TTC

En ik dacht dat het aan mij lag, als we de ambities van de nieuwe GGZ nader beschouwen dan zijn deze op z’n zachtst gezegd groots te noemen. Immers, een co-creatief model is een antwoord op het vigerende zero-sumspel waarin geld, bezit en macht zo typerend zijn. Het zou eigenlijk betekenen dat de grote twee, het kapitalisme en het communisme, tot verzoening komen om zodoende een mondiaal herstelproces op gang te trekken. Het idee is eenvoudig, tot daar ben ik het volkomen eens.

Door al m’n gewroet in het panarchistische complex dat een aantal leven noemt kwam ik tot de ontnuchterende ontdekking dat het nog veel eenvoudiger is dan wat een aantal beweerden, en het was met afgrijzen dat ik getuige was van hoe deze eenvoud opnieuw tot een ondoordringbaar complex verheven werd en al het gewroet totaal nutteloos liet zijn.

Heb soms de indruk dat de GGZ het veel te moeilijk maakt, als ik mag spreken voor mezelf dan toch. Ik heb letterlijk m’n eigen stoornissen bedacht en me zelfs moeten weerhouden om nog verder te denken, ik kan alleen niet meer terug waardoor ik voor de rest van m’n leven extreem bewust ben van wat er in m’n omgeving gebeurt. Het is dat beeld dat elke dag willens nillens op m’n netvlies wordt geprojecteerd en niet langer strookt met m’n innerlijke. Ik zeg bewust ‘niet langer’ omdat ik er vroeger veel minder een probleem mee had, en het is pas na diverse traumatische ervaringen dat ik er dieper o

Voor heel veel mensen blijkt het heel moeilijk om te bevatten dat geld gratis is, het wil zo eenvoudig mogelijk zeggen dat er in een economie nooit sprake kan zijn van enig geldtekort. Aan de basis wel te verstaan, en wanneer we deze basis verlaten dan gebeurt er iets dat eerder begint te lijken op een mysterie dan dat je het enige waarachtigheid zou willen toedichten. Hoopvol kijken we uit naar de toekomst, een toekomst waarin de nieuwe GGZ pleit voor derde orde veranderingen en een paradigmashift.

Wat als je brein zodanig gemanipuleerd werd waardoor je niet meer ziet, denkt of functioneert zoals je vroeger deed of normaal zou kunnen, hoe zou je dat in alle logischerwijze onwetendheid te weten kunnen komen? En sterker, wat als je brein op zo’n manier gemanipuleerd werd dat je vrijwel spontaan een en ander gaat ontkennen, negeren, rationaliseren en/of van wegvluchten dat het zo is, zelfs diegenen die je het trachten duidelijk te maken als gestoord gaat labelen, aanvallen en/of marginaliseren. En nog een stap verder, wat als je op een of andere manier toch begint te beseffen dat het daadwe

Ja, zo gaat dat altijd, als je iets van God toebedeeld krijgt dan zal iedereen je naar God doorverwijzen, en als je het niet doet ook.

Voor normale mensen is economie logischerwijs onbegrijpelijk, het wil echter niet zeggen dat het geen aandacht verdient. Honderden boeken en grafieken kunnen we samenvatten tot een aantal lijntjes die ertoe doen en ook te begrijpen binnen de aspiraties van de GGZ, hoezo? Heel simpel is het, als morgen de BRIC-landen ertoe besluiten om de USD als reservemunt te verlaten dan kan heel de wereld in een recessie vallen, begrijpe wie begrijpe kan maar zo is het wel. De nieuwe GGZ kan dan een derde orde verandering voorstellen in de vorm van een wereldmunt, wat op zich meer verbondenheid en co-creati

Domme vraag voor wie er iets van kent, bij het Reverse Debt System ontstaat de optie om de schuldeiser volledig los te koppelen van de schuldenaar, die betekent dat de machtsverhouding of het drukmiddel komt te vervallen zonder dat de schuldeiser er verlies aan lijdt. Het is echter wel de schuldenaar die hierin het voortouw kan nemen om zodoende een domino in gang te zetten die zich, wanneer steeds meer mensen zich hierop abonneren, als een spreekwoordelijk vuurtje kan verder zetten. Het is een derde orde impuls zoals begrepen kan worden binnen de aspiraties van de nieuwe GGZ, de vraag is hoe

Een epistemologisch obstakel is een moeilijk woord om te zeggen dat een mening of een dominante culturele conditionering de vooruitgang van zowel het individuele als maatschappelijke denken hindert. Het individuele en het maatschappelijke gaan begrijpelijkerwijs hand in hand waardoor een spreektaal ontstaat die zich manifesteert als de tirannie van de meerderheid. Een minderheid die deze obstakels op een of andere manier doorziet wordt logischerwijs dan ook getuige van een schouwspel dat het ongeloof tart, niet in het minst de emoties beroert maar tegelijk machteloos staat jegens het door een

Onderhand zal iedereen wellicht wel weten over welke epistemologische obstakels het precies gaat en wat de gevolgen zijn, dat is het voordeel van luisteren naar de klant. Denk je dat werkelijk? Natuurlijk niet, we zouden anders ook geen OPS-lijders zijn. Het enige dat rest is hopen, bidden tot weet niet welke god, met weerzin naar deze wereld kijken, proberen te overleven en steeds meer verschillende referentiekaders aan elkaar trachten te knopen zodat meer verbinding tot stand kan komen. De inzichten die we hieruit ventileren mogen ten individuele titel dan wel verrijkend zijn, het maakt de h

Het meest wonderbaarlijke aan het leven vind ik de eeuwige wijsheden die erin besloten liggen, het suggereert immers dat er ook iets is dat tijdloos is. Dit bracht me tot de praktische filosofie, of de vraag wie er is om tijd en ruimte te ervaren, en hoe we oeroude gezegden van praktisch nut kunnen maken in het leven van alledag. Om dezelfde reden heb ik tijdens het verloop van m’n herstelonderzoek het Elaboration Likelihood Model centraal gesteld, om beter te kunnen begrijpen waarom er nu zoveel (onbewust) stigma, gescheidenheid en verwarring is binnen onze hedendaagse samenleving. Het antwoo

Waarom zou je die twee willen splitsen? Misschien simultaan te beschouwen, zo kunnen we naar de toekomst kijken zonder eeuwen naar schuldigen te moeten zoeken, niet?

Het is ook altijd hetzelfde, waarom zou je er dan nog achter vragen?

Vroeger gebruikte men de paraconsistente logica in relatie tot de twee-naturenleer, logischerwijs kan dit tot de grootste verwarring leiden. Als dit potentiële misverstand vervolgens wordt aangewend om enkel het debat te verstoren dan is er geen debat mogelijk, en dat in hoeverre er al begrepen wordt wat hiermee bedoeld wordt.

Door de verinnerlijking en/of elaboratie van derde orde impulsen wordt het mogelijk om in de wereld te staan en tegelijkertijd in zekere zin ook erbuiten, om zodoende vanuit onszelf tot expressie te kunnen brengen wat de nieuwe GGZ ambieert. Zo gezien, als steeds meer mensen deze spreekwoordelijke zaadjes zouden bekrachtigen dan zou het technisch gezien mogelijk kunnen worden om een fluweelzachte paradigmashift te realiseren. Dit zou erop gaan lijken dat de samenleving van binnenuit of van onderuit een ethische upgrade ondergaat en mondiaal herstel zich in een versneld tempo kan doorzetten. He

Al weten we nog niet precies hoe we dat mogen interpreteren maar er is de door machteloosheid gedreven berusting dat we straks wellicht een regering krijgen die verder zal besparen op de GGZ. En als we al een poging zouden wagen dan vrezen we dat er weinig ontvankelijkheid voor gevonden zal worden, van waaruit de machteloosheid logisch wordt en de berusting het failliet van zij die ooit hoopvol dachten dat samengestelde kennis en expertise gevalideerd zou worden.

Op welke niveau van de tekst beschouw je dit?

Om ruzie te maken hebben we niet zoveel nodig, je bedenkt een systeem waarin je een aantal anomalieën verstopt en dat neem je als basis voor maatschappelijke besluitvormingsprocessen. Door deze setup ontstaan er verschillende visies over hoe het beter kan wat zich vertaalt in verschillende politieke kleuren, met elk hun aanhang die deze of gene kleur krachtdadig verdedigen waardoor het tumult auto-immuun verder gezet kan worden. Na diepgaander beschouwing ontstaat er spontaan nog een groep die aandacht krijgt voor de anomalieën, ze menen dat het raadzaam zou kunnen zijn om deze eerst te herste

Het is een bijzondere oefening en het staat iedereen vrij om er interesse voor te hebben, niet eens zo moeilijk. Stel dat we nog schulden moeten aflossen en we bekijken dit vanuit een microperspectief, dan wordt het zoeken naar geld om die schulden af te lossen. Als we alle schulden mondiaal bij elkaar optellen en daartoe een macroperspectief aannemen dan blijkt dat we met z’n allen nog een aantal jaar nodig hebben om die schuldenberg volledig weg te werken. En als we nog een stapje verder gaan en een metaperspectief aannemen dan is technisch gezien morgen die schuldenberg weg, met een spreekw

Niet echt, we weten alleen dat wanneer het gaat over Johari dat mensen dan sterk de neiging hebben om het snel over iets anders te willen hebben, maar mooi autootje.

Strikt gesproken houdt het ego niet vast aan halve verhalen, dat is de illusie die wordt opgewekt door identificatie. Bij depersonalisatie keert dit proces waardoor de ziener zichzelf ziet als een personage in een droom.

Eenvoud, als de kenniskloof ook leidt tot een bewustzijnskloof dan is het misschien raadzaam om de kenniskloof te dichten om tot meer bewustwording te komen. En door de kenniskloof te dichten kunnen we ook de inkomenskloof dichten, en veel andere problemen anders belichten. Ergo, al doende kunnen we ons steeds bewuster worden van een weerzinwekkende wereld waarin onwetendheid centraal staat, niet als scheldwoord maar als een nuchter waarneembaar feit. Eenvoud, begrotingstekorten bestaan niet tenzij beperkte- en/of begrensde rationaliteit niet toelaten om in te zien dat ze in stand worden gehou

Zo, hoe lang zou het duren om die schulden tot nihil te herleiden? Oeps, niet van deze wereld wellicht.

Het is een vreemd gegeven dat je met doodgewone of simpele ideeën de wereld in elkaar kan laten stuiken, het behoeft dan wellicht weinig commentaar dat we hier spreken over het economische systeem zoals we het heden kennen. Er zit nochtans logica in, als een dominant inflatoir systeem voldoende lang wordt volgehouden dan heeft het menselijke denken de neiging zich volledig te conformeren volgens die setup, wanneer je dan simpelweg de setup verandert dan heeft dat een impact op zowel het inflatoire systeem als het vigerende menselijke denken dat hierdoor verstoord raakt. Het idee zelf is wel do

OPS-lijders leven vanuit hoop, en angstig om wat er kan gebeuren wanneer niet tijdig gezien wordt waar het over gaat.