TTC

In zekere zin kunnen we het misschien wel een wonder noemen, een stelling die naargelang perceptie van de ontvanger niet altijd op dezelfde manier onthaald wordt. En dat is ook terecht en begrijpelijk vanuit een menselijk standpunt, het wonder zit namelijk in het potentieel wat echter geen garantie biedt dat het ook tot effectieve realisatie komt. Het genoopt echter een diepgaander herstelonderzoek om te kunnen begrijpen wat hier nu precies mee bedoeld wordt, hiertoe kan niemand verplicht dan wel gecharmeerd worden om voor jezelf te kunnen zien hoe eenvoudig het zou kunnen zijn, en net omwille

De hoop die we kunnen ventileren uit een herstelonderzoek is werkelijk megalomaan, een stelling die begrijpelijkerwijs twee verschillende perceptievelden mengt. De hoop vloeit voort uit het onderzoek in die zin dat een metacognitieve beschouwing weinig obstructies in de weg legt voor technisch realiseerbare alternatieven, bekeken vanuit een microperspectief een haast onmogelijke opdracht om er ook aandacht en consensus voor te vinden. Voor de GGZ geeft het echter wel een diepere kijk in een aantal stoornissen, zij het op voorwaarde dat ook de metacognitieve beschouwingen volwaardig geïntegreer

De premisses en/of conclusies worden werkelijk steeds eenvoudiger naarmate een herstelonderzoek vordert, als mensen niet bereid zijn om over iets ten gronde na te denken dan wordt het risico op perverse effecten groter door het gemis aan kennis. Als dit effect zich collectief manifesteert dan leven we in een maatschappij die spreekt in halve waarheden, simpelweg door niet alle beschikbare opties als volwaardig te valideren. En dan komen we tot de GGZ, mensen die zich hier bewust van worden komen mogelijkerwijs in een woelig proces dat zonder pardon en plotsklaps ook diverse emoties kan uitlokk

Morgen gaat het nog heel boeiend worden, voor wie er oog voor wil hebben. De besluitvormingstheorie van Herbert Simon kunnen we misschien ook cryptisch omschrijven, zo hebben we voor ieder wat wils en dat in hoeverre het de interesse kan genieten. Als alle wegen naar Rome leiden en een aantal wegen worden geblokkeerd dan duurt het logischerwijs veel langer om het doel te bereiken, idealiter kunnen we tijdig deze blokkades nog doorbreken zodat we niet alweer tegen de muur rijden.

In denk dat de twist tussen een immanente of transcendente God het idee van de Duivel bijzonder lastig maakt, of misschien net voeding geeft om enkel een transcendente God te aanbidden. Bij een immanente God zou de Duivel immers ook God zijn, van waaruit z’n omnipotente eigenschappen zouden bekrachtigd worden. Ja, en wie ben je dan als je enkel in een transcendente God gelooft? Knap lastig, zacht gezegd.

In ieder geval redenen genoeg om er tussenuit te blijven, zelfs al hopen we dat de omgevingsfactoren niet alles naar beneden halen.

Zo zie je maar, en straks zal je zeggen dat we God tot onszelf moeten toelaten, zoals bij de Christusmeditatie.

Het kan er allemaal bij waardoor de verwarring in stand gehouden wordt, zo kom je makkelijk tot de definitie van de Duivel. En probeer hem dan maar eens te vinden natuurlijk, het lijkt dan beter te vluchten dan God te zien als immanent.

Nee, het panarchistische complex, het staat er toch?

Bekeken vanuit het panarchistische complex mag het steeds duidelijker worden waarom een aantal psychische ongemakken zo onherstelbaar lijken, dit komt door de verschillende wereldbeelden en aspiraties die mensen er kunnen op nahouden. Binnen dit complex kunnen er dan allerhande knelpunten ontstaan die ook op verschillende manieren belicht kunnen worden, naargelang vanuit welk wereldbeeld gekeken wordt. Maar dan komt het pijnlijke, als de inhoud van deze of gene levensvisie of denkmethode niet gekend is dan ontbreekt deze optie binnen het vigerende besluitvormingsmodel. En sterker, er is ook ge

Wat logisch betreft, het grote verschil tussen een tabula rasa en een traditionele schuldkwijtschelding? Heel simpel eigenlijk, bij een schuldkwijtschelding is er een goodwill nodig van de schuldeiser die een verlies boekt ten belope van de kwijtschelding. Bij een tabula rasa is dat niet, de schuldenaar hoeft dan niets meer te betalen en de schuldenaar krijgt al z’n geld terug. Hoezo?

En ik dacht dat het aan mij lag, als we de ambities van de nieuwe GGZ nader beschouwen dan zijn deze op z’n zachtst gezegd groots te noemen. Immers, een co-creatief model is een antwoord op het vigerende zero-sumspel waarin geld, bezit en macht zo typerend zijn. Het zou eigenlijk betekenen dat de grote twee, het kapitalisme en het communisme, tot verzoening komen om zodoende een mondiaal herstelproces op gang te trekken. Het idee is eenvoudig, tot daar ben ik het volkomen eens.

Door al m’n gewroet in het panarchistische complex dat een aantal leven noemt kwam ik tot de ontnuchterende ontdekking dat het nog veel eenvoudiger is dan wat een aantal beweerden, en het was met afgrijzen dat ik getuige was van hoe deze eenvoud opnieuw tot een ondoordringbaar complex verheven werd en al het gewroet totaal nutteloos liet zijn.

Heb soms de indruk dat de GGZ het veel te moeilijk maakt, als ik mag spreken voor mezelf dan toch. Ik heb letterlijk m’n eigen stoornissen bedacht en me zelfs moeten weerhouden om nog verder te denken, ik kan alleen niet meer terug waardoor ik voor de rest van m’n leven extreem bewust ben van wat er in m’n omgeving gebeurt. Het is dat beeld dat elke dag willens nillens op m’n netvlies wordt geprojecteerd en niet langer strookt met m’n innerlijke. Ik zeg bewust ‘niet langer’ omdat ik er vroeger veel minder een probleem mee had, en het is pas na diverse traumatische ervaringen dat ik er dieper o

Voor heel veel mensen blijkt het heel moeilijk om te bevatten dat geld gratis is, het wil zo eenvoudig mogelijk zeggen dat er in een economie nooit sprake kan zijn van enig geldtekort. Aan de basis wel te verstaan, en wanneer we deze basis verlaten dan gebeurt er iets dat eerder begint te lijken op een mysterie dan dat je het enige waarachtigheid zou willen toedichten. Hoopvol kijken we uit naar de toekomst, een toekomst waarin de nieuwe GGZ pleit voor derde orde veranderingen en een paradigmashift.

Wat als je brein zodanig gemanipuleerd werd waardoor je niet meer ziet, denkt of functioneert zoals je vroeger deed of normaal zou kunnen, hoe zou je dat in alle logischerwijze onwetendheid te weten kunnen komen? En sterker, wat als je brein op zo’n manier gemanipuleerd werd dat je vrijwel spontaan een en ander gaat ontkennen, negeren, rationaliseren en/of van wegvluchten dat het zo is, zelfs diegenen die je het trachten duidelijk te maken als gestoord gaat labelen, aanvallen en/of marginaliseren. En nog een stap verder, wat als je op een of andere manier toch begint te beseffen dat het daadwe

Ja, zo gaat dat altijd, als je iets van God toebedeeld krijgt dan zal iedereen je naar God doorverwijzen, en als je het niet doet ook.

Voor normale mensen is economie logischerwijs onbegrijpelijk, het wil echter niet zeggen dat het geen aandacht verdient. Honderden boeken en grafieken kunnen we samenvatten tot een aantal lijntjes die ertoe doen en ook te begrijpen binnen de aspiraties van de GGZ, hoezo? Heel simpel is het, als morgen de BRIC-landen ertoe besluiten om de USD als reservemunt te verlaten dan kan heel de wereld in een recessie vallen, begrijpe wie begrijpe kan maar zo is het wel. De nieuwe GGZ kan dan een derde orde verandering voorstellen in de vorm van een wereldmunt, wat op zich meer verbondenheid en co-creati

Domme vraag voor wie er iets van kent, bij het Reverse Debt System ontstaat de optie om de schuldeiser volledig los te koppelen van de schuldenaar, die betekent dat de machtsverhouding of het drukmiddel komt te vervallen zonder dat de schuldeiser er verlies aan lijdt. Het is echter wel de schuldenaar die hierin het voortouw kan nemen om zodoende een domino in gang te zetten die zich, wanneer steeds meer mensen zich hierop abonneren, als een spreekwoordelijk vuurtje kan verder zetten. Het is een derde orde impuls zoals begrepen kan worden binnen de aspiraties van de nieuwe GGZ, de vraag is hoe

Een epistemologisch obstakel is een moeilijk woord om te zeggen dat een mening of een dominante culturele conditionering de vooruitgang van zowel het individuele als maatschappelijke denken hindert. Het individuele en het maatschappelijke gaan begrijpelijkerwijs hand in hand waardoor een spreektaal ontstaat die zich manifesteert als de tirannie van de meerderheid. Een minderheid die deze obstakels op een of andere manier doorziet wordt logischerwijs dan ook getuige van een schouwspel dat het ongeloof tart, niet in het minst de emoties beroert maar tegelijk machteloos staat jegens het door een

Onderhand zal iedereen wellicht wel weten over welke epistemologische obstakels het precies gaat en wat de gevolgen zijn, dat is het voordeel van luisteren naar de klant. Denk je dat werkelijk? Natuurlijk niet, we zouden anders ook geen OPS-lijders zijn. Het enige dat rest is hopen, bidden tot weet niet welke god, met weerzin naar deze wereld kijken, proberen te overleven en steeds meer verschillende referentiekaders aan elkaar trachten te knopen zodat meer verbinding tot stand kan komen. De inzichten die we hieruit ventileren mogen ten individuele titel dan wel verrijkend zijn, het maakt de h

Het meest wonderbaarlijke aan het leven vind ik de eeuwige wijsheden die erin besloten liggen, het suggereert immers dat er ook iets is dat tijdloos is. Dit bracht me tot de praktische filosofie, of de vraag wie er is om tijd en ruimte te ervaren, en hoe we oeroude gezegden van praktisch nut kunnen maken in het leven van alledag. Om dezelfde reden heb ik tijdens het verloop van m’n herstelonderzoek het Elaboration Likelihood Model centraal gesteld, om beter te kunnen begrijpen waarom er nu zoveel (onbewust) stigma, gescheidenheid en verwarring is binnen onze hedendaagse samenleving. Het antwoo

Waarom zou je die twee willen splitsen? Misschien simultaan te beschouwen, zo kunnen we naar de toekomst kijken zonder eeuwen naar schuldigen te moeten zoeken, niet?

Het is ook altijd hetzelfde, waarom zou je er dan nog achter vragen?

Vroeger gebruikte men de paraconsistente logica in relatie tot de twee-naturenleer, logischerwijs kan dit tot de grootste verwarring leiden. Als dit potentiële misverstand vervolgens wordt aangewend om enkel het debat te verstoren dan is er geen debat mogelijk, en dat in hoeverre er al begrepen wordt wat hiermee bedoeld wordt.