TTC

Val je kinderen er niet mee lastig?

Interessante tekst om verder uit te diepen, traditioneel maar niet onbegrijpelijk zal het ook tot nogal wat verzet kunnen leiden.

Toch wel leerzaam, denk niet dat dat Vredesrijk iets voor morgen is. Maar zeg nooit nooit, een wordingsproces heeft nu eenmaal wat tijd nodig.

Over welke vraag heb je het hier nu?

Interessant - zij het pijnlijk - verhaal, stel daarbij ook vast dat sociale uitsluiting geen alleenrecht van JG is. Dat is al een veel interessanter debat, is dat realiseerbaar en hoe? Zou dat niet betekenen dat we een grote vergevings- en/of verzoeningsoefening moeten maken?

Heb persoonlijk nog mensen gekend die verbannen waren, terzelfdertijd is ook heel de familie verdeeld geworden. Niet echt wat je een vredig tafereel kan noemen. Ja, het is alsof we allemaal wachten op dat veelbelovende Vredesrijk, net zoals we dat punt telkens voor ons uit lijken te duwen. Spannend is het wel, ondertussen niets dan strijd waardoor nu net het omgekeerde waarachtiger lijkt. Onderzoek naar het diepere zelf vergt inderdaad wat moed.

Mooi

Je kan daar een andere strategie voor gebruiken, uiteindelijk hangt alles wel samen.

Eenheid wil mi niet zeggen dat alles harmonieus en vredig verloopt, het kan ook een rommelig proces zijn van strijdende tegengestelden. Op dat moment wordt het kunst om alles te synchroniseren opdat het niet dramatisch uit de hand loopt. Ik denk dat je daar een kritische massa voor nodig hebt, als mensen die daartoe bereid zijn.

Binnen dit kader misschien een domme vraag. JG mogen zich niet inlaten met politiek-economische kwesties, dit is één van de voorwaarden zoals je eerder al opperde. Betekent dit ook dat politici en economen geen JG kunnen zijn?

Als we de Schepper de Schepper laten zijn dan zien we op het individuele niveau steeds iets soortgelijks terugkomen: Een van de belangrijkste thema's van de gnostiek is dat de mens van zichzelf vervreemd kan raken, deze staat van vervreemding wordt 'dwaling' genoemd. De verlossing uit de 'dwaling' kan de mens verkrijgen door zich zijn oorspronkelijke aard te herinneren, door zich te verbinden met zijn ware zelf. Als dit als universeel principe geldt waarom zouden er dan zoveel verschillende religies zijn? Het afgeleide antwoord zou dan diezelfde 'dwaling' kunnen zijn, beetje

Weet niet goed, het gaat hier mi over het verschil tussen Christendom en de gnostiek (zoals Marcion). De overeenkomst lijkt 'dwaling' te zijn, op die manier hebben beiden dezelfde mening waardoor ik de twist niet zo goed begrijp.

Lees in de link: Omdat de God van het Oude Testament de joden exclusief bevoordeelde, wees Marcion het complete Oude Testament af. Zo gezien zag Marcion het iets breder waardoor verzoening/vergeving meer naar de voorgrond werd gebracht, op zich niets mis mee. Volgens het pleidooi van Prediker is alles het najagen van lucht, een kwelling voor de mens die het nooit helemaal zal kunnen begrijpen. Iets verder lezend: Het manicheïsme is de eerste grote synthese van de wereldreligies geweest en het is waarschijnlijk daardoor dat het manicheïsme in korte tijd een wereldreligie is ge

Probleem lijkt soms dat velen heilig geloof hechten aan wat die heren en dames politici de bevolking vertellen, ook iets dat we onder 'religie' kunnen begrijpen? Het is allemaal wat natuurlijk, humor kan bevrijdend werken en hoop dat het lachen ons niet vergaat.

Sjako is - indien constructief - bereid om uit te leggen hoe we dat Vredesrijk kunnen realiseren, denk niet dat er een probleem is om daarover mee te denken.

Waar heb ik iets gesteld over een homogram?

Geen probleem, het is voor velen een doelstelling. De realisatie vereist een transformatieproces van een aantal systemen maar dan kom je - willens nillens - uit bij politiek-economische kwesties.

Spreken over een nog te realiseren Vredesrijk is niet altijd prettig, zeker niet wanneer reeds beschikbare kennis niet eens gebruikt wordt. Kan me voorstellen dat het dan handiger is om het over iets anders te willen hebben, het kan een 'eigenheid' zijn.

Denk dat MH op zoek is naar iets anders, Heraclitus zou een goed voorbeeld kunnen zijn. De weg naar begrip van de logos is moeilijk, want de waarheid is verborgen, maar geduld wordt beloond. In tegenstelling tot zijn tijdgenoot Xenophanes, stelde Heraclitus dat hogere kennis mogelijk is. 'Aan iedereen is verstand gegeven.' Men kan de logos begrijpen, de aard van de dingen (fysis) doorgronden, de eenheid van alles ontdekken en de krachten leren kennen die haar bewerkstelligen. Vereist zijn zorgvuldige observatie, een open houding, geduld en ervaring op basis van een kritische houding. Die

In de Bijbel staat mi dat ons een Vredesrijk tegemoet komt, zelf mis ik een praktische handleiding met woorden die we allen kunnen begrijpen. Wat nog in de Bijbel staat is het onderstaande, in de veronderstelling dat het waar is, wie heeft er dan gelijk? Het leven als een kwelling?

Wetenschap stelt dat het universum een hologram is, verschillende mensen interpreteren dat op een verschillende manier. Net zoals een zoektocht naar het diepere zelf enige weigerachtigheid kan opwekken, rationeel eenvoudig te verklaren wat niet wil zeggen dat het de emotie onberoerd laat. Maar goed, we weten wat ons te wachten staat, empirisch onderzoek werpt z'n vruchten af.

Sjako vraagt je op zijn manier om te zoeken naar het diepere zelf, niet alledaags en slechts een uitnodiging om het ook te doen. De methode is hier 'doen', net zoals velen dat al gedaan hebben. Gaston Bachelard stelde dat de geschiedenis van de wetenschap gekenmerkt wordt door een confrontatie met epistemologische obstakels, die de vooruitgang van het denken verhinderen. Deze worden niet opgeworpen door de complexiteit van de wereld of de beperkingen van de mens, maar door de manier waarop wordt gedacht. Voor Bachelard werd wetenschappelijkheid dan ook gekenmerkt door een epistemologische

Iets is waar als het onvergankelijk is, deze premisse laat je toe om je vragen te differentiëren. Het is mogelijk om een illusoire werkelijkheid waarachtigheid toe te kennen, dit is bijzonder praktisch en zegt niets over het bestaan van een God die niet tijd- of ruimtegebonden is.

Hoeveel keer wil je het antwoord daarop lezen?

Als Christen zijn betekent dat je vrede nastreeft dan zou een wereld in vrede daar de zichtbare expressie van zijn, dat is het uitgangspunt hier. De ene ziet dit als een uiting van God, de andere van gezond verstand en ethisch besef. De toestand in de wereld kan mi dan als een graadmeter gezien worden, vandaag zeer 'belabberd' inderdaad.