TTC

Ik ben hier nu eenmaal niet tegen bestand en het lijkt ook niet te stoppen, zelfs steeds erger te worden. In zekere zin moet ik je dankbaar zijn, zo wordt het voor mij makkelijker om een definitief besluit te nemen, beter gaat het hier ook niet worden. In de alternatieven vond ik nog een beetje hoop, maar ook dat is niet mogelijk in deze wereld, ik zou enkel nog mezelf kunnen bedriegen door te denken dat het wel mogelijk zou zijn, dat heeft geen zin.

Ik ben hier allemaal niet tegen bestand, vooral omdat het weer wordt aangegrepen voor propaganda waarmee alles weer naar de zwijgspiraal kan verdreven worden. Er is enkel nog negativiteit in deze wereld, elk inhoudelijk debat ondermijnend op een manier dat voor mij het leven totaal zinloos maakt.

Ik meen wat ik schrijf, het is nooit m’n ambitie geweest om een gevaar te worden voor de samenleving, dit is spontaan gegroeid naarmate m’n herstelonderzoek vorderde. Ik meende dit van integere harte oprecht goed maar het resultaat averechts, ik begrijp de uitsluiting en bijhorende afweermechanismen dan ook wel, soms subtiel en vriendelijk, soms m’n domheid en allerhande stoornissen snoeihard in de schijnwerpers plaatsend. En toegegeven, het is ook wel dom, als ik niet aan m’n herstel had gewerkt dan had het immers ook nooit zover kunnen komen, dit is nu onomkeerbaar en onherstelbaar. Ik ben n

Ken hem niet, ik gebruik hier het Elaboration Likelihood Model voor, en dan gewoon observeren wat er gebeurt. Naargelang het onderwerp bijna ongeloofwaardig wat er dan telkens gebeurt, de getuigenissen legio van waaruit het OPS-lijderschap eenvoudig te verklaren valt.

Het was weer nep wat je stuurde, zo blijkt. In de moderne systeemtheorie bepaalt chaos de toestand van een systeem waarin zijn stabiele cycli plaatsruimen voor complexe, schijnbaar ordeloze gedragingen. Een chaos-venster is een periode waarin iedere invloed of prikkel van buitenaf tot dusdanige proporties kan worden ‘opgeblazen’ dat bestaande tendensen erdoor worden veranderd en er nieuwe tendensen ontstaan. Het ‘chaospunt’ is de cruciale toestand waarop tendensen die tot de huidige toestand van het systeem hebben geleid ineenstorten en het systeem niet meer kan terugkeren tot zijn vr

Misschien krijgen we nu een beter beeld van wat een paradigmashift in werkelijkheid betekent, nog net iets anders dan wachtlijsten verkorten. En net zoals een virus de wereld kan stilleggen, is heel onze economie onderhevig aan derde orde impulsen die alles op z’n kop zetten, naargelang perceptie nu net het herstel inluidend. Of waarom een aantal ervaringswerkers hulpvragen blijft stellen aan de GGZ, om het eens op een volwassen manier over een aantal anomalieën te kunnen hebben die zich in het maatschappelijke denken hebben genesteld, alsof het ook virussen zouden zijn. Het idee van een fluwe

Zeer benieuwd wat het nu nog gaat worden met dat coronavirus, of hoe, in tegenstelling tot wat we misschien hooghartig denken, kwetsbaar de mensheid is. En de simpele dingen waar we wel iets aan kunnen doen, lukt ook niet, ondanks al onze verzamelde kennis en beschikbare opties. Hoop van harte dat het ons in positieve zin doet denken, in liefde en vertrouwen op een goede afloop, tijdloos. Wat is de relevantie jegens wat we al eeuwen weten, maar telkens de grond ingeboord wordt?

Hoe absurd kan een leven zijn, dat je je bezig met kleine dingen waar niemand zich mee bezig houdt en waar tegelijk ook niemand over zwijgt, hoezo? En dan bedenk je je dat het invullen van een aanvraag tot subsidie veel langer duurt dan dat waar je je mee bezig houdt, die kleine dingen die het overbodig maken. Dolle pret, het moeilijkste stuk moet dan nog komen, hulpvragen stellen op zo’n manier dat niet tot de bevestiging leidt van wat je nu net tracht te zeggen. Zoekend naar mensen die dat zouden kunnen, het zijn bijzondere gaven waar ik volkomen in tekort schiet, mijn hartspijnlijke falen.

Misschien kan je ons helpen door die vraag aan je psychiater voor te leggen, wij durven dat niet meer.

We doen dit in combinatie met het Elaboration Likelihood Model, zo wordt het voor iedereen eenvoudiger om te begrijpen.

Aanvankelijk valt het misschien niet zo erg op, eenmaal duidelijk wordt er onderling over bericht. Het helpt aanzienlijk om anderen te vrijwaren om in de val te trappen, zelfs bruikbaar wanneer het eenmaal duidelijk is.

Het aangeboden denkexperiment handelt over beperkte rationaliteit en de neveneffecten daarvan, tegelijk ook de reden waarom we ons linea recta naar de GGZ begeven hebben. Het beestensysteem wordt niet door anderen gevoed, dan zou je alle anderen de schuld geven, dat mag niet.

Het aangeboden denkexperiment handelt over beperkte rationaliteit en de neveneffecten daarvan, tegelijk ook de reden waarom we ons linea recta naar de GGZ begeven hebben.

Alsof je een aap wil leren wat het is om aap te zijn, de oefening handelt over beperkte rationaliteit, wat niets met dom te maken heeft.

Ja, die eenvoudige oefening zal beslist wel gemakkelijk zijn om te begrijpen, ik zou ook niet twijfelen.

Hier zijn ze weer, stel eens een eenvoudige vraag en we mogen alweer bidden tot God. Het probleem is niet zozeer dat de GGZ geen voortreffelijk werk levert door klanten allerhande richtlijnen mee te geven, het probleem ontstaat pas wanneer we die richtlijnen nauwgezet opvolgen. Je zou dan kunnen opperen dat dit paradoxaal is, dat is het niet, het is logisch en sterk aan te bevelen.

Hoeveel een mens op z'n eentje kapot kan maken, het is amper geloofwaardig.

Als we een collage maken van de diepere denkers dan komen we tot een eenvoudig verhaal, dat maar zelden begrepen wordt. Het was weer een mooie test om je optreden hier te accentueren, alsof dat eerder al niet duidelijk zou geweest zijn uiteraard.

Zo eenvoudig is het. In deze wereld lopen mensen rond waarvan je de innerlijke pijn niet wil leren kennen, zelfs niet wanneer die pijn geïnduceerd wordt door de hoop die ze tot expressie trachten te brengen. Je hoeft ze echt niet te leren wat stigma betekent, door ervaring begrijpen ze dat volkomen, en plegen dan zelfmoord.

Ik deel in de mening van Voltaire, mensen zijn niet zomaar OPS-lijders. Maar dat hebben al velen gezegd die niet begrepen worden, nochtans logisch te begrijpen waarom. Je durft dus niet een enkele zin voorleggen aan je psychiater die een autoriteit is met een lange arm? Wellicht denk je ook dat we ervaringswerkers zijn geworden omdat we dat nog niet geprobeerd hebben? Maar probeer maar, zo leer je nog eens wat.

Leibniz ken ik zelf niet, ga hem ook niet lezen. Beetje als Rogers, als ik mezelf toelaat om anderen te begrijpen dan zou het kunnen dat ik ook mezelf begin te begrijpen, en vooral dat laatste boezemt me angst in. Bekijk het morgen wel eens, dank voor de tip. In 1672 bouwde Leibniz een rekenmachine die kon vermenigvuldigen, delen en worteltrekken.

Een reset lijkt dan nog de beste oplossing, even op adem komen en dan kan men terug opnieuw beginnen. De laatste 2000 jaar zijn we dat ongeveer 40 keer vergeten, maar het kan op elk moment omdat het tijdloos is. Er lijkt een automatisme in te zitten, in die perverse effecten, dat zoeken we nog uit.

Vandaag gaan we langer en harder werken om dingen te produceren die we eigenlijk niet nodig hebben maar wel moeten consumeren om onze job te kunnen behouden, over burnout zijn de meningen verdeeld. Overigens, je ontwijkt het voorstel weer, bang? Ervaringswerkers in de GGZ hadden een subliem idee om uit de regeringsimpasse te geraken, zich niet langer afvragen wie er nu met wie zou kunnen samenwerken maar in een open dialoog sessie een aantal stellingen van Einstein gezamenlijk doorgronden. Dit sublieme idee hebben ze echter snel terug in de schuif gelegd, ze weten namelijk ook

Zelfs in de Bijbel bestaan hierover duistere bladzijden, of in ieder geval toch niet zo goed begrepen door volgelingen die er expert in zijn. Nuttig bezig zijn binnen economische stelsels met als basis beperkte rationaliteit, de absurditeit hiervan uit zich door mindfulness aan te bieden bij de ziekenkas. Op deze manier kom je bij halve waarheden terecht, je kan immers niet zeggen dat ze niet aan het welzijn van mensen denken.

Ik geef het ruiterlijk toe, ik heb me daarin schromelijk vergist, ik dacht vroeger dat verkozen politici vier jaar lang de tijd kregen om na te denken over de samenleving en het welzijn van mensen.