TTC

Begrijp er weer niets van maar toch interessant, het probleem van de dubbele binding in relatie tot zelfrealisatie, of bewustwording in algemene zin. Volgens wiki, een dubbele binding is een dilemma in de communicatie, waarbij een individu twee of meer tegenstrijdige boodschappen ontvangt. Het is een situatie waarin adequaat reageren op de ene boodschap, het in gebreke blijven van de andere boodschap betekent, en omgekeerd. Hierdoor zit de ontvanger, wat hij ook doet, altijd fout. Met andere woorden: de ontvanger kan geen commentaar leveren op het conflict, kan het niet oplossen.

Naar het advies van Einstein zouden we ook onze economie kunnen transponeren, dat is kopiëren en omdraaien. Als denkexperiment is het resultaat verbluffend, wat hoopvol is.

Zalig was het zitten in de zetel van m’n ziel, in alle rust en sereniteit de wereld beschouwend in al z’n pracht en praal. Tot heel dit wereldbeeld vertroebeld werd door allerhande knopen die alles in een destructieve spiraal naar beneden zogen en steevast het menselijke lijden cultiveerde, wat redelijk vreemd was gezien alle kennis waar iedereen vrij over kon beschikken. Ik ben toen snel in m’n vleeskleed gesprongen om de GGZ te interpelleren over die knopen, de zaligheid verdween, geruild voor een nachtmerrie om redenen te absurd voor woorden, het ongeloof getart.

De nieuwe normalen zijn de dwazen van vandaag, en al wie ernstig begint te twijfelen is goed op weg om beter te begrijpen wat een paradigmashift in werkelijkheid betekent. Niet zomaar denken een aantal ervaringswerkers in de GGZ dat veel psychologen nodig zullen zijn om dit proces deskundig te begeleiden. Maar misschien mankeren we nog iets, een beter begrip over wat het nu precies gaat.

Ik zal wellicht sterven met het idee dat ik het doorgegeven heb, en dat het telkens opnieuw in duivelse sferen versmacht werd. Zo absurd dat het amper geloofwaardig is, onverminderd ging het door zonder enige notie van waar het om ging. En dan zeggen dat het onbegrijpelijk is, het medelijden ondraaglijk.

Het is en blijft dezelfde toxische gordel, straks het opgaan van de gemeente.

Het is werkelijk onvoorstelbaar hoe alles binnen dezelfde gordel vertaald wordt, alsof er een glazen koepel rond staat en niets anders zou bestaan.

Binnen de toxische gordel is geen vrijheid van geld, is een geestelijk proces.

Je kan er best voor kiezen het lijden in de wereld niet te zien, wens je niemand toe.

Kan je wel zeggen, niets is mogelijk in deze wereld, zelfs het meest eenvoudige wordt niet begrepen.

Gods dwaasheid is groter dan de wijsheid van de mensen (1 Korintiërs 1, 25)

Iets kaderen mag misschien dan wel lukken, of het ook blij stemt is een andere zaak vanuit de bewustwording die bij dat kader hoort.

Bij volgehouden aandacht wordt de aandacht voor lange tot zeer lange tijd gericht op een of meerdere gebeurtenissen, dit in combinatie met de adviezen van de GGZ bracht me tot een aantal epistemologische obstakels die gangbaar zijn binnen onze economie. Deze inzichten kunnen dan wel van harte en in eer en geweten gedeeld worden, het betekent echter niet dat ze ook zomaar geaccepteerd worden. Dit geeft m’n OPS-lijderschap inhoudelijk voeding, niet omdat het niet begrepen zou kunnen worden maar omwille van het gemis aan ontvankelijkheid, om pas te oordelen nadat een en ander middels logisch rede

Er zullen altijd wel dingen zijn waar je liever niet over wil nadenken, zelfs wanneer ze gratis aangeboden worden. Het is een bijzonder proces, dat is gekend.

Zo gaat het nu eenmaal, daar zijn we christenen voor.

Het gaat in fases, de rest schijnbaar heel moeilijk om te bevatten.

Wat al zo lang geweten is en kon waargenomen worden door simpelweg naar de wereld te kijken, wat boekenwormen ontgaan is.

In de fluweelzachtheid van het evident voorspelbare werden nog een aantal obstakels opgemerkt die aan de collectieve aandacht ontglipten, kleine dingen van wezenlijk belang om magie van wonder te kunnen onderscheiden. Ervaringswerkers in de GGZ begrepen dan ook maar al te goed waarom ze de hulp van GGZ-experten nodig hadden, zoals het in hun aard lag en ter preventie van veel erger.

Steeds meer mensen begonnen te begrijpen waar het over ging, behalve zij die absoluut hun verstand niet wilden gebruiken.

Vanuit dat standpunt zou het dan over blindheid gaan, en wanneer je die woorden wel integreert dan kan ook je eigen mening helemaal anders worden. Allerminst een pretje, vooral omdat je voorheen misschien altijd zus dacht, en het was eigenlijk zo. Heikele kwesties zijn het, vanop een afstand is het soms lachwekkend, het menselijke lijden en bijhorende emoties een heel andere zaak.

De mogelijkheden van wat we denken en doen zijn beperkt door wat we niet zien, en omdat we niet zien wat we niet zien, is er niets dat we kunnen doen tot we het zien.

Volgens wikipedia treedt ‘inattentional blindness’ op wanneer men een object dat zich in het gezichtsveld bevindt niet opmerkt. Ik denk dat dit met woorden net zo gaat, dit leid ik af van m’n herstelonderzoek waarin een aantal kernwoorden centraal zijn komen te staan. In het verlengde kan je deze woorden honderd keer herhalen maar het baat tot niets als er ook geen aandacht voor bestaat, van waaruit luisteren naar de klant een heel andere dimensie krijgt. In zekere zin is het mysterieus, als een open geheim dat we toch niet zien, tenzij een minderheid die vanuit dat standpunt getuige wordt van

We zouden ook vanuit de ruimte naar de aarde kunnen kijken, van ver lijkt er niets aan de hand en misschien wel aanlokkelijk om te wonen. Zou het andersom dan ook zo zijn, dat buitenaardse planeetbewoners zichzelf niet kunnen zien?

Wat jij de nuchtere realiteit noemt, is de duistere realiteit die berust op een systeem van beperkte rationaliteit. Eeuwen kan het doorgaan, tot we die beperkingen oplossen, wat natuurlijk niet zal gebeuren omdat jij het zegt.

Of we kunnen ze gewoon eens nuchter bestuderen om dan naar de realiteit van alledag te kijken, de reacties hierop zeggen alles.