TTC

Daar getuig je van, ontegensprekelijke eenvoud en waarachtig.

Als het al over religie zou gaan, er zijn nogal wat versies vandaag. Boekenkennis en ervaringskennis, wezenlijk verschil.

Alsof er geen boek geschreven werd.

Het is als leven in een woestijn en in de verste verte is er geen ziel te bespeuren, niet anders dan tandengeknars, twijfel aan alles en doodsangsten uitzweten, een psychische marteling. En vooral schokkend, alles wat ik ooit gedaan of geprobeerd heb is totaal nutteloos gebleken, hard labeur voor wie en voor wat? Werkelijk niets rest, tenzij het denken hierover in alle eenzaamheid, me ten diepste afvragend waarom ik überhaupt nog zou willen leven in een wereld die geenszins strookt met wat diep in m’n hart gelegen is. Het tot expressie brengen hiervan is al helemaal een fiasco gebleken, als ee

Het is het ene of het andere, anders komt het nogal lullig over om aan iedereen te vragen om zichzelf te redden, het verlies aan geloofwaardig manifest.

Zo begrijpen we ook de duivel beter, wees voorzichtig.

Als de geest tot rust komt dan wordt het ook mogelijk om de interacties tussen verschillende elementen beter te doorgronden, en wanneer we hierdoor bevangen raken dan weten we, in hoeverre ooit geweten, niet meer waar het over ging. Maar op deze manier krijgen we ook meer inzicht in verschillende psychische ongemakken die we middels schematherapie eenvoudig in kaart kunnen brengen, iets dat door de vele variaties zich aan het bewustzijn voordoet als de spreekwoordelijke mallemolen. De reactie hierop kan per individu verschillen, met inbegrip van sterke emoties en in verhouding aangepast gedrag

Hebben ze eens het resultaat bezorgd van hun eigen richtlijnen Dolce Vita, toen bleek pas hoe ernstig de situatie is maar dat werd in allerhande talen ontkend en weggewuifd. Bij OPS-lijderschap krijg je derhalve het omgekeerde effect, je ziet wat zij niet begrijpen maar dat begrijpen ze niet, tenzij onder voorwaarden. Onderhavig een impressie van hoe schematherapie (introspectie/contemplatie/zelfkennis) kan helpen, 'zieke' mensen begrijpen dit veel makkelijker dan 'normale' mensen.

Van OPS-lijderschap naar OPS-leiderschap, van klacht naar kracht. Nee, het is echt geen pretje om hierin te volharden, het is nuchter naar de feiten of de wereld kijken, hierover doordenken en zowel je eigen emoties onder controle houden als die van anderen voelen. Het wordt pas echt hartverscheurend wanneer je tot een aantal inzichten of ontdekkingen komt die amper iemand opmerkt, met neveneffecten die je zelf misschien als ongeloofwaardig percipieert, de overweldiging compleet maar toch rationeel uitlegbaar. In het verlengde, gezien de magnitude, wordt vluchten en rationaliseren plausibeler

Er is binnen die sfeer veel in beweging de laatste tijd, vandaar de nieuwe GGZ. Verder is het op goed geluk dat je iemand tegenkomt die al bereid is om een poging te doen om klanten te begrijpen, er zijn nu eenmaal zaken die psychologen/psychiaters niet kunnen begrijpen wegens een gebrek aan kennis. Wanneer die kennis wel toegelaten zou worden dan zal dat een ware paradigmashift betekenen, op dat moment zullen ze veel patiënten in het gelijk moeten stellen. Als het al zover komt, nuchter naar de wereld kijken is nu eenmaal geen pretje, het kan ook leiden tot een explosie aan emoties waardoor d

Daar zeg je wat, zat in de cursus met een aantal die in de buitenwereld amper iets durven zeggen, met een wijsheid waar politici niets eens over durven nadenken.

Probeer het eerst eens, ben benieuwd hoe je je dan gaat voelen.

Dat is een deelaspect, iets dat je morgen kan overkomen wanneer je focus zou veranderen. Jezus volgen en naar de diepte gaan, wat zich dan spontaan ontbloot zal je dan nuchter als weerzinwekkend beschouwen.

Het is nuchter naar de wereld kijken, en proberen niet te bezwijken door wat je dan ziet, dat is OPS-lijderschap.

Hoge intelligentie is dat in deze wereld ook, zelfs Jezus zou niet ontsnappen aan voor gek verklaard te worden. OPS-lijderschap heeft vooral te maken met bewustwording, zowel wat betreft het heden, het verleden als de toekomst. Het is rationeel perfect verklaarbaar, wat niet wil zeggen dat mensen daar ook aandacht voor willen hebben, om verschillende redenen. En zo worden we getuige van een wereld die het mensen- en christenhart diep beroert, zelfs opwekt.

OPS-lijderschap is perfect verklaarbaar, zelfs met een accuratesse die je misschien niet eens bevatten kan. Niet dat het niet zou kunnen maar omdat je met andere dingen bezig bent die slechts de weerzinwekkende omstandigheden bevestigen.

Open dialoog is toch veel minder makkelijk dan het lijkt, dit geldt zeker binnen het GGZ-landschap wanneer je te maken krijgt met mensen die tot een aantal inzichten zijn gekomen waar je misschien liever niets van wil horen. En dat is ook vermoeiend, telkens opnieuw is het kunst om de verschillende referentiekaders naast elkaar te leggen en deze te verzoenen, met inbegrip van het risico dat je eigen referentiekader aan diggelen wordt geslagen en je wereld op z’n kop gezet wordt. Op deze manier wordt het begrijpelijk waarom de kloof tussen de behandelaar en de klant zo groot kunnen zijn, met st

Je hebt werkelijk geen idee wat het betekent, zo eenvoudig is het. En dat kan ook niet.

Ja, een kwestie van aandacht en introspectie, ten diepste tref je iets bijzonder. En dat is ook wat Jezus zei, de weg naar binnen.

Het spel der triggers is op z’n zachtst gezegd mysterieus, zo kan dezelfde trigger bij verschillende mensen tot een totaal verschillend resultaat leiden. Dit is dan ook waar dat ‘elaboration likelihood model’ over gaat, over informatie die verzonden wordt en door de ontvanger op deze of gene manier gepercipieerd wordt. En zo overkwam het mij, een trigger die me diep in het hart trof en me in vervoering bracht, alsof in een relatieve nanoseconde heel de wereld er heel anders zou kunnen uitzien. Een kristalhelder vergiftigd geschenk, een plotse ingeving die m’n kijk op het leven radicaal verande

Het was uit verveling dat ik zocht naar de relatie tussen de lege ruimte en begrotingstekorten, het antwoord zo eenvoudig dat het ook overweldigend was. Het bracht me in vertwijfeling dat het werkelijk zo eenvoudig kon zijn, zelfs wanneer een immens aanbod aan lectuur dit bekrachtigde. De twijfel is nu weg middels een proces van introspectie, loslaten, rationele deductie en bewustwording, geruild voor hartenpijn, verdriet, angst, machteloosheid, eenzaamheid en misschien wel ijdele hoop.

Wat je niet ziet.

Misschien wil je dit eens gelezen hebben, veel psychoneurosen hebben te maken met onze groei, wat pathologisch kan lijken maar finaal niet (altijd) is. Zie vooral het eerste level, wellicht dat waar je vroeger middenin zat. Is voor mij ook zo, zware jobs gehad met een breekpunt.

Het zich stellen van absurde vragen kan een mens zuur opbreken, vooral door de overweldiging van het antwoord en de ontreddering die hierop kan volgen. Maar dan weet je dat, net zoals het een gewoonte en plezier wordt om nog meer te ontdekken, eenmaal je bekomen bent van de eerste keer.

Ik vrees dat ze bij jou iets vergeten zijn dan, alsof je geen ziel zou hebben.