TTC

Wellicht is het ook niet meer dan een opwelling dat zich ontvouwt in het brein van de dwaas, dat zo'n honinggraatstructuur enigszins vergelijkbaar is met de facetogen van een vlinder. Tegelijk spoort het aan tot enige bedachtzaamheid, het is immers absurd om te denken dat we als nietige ikjes per facet alle informatie in een handomdraai zouden kunnen verteren. Dat is haast Kafkaiaans, zoniet mensonterend, pijnlijk.

Ja, dat zou interessant zijn, dergelijke oefeningen gebruik ik graag om aan te geven, aansluitend bij het topic over hyperfocus bij hoogbegaafdheid, dat ook heel veel verloren kan gaan in de massa. Vind zelfs die term een beetje elitair, immers te vaak betrokken in strikt arbitraire contexten het intrinsiek speelse karakter ondermijnend.

De filtertheorie is meer iets voor onderzoekers, kan ook maar moeilijk een verplichting zijn.

Ja, dat vinden we terug in bijvoorbeeld het Elaboration Likelihood Model, met als optie een positieve attitudeverandering.

Botsingen in overvloed, tegelijk geen schaarste aan informatie.

Dat is speltheorie, waarin de technische denkbaarheid kan gescheiden worden van dat wat besloten wordt. Het verandert niets aan de zwaartekracht, het zegt enkel dat een veelvoud aan potentiële scenario's mogelijk zijn, zonder dat het abstract these-antithese-synthese verandert.

Op basis van these-antithese-these kan je eens proberen het aantal variaties proberen te berekenen, het duurt wel even.

Ja, en het antwoord is 42?

Logica stelt dat je pas verslag kan maken van een coproliet van meer dan 500 miljoen jaar oud, als je hem gevonden hebt.

Een goede factoroplossing bepaalt een relatief klein aantal factoren die samen een groot deel van de variantie die in de oorspronkelijke variabelen aanwezig is, verklaren.

In de wachtrijtheorie kan men markovketens inzetten voor het analyseren van wachtrijproblemen en het optimaliseren van telecommunicatienetwerken.

Onder het pseudoniem Kronkel publiceerde Simon Carmiggelt bijna veertig jaar vrijwel dagelijks een cursiefje in dagblad Het Parool, waarin hij gewone zaken op verrassende wijze omschreef, met oog voor humor in het verschil tussen ideaal en werkelijkheid.

Objectieve kennis vervaagt nogal snel wanneer golven zich als muren opwerpen door willekeurig aan percentages te fruniken.

De uitvinders van het doemdenken, de absurdisten achterna. Beetje humor kan nooit kwaad in de duisternis, wat rest volgt.

Wat bedoel je precies met 'nieuwste' natuurwetten, andere dan diegenen die we als klassiek kunnen benoemen?

Grappig genoeg, ken je de Kabouterbeweging nog? Maar dat is van veel later in de geschiedenis, wellicht niet dan.

Ja, in verschillende lagen met een overvloed aan strekkingen, het blijft these-antithese-synthese. Binnen deze context impliceert Ockhams scheermes enige precisie, wat zoals altijd een kwestie van aandacht is.

Ja, binnen bepaalde domeinen kan de these de antithese verdringen, zodat zelfs de synthese volledig buitenspel blijft.

Ja, zit inbegrepen in de dynamismen die erdoor mogelijk gemaakt worden, het is een klassiek verhaal.

Ja, zo zien we dat doorheen eeuwen these-antithese-synthese an sich onveranderlijk blijft, de variaties ontelbaar.

Generatie Alpha werd geïntroduceerd door de Australische onderzoeker Mark McCrindle. Na Generatie Z wilde hij een nieuwe generatie niet met een 'Z+1' benoemen, en dus keerde hij terug naar het Griekse alfabet, waarmee Alpha het begin van een nieuw cyclus symboliseert of suggereert. In die zin is het een soort herstart of nieuwe bladzijde na de voorgaande generaties.

Beetje als Douglas Adams misschien, na 7,5 miljoen jaar rekenen tot het getal 42 komen.

Staat in hetzelfde beeld, het is een continu gegeven doorheen de tijd.

Ja, het zijn twee verschillende dingen, de beschikbaarheid en de manier hoe ermee om te gaan.

Mooi verwoord, bizar is het fenomeen dat de synthese 'verdwijnt' binnen het dualistische these-antithese, maar nooit weg is.