is het.

Gelukkig niet, jammer genoeg zit die rationele egoïst wel vaak in machtsposities waardoor heel wat perverse effecten onderhouden/gecultiveerd worden. Het verhaal van de 'halve waarheden' is hierop van toepassing, de alternatieven worden verzwegen en de nietsontziende tredmolen gaat gewoon verder. Er is dan niet enkel plaatsvervangend lijden maar ook de opwekking van verantwoordelijkheidsgevoel jegens deze misstoestanden, we kunnen namelijk niet zeggen dat het ontbreekt aan informatie.

Ook daden die anderen kunnen schaden dan, neem ik aan. Een en ander doet me denken aan een stuk van Amartya Sen over de 'Rational Fools' zonder empathisch vermogen: De homo economicus als de beperkte mens, de mens met oogkleppen, is het onderwerp van een vermaard geworden artikel van Sen uit 1977: ‘Rational fools’. Dit is het artikel over ‘de traditionele economische theorie’ waarin de ‘rationele egoïst’ meent dat mensen altijd alleen maar aan hun eigen belang denken, als een wetmatigheid. De rationele gek denkt dat het een algemene neiging is, terwijl het alleen zijn eigen blinde drang i

Hoe dienen we dit te lezen, als een totaal gebrek aan empathisch vermogen?

Hoe zie je dit in relatie tot het opgaan van de gemeente? Zoals ik het lees zou niets meer zijn na dit leven, wat dan met de ziel die het lichaam verlaat?

Kwestie van doelstelling, meen ik. Levinas omschreef het zo, zeer treffend: De kwetsbaarheid en de weerloosheid van De Ander roepen ons rechtstreeks op. De mens in nood is imperatief en treft ons als een bevel, uit de hoogte. Het naakte Gelaat is geen opwekking van medelijden, maar komt mij tegemoet als een gebod, als een eis tot rechtvaardigheid. De machteloosheid zelf is een bevel tot hulpverlening. Zo legt De Ander beslag op mijn vrijheid en grijpt mij in de kern van mijn zelfontplooiing. Geconfronteerd met de nood en de weerloosheid van De Ander voel ik mij als een beschuldigde, ieman

Je geduld wordt op de proef gesteld, zo lijkt het.

Zonder tijd en ruimte zouden we niet in verwarring geraken, er zou ook niets zijn dat we zouden willen begrijpen. Het is maar hoe je het bekijken wil. Is Christus niet tijdloos in jou?

Het is eenvoudig te begrijpen waarom het leven een illusie is, het zegt niet dat het leven niet bestaat. Het zou anders niet mogelijk zijn om het leven te overstijgen, hetgeen soms vertaald wordt als de dood overwinnen. Kortom, het is wellicht beter om het eenvoudig te houden door huizen te bouwen voor de minderbedeelden, ook dat blijkt een aartsmoeilijke opgave. Hoe dan ook, ik kwam er net echter dat een mens uit ongeveer 7,000,000,000,000,000,000,000,000,000 atomen bestaat, er zijn mensen die van veel minder in verwarring raken. Hoe zou God zijn?

Als het gaat over 'tot inkeer komen' dan betekent het mi dat we diep in onszelf gaan graven om zodoende tot het goddelijke te komen. Beetje als evolutie/involutie: Deze andere theorie is die van de evolutie en involutie van een wezen in zowel de geestelijke als de stoffelijke gebieden. Een geestelijk wezen verstoffelijkt, bijvoorbeeld bij de mens door de conceptie, geboorte en groei, incarnatie genoemd. De mens evolueert dan in de stof maar tegelijk involueert hij in de geestelijke gebieden. Hij evolueert: hij ontrolt zijn inherente eigenschappen als mens in een zelfbewust, stoffelijk, bi

Wat doet denken aan Harry Mullisch : Zolang niemand kan bewijzen dat de dood bestaat, kan ik er geen geloof aan hechten. Heel eenvoudig.

Denk niet dat je 'tot inkeer komen' en 'schuldbesef' kan loskoppelen van elkaar, er zijn uiteraard veel gradaties en niveaus waarop het betrekking kan hebben. De proef op de som wordt geleverd middels praktische voorbeelden, net zoals tal van psychische afweermechanismen in stelling kunnen gebracht worden. Het zijn bijzondere processen die in het totale spectrum verweven zitten, met in het verlengde de vraag wie/wat het allemaal bedacht heeft. Waarom zouden we wachten? Is dat niet een poging om dit uit te stellen?

Denk dat berouw een belangrijk element is, uiteraard niet het volledige verhaal. Berouw is een moreel lastige kwestie aangezien het mi ook een schuldbekentenis impliceert.

Daar zeg je wat, met het zoeken/aanduiden van schuldigen kunnen we wellicht heel ons leven vullen, een soort van tijds- en energieverlies om dat braakliggende terrein tot expressie te laten komen. Ja, leuke vraag in dit topic, hoe zou God zijn/doen?

Dat zijn we allemaal, net zoals we het diepste van onszelf tot expressie kunnen brengen.