TTC

Eerlijk gezegd, had ik vroeger op school ook, kostte me altijd een beetje moeite om iets te begrijpen.

Bij jou moet altijd iedereen sterven alvorens we ons verstand mogen gebruiken, vind je dat normaal?

Einstein is een blaaskaak, hij begrijpt niet eens dat wij onze creativiteit aanwenden binnen het nulsomspel zoals wij het geconfigureerd hebben, die oneindige domheid kan hij dan ook beter gaan zoeken bij al diegenen die blindelings het systeem volgen en hiermee eigenhandig perverse effecten genereren waar ze nog eindeloos over kunnen klagen. Zeg nu nog, wie zijn nu de blaaskaken eigenlijk, zij die denken dat ze hierover integer en vreedzaam hulpvragen kunnen stellen bij de GGZ, of GGZ-experten die het systeem dankbaar mogen zijn dat ze zoveel klanten en lange wachtrijen hebben? In deze wereld

Op basis van het onderzoeksresultaat van een aantal ervaringswerkers in de GGZ kunnen we voor het begrip ethiek misschien beter een neologisme verzinnen, al was het maar om een onderscheid te kunnen maken dat er ook al eens ernstig over nagedacht werd.

Zolang het debat handelt over verbindende liefde dan is het betrekkelijk mild, hartverwarmend en aanlokkelijk, dit slaat snel om wanneer we geconfronteerd worden met een aantal stellingen of inzichten die voortvloeien uit een doorgedreven herstelonderzoek. Liefde en ethiek blijken dan plots niet meer zo leuk te zijn, het wordt dan misschien verkrampen en op allerhande manieren ontwijken wat we liever niet willen (h)erkennen. Paradoxaal genoeg, middels verbluffend eenvoudige oefeningen is dat aantoonbaar, al zal tegen dan je geloof in de deskundigheid van experten misschien al tot beneden het v

Ik weet ook niet over wat het nu precies gaat, en het is precies het allerlaatste dat ik zou willen weten.

Ik weet niet waarom dit een miljoen keer moet herhaald worden, het lijkt op uitstel van executie door niet toe te laten wat evident en kristalhelder is.

Hemelse schrik heb ik voor valse protagonisten die hogere impulsen en aanverwante spreektaal inzetten voor de allerlaagste doeleinden, om mensen tot hun bezit te maken onder de belofte van geborgenheid en vrijheid. Het is als het wisselen van een zilveren door een gouden kooi waarbij de psychische manipulatie nog heimelijker en indringender wordt doorgevoerd, als hypnotiserend en elke vorm van waarachtige zelfrealisatie fnuikend. Er getuige van zijn zowaar nog pijnlijker, zo slinks en doordacht dat je het aanvankelijk niet eens doorhebt en in het verlengde wordt het slachtoffer als quasi lette

Op de dieperliggende niveaus spreken we over illusoire entiteiten waar de denkgeest zich mee verbindt, zich in duisternis wentelend binnen systeemconstructies waarin anomalieën tot onwrikbare clusters kunnen verharden en heel het wereldbeeld vervormen. En bij twijfel kunnen er hulpvragen gesteld worden, om pas dan hierover een nuchter doordacht oordeel te vellen in wederzijds respect. We spreken dan over optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen, het haast onwaarschijnlijke laat zich echter opmerken wanneer we deze basisfuncties ook toepassen op alledaagse systemen, het onwaarschijnlijke

Ja, dat is de realiteit, onwetendheid dat zich vertaalt in duisternis, tumult, complot, onbegrip, haat, oorlog en de rest van de traditionele neveneffecten, en het niet zien van de overkoepelende waarheden die het neutraliseren kunnen. En zo wordt ook de waarachtigheid van religie ondermijnt, het zijn eenvoudige verhalen.

Geven het gewoon maar mee, de duisternis kan opgevuld met oneindig veel commentaar waardoor het licht nog minder kan binnendringen. Mits een klein beetje gezond verstand lijkt andersom een veel hoopgevender denkpiste, maar dat ontgaat een aantal volkomen.

Zie verder de duisternis, en laat vooral het licht niet binnen aangezien dat pijnlijk kan worden.

De meest beklijvende inzichten zijn de epistemologische obstakels die economen voor normaal nemen en GGZ-experten die geen flauw idee hebben waar dit over gaat, de bevolking schijnbaar nog veel minder aangezien ze het voor normaal nemen. In het verlengde wordt elke vorm van diepgaander introspectie in milde overreding overwoekerd door de meest wilde complotten die het verhelderende licht geen schijn van kans laat, ondanks alle eenvoud en nuchtere doordachtheid die hierin gelegen is.

Het enige dat ze nog konden doen was delen en wat ze vreesden leek werkelijkheid te gaan worden, het zou hun laatste mislukking worden in een sowieso al mislukt leven. Het werd een spervuur aan hulpvragen om redenen die ze zelf maar al te goed begrepen, weggemoffeld en verfrommeld, het mocht niet geweten zijn, niet eens over nagedacht worden, teveel hoop en liefde zou immers ondraaglijk worden, te waarachtig, wat zovelen al eens gezegd hebben.

Meen je dat nu?

Premisse, als denken ook arbeiden is dan kunnen we bergen verzetten door er gebruik van te maken, simpelweg omdat die bergen ook ooit bedacht zijn geweest. En als we denken dat we die bergen niet kunnen verzetten, dan blijven ze simpelweg staan. Verder is en blijft het verbazingwekkend hoe eenvoudige ideeën telkens op een zijspoor gezet worden, een goede manier is door ze te vermengen met andere ideeën waardoor heel wat turbulentie en chaos kan ontstaan, en als pijnlijk ervaren onbegrip voor zij die er een aantal integere hulpvragen over hadden. Vanuit dit perspectief resten er steeds minder v

Met grensverleggend of tijdloos denken kan je maar best voorzichtig zijn, achteraf gezien is het niet zo moeilijk maar tijdens de transformatie van diverse conditioneringen of het verleggen van denksporen kan het gepast zijn om dit niet zonder deskundige begeleiding te doen. Het is dan ook niet zomaar dat een aantal ervaringswerkers de GGZ een sleutelrol toedicht. Lastig is misschien dat je verschrikkelijk eenzaam kan worden, net zoals getuige van een wereld die elke dag je hart beroert en mensen die geen idee hebben wat je nu precies wil zeggen, ondanks alle hoop die hier nuchter doordacht ui

Het idee van parels voor de zwijnen wekt maar al te vaak een sfeer die de emoties hoog kan doen oplaaien, het is dan ook een ware kunst om die parels op een manier te brengen dat een en ander fluweelzacht zou kunnen verlopen. Diepgaander introspectie laat zien dat het een zeer indringende metafoor is die we ook als tijdloos kunnen percipiëren, met vanuit dat standpunt mogelijks heel wat twijfel, angst, zorg, ongeloof en tweestrijd. Dit kan aanvankelijk de schijn geven van een mysterie, doch logisch te bevatten wanneer we bereid zijn om hierover door te denken. Ja, professionele begeleiding bes

Vervelend aan een herstelonderzoek is dat je honderd keer dezelfde sleutel in een slot kan steken en het resultaat blijft hetzelfde, al zal niemand je durven vragen over welke sleutel en welk slot het nu precies gaat. Andersom geldt logischerwijs ook, er getuige van zijn dat we altijd hetzelfde doen om dan te verwachten dat het resultaat anders gaat worden, en het is een kwestie van perceptie om het verschil tussen het ene en het andere te ontwarren. Ja, dit vergt de bereidheid daartoe, alleen in de hemel vliegen de gebraden kippen door de lucht, hier af en toe.

Het proces is eenvoudig, als steeds meer mensen kennis nemen van de overkoepelende alternatieven dan hebben 'ze' (wie dat ook is) steeds minder vat op de door het collectief gedragen ethische upgrade. Neerwaartse bewegingen werken hierin destructief, zelfs wanneer ze een reactie zijn vanuit de wil om ons te bevrijden van een situatie die ongenoegen schept. Bijzonder en zorgwekkend in dit verhaal, de destructieve stromingen hebben doorgaans geen kennis over die overkoepelende waarheden waardoor alles op een oneigenlijke manier vertaald wordt, te beperkt om een redelijk debat te verwachten. Alle

Het spel van goed en kwaad, het duister heeft de neiging om al het licht op te slorpen om dan te verklaren dat God niet zou helpen. Het tragisch absurde gevolg is dat mensen daar boeken over beginnen te schrijven die niet eens gelezen worden, reikend tot aan de hemel voor wie bereid is die weg te volgen.

Zo het wordt ervaren, naarmate we steeds dieper en verder gaan lijkt ook alles sneller te gaan, in zekere zin veel minder onderhevig aan de verzwaring van logge structuren waarin we als het ware gevangen zitten. Door onthechting of loslaten overstijgen we een en ander waardoor ook de beleving van tijd en ruimte anders wordt, met meer inzicht in de onderliggende structuren en systemen die vanuit dat verruimde perspectief onze verbazing en andere emoties kunnen opwekken, om redenen die zelfs als ongeloofwaardig kunnen gepercipieerd worden. Dit leidt spontaan tot nuchter doordachte hulpvragen die

Dat doen veel mensen, er zijn altijd anderen die zeggen dat niets mogelijk is en daarmee alles naar de duisternis verdrijven. Wellicht zitten ze in de duisternis gevangen, zo diep dat ze ook het licht niet meer herkennen kunnen, als versteende en vastgeroeste gevallen engelen die op die manier op de duivel lijken.

Onze zoektocht naar buitenaards leven wordt ernstig belemmerd door onze definitie over wat we leven noemen, beperkt tot de kennis die we daarover hebben. Anders gezegd, zelfs wanneer we daar niets zinnigs over kunnen zeggen, het is misschien mogelijk dat andere levensvormen bestaan onder andere omstandigheden, wat we niet (h)erkennen. Maar dat is voor experten en wetenschappers, ik zou het al een heel ander leven willen noemen als we van die hechting aan geld vanaf geraken, een idee dat anderen maar al te vaak laat denken dat je sowieso al van een andere planeet komt, het is wat.

Tijd en ruimte verschijnen in ons, we weten alleen nog niet wat we niet weten en zonder ervaringskennis blijft het napraten, dat is geweten.