TTC

Foucault had nog drie andere elementen, ze zijn simultaan te beschouwen vanuit een neutrale kijk, wat heel anders wordt door alles in chaotische flarden te zien zonder enige diepgang en samenhang.

De situatie is nu eenmaal wat ze is, we hebben in consensus afspraken gemaakt omtrent de courante systeemconfiguratie. Het mag duidelijk zijn dat de situatie uit de hand gelopen is maar ‘het systeem’ overmant ons, dit is het element van systeemovermacht. Moedeloos, depressief en gefrustreerd leven we in de schaduw van die mondiale schuldenberg, (politieke) maatregelen worden conform ‘het systeem’ genomen en dat alsof het gebaseerd is op onwrikbare natuurwetten. De maatschappelijke turbulentie laat niet vermoeden dat een oplossing voor morgen is, bevolkingen zijn het ideale stootkussen om dit o

Is wel wat, absurde ideeën die ons hoop bieden, zoals Einstein zei. Wanneer we daar even onze aandacht aan besteden, amper geloofwaardig maar toch draait de rest van de wereld gewoon verder alsof dit allemaal niet geweten zou zijn. Op die manier kom je natuurlijk snel tot het idee dat mensen blind zouden zijn, en toch klaarwakker.

Straks heel de wereld spast?

In een door de geschiedenis mondiaal gevormd netwerk zou alles gemakkelijker en efficiënter kunnen verlopen, zij het wanneer de omgevingsfactoren gunstig zouden zijn. Voor technici was het nog slechts een koud kunstje om het systeem een andere koers te doen varen, alles werd in gereedheid gebracht in simulaties die het maatschappelijke debat hoopvoller konden doen verlopen. En toen daagde het, het onwaarschijnlijke, het onvoorstelbare, wat amper iemand zag of zich bewust van was, honderden hulpvragen konden dit niet verhelpen, ondanks kristalhelder.

In de hoop van het eenvoudige potentieel zit het beeld van de weerzin vervat, in het tragische absurde van de waan die de werkelijkheid overschaduwt op een manier dat innerlijke verlichting tot psychische verzwaring transformeert, om redenen die het ongeloof tarten en het mensenhart smartelijk doet kreunen, ongezien en onbegrepen, eenzaam en verlaten.

Het is allemaal zo moeilijk niet hoor, optellen, delen en vermenigvuldigen. Schijnbaar maak je je druk over vanalles omdat het normaal is, dat zou pas gestoord zijn.

Er bestaan veel verschillende vormen van de homo ludens, tot puerilisme aan toe. Bizar genoeg, de reacties daarop vertonen een soortgelijke inhoudelijke signature, alsof het zo bedoeld is en mensen dat zelf niet doorhebben.

Het verhaal van Roodkapje is anders wanneer de wolf het vertelt.

Oplossing? Het probleem bestaat niet vanuit het B-perspectief, vreemd voor je wellicht.

De E-therapie is wellicht zowat de meest eenvoudige therapie die we kunnen bedenken, het resultaat veel oplossingen voor alledaagse problemen waar we in alle onwetendheid tegen strijden, maar ook ontkend zal worden wanneer ze vrij aangeboden worden. Het wereldbeeld dat hierdoor ontstaat kan dan ook als weerzinwekkend gezien worden, wat ethisch gezien amper geloofwaardig is maar niet onverklaarbaar op basis van het prachtige studiewerk van de GGZ.

Bij een paradigmashift worden dialogen oneigenlijk door de schijnbare onverenigbaarheid van de verschillende referentiekaders, daarom is het nuttig om eerst goed het nieuwe te integreren alvorens enig nuchter oordeel kan geveld worden. Van hieruit ontstaat een AB-perspectief, vanuit het co-creatieve B-perspectief wordt het A-perspectief als amper geloofwaardig en weerzinwekkend beschouwd, simpelweg omdat veel problemen berusten op systemen van beperkte rationaliteit die binnen het A-perspectief als norm gehanteerd worden en heel wat turbulentie en perverse effecten vrijwel auto-immuun generere

Wat weinigen deert, ontgaat velen.

Heel religieus allemaal, wat normaal enige diepgang zou kunnen doen vermoeden, indien waarachtig en ernstig genomen.

Uit respect voor wat anderen voor ons gedaan hebben, tenzij je eigenhandig het warme wiel opnieuw wil uitvinden.

Waarom altijd die bronnen, het is je eigen verstand.

Het houdt maar niet op, de E-therapie is een verwijzing naar de stellingen van Einstein waar sommige mensen nog elementair respect voor kunnen opbrengen, en deze naar hun intrinsieke waarde onderzoeken op waarachtigheid. En dat het resultaat is nu niet bepaald iets om mee te lachen, ondanks bijzonder hoopvol en zowaar religieuzer dan veel clichés waar mensen mee doodgeknuppeld worden.

En dit moet allemaal een ernstig christelijk forum voorstellen, waar we aandacht hebben voor het menselijke lijden vanuit onze christelijk empathische vermogens die tot meer verbinding en harmonie zouden moeten leiden. Op die manier wordt alles als wachten op Godot, wat dan plots een heel andere betekenis blijkt te krijgen, waarvoor dank om ons tot dit verrijkende inzicht te leiden, meerwaardig.

Het is hoogst fascinerend en menselijk gezien weerzinwekkend, binnen een schuldeconomie spreken over een tabula rasa is als een cursus transpersoonlijke psychiatrie voor economen, en voor GGZ-experten als een raket die onmogelijk kan vliegen. Tot we een en ander middels introspectie en gewetensvol onderzoek onze gerichte aandacht schenken, dan lijkt het finaal op niet meer dan Suske en Wiske in Absurdistan. Op deze manier komen we vloeiend tot de E-therapie, om toch nog een beetje ernstig en geloofwaardig over te komen. Maar verder dan dat, wat weinigen deert, ontgaat velen.

Ja, finaal past het allemaal op een kladje, het onwaarschijnlijke in de eenvoudige synthese, dat is theologie. Jezus zei het nog, gebruik je verstand, wat we dan ook absurd vinden, zegt men op een christelijk forum. Hoe kunnen we de innerlijke pijn inhoudelijk begrijpelijk maken wanneer dat steevast leidt tot onbegrip, ontwijking, negatie, ontkenning, stigma en zelfondermijning? De clichés worden op die manier als letterlijke dooddoeners die het definitieve failliet van het zelf aankondigen, ondanks alle hulpvragen die vanuit het diepste tot expressie gebracht worden maar ook

Ja, wellicht dat christenen niet zomaar over vergeving spreken, iets te maken met onwetendheid en de neveneffecten daarvan wellicht. Daarbij komt dat velen zouden kunnen schrikken van het potentieel dat zich gratis aanbiedt en reeds lang gekend is, angst die zich laat vertalen in averechtse effecten. Allemaal niet zomaar wat wanneer we bereid zijn hier ernstig over na te denken, wat velen binnen deze duisternis nogal eens vergeten of ontwijken, met nog meer stof dat alles wazig laat zijn.

We hebben je inhoudelijke bijdragen gemist, wist je al dat er bij deflatie spontaan geld uit de lucht komt gevallen? Wellicht niet, te simpel.

Ja, het voelt altijd een beetje dom aan wanneer we die eenvoud op het spoor komen, de reacties zijn meestal zoals Schopenhauer zei. Het is niet verwonderlijk dat mensen zelfmoord willen plegen, niet iedereen is immers bestand tegen allerhande verbale geweld dat in schril contrast staat met het potentieel dat in hun innerlijke tot wasdom wil komen.

De eenvoud van een paradigmashift kan zelfs het kleinste kind begrijpen, waarna de weerbarstigheid en frustraties van volwassenen alles destructief bejegenen.

Een psycholoog is, net zoals wij allen, ook maar een mens, met inbegrip van psychische afweermechanismen die door klanten als stigmatiserend en ontwijkend ervaren kunnen worden. Dit is sterk afhankelijkheid van diverse factoren, net zoals de inhoud van het probleem dat de klant ernstig zorgen baart, zorgen die veel verder kunnen gaan dan het eigenbelang maar wel een verwoestende impact hebben op de individuele welzijnsbeleving. De klant kan dan wel zeer ernstig werken aan z’n herstel maar hiermee wordt het probleem niet opgelost, het probleem wordt hiermee nu net nog veel scherper gesteld, fin